67
əldə olunan gəlir, ticarətçilərin yaşaması üçün yegənə mənbə-
dirsə, bu halda onu məqbul hesab etmək olar və ya əldə olunan
pul halal məqsədlər üçün xərclənərsə (kasıblara yardım etmək,
dini və digər ictimai işlərin görülməsinə yönəldilirsə) bu halda
o, qənaətbəxş hesab edilə bilər. Ticarət gəlirinə tacir əgər malı
təkrar satmazdan əvvəl yaxşılaşdırarsa, ona əmək haqqının
verilməsi kimi baxılmalıdır. F.Akvinski faizə dair baxışlarında
prinsipial mövqedə duraraq göstərirdi ki, istifadə üçün borc
verilən puldan haqq almaq olmaz. Çünki pul mübadilə üçün
yaradılmışdır. Lakin kreditor pulu borc verməklə, həmin pul-
dan istifadə etmə mənfəətindən özünü məhrum edir. Kreditor
həmin pul vasitəsilə ev tikdirə, münbit torpaq sahəsi əldə edə
bilərdi. Bundan başqa borc alan pulun qaytarılmasını ləngidər-
sə, borc verənə böyük ziyan dəyə bilər. Digər tərəfdən bu halda
borc götürən əldə etdiyi gəlirdən kreditora müəyyən məbləğ
verməlidir. Bu da müəyyən mənada faiz verməni əsaslandırır.
F.Akvinskinin iqtisadi ideyalarında əmək bölgüsü, mübadilə,
ədalətli qiymət, pul, ticarət mənfəəti və sələm faizi ilə bağlı iq-
tisadi fikirlər mövcud idi. Bu fikirlər ilkin kanonist fikirlərdən
fərqlənirdi. Bu fərqləri aşağıdakı şəkildə qeyd etmək olar.
İlkin kanonistlərə görə əməyin əqli və fiziki növləri
bərabər səviyyəlidir. Ona görə də bu cəhətlər insanların cəmiy-
yətdə tutduqları mövqelərinə təsir etməlidir. Lakin Akvinski
qeyd edirdi ki, insanların peşəsinə görə bölgüsü ilahi hökmdən
doğur.
Sərvət
haqqında ilkin kanonistlər qeyd edirdilər ki, insan
əməyi ilə qızıl və gümüş daxil olmaqla maddi nemətlər sərvət
formasında yaradılır. Qızıl və gümüşün natural formada yığıl-
ması (yəni "süni sərvət") günah hesab olunur. Akvinski qeyd
edirdi ki, qızıl və gümüş mülkiyyətin artırılan hissəsidir və
sərvətin dəyişməz mənbəyidir.
Dostları ilə paylaş: