Şiəliyin gizli tərəfləri Ön söz

Deyirəm: “Mömindən qəsd olunan Allaha,elçisinə,qiyamət gününə və 12 imama inananlardır ki,onlardan birincisi Əli ibn Əbu Talib və sonuncusu Mehdidir.Allah bizləri onun tərəfdarları və köməkçilərindən etsin.Bunlardan birini inkar edənin qeybətini etmək və onun haqqında pis danışmaq caizdir və bunun bir sıra səbəbləri vardır.

• 
  Birinci səbəb: Hədislərdə,dua və ziyarətlərdə müxaliflərin lənətlənməsi,onlardan uzaqlaşma və onların çoxlu təhqir olunmaları qəti olaraq sabit olmuşdur.Bu onların qeybətini etmənin caizliyini göstərir.Çünki,onlar bidət və şübhə əhlidirlər.”
  
• 
  Bundan başqa onların küfründə heç bir şübhə yoxdur.Axı,imamlardan birinin belə vilayətini və imamətini inkar etmək,digərlərinin qanuni xəlifəliyinə inanmaq və s.küfr və bidətə aparan səbəblərdir.Bunun sübutu vilayəti inkar edənlər haqqında olan çoxsaylı xəbərlərdir (“Misbah əl fuqaha” 2/11; “Darul Hadi” Beyrut)
  

Ayətullah Əbul Qasim əl Xoyinin fətvalarının olduğu “Minyətus sail” adlı kitabda (səh 218,Beyrut) ona verilən suala o belə cavab verir: “Bəli,müxalifin qeybətini etmək caizdir.Qeybəti caiz olmayan mömindən murad əsl mənası ilə olan mömindir.”

Şiələr Peyğəmbər (s.a.s)-dən belə bir rəvayyət nəql etmişlər: “Məndən sonra bidət və şübhə əhli kimsələr görəcəksiniz.Onlardan uzaq olduğunuzu izhar edin.Onları çox söyün,haqqlarında çox danışıb,hekayələr (qeybət) nəql edin.Belə edin ki,İslamda fəsad çıxarma arzuları olmasın və insanlar onlardan çəkinsin.”

Bu rəvayyəti alimləri Hurr Amili “Vəsailuş şia” (11/508)-da nəql etmişdir.Həmçinin,alimləri Sadiq əl Musəvi “Nəhcul intisar” adlı kitabında imam Səccaddan bu rəvayyəti nəql etmiş və 152-ci haşiyədə bu sözləri yazmışdır: “İmam Səccad zalımlardan və İslam ümmətini istismar edən kimsələr olan bidət əhli haqqında, onlardan uzaq olmağı, söyməyi, barələrində pis şayiələr yaymağı,qeybət və iftira növündən olan bütün əməlləri caiz görmüşdür…”

Söymək,pis şayiələr yaymaq,iftira atmaq,qeybət etmək kimi İslamla əlaqəsi olmayan bu inanclara diqqət edin!!!

Bunlar sadə müsəlmanların da bu üslubları öyrənməsini və tətbiq etməsini istəyirlər.Bu metodu Əhli Sünnətin böyükləri və alimləri haqqında geniş şəkildə tətbiq edirlər. Beləki,Nemətullah Cəzairi kitabında yazır: ”Ömərin arxasında xəstəlik var idi. O yalnız kişinin sperması ilə sənğiyirdi” (“Ənvəru Numaniyyə” c.1,səh 63)

Həmçinin, Ömərin Fatimənin evini yandırması yalanını da yaymışlar.

İslam düşmənlərinə qarşı dəlil,dürüstlük,ədalət və insafla qələbə çalmışdır. Yoxsa, söyərək, şayiələr yayaraq,iftira ataraq zəfər qazanmamışdır. Allah Təala buyurur: “Ey iman gətirənlər! Allah xatirinə ədaləti qoruyan şahidlər olun. Hər hansı bir camaata qarşı olan kin-küdurət sizi ədalətsizliyə sövq etməsin. Ədalətli olun! Bu, təqvaya daha yaxındır. Allahdan qorxun! Şübhəsiz ki, Allah nə etdiklərinizdən xəbərdardır.” (Maidə 8)

11. Şiəliyə görə haqq din Əhli Sünnətin olduqları yola müxalif olmaqdır.
Hurr Amili Əbdurrəhman ibn Əbu Abdullahın Cəfər Sadiqdən belə rəvayyət etdiyini yazır: “Əgər siz iki müxtəlif və bir-birinə zidd hədislə rastlaşsanız,bunu Allahın kitabına ərz edin.Qurana müvafiq olanı götürün,ona zidd olanı tərk edin.Allahın kitabında heç nəyə rast gəlməsəniz bunu avamın xəbərləri ilə tutuşdurun.Əgər onların hədisləri ilə uyğun gəlsə onu atın, onların hədislərinə zidd olsa (onda) götürün” (“Vəsailuş şia” 18/84)

İmamın müxalif dedikləri avamdan məqsəd Əhli Sünnətdir.

