|
2. Zurarə ibn Əyun: Əbul-Qasim əl-Xoi onun barəsində
demişdir: “Zürarənin rəvayətləri 2490-a yaxındır...” (Əbul-Qasim
əl-Xoi “Mucəmu ricəlil-hədis” 7/249). Bu hədislərdən 1626-sı
Kutubul-ərba`dadır (dörd mötəbər kitabda).
Şiə alimi Nəcaşi onu tərifləyərək deyir: “Zurarə ibn Əyun öz
zamanında şiələrin şeyxi, onların ən qədim olanı, fəqih və
mütəkəllimi idi.” (Ricalun-Nəcaşi səh.175).
Seyyid Bəhrul-ulum demişdir: “Əyun ailəsi Küfədə əhli-beyt
şiələrinin ən böyüyü idi.” (“əl-Fəvaidur-ricəliyyə” 1/222).
Ancaq İmam Cəfər onun haqqında delə demişdir: “Əyun
ailəsinin uydurmalarından olan şey, mənim və atamın dinindən
deyil.” (Ricalul-Kəşşi səh.137).
Həmçinin imam onu lənətləmişdir. (“İxtiyaru mərifətur-
ricəlil-məruf bi ricəlil-kəşşi” 2/229).
İmam Cəfər dostlarının birindən soruşur: “Zürarə ilə nə vaxt
görüşmüsən?” O da neçə gündür onu görmədiyini deyir. Sonra
imam ona deyir: “İşin olmasın, xəstələnibsə yanına getmə və
ölübsə cənazəsində iştirak etmə!” O, imamın sözündən təəccüblə-
deyilmiş sözlərdir.” Deməli, şiəlik məhz təqiyyə (yalan) əsasında və təqiyyə
Dostları ilə paylaş: | 
