Quliyev Fərəc İbrahim oğlu

Azərbaycan-NATO münasibətləri ilə bağlı

-  Azərbaycanın   xarici   siyasətinin   konturları   haqqında   danışmaq

istəyirəm.

Hesab edirəm ki, Azərbaycan dünyanın bu gəlişmiş vaxtında öz

xarici siyasətinə bir redaktələr etməlidir. Balanslı siyasət, tarazlı siyasət

deyilən   bir   siyasət   yürüdülür   indi.   Amma,   mən   hesab   edirəm   ki,

balanslı  siyasət  təkcə  bütün  ölkələrlə  bərabər  vəziyyətdə  münasibət

saxlamaq siyasəti deyil. Ən azından düşmənlərin yürütdüyü siyasətə

adekvat   davranış,   arxasına   yığdığı   güc   adekvat   güc   yığmaq

üsullarından ibarətdir. Bugün Ermənistan Azərbaycan ərazilərini işğal

edib   və   arxasında   Rusiya   durur.   Bu   iki   ölkə   Kollektiv   Təhlükəsizlik

Təşkilatında  bir   yerdə  əməkdaşlıq  edirlər   və  hər   dəfə Azərbaycanın

Ermənistana  qarşı   bir   fikir   bildirəndə  bu  təşkilatın   etiraz   və  təkidləri

bizim   qulağımızda   səslənir.   Azərbaycan   özü   NATO-da   assosiativ

üzvdür və biz hesab edirik ki, NATO ilə münasibətləri sadəcə rəmzi

55

---

şəkildə   saxlamaq   yox,   artıq   belə   məqamda   onun   imkanlarından

istifadə etmək haqqında düşünməliyik. O nədən ibarət olmalıdır?

İndi  Avropa   təsisatlarıda   və   bu   tipli   təşkilatlarda  Azərbaycanın

yalnız öhdəliklərini  yadına salırlar.  Amma,  təkcə bizim öhdəliklərimiz

yoxdur.  Özlərinin öhdəliklərini unudurlar. NATO müəyyən məqamlarda

transformasiya siyasətləri ilə məşğul olmalıdır və müəyyən dövrlərdə

bu   məsələni   edibdir.   1952,   1964   və   1967-ci   illərdə   elastik   zərbə

strategiyası,   məhdud   müharibə   strategiyası   və   s   olub.   Dövrün

davranışlarına, vəziyyətinə görə trendlər  etmək imkanlarına malikdir.

Azərbaycan   tərəfi   mütləq   NATO-nun   transformasiya   siyasətini

Azərbaycanın bugünkü düşdüyü vəziyyətlə bağlı ortaya gəlməsini tələb

eləməlidir.

***