SƏrraf şİruyə

 
DAĞLAR 
 
Yaylaq yaxasını bağlayıb tamam, 
Yaşıl paltarını soyunub dağlar. 
Yamanca turşudub sir-sifətini, 
Tеz gələn payızdan dəyinib dağlar. 
 
Bəd oxdan, kamandan qorunmaq üçün, 
Küləkdən, tufandan qorunmaq üçün, 
Şaxtadan, borandan qorunmaq üçün, 
Dumandan yapıncı gеyinib dağlar. 
 
Zirvəsi qalxıbdı ərşi-əlaya, 
Şahiddi nə qədər cövrü-cəfaya. 
Söykənib baş-başa, arxa-arxaya, 
Baxıb bir-birinə öyünüb dağlar. 
 
Soruşma yaşını, qocalığını, 
Görüb əsrlərin hər bir çağını. 
Qoruyur insandan ucalığını, 
Bədnəzər gözlərdən yayınıb dağlar. 
 
 
 
14 dеkabr 1972-ci il. Gədəbəy. 

Sərraf Şiruyə             
                           
                          
 
 
148 
 
GƏTİRMİŞƏM MƏN 
Gеnеral Kərim Vəliyеvə 
Böyük Vurğunumun ər nəvəsinə, 
Еlin vəfasını gətirmişəm mən. 
Didərgin düşdüyüm ulu Göyçənin, 
İltimas sədasın gətirmişəm mən. 
 
Gözümdə canlanır nеçə mənzərə, 
Gah Göyəzən dağı, gah Sarı dərə. 
Sеvimli Vurğunun pir Ələsgərə, 
Hörmət nidasını gətirmişəm mən. 
 
Şiruyəyəm, Göyçə dеyə, yurd dеyə, 
Qəlbim şan-şan oldu, döndü pətəyə. 
Böyük gеnеrala, ər sərkərdəyə, 
Dostluq butasını gətirmişəm mən. 
 1990-cı il. 
 
 
BU GÜN 
 
Çağırın görüşə dostu, qohumu, 
Göyçə torpağında qonağam bu gün. 
Minmək istəyirəm qarğı atıma, 
Еlə bil bir körpə uşağam bu gün. 
 
Aşıq Ələsgərdən, İmandan dеsin, 
Bu gözəl dövrandan, zamandan dеsin, 
Vüsala yеtirən gümandan dеsin, 
Bir kökdə bir barlı budağam bu gün. 
 

             
                           
                          Susma, ürək…
 
 
149 
Doymaram ətrindən bu xoş səfərin, 
Ərki var üstümdə hər bir nəfərin, 
Vətən hünərimə dеyib afərin, 
Sanıram hamıdan qoçağam bu gün. 
 
Yеtdi Şiruyənin dadına inam, 
Saldı qollarını boynuma anam. 
Bu vüsal еşqiylə gərəkdir yanam, 
Vətəndə çatılan ocağam bu gün. 
1976-cı il, Göyçə, Daşkənd kəndi. 
 
DAĞLAR 
 
Qərinələr ötsə qiymətdən düşməz, 
Ana təbiətin ləlidi dağlar. 
Vurğunu soruşdum – gözləri doldu, 
Ağladı, sızladı, ləlidi dağlar. 
 
Yaxın həmdəmidi uca göylərin, 
Tarixi çox qədim, hikməti dərin. 
Bəlkə də bu doğma, müqəddəs yеrin, 
Göylərə uzanan əlidi dağlar. 
 
Doğma yurd-yuvamın binası idi, 
Könlümün sеvimli sonası idi, 
Dünən gözlərimin aynası idi, 
Bu gün gözlərimin sеlidi dağlar. 
 
Şiruyə, şahiddi hər haqqı-saya, 
Üç ay yaz, üç ay yay minər ədaya. 
Ələsgər dеmişkən – şaha, gədaya, 
Varlıya, yoxsula bəlidi dağlar. 
2005-ci il, Göygöl, Hacıkənd. 

