Salam olsun İbrahimə

Hörm
ət 
Məktəbdən  qayıdanda  Seyid  Kamalın,  Şəhid  Nasir 
Kermaninin  və  digər  dostlarımın  küçənin  başında 
oturduqlarını görüb mən də onlara qoşuldum. 
O  dövrün  gənclərinin  əsas  əyləncəsi  zarafatlaşıb 
gülmək  və  digərlərini  ələ  salmaq  idi.  Oturduğumuz  yerdə 
məhəllə  sakinlərindən  biri  bizə  yaxınlaşmağa  başladı. 
Yaraşıqlı  və  ağ  kostyum  geyinmişdi,  çox  gözəl  görkəmi 
vardı,  amma  adi  vəziyyətdə  deyildi.  O  bizim  qonşumuz 
olan yük maşını sürücüsü ağa Kazim idi. 
Aşa-aşa  evinə  gedirdi.  Bildik  ki,  çox  içib  və  özündə 
deyil.  Bizə  çatanda  birdən  kanala  yıxıldı.  Biz  ona  baxıb 
gülürdük. Öz-özümə dedim ki, ona bu da azdır. 

---

 
195 
Heç  kim  ona  yaxınlaşmadı.  O  vəziyyətdə  qusdu  və 
paltarlarını  buladı.  Bu  yerdə  birdən  İbrahim  gəldi. 
Məsələni  öyrənən  kimi  ağa  Kazimi  kanaldan  çıxardı,  su 
götürüb  üzünü  yumağa  başladı.  Sonra  onu  çiyninə  atıb 
evinə apardı. 
İbrahimin ardınca getdim. Ağa Kazimin evi Həkimzadə 
küçəsində,  Babülcənnət  məscidinin  yaxınlığında  idi. 
İbrahim qapını döyüb onu içəri apardı. 
Ağa Kazimin yoldaşı çox mömin və hicablı qadın idi. 
İbrahim ağa Kazimi həyətdə çardağa qoydu və olanlar 
haqda  heç  nə  demədi.  Bizə  də  işarə  ilə  heç  kimə  bir  söz 
deməməyi  tapşırdı.  O  bununla  bir  ailəni  rüsvayçılıqdan 
qurtardı.