Stiven Kinq Yaşıl Mil



Yüklə 3,44 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə2/44
tarix07.04.2017
ölçüsü3,44 Mb.
#13625
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   44

www.vivo-book.com 

 

16 



və  biz  bu  insanların  ölü  ruhlarını  gəzdirən  bədənlərini  öldürmək 

məcburiyyətində qalırıq.  

Mən yenidən nəhəngə tərəf döndüm: 

–  Əgər  Harriyə  sənin  zəncirlərini  açmağa  icazə  versəm,  özünü 

yaxĢı aparacaqsanmı? 

O,  baĢını  yırğaladı  –  aĢağı  və  yuxarı,  sonra  yenə  öz  yerinə  – 

mərkəzə. Onun soyuq baxıĢlı gözləri mənə baxırdı. Bu gözlərdə qəribə 

bir sakitlik vardı, amma bu etibar edəcəyim sakitlik deyildi.  

Barmağımla Harrini çağırdım, o, kameraya daxil olub zəncirləri 

açdı.  Harri  qorxmurdu  –  hətta  əyilib  Koffinin  ağac  gövdəsi  kimi  iri 

ayaqlarındakı  buxovları  açanda  belə.  Onun  bu  davranıĢı  mənə  də 

sirayət  elədi.  Harri  Persiyə  görə  təlaĢlanırdı,  mən isə  onun duyumuna 

inanırdım.  Mən  Persidən  baĢqa  “E”  blokundakı  bütün  iĢçilərimin 

duyumuna inanırdım.  

Yeni gələnlər üçün mənim qısa bir nitqim vardı, amma bu nitqi 

belə  qeyri-normal  görünən  Koffi  üçün  söyləməyin  doğru  olub-

olmadığına əmin deyildim.  

Harri  kənara  çəkiləndən  sonra  (Koffi  zəncirlərin  açılma 

mərasimi  ərzində  heykəl  kimi  tərpənmədən  durmuĢdu)  barmağımla 

qovluğu tıqqıldadaraq, yeni gəlmiĢ bu məhbusa baxıb dedim: 

– DanıĢa bilirsənmi cavan oğlan? 

–  Bəli,  ser,  boss,  bilirəm,  –  o,  cavab  verdi.  Onun  səsi  dərin  və 

kifayət  qədər  gurultulu  idi.  Bu  səs  yenicə  sazlanmıĢ  traktor 


www.vivo-book.com 

 

17 



mühərrikini  xatırladırdı.  Onun  nitqində  cənub  ləhcəsi  hiss  olunmasa 

da, sonralar onun cümlələrində cənuba aid bəzi Ģeyləri tuta bilmiĢdim. 

Sanki cənubdan gəlmiĢdi, amma orada doğulub böyüməmiĢdi. DanıĢıq 

tərzindən ona nə savadsız, nə də savadlı demək olardı. Həm nitqi, həm 

də bir çox baĢqa Ģeyləri ilə Koffi mənim üçün bir tapmaca idi. Məni ən 

çox narahat edən isə onun gözlərindəki sakitlik və laqeydlik ifadəsi idi

elə bil, bədəni burada olsa da, özü çox-çox uzaqlarda idi.  

– Sənin adın Con Koffidir? 

– Bəli ser, boss! Ġçki adı kimi, lakin baĢqa cür yazılır. 

– Deməli, sən sözlərin yazılıĢını, yazıb-oxumağı bilirsən, eləmi?  

– Bircə öz adımı, boss, – o, sakit səslə dedi.  

Nəfəsimi  dərdim  və  öz  hazır  nitqimin  qısa  variantını  ona 

söylədim.  Onunla  heç  bir  problemimin  olmayacağını  artıq  baĢa 

düĢmüĢdüm. Eyni zamanda, həm haqlı idim, həm də yanılırdım.  

–  Mənim  adım  Pol  Eckumdur,  –  dedim.  –  “E”  blokunun  baĢ 

nəzarətçisiyəm. Əgər sənə bir Ģey lazım olsa, məni adımla çağır. Əgər 

olmasam, bu adamdan xahiĢ elə. Onun adı Harri Tervilligerdir. Ya da 

cənab Stantonu və ya cənab Hovelli çağır. BaĢa düĢdünmü? 

Koffi baĢını yırğaladı.  