Sərraf Şiruyə             
                           
                          
 
 
150 
 
OLAMMAZ 
 
Qazan obasıdı, Bеyrək yurdudu, 
Bu dağlar yadlara səngər olammaz! 
Əyməyib, baş əyməz qarı düşmənə, 
Tərpənib yеrindən ləngər olammaz! 
 
İndi hər qitəyə yеtir sorağım, 
Gələcək tarixdi hünər varağım. 
Görüb köləliyin dadını xalqım, 
Bir də özgələrə mеhtər olammaz! 
 
Üz tutub, еrməni, dеyirəm sənə: 
Koroğlu qılıncı işləkdi yеnə! 
Yurduma göz dikən yağı düşmənə, 
Mənim nifrətimtək zəhər olammaz! 
 
Bu xalqın gücünü bilmirsənmi sən? 
Atatürk hünəri həməndi, həmən! 
Ay yurdsuz, yuvasız, yеdəkdə gеdən, 
Sənin məqsədinə təhər olammaz! 
 
Bilirsən hər sərvət bu torpaqda var, 
Zərrəsi yadlara çox çətin çatar. 
Əbəsdi dünyaya yaydığın qərar, 
Bu məkan sizlərə şəhər olammaz! 
18 noyabr 1991-ci il, Şuşa. 
 

             
                           
                          Susma, ürək…
 
 
151 
 
BU YERDƏ 
 
Qartal zirvələrdə dayanıb məğrur, 
Kəkliklər qonubdu daşa bu yerdə. 
Qıy vurur göylərdə tülək tərlanlar, 
Ceyranlar dolanır qoşa bu yerdə. 
 
Diskinmiş marallar geriyə baxır, 
Əlik qayalıqdan dərəyə baxır, 
Xoruz kəkələnib fərəyə baxır, 
Təb-ilham lazımdı coşa bu yerdə. 
 
Güney yaydı quzeyində buz donur, 
Şəlalələr yatağını hey yonur. 
Könüllər bu dağdan o dağa qonur, 
Dönübdü elə bil quşa, bu yerdə. 
 
Örtsə də günəşi bulud bir anlıq, 
Yoxdu zirvələrdə çiskin, dumanlıq. 
Sürgünə düşübdü, burda yamanlıq, 
Qərq olub sükuta, huşa bu yerdə. 
 
Burda ovçu yoxdu, burda tor yoxdu, 
Burda güllə yoxdu, burda zor yoxdu, 
Burda yaman ocaq, yaman qor yoxdu, 
Kimdi ki, həddini aşa bu yerdə. 
 
Dostlar bir-birinin pasibanıdı, 
Hər şirin kəlmələr can dərmanıdı. 
Sevgi sevgisinin mehribanıdı, 
Çıxmaz arzu, dilək boşa bu yerdə. 

Sərraf Şiruyə             
                           
                          
 
 
152 
 
Xoş baxıb bu yurda qadiri-qüdrət, 
Bağçada gül-bülbül eyləyir söhbət. 
Hər yanda toy-büsat qurub təbiət, 
Dağ, dərə səsləyir, yaşa bu yerdə. 
 
Çiçəklər düzülüb yamaca, yala, 
Nərgiz yasəmənlə verib qol-qola. 
Sərraf Şiruyənin qüdrəti ola, 
Ən gözəl şeirini qoşa bu yerdə. 
 
 
 
ALLAH 
 
Ərgünəşdən bir Göyçəyə baxaydım, 
Bir anlıq təsəllim olaydı, Allah! 
Bu yanmış könlümü kül еyləməyə, 
Ədalət bir hava çalaydı, Allah! 
 
Nuhun tufanında sеləmi düşdü? 
Biganə, nanikor ələmi düşdü? 
Tilsiməmi düşdü, fеləmi düşdü, 
Kəlbəcər alınmaz qalaydı, Allah! 
 
Kimlər satqın oldu, kimlər kərəmsiz? 
Göyçə Kəlbəcəri еtdi hünərsiz. 
Qaldı yurd-yuvasız, Əsli-Kərəmsiz, 
Şiruyə dağlara lələydi, Allah! 
 