“Kafi” kitabının müqəddiməsində yazılır:

"Sünnülərin (müxaliflərin) dediyi ilə müvafiq olanı atın.Çünki,həqiqət onlara müxalif olmaqdadır" (“Kafi” müqəddimə səh 8-9)

Kuleyni “Kafi” kitabında bu baradə uzun bir rəvayyət nəql edir.Orada deyilir: “Ömər ibn Hənzaladan,o da Əbu Abdullahdan rəvayyət edir ki,imamdan soruşdum: “Bizim əshamızdan iki nəfər bir borc vəya miras üstündə ixtilaf etsələr və nəticədə sultana vəya qaziyə hökm üçün getsələr,bu onlar üçün halal olarmı?..... Ravi dedi: “Əgər iki hakimin verdiyi hökm rəvayyət və raviləri etibarlı olan səbəblərə əsaslanırsa,onda nə etməli?

İmam buyurdu: “Bunlardan hansısı Kitaba,sünnətə uyğun,əimmə (sünnilər)-in fikirlərinə ziddirsə ona əsaslanılır. Ravi dedi: “Sənə fəda olum!Əgər hər iki hakim verdiyi hökmü Quran və sünnətə əsaslandırsalar və biz də rəvayyətlərdən birinin əimmənin görüşünə uyğun,digərinin isə ona zidd olduğunu görsək,bu rəvayyətlərdən hansını qəbul edək?

İmam buyurdu: “Əimmənin görüşünə zidd olan rəvayyəti əsas alın.Çünki,uğur və qurtuluş ondadır. Ravi dedi: “Əgər hər iki rəvayyət də əimmədən olan iki dəstənin fikirlərinə uyğun isə,bunlardan hansı əsas alınmalıdır?”İmam dedi: “Onların hakimlərinin və qazilərinin hansı rəvayyətə meyl etdiklərinə baxılar və meyl etmədikləri rəvayyət əsas alınar.” (“Usul əl-kəfi” “Hədisdə ixtilaf” bölümü 1/68,hədis 10 (198)
Şeyx Səduq Əbu İshaq əl Ərcaninin Əbu Abdullahdan belə nəql etdiyini yazır: “Əbu Abdullah buyurdu: “Bilirsənmi niyə sizə avamın etdiyininə müxalif olana əməl etməyiniz əmr edilib?” Mən dedim: “Biz bilmirik” İmam buyurdu: “Əli (r.a) dində hər hansı bir əməl edəndə ümmət mütləq ona müxalif olardı.Bununla onun əməllərini tutarsız və dəyərsiz etmək istəyirdilər.Onlar bilmədiklərini Əmirəl Möminindən soruşardılar.İmam Əli nə fətva verirdisə,onlar insanları aldatmaqdan ötrü onun əksini edərdilər.” (Şeyx Səduq “İlyəluş şərai” səh 531 İran)
Ayətullah Muhsin əl Əmin “Əyanuş şia” (1/21,Beyrut,1986 il) adlı tanınmış əsərində yazır: “Əshabımız Əhli Sünnə vəl camaat deyə adlandırılanlar üçün avam, özləri üçün isə həvas kəlməsini istifadə etmişdir.”
Şeyx Fəthullah Nəmazi əş Şirazi isə belə yazır: “Avam təriqi ilə gələn hədisi Buxari,Muslim.... kimi bir çox mühəddislər rəvayyət etmişlər.” (“Qaidətu lə dərara və lə dırar” səh 21,Beyrut)
Xomeyni belə yazır: “İxtilaflı məsələlərdə doğrunu bilməkdən ötrü, Əhli Sünnətə muxalifətçilik etməkdə heç bir işkal yoxdur.”(“ər-Rəsail” 2/83)
Vəhdətdən danışan ustad Murtəza əl Əsgəri kitabında bu növ hədisləri qeyd etdikdən sonra yazır: “Bu bəhsdə xatırlatdıqlarımıza görə bir-birinə zidd olan iki hədislə qarşılaşanda ,“Xəlifələr məktəbi”-nin istinad etdikləri hədis tərk edilir.Bu daha doğru rəydir.” (”Məalimu mədrəsəteyn” 3/269; “Məktəbətul fəqih”nəş.Kuveyt)
əl Əsqəri Əhli Sünnə üləmasına qarşı duyduğu kini üzə vuraraq yazır: “Artıq gördük ki,”xəlifə məktəbi” alimləri İslamın ilk dövründə söz və qüdrət sahibi olan insanları tənqid edən rəvayyətlər və xəbərləri ixtisar etməkdə ittifaq etmişlərdir.” (”Məalimu mədrəsəteyn” 1/289)
Başqa yerdə yazır: “Xəlifələr məktəbi”ndə gizlətmə növlərindən biri də səhih rəvayyətlər yerinə uydurma xəbərlərin yazılması və yayılmasıdır.” (həm.yer 1/263)
O,yazır: “Gizlətmənin bu növü yəni,xəbərin heç bir yerdə qeyd edilmədən tamamilə gizlədilməsi “xəlifələr məktəbi”ndə tez-tez rast gəlinən bir haldır.” (həm.yer 1/254)
“Qeyd etdiyimiz kimi “xəlifələr məktəbi” müsəlmanların üzünə Rəsulullah (s.a.s)-dən varid olan xəbərlərin qapısını bağladıqda,İsrailiyyətdən varid olan rəvayyətlərin qapısını eninə kimi açmışdı.” (həm.yer 2/48-49)
Şiələri Əhli Sünnətə müxalif olanları alma məsələsinə təşviq edən bir çox rəvayyətlər vardır.Hurr Amili “Vəsailuş şia” (18/85-86)-da,Ruhullah Musəvi Xomeyni “ər Rəsail” (2/81)-də,Muhəmməd Baqir əs Sadr “Təaridul şəriyyə” (səh 359)-da Muhəmməd Baqir ibn Abdullahdan imam Rzanın belə dediyini nəql etmişlər:

