S. A. Karimov, sh. M. Maxmatmurodov, O. N. Karimova

Lekin va agar bog‘lovchilarining qisqargan shakli lek va gar, vale, yoinki, holonki bog‘lovchilari haqida ham shu gaplarni aytish mumkin: Yor istig‘nosidan o‘lmasmanu, kuydim va l e k –Lobarim oldida nazmim bu qadar behol uchun (E.Vohidov); Gar gunoh orttirsang o‘zingga og‘ir, Vijdon azobida qovrilsang bot-bot (A.Oripov), Men xud ul tifli parivashg‘a ko‘ngul berdim, vale. Xonumonim nogahon buzilmag‘ay boshdin yana (Bobur), …hammani olib boradimi yoinki xohlagan borib, xohlamagan qolaberadimi? (O‘zbek tili grammatikasi), Holonki men sizni xondan ham yuqori qo‘ygan edim (A.Qodiriy) kabilar.
Yuklamalarda uslubiy chegaralanish aniq bilinib turmaydi. Faqat yuklamasining o‘rni bilan sinonimi bo‘lib keladigan yolg‘iz so‘zidagina badiiy uslubga xoslik ko‘rinadi: Nechun hamma darichalar qorong‘i, yolg‘iz uning darichasi yorug‘ (O.Yoqubov)
Sintaksisda til birliklarini mazmunga mos ravishda turli kombinasiyalarda qo‘llash mumkinligi ularning uslubiy imkoniyatlari ham naqadar kengligidan dalolat beradi. Ta’kidlash o‘rinliki, prozaik asarlar sintaksisi hozirgi o‘zbek adabiy tilining sintaktik me’yorlarini o‘zida aks ettiradi. Buni, ayniqsa gap bo‘laklarining nutqda joylashuvida kuzatamiz. Ammo poetik nutq sintaksisi boshqacha. She’riy nutqning asosiy belgilaridan sanaldigan
-82-
inversiya tufayli matnda ko‘plab sintaktik qurilishlar majmui vujudga keladi.
Ekspressiv-emosionallikni vujudga keltiruvchi vosita sifatida inversiya so‘zlashuv va badiiy uslubga tegishlidir.
So‘roq gaplarning ritorik turi, undov gaplar, his-hayajon gaplar ham so‘zlashuv va badiiy uslubga xos. Bu uslubdagi gap qurilishi ham ma’lum darajada farqlanadi. Masalan, rasmiy va ilmiy uslublarda ko‘proq qo‘shma gaplar, ularning bog‘langan va bog‘lovchisiz turlari, so‘zlashuv uslubida sodda gaplar, ayniqsa ularning to‘liqsiz shakli ishlatilishi xos bo‘lsa, ommabop va badiiy asarlarda gapning har ikki turi ham aralash holda kelaverishi mumkin. To‘liqsiz gaplar dramatik asarlarda, xususan dialogik nutqda mahsuldor qo‘llaniladi. Bir bosh bo‘lakli gaplarning shaxsi noaniq turi, atov gaplar, so‘z-gaplar, kiritma gaplar badiiy matnda ijodkor individual uslubini yuzaga keltiruvchi qulay grammatik vositalar sanaladi. [4, 77-96-b.].
Badiiy uslub leksikasi ham alohida belgilarga ega. «…boshqa funksional stillar uchun xos bo‘lgan leksika (masalan, ilmiy va rasmiy ish uslubiga xos bo‘lgan terminlar)ning badiiy stilda keng qo‘llanilmasligi va faqat badiiy stilda qo‘llanuvchi maxsus vositalarning mavjudligi badiiy stilga xoslangan leksikani alohida ajratishga asos bo‘ladi», deydi E.Begmatov. (Begmatov E. O‘zbek tili leksikologiyasi, 186-b). Abru, albat, armug‘on, bazmaro, balqimoq, bahoriston, boda, bo‘ston, gavharafshon, giryon, gulbahor, guliston, gulro‘, gulshan, debocha, dilafro‘z, dilxona, dolg‘a, durafshon, duto, jahonbaxsh, jondosh, jo‘shmoq, jo‘shqin, kabk, kuylamoq, libos, lolagun, lo‘livash, maygun, mardonavor, mastona, mahvash, mahpora, moviy, moh, mujda kabi xoslangan so‘zlar lug‘atlarda poetizmlar nomi bilan yuritiladi.
Ma’lumki, yozuvchining til ustida ishlash mehnati, eng avvalo, sinonimik birliklar ustida ishlash mahoratidir. Sinonimik qatordan mos, kerakli birlikni tanlab olish ekspressivlikni, subyektiv bahoni aniq ifoda etishning eng to‘g‘ri yo‘li bo‘lganligi tufayli u badiiy adabiyotda zarur lingvistik vosita sanaladi. Buning ustiga tilda sinonimik variantlar borligi uchun uslubiy me’yorni belgilash imkoniyati mavjud. A.Hojiyevning «O‘zbek tili sinonimlarining izohli lug‘ati» (T., 1974) ana shu sinonimik variantlarni farqlashda amaliy yordam beradi.
Frazeologizmlar mohiyat e’tibori bilan asosan so‘zlashuv va badiiy nutq mevasidir. Ulardagi boshqa uslubga xos chegaralanishlar

-83-
esa ma’lum muddat keyin yuzaga keladi. Masalan, birgina o‘lmoq ma’nosini anglatadigan yuzga yaqin frazeologizmlar sinonimik qatorining paydo bo‘lishi ularning vazifaviy chegaralanish imkoniyatini tug‘diradi. Masalan bu tizimga kiradigan olamdan o‘tmoq, dunyodan o‘tmoq, omonatini topshirmoq, qulog‘i ostida qolmoq, jon bermoq shakllari so‘zlashuv uslubida ishlatilsa, vafot etmoq, hayotdan ko‘z yummoq, dunyodan ko‘z yummoq, hayot bilan vidolashmoq kabilar ilmiy, ommabop va rasmiy uslublarda uchraydi. Alloh rahmatiga yo‘l tutmoq, shahodat sharobini ichmoq, dorilfanodan dorilbaqoga rixlat qilmoq singarilar esa badiiy matnga tegishlidir.

Agar badiiy adabiyotda, xususan she’riyatda ishlatilib kelinayotgan eskirgan so‘zlarni bu uslubning muhim lisoniy alomatlaridan deb hisoblash mumkin bo‘lsa, dialektizmlarning ishlatilishi adabiy til me’yoriga muvofiq kelmaydi.
Kichik bir xulosa o‘rnida shuni ta’kidlash lozimki, badiiy uslubda adabiy til boyliklaridan foydalanibgina qolinmasdan, undagi ko‘plab birliklarning tilda me’yorlashuviga, adabiy tilning boyib, rivojlanib borishiga doimiy ravishda ta’sir o‘tkazib turadi.