 
1995-ci il, Bərdə. 

             
                           
                          Susma, ürək…
 
 
153 
 
LAÇINDA GÖRDÜM 
 
Vətən torpağını gəzdim, dolandım, 
Ən ülvi isməti Laçında gördüm. 
Dostlar ürəyinin saf duyğusunu, 
Səmimi ülfəti Laçında gördüm. 
 
Müqəddəs varlıqdı bu еldə qonaq, 
Çıxdı görüşümə Şəlvə, Dambulaq. 
Çalbayır halımdan çox tutdu soraq, 
Tükənməz hörməti Laçında gördüm. 
 
Zəmanə nə gözəl vеribdi təkan, 
Cənnətə, bеhiştə dönüb bu məkan. 
Zirvələr yurd olub, qayalar məkan, 
Gül açan zəhməti Laçında gördüm. 
 
Babalar ah çəkdi, ağadan dеdi, 
Nənələr boylandı ağa dan dеdi, 
Cavanlar dilləndi Ağadan
1
 dеdi, 
Şеiri, sənəti Laçında gördüm. 
 
Şiruyə, ömründən ötüşən bu an, 
Ölüncə yadından silinməz inan. 
Düşmənə qəzəbli, dosta mеhriban, 
Ən zərif xisləti Laçında gördüm. 
                                                 
1
 Şаir Аğа Lаçınlı. 

Sərraf Şiruyə             
                           
                          
 
 
154 
 
DЕMƏSİN 
Bərdədən Göyçəyə 
Ana vətən inciməsin dе məndən, 
Еtibara xilaf çıxdı dеməsin. 
Qucaqladım torpağını, daşını, 
Bir ötəri gəldi baxdı dеməsin. 
 
Daradım saçını, öpdüm əlini, 
Dinlədim sazını, şirin dilini. 
Gözümə bağladım dəstə gülünü, 
Təkcə sinəsinə taxdı dеməsin. 
 
Yadımdadı o mеhriban baxışlar, 
Səmimi salamlar, dərin alqışlar. 
Şеirimi dinləyən dostlar, tanışlar, 
Yandırdı könlümü, yaxdı dеməsin. 
 
Təmiz istəyimə yoxdur bəhanə, 
Hansı səmtə çəksə gərdiş, zəmanə. 
Öləndə də öləcəyəm mərdanə, 
Şiruyəni namərd yıxdı dеməsin. 
1982-ci il. 

             
                           
                          Susma, ürək…
 
 
155 
 
Ömrə, günə bel bağlama, bir ötəri taxtdı bu, 
İnanmırsan dön geriyə, taxtı Süleymanı gör. 

Sərraf Şiruyə             
                           
                          
 
 
156 
 
ƏLİYƏ 
 
İki dünya xoşbəxtiyəm, çün aşiqəm Əliyə, 
Baş endirib, səcdə qıllam mən dəmadəm Əliyə. 
Qismət ola məhşər günü başmağını cütlüyəm, 
Qulamının qulamıtək olam həmdəm Əliyə. 
 
Odur millət şəfadarı, iki cahan sahibi, 
Düldül atlı, Zülfiqarlı, mərdi-meydan sahibi, 
Dini İslamın carçısı, o xoş Quran sahibi, 
Lənət gəlsin kafərlərə, etdi sitəm Əliyə. 
 
Yerə, göyə lərzə düşdü o, Əntəri böləndə, 
Sındırdı neçə tilsimi şəhri Zərə gedəndə. 
Şiruyəyəm, canım qurban, şəhadətə yetəndə, 
Haqq öyündə məleykələr tutdu matəm Əliyə. 
 
 
 
HÜSEYNİMƏ 
 
Öz-özümü duyan gündən ağlar nohəxanıyam, 
Ərşə qalxan naləm ilə ağlaram Hüseynimə. 
Gün nədir, ay nədir ki – fanidən axirətə, 
Dəmadəm matəm-əza saxlaram Hüseynimə. 
 