“İmama iki ixtilaflı xəbər gəldiyində necə hərəkət etməliyik deyə sual verdik?” Dedi: “Sizə iki ixtilaflı və zidd olan xəbər gəldikdə,bunu avamın (Əhli Sünnət) rəvayyəti ilə tutuşdurun.Əgər bu onların xəbərlərinə müvafiqdirsə onu tərk edin,yox əgər onların xəbərlərinə ziddirsə,onu alın.”

Hurr Amili “əl Fusulul muhimmə fi mərifəti usulil əimmə”adlı kitabının 225-ci səhifəsində bu xəbərlərin mütəvatir səviyyəsində olduğunu qeyd edir.O,yazır: “Bu baradə olan hədislər mütəvatirdir. ”Vəsailuş şia”da bunların bir qismini qeyd etmişik.”

Hurr Amili “Vəsailuş-şiə” kitabında “Əhli-sünnətə, onların yoluna müvafiq olan ilə əməl etməyin qadağan olunması” adlı bir bölüm açmış və həmin bölümdə “məsum”lardan çoxlu sayda hədis nəql etmişdir.

Yusif əl Bəhrani yazır: “Rəvayyətin avamın məzhəbinə ərz edilib,daha sonra müxalif olanı alma baradə olan çoxlu sayda oxşar xəbərlər rəvayyət edilmişdir.” (“Hədaiq”1/95)
Hüseyn ibn Şihabuddin əl Kərki əl Amili yazır: “Avamın işinin əsası zehnləri qarışdırmaq,haqqı batillə örtmək,batili haqq kimi qələmə verərək avamın və öz dinlərini zay etməkdir.” (“Hidayətul əbrar” səh 102)
Seyyid Nemətullah Cəzairi yazır: “Bizim sünnilərlə Allah,peyğəmbər və imam məsələsində heç bir oxşar və bənzərliyimiz yoxdur.Çünki,onlar deyirlər ki,Allah peyğəmbəri Muhəmməd (s.a.s),xəlifəsi isə Əbu Bəkr olandır.Biz isə nə bu Allahı,nə də bu peyğəmbəri qəbul edirik.Biz deyirik: “Həqiqətən o Allah və peyğəmbər ki,peyğəmbər (s.a.s)-in xəlifəsi Əbu Bəkrin Allahı və peyğəmbəri olub,o bizim Allahımız və peyğəmbərimiz deyil.” (“Ənvərun Numaniyyə” c.2,səh 278 “İmamların dininin həqiqi nuru” fəsli)

12. Əhli Sünnəti aldatmaq üçün təqiyyə ilə yalandan and içmənin caizliyi.

Şiələrə görə hətta,and içməyə də təqiyyə daxil olmuşdur.

Şeyx Murtəza əl Ənsari “Risalətut təqiyyə” (səh 73)-də,əl Xoyi “Tənqih şərhul urvatul vuska” (4/278,307)-də imam Cəfərdən belə bir hədis nəql edirlər: “Təqiyyə üçün nə etsəniz vəya təqiyyə ilə nə kimi andlar içərsinizsə,bu baradə bir genişliyə sahibsiniz.”
Onlara görə bu səhih rəvayyətə əsasən bir şiə sünnini aldatmaq üçün yalandan and içməkdən çəkinməz. Çünki,təqiyyə genişdir. Beləki,şeyx Murtəza əl Ənsari “Risalətut təqiyyə” (səh 72)-də imamdan belə rəvayyət nəql edir: “Təqiyyə genişdir.Təqiyyə ilə edilən istənilən hər əmələ görə Allahın izni ilə əcr vardır.”
Şiələr məsləhət faktoru xaricində özlərinə müxalif olanlara mallarından xüms,zəkat və sədəqə verilməsini caiz hesab etmirlər. Əbul Qasim əl Xoyi xüms,zəkat,kəffarələr,fitr sədəqəsi kimi mallardan müxaliflərə verilməsi baradə suala belə cavab vermişdir: “Caiz deyildir.Yalnız məsləhət halında caiz ola bilər.” (“Məsail”,”Rudud” 1/64; Qum)


