Ayrılıq belə düşdü
173
Qoruqçu Babışın gələndə səsi,
Təngiyərdi çobanların nəfəsi.
O, Bığlı Əsgərin hər bəhsə-bəhsi,
Almanlarla söhbət, sözü bəs hanı?
Qara Söyün, Məsim, Cəmşid, Qara Əziz,
Dövlətdən bol olub, ürəkdən təmiz.
Cənnət olub Göyçə kimi yerimiz,
Qantəpəri, ələyəzi bəs hanı?
Qoçaq olub Qara Məmməd deyirlər,
Ağır yaralanıb Hümbət deyirlər.
Kalvayı Məsimə rəhmət deyirlər,
Susdurarmış çox dinsizi bəs hanı?
İsfəndiyar, Şaban, Yunis, Hidayət,
“Qızılhacıllı”da baş imiş əlbət.
Nənəş oğlu Məhərrəmə min rəhmət,
Hasanqulunun xırman tozu bəs hanı?
Aşıq Nəcəf оlub sənətdə qəvvas,
Ziyaddan, Surхaydan qalıb хоş avaz.
1
Zurnada hеç kimsə Mehbalı оlmaz,
Hidayətin tеlli sazı bəs hanı?
“Babalar”da bir Hətəmxan olubdu,
Əhməd kişi huşyar insan olubdu.
Ağakişi yaxşı çoban olubdu,
Bəslədiyi qoyun, quzu bəs hanı?
1
Ziyad və Surxay aşıq olublar.
|