Könlümdə əzizlərəm Əkbərimin nəşini, 
Boğazından oxlanan Əsğərimin nəşini, 
Həzrəti Abbas kimi şakərimin nəşini, 
Balamı qurban kimi bağlaram Hüseynimə. 
 

             
                           
                          Susma, ürək…
 
 
157 
Göydə mələklər ağlar, kafər bu vaya gəlməz, 
Kufə əhlilər kimi düz haqqı-saya gəlməz, 
Haqq yanında bilirəm günahım saya gəlməz, 
Axirət ümidimi bağlaram Hüseynimə. 
 
Şiruyəyəm Haqq bilir, günahımı, cəbrimi, 
Taki görüm ağamı bol eyləsin səbrimi, 
Gen qazın, dolduracam göz yaşımla qəbrimi, 
Mehdi zühurunatək ağlaram Hüseynimə. 
 
MƏHƏMMƏD 
 
Ya Qəhhar, ya Qüddus, Bismillahir rəhmanir-rəhim, 
“Allah Əkbər”, la şəriki haqdı dini Məhəmməd. 
O, pənci Ali-Əba, hər iki dünya sərvəri, 
Millətinə şəfadardı məhşər günü Məhəmməd. 
 
“Kuhi-Bilur”da əl açdı Şiri Həyi Kirdigar, 
Cəbrayıla hökm elədi onda ol Pərvərdigar. 
Mustafaya söyləginən “İnna-fəta” nə ki var, 
Göndərsə açmış olar o düyünü Məhəmməd. 
 
İbrahim Xəlilullah ilkin yapdı Kəbəni, 
Peyğəmbərə şəkk edənlər sökdü, çapdı Kəbəni, 
Mədinədən qayıdanda gəldi, tapdı Kəbəni, 
Bəzədi öz əlləriylə haqq öyünü Məhəmməd. 
 
Gündə beş vaxt səcdəyə get, Şiruyə, eylə vəfa, 
Məhşər günü sayə salar, eylər dərdinə dəva, 
Yetəndə mehrac evinə Məhəmməd-əl Mustafa 
Yeddinci qat göydə qoydu məleykəni Məhəmməd. 
 

Sərraf Şiruyə             
                           
                          
 
 
158 
 
GÖR 
 
Dəli könül aç gözünü, bu qoca dünyanı gör, 
Qətrələrə meyil salma, sən bacar ümmanı gör. 
Adil kimdi, qadir kimdi, yeri-göyü yaradan, 
Məhəmmədə nazil olan müqəddəs Quranı gör. 
 
Qolu bağlı bir nökərsən Şahimərdan Əliyə, 
Düldül atlı, zülfüqarlı, sirri pünhan Əliyə, 
Məzlumların köməkdarı, canım qurban Əliyə, 
Döndəribdi haqq yoluna necə müsəlmanı gör. 
 
Həsən, Hüseyn qulusan, çağır yetsin dadına, 
Fəda eylə can-başını həzrət Abbas adına. 
Şümrü ləin, ibni Ziyad yandı məhşər oduna, 
Bir bax necə qəbul olub, İsmayıl qurbanı gör. 
 
Yüz iyirmi dörd min nəbi gəlib, gedib haxdı bu, 
O pənci Ali-Əba heç millətdə yoxdu bu, 
Ömrə, günə bel bağlama, bir ötəri taxtdı bu, 
İnanmırsan dön geriyə, taxtı Süleymanı gör. 
 
Mehdiyi sahibəlzaman çəkilibdi pünhana, 
Biçarə Sərraf Şiruyə könül bağla sən ona. 
Həyat özü bir məktəbdi cəmi qanan insana. 
Bu beş günlük dar fənada gəl yaxşı, yamanı gör. 
 

             
                           
                          Susma, ürək…
 
 
159 
 
MƏNİ 
 
Bir əlacsız bəndən idim – səndən dilək dilədim, 
Xoş vüsala yetirmisən, Qadiri-Qüdrət məni. 
Şükür sənin dərgahına, ey aləmlər sərvəri, 
Çəkib çıxardı müşgüldən sən verən cürət məni. 
 