13. Müsəlmanlara qarşı pis ifadələr sərf etmək və onları təhqir etmələri.
Rafizilər təkcə bu dünyada olan bütün insanları və şiə olmayan hər kəsi təhqir etməyiblər.Şiə hədislərinə görə dünyaya gələn hər körpə şeytanın əlinin altından keçir. Şiəliyin İslam ümmətini təhqir etməsinə dair misallardan biri olaraq,bunu göstərmək olar.
Kuleyni “Kafi”(c.8, səh 239,285)-də,Məclisi “Bihar” (24/311)-da,Hurr Amili “Vəsailuş şia” (c.16,səh 37,hədis 2910)-da Əbu Cəfər ibn Muhəmməd Baqirdən rəvayyət edirlər: “Əbu Həmzə İmama dedi: “Bəzi yoldaşlarımız müxaliflərə böhtan atırlar.” dedi.İmam ona dedi: “Sussan yaxşı olar.Allaha and olsun ki,bizim şiələrdən başqa bütün insanlar fahişə övladlarıdır.”
Əbu Abdullahdan: (Əbu Bəsirə dedi) “Həqiqətən şeytan kişi qadına yaxınlaşdığı kimi yaxınlaşır, etdiyi kimi edir, cinsi əlaqədə olduğu kimi olur.” (Ravi) dedim: “Bu nə ilə bilinir?” (İmam cavab verdi): “Bizə olan sevgi və nifrətlə. Kim bizi sevir qulun (sperması olur) kim nifrət edər (sperma şeytanın olar)” (“Kafi” c.5, səh 502)
Eyni tipli rəvayyət “Vasailuş şia” (c.20, səh 135-136,hədis 25233)-da nəql olunur.
Haşim Bəhrani “Burhan” (2/300; Qum) təfsirində,Əyyaşi “Təfsir” (2/234; Beyrut)-də Meysəm ibn Yəhyadan o da imam Cəfər ibn Muhəmməddən belə nəql edir: “Elə bir dünyaya gələn körpə yoxdur ki,onun doğulmasında cinlərdən olan şeytan iştirak etməsin.Əgər o bilsə ki,doğulan körpə bizim şiələrdəndir onda o onu tərk edər.Əgər o bizim şiələrdən olmazsa, şeytan barmağını onun arxasına salar və onu qabağdan çıxardar.Əgər körpə qızdırsa onda şeytan barmağını onun fəcrinə salar və o fahişə olar.Məhz buna görə də körpə ana bətnindən çıxan zaman belə möhkəm ağlayır.”
Əli ibn Əsbat Əbu Abdullahdan nəql edir: ”Şübhəsiz ki,Allah-Təala ərəfa günü imam Hüseynin qəbrini ziyarət edənlərə nəzər edər.Ona dedim: ”Vəqfəyə duranlardan öncə mi onlara baxar?Dedi: ”Bəli.”Sual etdim necə? Dedi: ”Çünki,onların arasında zinadan əmələ gələnlər vardır.Bunlar isə belə deyillər.”

Bu rəvayyəti Məclisi “Biharul Ənvar” (101/85)-da “Ərəfa və bayram günlərində Rəsulullah (s.a.s)-i ziyarət etmənin fəziləti” babında, Şeyx Səduq isə “Mən lə yəhduruhul fəqih”(2/431)-də nəql etmişlər.

Əllamə Abdullah Şübbar “Təsliyətul fuad fi bəyanil məvt vəl məad” kitabında “Şiələr xaricindəki insanlar analarının adları ilə çağrılacaqlar” fəsli tərtib etmiş və bu fəsildə bəzi rəvayyətlər qeyd etmişdir.Bunlardan birində deyilir: “…Qiyamət günü olduğu zaman şiələr xaricində olan insanlar analarının adları ilə çağrılacaqlar.Şiəmiz isə tər təmiz doğulduqlarından ötrü atalarının adları ilə çağrılacaqlar.” (“Təsliyətul fuad fi bəyanil mevt vəl məad”səh 162,”Darul aləmi” nəş.Beyrut)
Məclisi “Biharul Ənvar” kitabında “torpaq,gil və nifaq” fəslində 67 rəvayyət nəql edir.

Bu hədislərin birində deyilir: “İmam dedi: “Ey İshaq! Sənin haradan gəlməyin baradə heç fikirləşmisənmi?

İshaq dedi: “Əgər siz bu baradə xəbər verməsəniz,mənim bu baradə elmim heç yoxdur.”

