Sərraf şİruyə

 
VƏTƏNDİR 
 
Ölərəm, geriyə çəkilmərəm mən, 
Bircə daş, bir ovuc torpaq – Vətəndir! 
Bu torpaqda bitən ən sadə kökün, 
Göyərtdiyi yarpaq, budaq Vətəndir! 
 
Ya qalib olmalı, ya şəhid gərək, 
Ya azadlıq tapsın, ya sussun ürək! 
Bu torpaq üstündən əsən hər külək, 
Ya bürkü, ya da bir sazaq Vətəndir! 
 
Sinəni səngərə möhkəm sıx, igid! 
Vətən sərhəddinə sənsən bir kilid. 
Hər nazik bir cığır, adi bir keçid, 
Hər bələ, hər sızqa bulaq Vətəndir! 
 
 
 

---

Sərraf Şiruyə             
                           
                          
 
 
118 
 
GÖYÇƏ 
 
Halallıq ver vidalaşaq, 
Gözəl Göyçə, göyçək Göyçə. 
Ay könlümün ilk sevgisi, 
İlk dərdiyim çiçək Göyçə. 
 
Səni dedim hər bir səsdə, 
Çağlamırsan bu həvəsdə. 
Qismət deyil, – son nəfəsdə, 
Sularından içək, Göyçə. 
 
Can təngiyir, susur dilim, 
Danış, bir dərdini bilim. 
Şiruyəyə – ustad, müəllim, 
Ağsaqqal, ağbirçək Göyçə.