2. Islom dinining vujudga kelishi va falsafiy ta’limoti. Markaziy Osiyo – sivilizatsiyaning qadimgi o‘choqlaridan biri. VIII–IX asrlarda Markaziy
Osiyo arab xalifaligi tarkibiga kirgan. Qadimiy boy an’analarga ega bo‘lgan Misr, Suriya,
Mesopotamiya, Eron, O‘rta Osiyo kabi madaniyat o‘choqlari istilo etilib, bir davlat ichiga
birlashtirildi. Natijada, tarixiy sivilizatsiyalar o‘rtasida bevosita muloqot boshlanib, yangi islom
madaniyati shakllana boshladi. Ichki Arabiston hududida shaharlar mavjud bo‘lishiga
qaramasdan, hajmi va ahamiyati jihatdan yangi bo‘lgan markazlar vujudga kela boshladi.
Ularning shakllanishida arablar bilan bir qatorda boshqa xalq vakillari ham faol qatnashdilar.
Yangi shaharlar qurilishi davlatning harbiy-siyosiy mavqeini mustahkamlashda muhim o‘rin
egalladi.
Qur’on – islom dinining asosiy manbasi va qadimiy adabiy-tarixiy va madaniy yodgorlik
hisoblanadi. U VII asrdagi arablar hayoti va ijtimoiy holatini o‘zida aks ettiradi. Unda diniy-
falsafiy tasavvurlar va rivoyatlar, qabila-urug‘chilik hayot tarziga xos an’ana, urf-odat va
marosimlar, ijtimoiy-iqtisodiy munosabatlarni tartibga soluvchi huquqiy va axloqiy qonun-
qoidalar, oila-nikoh, ajdod va avlodlarga munosabat, mulkchilik va vorislik, savdo-sotiq va qarz-
muomalalariga xos ko‘rsatmalar o‘z ifodasini topgan.
Qur’oni karim xalifa Abu Bakr davrida to‘planib, Usmon davrida yozma holga keltirilgan
ekan, uning holati Muhammad payg‘ambar davrida qanday holatda bo‘lganligi masalasi
muhimdir. Ba’zi tadqiqotlarda ilk davrda Qur’onni musulmonlar yodlab olar, yozma nusxalari
esa, hijratdan so‘ng paydo bo‘la boshladi, degan xulosalar uchraydi. Ammo, tarixiy ma’lumotlar
Qur’onning nozil etilgan oyatlarini sahobalar yozib yurganliklari va uni boshqalarga
tarqatganliklari haqida Umar ibn al-Xattobning Qur’on oyatlari bitilgan matnni o‘qiganligi va
islom dinini qabul qilganligi (615 yil) dalil bo‘ladi. Demak, Qur’on oyatlarini musulmonlar
hijratdan oldin ham yozma holga keltira boshlaganlar. Qur’on va hadislarda islomiy ta’limotning
asosi bayon qilingan. Qur’on — muqaddas kitob. Unda islom qonun-qoidalari, iymon-e’tiqod
talablari, huquqiy va axloqiy me’yorlar o‘z ifodasini topgan. U 114 sura va ular tarkibidagi
oyatlardan tashkil topgan.
«Sunna» esa hadislar majmui bo‘lib, Qur’ondan keyin turadi va uni to‘ldiradi. Unda Muhammad
payg‘ambarning so‘zlari, xatti-harakatlari naqllar va hadis shaklida jamlangan. Qur’on va
sunnadan keyingi muhim manba — shariatdir. SHariat (to‘g‘ri yo‘l, ilohiy yo‘l demakdir) —
islomda huquqiy, axloqiy me’yor va amaliy talablar tizimidir. Islomdagi asosiy yo‘nalishlar —
2
Umarzoda M. Ovesto sirlari // «Jahon adabiyoti». 1997 y. №4. 19–20-b