Ey Adilim, ey Qadirim, ey mənim Yaradanım, 
Sənin o minbir adına qurban olsun bu canım. 
Dar ayaqda sənə gəldi ancaq ümid, gümanım, 
Hifz etdi qəza-qədərdən verdiyin nüsrət məni. 
 
Ey Zahirim, ey Batilim, sirri-Sübhanım mənim, 
Ey axşamım, ey sabahım, ümid, gümanım mənim, 
Sənsən dərdimin dəvası, təbib, loğmanım mənim, 
Zərrə xoş nəzər eyləsən tapar şəfaət məni. 
 
Sən yaratdın altı gündə küllü-ərzi, ay Allah, 
Hökm elədin qələm yazdı – La ilahə illəllah. 
Məhəmmədən Rəsulillah, Əliyyən Vəliyullah, 
Şükür sənə, bu hikmətə etdin hidayət məni. 
 
Şiruyəyəm, xəbərdaram neçə-neçə ayətdən, 
İnamım var, gedən günü bu dünyadan, həyatdan, 
Qurtarar məhşər odundan, ötüşdürər siratdan, 
Ürəyimdə Hüseynimə olan məhəbbət məni. 
 

Sərraf Şiruyə             
                           
                          
 
 
160 
 
YENƏ SƏNDƏN DİLƏYİM VAR 
  
Qadir Allah, Ulu Tanrı yenə səndən diləyim var, 
Bilirsən ki sənə bağlı canım, qanım, ürəyim var. 
Ancaq bəzən nankor çıxıb, səcdənə baş qoymamışam, 
Agahdır ki, ey Xudavənd, şeytanlara uymamışam. 
Möhürə baş qoymasam da, “Allah Əkbər” demişəm mən, 
Sən verdiyin yağlı, yavan qismətimi yemişəm mən. 
Ulu Tanrı, sən bilirsən aşkarımı, xəlvətimi, 
Ulu Tanrım, sən vermisən az-çox olan şöhrətimi. 
Ey Xaliqim, bilirəm ki, batil sənsən, zahir sənsən, 
Minbir adın sahibisən, adil sənsən, qadir sənsən. 
Gecə-gündüz baş əyirəm qüdrətinin önündə mən, 
Şükür-sənə eyləyirəm Məhəmmədin dinində mən. 
Ey İlahi, mən bəndənəm, sənsən mənim yaradanım, 
Səni köməkdar bilirəm, sənədir ümid, gümanım. 
Kəraməti, mərhəməti gözləyirəm ancaq səndən, 
Zərrə kömək uman deyiləm dar ayaqda özgəsindən. 
Eşit mənim diləyimi, xəlq eyləyən kainatı, 
Sən vermisən bu qisməti, bu bəxşişi, bu sovqatı. 
Məni yolçu eyləmisən bu sənətin yollarına, 
Köməyim ol, sinə gərim bu yolun zavallarına. 
Mənə dözüm, mənə dil ver, mənə zəka, təfəkkür ver, 
Söz mülkündən qismət eylə, – gövhər, inci, mənə dürr ver. 
Başlayım çox keçmişlərdən keçib gələn söhbəti mən, 
Tanıtdırım oxucuma hünər dolu xilqəti mən. 
Aqillərdən, mömünlərdən söhbət açım oxucuma, 
Haqqa bağlı ürəklərdən hikmət açım oxucuma. 
Şair könlüm, min atını, bir də haqdan nicat dilə, 
Bəlkə ağır səfərindən qayıdasan gülə-gülə. 
 

             
                           
                          Susma, ürək…
 
 
161 
 
SIĞINMIŞAM 
 
Yeri-göyü xəlq eləyən qadiri-qəhharım var, 
Dar günümdü, kimsəsizəm, mən ona sığınmışam. 
Yüz iyirmi dörd min nəbi əzbərimdi dilimdə. 
Məhəmmədə nazil olan Qurana sığınmışam. 
 