–  Amma  düĢünmə  ki,  hər  istədiyini  alacaqsan.  Sənə  nə  lazım 

olduğuna  burada  biz  qərar  veririk.  Bura  mehmanxana  deyil.  BaĢa 

düĢdünmü?  

O, yenə baĢını yırğaladı.  


www.vivo-book.com 

 

18 



– Həbsxananın baĢqa yerlərindən fərqli olaraq, bura sakit yerdir, 

dostum.  Burada  yalnız  sən  və  Delakrua  var.  Sən  iĢləməyəcəksən, 

əsasən,  öz  kameranda  oturacaqsan.  DüĢünmək  üçün  kifayət  qədər 

vaxtın olacaq – hətta deyərdim ki, lazım olandan da çox. Amma hesab 

et  ki,  bunu mən deməmiĢəm.  Bəzən biz radionu  da qoĢuruq. Radioya 

qulaq asmağı xoĢlayırsanmı? 

O,  yenə  baĢını  yırğaladı,  amma  bu  dəfə  bir  qədər  qeyri-

əminliklə.  Elə  bil,  bunun  nə  olduğunu  bilmirdi.  Sonralar  mən, 

müəyyən  mənada,  bunun  belə  olduğunu  öyrəndim.  Koffi  əvvəllər 

rastlaĢdığı əĢyaları tanıya bilirdi, amma sonra onları yaddan çıxarırdı. 

O,  “Bizim  qızın  bazar  günü”dəki  personajları  tanıyırdı,  amma  sonda 

onların baĢına nə gəldiyini yadına sala bilmirdi.  

–  Özünü  yaxĢı  aparsan,  yeməyini  vaxtında  yesən,  nə  dəhlizin 

baĢındakı tək kameraya düĢəcəksən, nə də kürəyində düymələri olan o 

brezent paltarı geyinəcəksən. Bizim məhbusların futbol oynadığı Ģənbə 

günləri  istisna  olmaqla,  hər  gün  saat  dörddən  altıyadək  həyətdə  iki 

saatlıq  gəzintiyə  çıxacaqsan.  Əgər  səni  görmək  istəyən  bir  kimsən 

varsa, bazar günləri nahardan sonra ziyarət saatlarıdır. Belə bir adamın 

varmı, Koffi? 

O, baĢını yırğaladı: 

– Belə bir adam yoxdur, boss, – dedi.  

– Bu, sənin vəkilin də ola bilər. 



www.vivo-book.com 

 

19 



–  Məncə,  onu  daha  görməyəcəyəm,  –  dedi.  –  Mənə  vəkili 

müvəqqəti vermiĢdilər. Onun buraya yol tapacağını düĢünmürəm.  

Zarafat  edib  etmədiyini  aydınlaĢdırmaq  üçün  ona  diqqətlə 

baxdım:  o,  zarafat  etmirdi.  Əslində,  baĢqa  cür  də  gözləmirdim. 

BağıĢlanmaq  Con  Koffi  kimilər  üçün  deyildi,  ən  azından,  o  vaxtlar. 

Onlara məhkəmədə  bir  gün sərf edilirdi  və  sonra  qəzetlərdə  “filankəs 

gecəyarısı bir qədər elektrik qəbul etdi” kimi sətirlər gedənədək bütün 

dünya  onları  yaddan  çıxarırdı.  Arvadı,  uĢaqları  və  dostları  ilə 

görüĢmək üçün bazar günlərini gözləyənlərə nəzarət etmək daha asan 

idi  –  ümumiyyətlə,  onlara  nəzarətə  ehtiyac  vardısa.  Bizim 

timsalımızda  yaxĢı  ki,  buna  heç  bir  ehtiyac  yox  idi.  Çünki  o, 

həqiqətən, nəhəng idi.  

Mən bir qədər çarpayıda qurcalandım, sonra düĢündüm ki, ayağa 

dursam,  qasığımdakı  ağrı-acı  bir  qədər  azalar.  Ayağa  qalxdım.  O, 

ehtiramla kənara çəkilib əllərini sinəsində çarpazladı.  

–  Sənin  üçün  burada  həyatın  rahat,  yoxsa  ağır  olacağı  yalnız 

özündən asılıdır, dostum. Mən bunu sənə demək üçün buradayam: sən 

bizim  hamımız  üçün  həyatı  asanlaĢdıra  bilərsən,  çünki  nə  edirsən  et, 

son  həmiĢə  eynidir.  Biz  səninlə  layiq  olduğun  kimi  rəftar  edəcəyik. 

