Rəfiqə Әzimova (AMEA Fəlsəfə, Sosiolo ‐
giya və Hüquq İnstitutu, Sosiologiya və sosial
psixologiya şöbəsinin müdiri).
Filosof öz yerini cəmiyyətdə özü müəyyən ‐
ləşdirir, daha doğrusu, onun əzəldən müəy ‐
yən
ləşmiş mövqeyi dünyanı makrokosmos
prizmasından dərk etməkdən ibarətdir. Makro ‐
kosmos filosofun «daimi yaşayış yeridir». N.O.Los ‐
ski yazırdı: «Gerçəkliyin ümumi tə
rəflə
rini
öyrənmək üçün müşahidənin xüsusi istiqa ‐
mətini müəyyən etmək, hadisələrin rənga rəng
səhnəsindən uzaqlaşmaq bacarığına malik
olmaq, hə a ola bilsin ki, həyatın bütün xırda
maraq və ehtiyacları üzərində tərəd düdsüz
yüksəlmək xarakterinə sahib olmaq lazımdır».
Həqiqətən də, filosof həyatın gündəlik
qarışıqlığı içərisində olanda və onda iştirak
edəndə, təbii olaraq, ona xas olan qabaqcadan
hadisələri bilmə (öncəgörmə) xüsusiyyətinə
görə o, paralel olaraq, öz yerini dünyanın uc ‐
suz‐bucaqsız guşələrinə dəyişə bilir. «Tri‐
bunadan» filosofun səsi insanı həyat və onun
bu həyatda yeri haqqında düşünməyə çağırır.
Çoxtəbəqəli bütöv dünyanın ayrılmaz bir
hissəsi kimi iti özlük hissi filosofu insanı ən
mürəkkəb sistem kimi dərk etməyə imkan
verir, çünki o bütün həyat məkanı çərçivə sində
materiya və ruhun sintezini ifadə edir.
İnsanın təbiətini nəzərdən keçirən Leonar ‐
do da Vinçi yazırdı: « – Әgər onun quruluşu
səndə təəccüb doğurursa, düşün ki, bu onun
bu binada yaşayan ruhu ilə müqayisədə heç
nədir.
Həqiqətən də, nə cür olursa‐olsun, ruha öz
əsərində istədiyi kimi yaşamağa imkan ver və
öz qəzəb və kininlə həyatı dağıtmağa cəhd
göstərmə, çünki doğrudan da, həyata qiymət
verə bilməyən ona layiq deyil... Qəlb və həyat
isbatedilməzdir».
Filosof mədəni məkanın konturlarını
yaradır. O, mədəniyyətin bələdçisidir. Bələdçi
olaraq filosof zəruri olandan çıxış edərək hü‐
dudsuz və zamansız mədəni məkanda gör ‐
düyü və təxəyyülündə canlandırdığı yaxın və
uzaq perspektivləri proqnozlaşdırır. Filosof
yalnız planetar‐kosmik varlıq üçün təlaş keçir‐
mir, həm də o, baş verənlərə şərik olan şəxsiy ‐
yətdir. Bu səbəbdən də düşünürəm ki, baş qa sına
qarşı insanlığın, humanizmin mahiyyəti məhz
dəyərlərin qəbul edilməsində və digərinin
qəlbinin toxunulmazlığındadır.
«Homo Sapiens» anlayışı insanın dərkinə,
mürəkkəb sistem olan müasir insan da daxil
olmaqla, birtərəfli yanaşmadır. Bu yanaşma
«Homo Sapiens»in nəyə görə getdikcə daha
tez‐tez özünün yaratdığı daşlara çırpılması
sualına cavab verməyə imkan yaratmır. Güman
etmək olar ki, bu anlayış insanın mahiyyətinin
tamlığını, onun həyəcanını, başqasının dərdinə
şərik olmasını ifadə edə bilmir. Və bu mənada,
«homo‐humanus‐sapiens» bu gün özündə
daha böyük etik yük daşıyır, lazım olan səviy ‐
yədə «işləyir». Başqa sözlə, dünya cəmiy yət ‐
lərinin inkişafının taktika və strategi
yasını,
əzəldən əsası qoyulmuş və qoyulması vacib
olan – İnsan müasir sivilizasiyanın inkişafının
ən yüksək məqsədidir – humanitar komponent
təşkil etməlidir.
Humanitar perspektiv nəzərə alınmazsa,
müasir dünya birliyinin inkişafının taktika və
strategiyası bu və ya digər şəkildə müvəf fəqi y ‐
yətli ola bilməz. Həm ideya, həm də həyat
praktikası olaraq humanizm XXI əsr siviliza si ‐
yasının çağırışıdır.
Dostları ilə paylaş: |