Salam olsun İbrahimə

Voleybol 
Mehdi Məhəmmədi 
Kərim  xan  Zənd  adına  orta  məktəbdə  yeddinci  sinifdə 
oxuyurdum.  Bizim  məktəbimizdə  hər  cür  şagird  vardı.  O 
vaxt  altı  il  ibtidai  məktəb  olurdu,  altı  il  də  orta  məktəb. 
Yəni  orada  12  yaşdan  19  yaşa  qədər  şagirdlər  təhsil 
alırdılar. 
Yadımdadır, 
bəzi 
şagirdlərimiz 
sürücü 
idilər, 
məktəbdən sonra işləyirdilər, bəzisi narkoman idi və sair. 
Mən 
məktəbdə 
hər 
adamla 
yoldaşlıq  etməyə 
qorxurdum.  Nəhayət,  Allah  ən  yaxşı  bəndələrindən  birini 
mənim  qarşıma  çıxardı.  Mən  daha  onun  kimisini 
görmədim.  Bir  gün  tənəffüs  vaxtı  böyük  şagirdlərlə  birgə 
voleybol  oynayırdıq.  Mən  idman  müəlliminə  öz 
bacarığımı  göstərmək  və  məktəbin  yığma  komandasına 
girmək  istəyirdim.  Lakin  yuxarı  sinif  şagirdləri  boy-
buxunlarına  görə  yığma  komandada  bizə  bir  yer 
saxlamırdılar. 
Nəhayət,  bir  gün  idman  müəllimi  yığma  komandaya 
seçilmiş  şagirdlərin  adlarını  oxudu.  Adım  çəkilmədiyinə 
görə narahat oldum. 
Məktəbin 
voleybol 
komandasının 
ən 
güclü 
oyunçularından  biri  olan  İbrahim  məni  görüb  dedi: 
"Yadından  çıxmasın,  axşamüstü  Sədra  klubuna  məşqə 
gəl". 
– Mən yığmaya seçilmədim. 
– İşin olmasın, sən gəl. 
Sonra  özü  idman  müəllimi  ilə  danışıb  mənim  oynumu 
təriflədi. Onun israrı ilə mən də getdim. 

---

 
18 
Çoxları məni ələ salırdılar; kiçik boyumla onların yerini 
tutmuşdum. İbrahim isə məşq boyu tez-tez mənə top atır, 
məni tərifləyirdi. 
Ertəsi gün tənəffüs saatında onun  yanına  getdim. Məni 
yaxşı  qarşılayan  yeganə  şəxs  o  idi.  Onunla  yoldaşlıqdan 
çox  zövq  alırdım.  Məktəbin  bütün  şagirdləri  ona  hörmət 
edirdilər. Şəxsiyyəti o qədər böyük idi ki, hətta müəllimlər 
də onunla rəftarda diqqətli olurdular. 
Ertəsi gün məşqə hazırlaşanda mənə dedi: "Ağa Mehdi, 
idman mühiti mənəvi mühitdir. Çalış işlərin, hətta idmanın 
da  Allahdan  ötrü  olsun.  Əgər  namazını  qılmamısansa, 
yaxud  boynunda  vacib  qüsl  varsa,  get  əvvəlcə  təmizlən, 
sonra gəl". 
–  Yox,  ağa  İbrahim,  mən  sübh  namazımı  qılmışam. 
Özüm  bu  məsələlərə  fikir  verirəm.  Məşqdən  sonra  da 
namazımı qılacağam. 
–  Çalış  günorta  namazını  da  ilk  vaxtında  qıl.  Gəl 
sabahdan  məşqə  getməzdən  öncə  namazımızı  məsciddə 
cəm halda qılaq. 
O mənə o qədər əziz idi ki, nə deyirdisə, qəbul edirdim. 
İbrahimlə  yoldaşlığım  günü-gündən  gücləndi.  Mən 
yeddidə  oxuyurdum,  o  isə  onda.  Məktəbin  ən  sevimli 
şagirdinin mənimlə dost olmasına çox sevinirdim. O, oyun 
və məşq əsnasında dolayı yolla mənə nəsihət verib deyirdi: 
"Kiminlə yoldaşlıq etdiyinə fikir ver... Çalış boynunda heç 
kimin haqqı qalmasın... Çalış kiməsə zülm etməyəsən..." 
Sədra 
klubunda 
məşq 
edən 
zaman 
tanınmış 
idmançıların  bir  neçəsi  oraya  gəldi.  Onların  biri  hamıdan 
məşhur idi. Futbolçu idi, amma voleybol da oynayırdı. 
O,  məhəlləmizin  gənclərindən  olan  Əli  Pərvin  idi. 
Başqa bir məşhur voleybolçu olan Rza ilə birgə gəlmişdi. 

---

 
19 
Onları görüb çoxları Sədra klubuna gəldilər. Zalda xüsusi 
həyəcan yarandı. 
Kimsə onların  yanında  İbrahimi təriflədi, təklif etdi ki, 
onunla voleybol oynasınlar. 
İbrahim  torun  bir  tərəfində  tək  dayandı,  digər  tərəfdə 
isə  üç  məşhur  voleybolçu.  Tamaşaya  gələnlərin  hamısı 
İbrahimi alqışlayırdı. 
Zalda  böyük  həyəcan  yarandı,  sonda  da  İbrahim  qalib 
gəldi. Yadımdadır, Əli Pərvin ona təəccüblə baxırdı. 
Günlər  ötdü.  Bir  dəfə  məktəbdə  mənə  dedi:  "Gəl 
təkbətək voleybol oynayaq". 
Oynamağa  başladıq.  Sinfimizin  əksər  uşaqları 
meydançanın  ətrafına  toplaşdılar.  İbrahim  servisləri 
qəsdən  elə  atırdı  ki,  asanlıqla  götürə  bilim.  Mən  də  yaxşı 
oynamağa çalışırdım. 
Həmin  gün  İbrahimi  uddum;  əslində,  o  qədər  zəif 
oynadı ki, özündən kiçik bir yeniyetmə ona qalib gəldi. 
Sinif  yoldaşlarımın  önündə  çox  qürur  duydum.  O 
anların  şirinliyini  hələ  də  hiss  edirəm.  Məni  elə  görüb 
İbrahim də sevinirdi. 

---

 
20