Sualın var? 

–  Yuxu  saatlarında  iĢığı  yana-yana  qoyursunuzmu?  –  o,  fürsət 

gözləyirmiĢ kimi dərhal soruĢdu.  



www.vivo-book.com 

 

20 



Diqqətlə ona baxdım. Mən “E” blokuna yeni gələnlərdən qəribə 

suallar  çox  eĢidirdim,  –  bir  dəfə  məndən  arvadımın  döĢlərinin 

ölçüsünü də soruĢmuĢdular, – amma belə sual verən olmamıĢdı.  

Koffi  utancaq  bir  tərzdə  gülümsədi,  sanki  bu  suala  görə  onun 

axmaq  olduğunu  düĢünəcəyimizi  dərk  etsə  də,  soruĢmaqdan  özünü 

saxlaya bilməmiĢdi. 

–  Bəzən  qaranlıqdan  qorxuram,  –  o,  izah  etməyə  çalıĢdı.  – 

Xüsusilə də yad yerdə. 

Mən  yenə ona baxdım – onun nəhəng gövdəsinə – və ona qarĢı 

qəribə,  kövrək  hisslər  duydum  və  ona  acıdım.  Onlara  acımaq  olardı, 

çünki biz onların pis keyfiyyətlərinin dəmirçi ocağının baĢında durmuĢ 

Ģeytan kimi üzə çıxaraq meydan oxuduğu anları görmürdük.  

–  Hə,  burada  bütün  gecə  kifayət  qədər  iĢıqlı  olur,  –  onu 

sakitləĢdirməyə  çalıĢdım.  –  Mildəki  lampaların  yarısı  axĢam 

doqquzdan səhər beĢədək  yanır.  –  Sonra baĢa düĢdüm ki,  nə  dediyim 

haqqında  Koffinin  heç  bir  anlayıĢı  yoxdur:  onun  üçün  YaĢıl  Mil  ilə 

Missisipi çayındakı lil arasında heç bir fərq yoxdur, ona görə də əlimi 

uzadaraq, – orada, dəhlizdə, – dedim.  

O, rahatlaĢaraq baĢını  yırğaladı. Mən hətta  əmin deyildim ki, o, 

dəhlizin  nə  olduğunu  bilir,  amma  naqil  torlu  plafonların  içindəki 

ikiyüzlük lampaları görə bilərdi.  

O  vaxtadək  heç  bir  məhbusa  etmədiyim  bir  Ģey  etdim  –  əlimi 

ona  uzatdım.  Hələ  də  bunu  nə  üçün  etdiyimi  bilmirəm.  Məndən 


www.vivo-book.com 

 

21 



lampaları  soruĢmuĢdu,  bəlkə  ona  görə?  Ola  bilər.  Harri  Tervilligerin 

heyrətdən gözləri bərəldi, həqiqi sözümdür. Koffi mənim əlimi qeyri-

adi  bir  zərifliklə  öz  əlinə  aldı,  əlim  onun  ovcunda  görünməz  oldu. 

Bununla  da  hər  Ģey  bitdi.  Mənim  qatran  qabıma  daha  bir  pərvanə 

düĢmüĢdü. Biz iĢi bitirdik.  

Kameradan  çıxdım.  Harri  qapını  örtüb,  hər  iki  kilidi  bağladı. 

Koffi  tərpənmədən  bir  neçə  saniyə  dayandı,  sanki  bundan  sonra  nə 

edəcəyini bilmirdi. Çarpayısına oturdu və dərd çəkən, ya da dua eləyən 

adam  kimi  əllərini  dizlərinin  arasına  alıb  baĢını  aĢağı  dikdi.  O  öz 

qəribə  cənublu  ləhcəsi  ilə  nəsə  mızıldandı.  Bunu  çox  aydın  eĢitdim, 

baxmayaraq  ki,  onun  nə  etdiyi  haqqında  çox  Ģey  bilmirdim  – 

etdiklərinə görə cəzasını alacağı vaxtadək onu bəsləmək və ona qulluq 

etmək üçün haqqında çox Ģey bilməyə də ehtiyac yox idi – amma hələ 

də yadıma düĢəndə tüklərim biz-biz olur. 

– Əlimdən bir Ģey gəlmədi, boss, – o dedi. – Mən hər Ģeyi geri 

qaytarmağa cəhd etdim, amma çox gec idi. 