İmam dedi: “Qulaq as İshaq.Allah məxluqatı xəlq etməmişdən öncə yerə yeddi gün yağış yağdırdı.Sonra yerin səthindən gili götürdü və ondan biz Əhli beyti yaratdı.Sonra O bu gilin aşağı hissəsindən bizim şiələrimizi xəlq etdi.Əgər bu gil başqa gillərlə qarışmasa idi bizim şiələr heç vaxt günah etməzdilər.”
Həmçinin, Kuleyni “Kafi”kitabında “Möminin və kafirin gili,torpağı”fəslində bu tip hədislər nəql edir.

Onlara görə şərəbxor şiə sünnidən yaxşıdır. Şeyx Səduq “Uynu əhbərul riza” kitabında (28/69) yazır ki,bir adam imama dedi: “Mən öz qızımı qardaşım oğullarından birinə ərə vermişəm ki,o içir və tez-tez boşayacağı baradə qızımı təhdid edir.”

İmam dedi: “Əgər o sənin şiə qardaşlarındandırsa bunun heç bir zərəri yoxdur.Yox əgər o digərlərindəndirsə (sünni) onu boşatdır.”

Möminlərin anası Aişə (r.a)-ni təhqir etmələri.
Allah Təala buyurur: “Allah kafirlərə Nuhun arvadı ilə Lutun arvadını misal çəkdi. Onlar Bizim əməlisaleh qullarımızdan iki qulun nikahı altında idilər. Onlar ərlərinə xəyanət etdilər və bunlar onları Allahdan heç cür xilas edə bilmədilər. Onlara: "Girənlərlə birgə ikiniz də oda girin!"- deyildi." (Təhrim 10)

Bu ayənin şiələr tərəfindən verilən təfsirinə baxaq. Qummi təfsirində yazır: “Vallahi “fə hanətahumə” sözü ilə fahişəlikdən başqası qəsd olunmur.Varid olduğu kimi Aişə Bəsrəyə doğru yola möminlərin əmiri Əli ilə vuruşmaq üçün yola düşdüyü zaman, Talha onu yoldan çıxardı və dedi: "Sənə məhrəmin olmadan yola çıxmaq halal deyildir!" və sonra onu özünə evləndirdi.” ("Təfsir əl-Qummi", 2/377)

Bu sözləri Bəhrani də “Burhan” təfsirində yazır. Onlar kitablarında çox vaxt konkret ad çəkməmək üçün “filan qadın” kimi ifadələr işlədirlər.Halbuki,məsələdən agah olanlar bilir ki,onların işarə etmək istədikləri Aişədir.Bunu təsdiq edən Kəşaninin sözləridir.

Şiə şeyxi Feyz Kəşani kitabında söhbətin nədən getdiyni belə izah edir: “Allah Peyğəmbər (s.a.s)-in zövcələrini müsəlmanlara haram etdi.Təlha hirsləndi və dedi: “Muhəmməd bizə öz zövcələrini haram edib,özü bizim qadınlarla evlənir.Allah onu öldürəndə biz onun zövcələrinin ayaqlarında olan bilərziklər üçün ayaqlarına düşəcəyik,necə ki,o bunu bizim qadınlarımızla edirdi.” (Təfsir “əs Safi” 4/199, Əhzab 53-ün şərhində; Məclisi “Biharul Ənvar” 22/190, 17/27)

Həmçinin,bu rəvayyəti Bəhrani “Burhan” (3/333-334)-da,Sultan Cənabəzi “Bəyanus səadə” (3/253)-də,Zeynuddin Nəbati “Sıratul mustəqim” (3/23-25) qeyd etmişlər.
Şiə hafizi Rəcəb əl Bursi “Məşariqul ənvərul yəqin” kitabında yazır:

“Aişə xəyanətlərlə 40 dinar toplamışdı və onları Əliyə düşmən olanlara payladı.”(səh 86, “əl Aləmi” nəş.Beyrut)

Məclisi Əlidən belə rəvayyət edir: "Peyğəmbər (s.a.s) ilə birlikdə səfərə çıxdım. Ona xidmət etmək üçün yalnız mən var idim. Aişə də onunla idi. Amma, bizim üçümüzə yalnız bir yorğan var idi. Buna görə də yatanda üstümüzə bu yorğanı atdıq. Peyğəmbər (s.a.s) də bizim ikimizin (Əli və Aişənin) arasında yatdı. Peyğəmbər (s.a.s) gecə namazına qalxarkən, əli ilə yorğanın ortasından döşəyə çatana kimi əyirdi.”(“Biharul ənvar 40/2)
Ayətullah Muhəmməd Şəhruddinin rəsmi saytından

Sula 50: Bəzi Aişə kimi “Möminlərin analarını” onun Peyğəmbər (s.a.s)-ə asi olduğuna,dövrünün imamına qarşı çıxdığına və möminlərin əmiri Əli ibn Əbu Talibə düşmənçiliyinə görə lənət etmək olarmı?

