|
Ayrılıq belə düşdü
119
– Doğma yurd-yuvanı unutma deyir,
O sönən sobanı unutma deyir.
Daşdan heykəl yonsun bir heykəltaraş,
Bənzəsin Ələsgər, Alıya o daş.
Bir üzü Ələsgər, bir üzü Alı,
Qoy burda anılsın Göyçə mahalı.
Şair də nə gözəl təsvir eyləyib,
O, ustad-şəyirddən belə söyləyib.
Oxudum kəlməni inci, zər gördüm,
Mənada həm kəsər, həm hünər gördüm.
Hayandan boylandım Ələsgər gördüm,
Alı zirvəsinin qucağında mən.
Eh kimdi, tər töküb heykəli yonan,
Keçmiş ərənləri, ərləri anan.
Nəcəfin belində qaynar samovar,
1
Diri-diri basdırılan uşaqlar.
Heykələ dönsəydi dünya baxardı,
Onda duru sular bizə axardı.
1
Ermənilər 1919-cu ildə Daşkəndli Aşıq Nəcəfin belinə odlu samovar
bağlayaraq işgəncə ilə öldürüblər.
|
|
|