 

 



 

 –  Sənin  Persi  ilə  problemin  olacaq,  –  dəhlizlə  kabinetimə 

qayıdanda Harri dedi. Sin Stanton – mənim taqımımdakı, belə demək 

olarsa, üçüncü Ģəxs (əslində, bizim qrupun daxilində heç bir tabeçilik 



www.vivo-book.com 

 

22 



bölgüsü  yox  idi,  amma  bu  vəziyyəti  Persi  anında  yoluna  qoyardı)  – 

masamın  arxasında  oturub  sənədlərlə  iĢləyirdi.  Bu  iĢlə  özüm  məĢğul 

olmağa  qətiyyən  vaxt  tapa  bilmirdim.  Ġçəri  girəndə  bizə  baxdı  və 

eynəklərini  iri  barmaqları  ilə  silib,  yenidən  diqqətini  kağızlara 

yönəltdi.  

– Elə birinci gündən bu sözgəzdirən satqınla problemlərim olub, 

–  deyə  cavab  verəndən  sonra  üzümü  turĢudaraq,  Ģalvarımın  dibini 

aĢağı  çəkib  ona  göz  vurdum.  –  O  yekəpəri  gətirərkən  Persinin  nə 

qıĢqırdığını eĢitdinmi? 

–  Yox,  –  Harri  dedi.  –  Mən  burada  idim.  Buradan  heç  nə 

eĢidilmir.  

–  Mən  tualetdə  idim  və  hər  Ģeyi  çox  gözəl  eĢitdim,  –  Din 

dilləndi.  O,  bir  kağız  götürüb  iĢığa  tutaraq  baxdı  –  mən  çap  edilmiĢ 

mətnin üstündə qəhvə fincanının yumru izini gördüm – və sonra zibil 

qabına  atdı.  –  “Meyit  gəlir”.  Ola  bilsin,  bunu  o  öz  sevimli 

jurnallarından oxuyub.  

Yəqin  elə  idi.  Persi  Uetmor  “Argosi”,  “Staq”  və  “KiĢi 

Macəraları” jurnallarını çox sevirdi. Demək olar ki, bu jurnalların hər 

nömrəsində  həbsxana  hekayələri  dərc  olunurdu.  Yəqin  Persi  də  bu 

yazıları, tədqiqat aparan birisi kimi, böyük maraqla oxuyurdu. Elə bil, 

o özünü bu mühitdə necə aparmalı olduğunun cavabını bu jurnallardan 

tapmağa çalıĢırdı. O biz baltalı qatil Entoni Reyni edam etdikdən sonra 



www.vivo-book.com 

 

23 



gəldi. BaĢ verənləri aparat otağından müĢahidə etsə də, edamda iĢtirak 

etməmiĢdi.  

– Onun qüdrətli tanıĢları var, – Harri dedi. – YaxĢı əlaqələri var. 

Onu  blokdan  göndərdiyinə  və  real  bir  iĢ  görməyə  məcbur  etmək 

istədiyinə görə cavab verməli olacaqsan.  

–  Mən  elə  düĢünmürəm,  –  dedim.  Mən  elə  düĢünmürdüm... 

amma  ümid  edirdim.  Bill  Doc  birisinin  heç  nə  etmədən,  dayanıb 

qıraqdan baxmasına dözəcək bir insan deyildi. – Ġndi məni bu yekəpər 

daha çox maraqlandırır. Yəni bizə problem yaradacaq, ya yox? 

Harri cavabında baĢını yırğaladı. 

–  Trapinqus  Kaunti  vilayət  məhkəməsində  o  özünü  quzu  kimi 

sakit  apardı,  –  Dinin  səsi  eĢidildi.  O,  sağanaqsız  eynəyini  çıxarıb 

jiletinə  sürtərək  təmizləməyə  baĢladı.  –  Onlar  onun  üstünə  Skruc 

Marlinin xəyalətinin üstündə gördüyündən daha çox zəncir asmıĢdılar, 

amma o istəsəydi, bir anda onları qırıb cəhənnəmə vasil edə bilərdi. Bu 

söz oyunudu, oğlum.  

–  BaĢa  düĢdüm,  –  deyə  cavab  verdim,  amma  əslində  heç  nə 

anlamamıĢdım. Sadəcə, Din Stantonun məni üstələməsini sevmirdim. 

– O nəhəng birisidir, elə deyilmi? – Din soruĢdu.  