Cavab: “Möminlərin Əmirinə,Zəhraya düşmənçilik edən hər kəsə lənət etmək caizdir.Onlara lənət etmək əgər həyat qorxusu yoxdursa caizdir.Həmçinin, imam Sadiq onlardan 8 nəfərə hər namazdan sonra lənət edərdi.” Aşağıda gördüyünüz mətndə Peyğəmbər (s.a.s)-in Allahın yaratdığı iki şərli qadın tərəfindən öldürüldüyü bildirilir və Aişə (r.a)-nin adı çəkilir. (“Əyyaşinin təfsiri” c.1) (

http://irananaliz.wordpress.com/2008/10/04/sHYPERLINK "http://irananaliz.wordpress.com/2008/10/04/siilik-ve-gercek-mahiyeti-16/"iilik-ve-gercek-mahiyeti-16/#more-83
Möminlərin əmiri Ömər ibn Xəttab (r.a) haqqındakı çirkin sözləri.
Nemətullah Cəzairi kitabında bu çirkin sözləri yazır: ”Ömərin arxasında xəstəlik var idi. O yalnız kişinin sperması ilə sənğiyirdi” (“Ənvəru Numaniyyə” c.1,səh 63)

Həsən əs Səhhatə isə yazır: “Ömər arxadan cinsi əlaqədə olan kimsələrdən idi.” (“Minbərul İslami” jurnalı 17-ci bur-ş,səh 16)

Şiə müfəssiri Əyyaşi “Təfsir”ində (1/302),Bəhrani “Burhan” (1/416)-da belə bir rəvayyəti nəql edirlər: “Bir adam Əbu Abdullahın yanına gələrək, “Ey möminlərin əmiri! Sənə salam olsun.” dedi.Əbu Abdullah ayağa qalxaraq,dedi: “Belə demə,bu sadəcə əmirəlmöminin haqqında istifadə olunacaq sözdür.Bu adı ona Allah vermişdir.Ondan başqasını da bu adla adlandırmamışdır.Arxadan əlaqədə olandan başqası bu adı özünə götürmüşdür.Özündə belə hal olmasa da buna mübtəla olmuşdur.Allahın bu ayəsi bunu nəzərdə tutur. “Onlar Allahı qoyub, yalnız qadın adlarını daşıyan bütlərə yalvarır və yalnız üsyankar şeytana sitayiş edirlər.” (Nisa 117)

Ravi deyir: “Mehdi nə adla adlandırılacaq?” Dedi: “Ona,sənə salam olsun ey Bəqiyətullah!”, “Sənə salam olsun ey Rəsulullahın övladı!” deyiləcək.
Məlumdur ki,ilk dəfə “Əmirəlmöminin” adı ilə adlandırılan şəxs Ömər ibn Xəttab (r.a) olmuşdur.

Əllamə Zeynuddin ən Nəbati “Sıratul Mustəqim” (3/28) kitabında “Ömərin xəsisliyi və pis həyat tərzinə dair deyilən sözlər haqqında” olan fəsildə Ömərin pis bir nəsildən gəldiyini,nənəsinin zinakar olduğunu yazır.“

Nemətullah Cəzairini yazır: ”Xususi xəbərlərdə (yəni şiələrdən) gəlib ki,şeytan cəhənnəm dəmirindən olan 70 qandal ilə qandallanıb məhşərə aparılırdı. Baxıb qabağında qəzəb mələklərinin apardığı bir nəfəri görür. Onun boynunda 120 cəhənnəm qandalı var idi. Şeytan ona yaxınlaşıb deyir: ”Bu bədbəxt nə edib ki, məndən də çox əzab alıb. Mən məxluqatı azdırıb həlaka gətirdim.” Ömər şeytana deyir: “Mən Əli ibn Əbu Talibin xilafətini qəsb etməkdən başqa bir şey etmədim.”(“Ənvarun numaniyyə” c.1,səh 81)
Möminlərin əmiri Osman ibn Əffan (r.a) haqqındakı çirkin sözləri.
Əli ibn Yunis əl Bəyadi deyir: “Osman istədikləri kimi dürtünənlərdən və qadın xüsusiyyətli biri olub.” (“Sıratul mustəqim” 2/30)

Zeynuddin ən Nəbati “Sıratul Mustəqim” (3/30) kitabında yazır ki,Osman hədd cəzası tətbiq etmək üçün bir qadını yanına gətirir,onunla cinsi əlaqədə olduqdan sonra isə onu rəcm etdirir.Eyni mənbədə Osmanın mühənnəs və yüngül adam olduğunu yazır.Bu səviyyəsiz sözləri Nemətullah Cəzairi də “Ənvərun numaniyyə”(1/65)-də qeyd edir.