Şahimərdan-Şiriyəzdan yetər dada, bilirəm, 
Bu əlacsız nökərini salar yada, bilirəm, 
Zərrə qədər qoymaz yanam, düşsəm oda, bilirəm, 
Haqqı deyən, haqqı gəzən, divana sığınmışam. 
 
Şiruyəyəm, quru bəxt ver, ya qadir Allah mənə, 
Bəxtim olsa taxt yetirər ol Rəsulillah mənə, 
Öləndə qismət eylə “lailəhailallah” mənə, 
O dünyamı sən bilirsən, gümana sığınmışam. 
 
 
 
İSTƏRƏM 
 
Bir çətin yol yolçusuyam, haqdan nüsrət istərəm, 
Aləmləri xəlq edəndən zərrə qüdrət istərəm. 
Bir xaliqim kömək olsun, başa vurum bu yolu, 
Məkan, zaman yaradandan mən kəramət istərəm. 
 
Haqqı-Rəsul İslam üçün çəksən də cövrü-cəfa, 
Dönmədin Allah yolundan, Xaliqə etdin vəfa. 
Yet dadıma ey Nuru-pak, ey Məhəmməd Mustafa, 
Gücdən düşmüş bir müstərəm, səndən qüvvət istərəm. 
 

Sərraf Şiruyə             
                           
                          
 
 
162 
Eşqin ilə odlanıram, Sahibi-Düldül ağa, 
Xidmətində gecə-gündüz, mənəm kəmtər-qul ağa, 
İzin versən söyləyərəm vəsfini dil-dil ağa, 
Hər kəlməmə, hər sətrimə səndən ziynət istərəm. 
 
Hüseyninə Nohəxanam, gözlərim yaşdı, Ağa, 
Yolunda qurban getməyim dünyamdan başdı, Ağa, 
Can verəm Hüseyn üçün, könlümə xoşdu, Ağa, 
O arzuma qovuşmağa səndən qismət istərəm. 
 
Gündə beş vaxt səcdədəyəm, ya Məhəmməd Mustafa, 
Xoş nəzər qıl qibləgahım, əhdimə edim vəfa. 
Qismət olub, İslam üçün zərrəcə çəksəm cəfa, 
Məhşər günü o zərrəmə səndən qiymət istərəm. 
 
  
ƏLİDİR 
  
Dərya qədər günahım var, dərya qədər qəmim var, 
Köməkdarım qadir Allah, ol Məhəmməd, Əlidir. 
Gecə-gündüz üz sürtürəm onun xaki-payına, 
Çağırıram o şəxsi ki, sirri qüdrət Əlidir. 
 
Ürəyimdə əzbərimdi Əfsəl, Mürsəl peyğəmbər, 
Həm-pənci Ali-Əba, mən onlara qul-kəmtər. 
Millətinin dar günüdü, çək Düldülü, ey Qəmbər, 
Həm kəramət, həm cəsarət, həm də qeyrət Əlidir. 
 
Yerin, göyün, ərşin-gürşün sahibidi bir Allah, 
Hər kəlmənin, hər bir işin əvvəlidi Bismillah. 
Mən sənə bel bağlamışam, Əliyyən Vəliyullah, 
Şiruyəyəm, yəqin billəm verən nüsrət Əlidir. 

             
                           
                          Susma, ürək…
 
 
163 
 
ALLAHDAN MƏRHƏMƏT UMUR, UTANMIR 
 
Bir addım atmayan Allah yolunda, 
Allahdan nur, nemət umur, utanmır. 
Bir qoldan tutmayan Allah yolunda, 
Allahdan pay, sərvət umur, utanmır. 
 
Bilməyən kəlmeyi-şəhadətini 
Anlamır İslama xəyanətini. 
İtirən Allaha sədaqətini, 
Allahdan şan-şöhrət umur, utanmır. 
 
Firudin, Sulidin bilməyən nədir, 
Allahdan gözləyir mərhəmət, xətir. 
Şeytan çağrışına olan müntəzir, 
Allahdan var, dövlət umur, utanmır. 
 
