SəQƏleyn həDİSİNİN ŞƏRHİ Rəhmli və Mərhəmətli Allahın adı ilə

“Fəsl  əl-Xitab fi isbat təhrif kitab rabb əl-ərbab” adlı bir kitab 

qələmə  almışdır.  O,  bu  kitabında  Quranın  təhrifinə  dair  “məsum 

imamlar”dan  nəql olunmuş  və  şiənin  hədis elmindəki qaydalarına 

uyğun    yüzlərlə  “səhih”  hədisi  dəlil  gətirir.  Şübhəsiz  ki,  o,  bu 

hədislərin  səhihliyini,  bunları  inkar  edən  başqa  şiə  alimlərindən 

daha  yaxşı  bilirdi.  Unutmaq  lazım  deyil  ki,  Nuri  ət-Təbərsi  Şiə 

məzhəbinin ən sonuncu və ən böyük mühəddislərindəndir. Şübhə-

siz  ki,  mühəddis,  (hədis  elmi  onun  sahəsi  olduğundan)  hədislərin 

səhih-zəifliyini  digərlərindən  daha  yaxşı  bilir.  Daha  sonra  o,  bu 

kitabına  irad tutanlara qarşı  “Li rədd bəd əş-şubuhat  ən Fəsl əl-

Xitab” adlı bir kitab da yazmışdır. Onu da qeyd etmək lazımdır ki, 

o,  Şiə  məzhəbinin  səkkiz  ən  mötəbər  kitabından  biri  olan 

“Müstədrək əl-Vəsail” kitabının müəllifidir.  

Çox  qəribədir!  Bu  gün  də,  bütün  bunları  bilən  şiə  alimləri, 

bu  etiqadda  olan  alimlərinə  qarşı  üzür  axtarır  və  deyirlər  ki:  “Bu 

alimlər  ictihad  ediblər  və  xətaya  yol  veriblər.  Biz  onları,  bu 

ictihadlarına  görə  kafir  hesab  edə  bilmərik.”  Sübhənallah!!! 

Məgər  siz,  Allahın  varlığı  barəsində  münaqişə  edəni  və  ya 

Muhəmmədin sonuncu rəsul olduğunu inkar edəni də üzürlü hesab 

edəcək  və:  “O,  ictihad  edib,  xəta  edib”  –  deyəcəksiniz?  Məgər 

dində  etiqad  edilməsi  zəruri  olan  məsələlərdə  ictihad  etməyi  caiz 

bilirsiniz? Məgər siz, ikinci əmanəti – əhli-beyti inkar edəni üzürlü 

sayırsınız? Bəs nə üçün ondan da böyük olan əmanəti inkar edənə 

üzür axtarırsınız?