14. Şiələrin səhabələr baradə mövqeyi.
Rəsulullah (s.a.s) buyurub: “Səhabələrim baradə Allahdan qorxun.Məndən sonra onları hədəf almayın. Onlara əziyyət edən,mənə əziyyət etmişdir.Mənə əziyyət edən isə Allaha əziyyət vermiş kimidir! Kim ki,Allaha əziyyət verməyə cürət edərsə,onun aqibəti bəllidir.” (Tirmizi “Sünən” №3862;Əhməd “Müsnəd” 4/87, 5/54-55; İbn Hibban “Səhih” №7256)
Peyğəmbər (s.a.s) buyurub: “Ənsarı yalnız mömin sevər və onlara yalnız münafiq nifrət edər. Kim onları sevərsə Allah onları sevər, kim onlara nifrət edərsə Allah onlara nifrət edər.”

(Buxari 3672; Müslim 75)

Şiələr kafir və münafiqlər haqqında varid olmuş ayələri Peyğəmbər (s.a.s)-in səhabələri haqqında təvil etmişlər.Təqiyyə edərək üç xəlifə yəni, Əbu Bəkr,Ömər,Osman haqqında bəzi simvolik ifadələr istifadə etmişlər.Əbu Bəkrə “Fusayl”,Ömərə “Rama”,Osmana isə “Nəsəl” kimi adlar vermişlər. ”Filan,filan və filan” kimi adlardan da istifadə etmişlər.Həmçinin, “birinci,ikinci və üçüncü”, “Həbtər” və “Dəllam” kimi adlardan da istifadə etmişlər.İstifadə etdikləri digər rəzil adlardan “Qüreyşin iki bütü”,”Həman və Firon”,”Ümmətin buzovu və Samiri” kimi adlardır.

Səfəvilər dövləti zamanında təqiyyə biraz ortadan qalxmışdı.Bu dövrdə səhabələri təhqir və təkfir edən ittihamlar çox artmışdı.

Kuleyni “Kafi” kitabında Əbu Abdullahdan rəvayyət edir: “Kafirlər deyəcəklər: "Ey Rəbbimiz! Cinlərdən və insanlardan bizi tovlayıb yoldan çıxardanları bizə göstər ki, biz onları tapdağımız altına salıb yerlə yeksan edək" (Fussilət 29) ayəsi haqqında Əbu Abdullahın: “O ikisidir,filan kimsə də şeytandır” dediyini bildirir.” (“Kafi”c.8,№ 523)
Məclisi “Miratul uqul” kitabında bu hədisin şərhində yazır: “O ikisi yəni Əbu Bəkr və Ömərdir.Filankəsdən qəsd olunan Ömərdir.Yəni,ayədə nəzərdə tutulan cin Ömərdir.Bu adla adlandırılmasının səbəbi onun şeytan olmasındadır.Ya vələdüz-zina olmaq baxımından şeytanın üzərində şərikliyi vardır,ya da aldadıb,azdırmaq səbəbi ilə şeytan kimidir.”Filan” adı ilə Əbu Bəkrin qəsd olunması da mümkündür.” (“Miratul uqul” 26/488)
Əbu Abdullahdan rəvayyət olunur ki,imam ”Onlar gözəl kəlamlar öyrənməyə nail olmuş və tərifəlayiq Allahın yoluna yönəldilmişlər” ayəsini oxudu və dedi: ”Onlar Həmzə, Cəfər, Ubeydə,Salman,Əbu Zərr,Miqdad və Əmmardır.Onlar möminlərin əmirinə tabe olmuşdular. Digər ayəni: “Allah sizə imanı sevdirmiş, onu qəlbinizə gözəl göstərmiş, sizdə küfrə, günaha və asi olmağa qarşı nifrət oyatmışdır” oxudu və dedi: ”Bunun mənası möminlərin əmiridir və “küfrə, günaha və asi olmağa qarşı nifrət oyatmışdır” haqqında isə dedi ki, ”bunlar Birinci,ikinci və üçüncüdür.” (“Kafi” 1/426)
“Təfsirul Əyyaşi” (1/121)-də,”Burhan” (2/208)-da və “Safi” (1/242)-də Əbu Abdullahın “Şeytanın addımlarını izləməyən” ayəsi haqqında belə dediyi nəql olunur: “Allaha and olsun ki,şeytanın addımları filan və filana dost olmaqdır.Yəni,Əbu Bəkr və Ömərə….”
“Təfsirul Əyyaşi” (2/355)-də,“Safi”(1/511)-də, ”Burhan” (1/422)-kitablarında Əbu Abdullahın “Mən onları nə göylərin və yerin yaradılışına, nə də özlərinin yaradılışına şahid etmədim. Mən başqalarını yoldan çıxaranları Özümə köməkçi tutmuram.”ayəsi haqqında belə dediyi nəql olunur: “Rəsulullah (s.a.s) “Allah! Dini Ömər ibn Xəttab vəya Əbu Cəhl ilə gücləndir deyə dua etdikdə Allah bu ayəni nazil etmişdi: “Mən yoldan azanları köməkçi edən deyiləm.”
“Təfsirul Əyyaşi” (1/307)-də ,“Safi”(1/511)-də və “Burhan “(1/422)-kitablarında Əbu Abdullahın “İman edib sonra inkar edənlər,sonra yenə iman edib,inkar edənlər...” ayəsi haqqında belə dediyi nəql olunur:

“Filan və filan (Əbu Bəkr və Ömər) haqqında nazil olmuşdur. Peyğəmbər (s.a.s)-ə ilk olaraq iman etdilər və özlərinə vilayət əmri təqdim edildikdə isə kafir oldular....