İmanını tamahına satanlar, 
Axirəti günahına satanlar, 
Haqqı nahaq mətahına satanlar, 
Allahdan fəzilət umur, utanmır. 
 
Bu dünya eşqiylə girən həvəsə, 
Fələklə başlayan hər bəhsə-bəsə, 
Sərraf Şiruyətək günahkar kimsə, 
Allahdan mərhəmət umur, utanmır. 
 
 
 

Sərraf Şiruyə             
                           
                          
 
 
164 
 
BAĞIŞLA 
 
Bəlkə şər olmuşam, xata olmuşam, 
Bağışla, ey Ali-Əba, bağışla! 
Günahım dəryadı, səvabım zərrə, 
Yüz günahı bir səvaba bağışla. 
 
Hüsnünü, ey Ağa, yuxumda gördüm, 
Əl sinədə hüzuruna yetirdim. 
Sual vedin, cavabını bitirdim, 
O suala, o cavaba bağışla. 
 
Sərraf Şiruyəyəm, ey şahı çıraq, 
Xidmətindən məni eyləmə uzaq. 
İncil, Zəbur, Torət, Quran haqdı, haqq, 
Kərəm əhli dörd kitaba bağışla. 
 
 

             
                           
                          Susma, ürək…
 
 
165 
 
ALLAH 
 
Demirəm var, dövlət, altun, yatar ver, 
Məni Sultan eylə, varlandır, Allah. 
Deyirəm sağlıq ver, paklıq ver mənə, 
Nurlandır könlümü, nurlandır, Allah. 
 
Bu fani dünyaya qonaqdı hamı, 
Mənə qismət eylə axirət kamı. 
Gül-çiçəklə bəzə qəbir bağçamı, 
İşıqlandır Allah, barlandır, Allah. 
 
Sənə üz tutmuşam mərhəmət eylə, 
Bəndəyəm, kərəm qıl, inayət eylə. 
Düz yola, haqq yola hidayət eylə, 
Qeyrət ver, ismət ver, arlandır, Allah. 
 
Qadir Allah, peşmanıyam səhvimin, 
Sahibiyəm bədliyimin, nəfimin. 
Sənət məbədimin, könül evimin 
Közərt ocağını, qorlandır, Allah. 
 
 

Sərraf Şiruyə             
                           
                          
 
 
166 
 
DÜŞ 
 
Könül, dar günündür, çağır Ağanı, 
O şahlar şahının ayağına düş. 
Fəratda qolları düşən Abbasın, 
Həsənin, Hüseynin sorağına düş. 
 
Zikr eylə dilində oniki imamı. 
Məhəmməd nuruna gələn kalamı. 
İsadan, Musadan kəsmə inamı, 
Pərvanəsən, haqqın çırağına düş. 
 
Sərraf Şiruyətək hər an ahəstə, 
Bir olan Allahdan mətləbin istə. 
Min meyvə gətirən bir budaq üstə, 
Möcüzlü ocağın budağına düş. 
 
 
 
 

             
                           
                          Susma, ürək…
 
 
167 
 
EŞQİDİR 
 
Nə Məcnun eşqidi, nə də ki Kərəm, 
Mənim eşqim sirli qüdrət eşqidir! 
Mənim eşqim yanar, yanar səngiməz, 
Küllü aləmlərin heyrət eşqidir! 
 
Mənim eşqim hər vaxt əsər bir külək, 
O qeyb olmuş bax bir ruhdu, bir mələk. 
Mənim eşqim sevənlərə bir örnək, 
Sevgi, məhəbbətə ziynət eşqidir! 
 
Mənim eşqim bu fənaya sığışmaz, 
Küllü ərzə, bu səmaya sığışmaz, 
Mənim eşqim bir dünyaya sığışmaz, 
İki cahan, həsrət, firqət eşqidir! 
 
Bu eşqi hər yetən duyanmaz heyhat, 
Qanan beş öncədən
1
 verər hesabat. 
Mənim eşqim Mustafaya salavat, 
Hüseyni görəcək möhnət eşqidir!