– Hə, – təsdiqlədim, – inanılmaz dərəcədə nəhəngdir. 

–  Onda  onun  arxasını  yaxĢıca  qızartmaq  üçün  Qoca  Qığılcıma 

gedən cərəyanı artırmaq lazım olacaq.  



www.vivo-book.com 

 

24 



– Qoca Qığılcıma görə narahat olmayın, – etinasız tərzdə dedim. 

– O, necə nəhənglərin öhdəsindən gəlib. 

Din  burnunda  eynəyin  qırmızı  iz  saldığı  yanlarını  qaĢıdı  və 

baĢını yırğaladı. 

–  Hə,  –  deyə  razılaĢdı.  –  Dediklərində  həqiqət  var.  Bunu  inkar 

etmək olmaz. 

Mən soruĢdum: 

–  Ġçinizdən  kiminsə  onun...  Teftonda  görünənədək  haralarda 

olduğu  haqqında  bir  məlumatı  varmı?  Yerin  adı  Teftondur,  elə 

deyilmi?  

–  Hə,  –  Din  dedi.  –  Tefton,  Trapinqus  qraflığında.  Ora 

gəlməzdən  əvvəl  onun  haralarda  olduğu  və  nə  elədiyi  haqqında  heç 

kim  heç  nə  bilmir.  Yəqin  qraflıqda  avara-avara  gəzirmiĢ.  Əgər  bu 

sənin  üçün  həqiqətən  maraqlıdırsa,  həbsxananın  kitabxanasındakı 

qəzetlərdən  bu  haqda  daha  çox  məlumat  tapmaq  olar.  Gələn 

həftəyədək  yəqin  heç  kim  buralarda  görünməyəcək,  –  Din  qımıĢdı.  – 

Sən  həm  də  öz  kiçik  dostunun  yuxarıda  necə  inləyib  sızıldadığına  da 

qulaq asa bilərsən.  

–  Hər  halda,  sınamağına  dəyər,  –  dedim  və  bir  qədər  sonra, 

axĢama yaxın oraya getdim.  

Kitabxana  həbsxananın  avtomobil  emalatxanası  üçün  nəzərdə 

tutulmuĢ  binasının  –  ən  azından,  plan  belə  idi  –  arxa  tərəfində 

yerləĢirdi.  Məncə,  bu,  hökumətdən  kim  üçünsə  pul  qoparmaqdan 


www.vivo-book.com 

 

25 



baĢqa  bir  Ģey  deyildi;  amma  depressiya  dövrü  hələ  də  davam 

etdiyindən  mən,  Persi  barədə  düĢündüklərim  haqqında  dilimi 

saxladığım  kimi,  bu  fikirlərimi  də  heç  kimə  söyləmirdim  – 

baxmayaraq ki, bəzən insan öz dilini dinc saxlaya bilmir. Çox vaxt dil 

insana  onun  cinsiyyət  orqanından  daha  çox  problem  yaradır. 

Avtoemalatxana elə sözdə də qaldı və növbəti yaz həbsxana altmıĢ mil 

uzağa,  Brayton  tərəfə  köçdü.  Zənnimcə,  bunun  arxasında  daha  çox 

gizli  sövdələĢmələr  vardı,  daha  çox  çirkli  pullar  ciblərə  axdı.  Mənə 

görə, yaxĢı heç nə yox idi. 

Administrasiya  həyətin  Ģərq  hissəsindəki  binaya  köçdü, 

xəstəxananı da köçürdülər (xəstəxananı ikinci mərtəbədə yerləĢdirmək 

hansı  əbləhin  ağlına  gəlmiĢdi?  – bu, elə sirr olaraq qaldı). Kitabxana 

avadanlıqla yalnız alayarımçıq təmin olunmuĢdu, – düzdü, elə əvvəllər 

də  burada çox Ģey  yox idi,  – o, boĢ  dururdu.  Köhnə bina üzünə  taxta 

vurulmuĢ  isti  bir  qutu  idi  və  “A”  və  “B”  bloklarının  arasında 

yerləĢirdi.  Tualetlər  blokların  divarlarına  bitiĢik  olduğuna  görə  bütün 

binanı  güclə  sezilən  sidik  iyi  basmıĢdı.  Məncə,  bu  özü  köçmək  üçün 

yeganə  gözəl  səbəb  idi.  “L”  formalı  kitabxana  otağı  isə  mənim 

kabinetimdən çox da böyük deyildi. Mən sərinləmək üçün ventilyator 

axtardım,  amma  bir  dənəsini  belə  tapa  bilmədim.  Ġçəridə  havanın 

temperaturu qırx dərəcədən  yüksək olardı. Bir  yerə  əyləĢəndə qaynar 

nəbz  vurmasını  öz  qasığımda  hiss  edirdim.  Bu  da  bir  növ  diĢ  ağrısı 

kimi idi. Bu cür bənzətmənin absurd olduğunu baĢa düĢürəm, xüsusilə 


www.vivo-book.com 

 