Bu rəvayyəti məşhur mühəddisləri Kuleyni “Kafi” kitabında “Kitab əl hüccət” fəslində (c.1,səh 420) qeyd etmmişdir.
“Təfsirul Əyyaşi” (2/240)-də, “Burhan” (2/309)-da “İş bitincə şeytan dedi” ayəsi haqqında Əbu Cəfərin belə dediyi nəql olunur: “O,ikincidir.Quranda “şeytan dedi” kimi sözlərdən məqsəd ikincidir....”
Feyz Kəşani “Vafi” kitabında (3/920) “Kitabul huccə” fəslində “Onlar (imamlar) və düşmənləri baradə nazil olanlar” babında Zürarədən Əbu Cəfərin “haldan hala keçəcəksiniz” ayəsi haqqında belə dediyini nəql edir: “Ey Zürarə! Bu ümmət peyğəmbərlərindən sonra “filan,filan və filan” adamın əli ilə haldan - hala gəlmədimi?”
“Təfsirul Əyyaşi” (2/263)-də, “Burhan” (2/345)-da Cəfər Sadiqin “Cəhənnəmin yeddi qapısı vardır. Hər qapı üçün onlardan müəyyən bir dəstə təyin olunmuşdur” ayəsi haqqında belə dediyi nəql olunur: “Cəhənnəm yeddi qapı olaraq gətirilər.Birinci qapı zalım üçündür ki,o Zurəykdir.İkinci qapı Həbtərə,üçüncü qapı üçüncüyə,dördüncü Müaviyyəyə,beşinci Əbdulməlikə,altıncı Əsqər ibn Həvsərə,yeddinci qapı isə Əbu Sələməyə aiddir.Onlar özlərinə tabe olan kimsələrin qapılarıdır.”
Məclisi bu rəvayyətin təfsirində yazır: “Zurəyk (Maviş) birinciyə olan kinayədir.Çünki,ərəblər mavi gözlü olanı uğursuz sayardılar.Həbtər tülküdür.Bu ləqəbin onun haqqında istifadə edilməsinin səbəbi onun etdiyi hiylələr və qurduğu tələlər olmuşdur…..Bir çox xəbərlərdə varid olduğu kimi Həbtər ləqəbi birinci üçün tətbiq olunmuşdur.Çünki,bu birnciyə daha münasibdir.Zurəyk isə ikinci üçün tətbiq edilmişdir.Çünki,o daha sərt qəlbli və kobuddur. Əsqər ibn Həvsər Umeyyə vəya Abbasi xəlifələrindən biri üçün istifadə olunan kinayədir.Əbu Sələmə də Əbu Cəfər Dəvaniki haqqında bir kinayədir.Əsqər ləqəbinin Aişə və Cəməl əhli üçün də istifadə olunması mümkündür.Çünki,Aişənin dəvəsinin adı Əsqər idi.Bunun şeytan olması da rəvayyət olunmuşdur.” (“Biharul ənvar”c.8,səh 308)
“Halbuki onlar Allahın razı qalmadığı sözləri gecələr xəlvətdə söylədikləri vaxt belə, O, onların yanında olur.” ayəsi haqqında Əbu Cəfərin belə dediyi nəql olunur: “Filan,Filan və filankəs yəni,Əbu Bəkr,Ömər və Osman və Əbu Ubeydə ibn Cərrah.”

Bu rəvayyət “Təfsirul Əyyaşi” (1/301)-də və “Burhan” (1/414) kitablarında qeyd olunmuşdur.

“...iyrənc işlər görməyi, pis əməllər törətməyi və azğınlıq etməyi isə qadağan edir.” ayəsi haqqında imam Əbu Cəfərin belə dediyi nəql olunur: “Fahişdən yəni,birincidən,münkərdən yəni, ikincidən, azğınlıqdan yəni,üçüncüdən çəkndirər!”

Bu rəvayyət “Təfsirul Əyyaşi” (2/289)-də, “Burhan” (2/381)-da və “Safi” (3/151) kitablarında qeyd olunmuşdur.

“Biharul Ənvar”da belə rəvayyət mövcuddur: “Dedim ki,(ravi) Allah səni qorusun.Allahın düşmənləri kimlərdir?