O’zbekiston – Vatanim aziz,
Seni sevib ne qiloldim, men?!
Senga mehr bobida, asli,
Kim quyoshga kela olur teng?!
Sen deb quyosh arshidan tushib,
Mehr to’la bag’rini ochar.
Ehtirosdan yuragi jo’shib,
Boshing uzra marvarid sochar.
Senga yaqin kelgani sari
Uyaladi o’zidan, chog’i,
Taqir boshin berkitay deya
Kiyib olar baxmal qalpog’in.
Bundayini ko’rmagan hali
Olam olam bo’lib sira ham.
Har kun kelar seni ko’rgali,
Har kun ketar umidga hamdam.
Ishq oyati
Bog’ yo’lida yotgan bir varaq qog’oz
E’tiborim tortar, qo’lga olaman.
Bir betda bor-yo’g’i to’rtta so’z, xolos:
“Sevganman, sevaman, sevib qolaman!”
Yozganmi aytishga topolmay jur’at,
Kim u kuygan ko’ngil? O’yga tolaman.
Yetib bordimikan egasiga xat:
“Sevganman, sevaman, sevib qolaman!”.
Bog’ hayrat ichida tebratar boshin,
Shamol tegajoqlik qilib boladay
Xatni olib qochar va o’qir shoshib:
“Sevganman, sevaman, sevib qolaman!”
Qushlar ham basma-bas chug’urlar jo’shib,
Men endi ularning tilin bilaman:
“Hamisha aytilar faqat bir qo’shiq
Sevganman, sevaman, sevib qolaman!”
Menim-da, ishim bir shu qushlar ila,
Dilda takror aytib saboq olaman:
“Ey yor, eshit so’zim, keldim aytgali,
Sevganman, sevaman, sevib qolaman!”.
Onaga ta’zim
Siz chig’anoq kabi o’zingizdan so’ng
Qoldirib ketasiz duru javohir.
Jannat oyog’ingiz ostida, demak,
Bizning boshimizning ustida zohir.
Madhingiz quyoshu oygacha yetgan,
Ne-ne donishmandlar yonib aytganlar.
Sizdan kimki ketsa sahroga ketgan,
Chamanzorga qaytgan sizga qaytganlar.
Pushkin
Sevgi, hasrat kuychisi,
Asov daho, jo’shqin ruh
Chalib o’tdi yangroq soz,
Mangu sharaf topdi rus.
Makkor bir zamon edi,
Har yonda nayrang, o’yin.
Muhabbat lirasini
Sindirdi qora quyun.
Tanho edi. Tug’ilmas
Endi, Pushkin boshqa yo’q.
Ammo kezib yuribdi
Shoirga otilgan o’q…
Shukur Sa’dulla tarjimai holi