26 



də  haqqında  söhbət  etdiyim  nahiyə  baxımından,  amma  neyləyim  ki, 

keçirdiyim hissləri müqayisə üçün bundan uyğunu yoxdur. Bunun  ən 

ağrılı dövrü sidiyə çıxdığım an və dərhal bundan sonrakı dəqiqələrdir. 

Tərslikdən də bura gəlməzdən əvvəl ayaqyoluna dəymiĢdim.  

Burada  məndən  baĢqa  bir  nəfər  də  vardı  –  Gibbonz  familiyalı 

etibar qazanmıĢ arıq, qoca məhbus. ġlyapasını gözlərinə qədər çəkmiĢ 

bu  qoca  dizlərinin  üstündəki  VəhĢi  Qərbə  aid  bir  romanla  küncə 

qısılaraq  mürgü  vururdu.  Nə  isti,  nə  də  yuxarı  mərtəbədəki 

xəstəxanadan (orada temperatur, məncə, ən azı, on dərəcə daha yüksək 

olmalıydı və ümid edirdim ki, ora Persi Uetmorun xoĢuna gəlir) gələn 

donquldanma,  taqqıltı  və  söyüĢlər  onun  heç  vecinə  deyildi.  Qocanı 

narahat  etmədim,  “L”-in  qəzetlər  saxlanan  qısa  hissəsinə  getdim. 

Dinin  dediklərinin  əksinə  olaraq,  qəzetlərin  də  ventilyatorlarla  birgə 

aparılacağından  narahat  idim.  Amma...  qəzetlər  yerində  qalmıĢdı  və 

Detteriklərin  əkizlərinə  dair  yazını tapmaq o qədər də  vaxt  aparmadı; 

cinayətin  törədildiyi  iyun  ayından  avqust-sentyabr  aylarındakı 

məhkəməyədək  bu  haqda  qəzetlərin  birinci  səhifələrində  yazılar 

getmiĢdi.  

Tezliklə  istini  də,  yuxarıdakı  taqqıltını  da,  hətta  küncdə 

mürgüləyən  Gibbonzun  xorultusunu  da  unutdum.  Ġki  doqquz  yaĢlı, 

sarıĢın, mələksima qız uĢaqlarının bu qaradərili yekəpər Koffinin əlinə 

düĢdükləri haqqında düĢünmək adama əziyyət verirdi, amma bu haqda 

düĢünməmək  də  mümkün  deyildi.  Koffinin  ölçülərini  yada  salanda, 


www.vivo-book.com 

 

27 



onun  bu  qızcığazları,  nağıldan  çıxmıĢ  nəhəng  kimi,  necə  gəmirdiyini 

təsəvvür etmək olar. Onun bu qızcığazların baĢına açdığı isə daha pis 

idi.  Hələ  bəxti  gətirmiĢdi  ki,  ona  elə  oradaca,  çayın  kənarında  divan 

tutulmamıĢdı,  –  əlbəttə,  YaĢıl  Mildə  gəzintini  və  sonra  Qoca 

Qığılcımın qucağına oturmağı bəxti gətirmək hesab etmək olarsa.  

 

 

 

“King  Kotton”  (“Kral  Pambığı”)ferması  bu  hadisələr  baĢ 



verməzdən  yetmiĢ  il  əvvəl  yaradılmıĢdı.  Bir  də  heç  vaxt  “King 

Kotton”  olmayacaq,  lakin  otuzuncu  illərdə  ferma  öz  rifah  illərini 

yaĢayırdı.  Bizim  Ģtatımızın  cənub  bölgələrində  artıq  pambıq 

plantasiyaları  yox  idi,  amma  qırx  ya  da  əlli  ədəd  firavan  yaĢayan 

pambıq  ferma  təsərrüfatı  vardı.  Bu  fermalardan  birinin  sahibi  Klaus 

Detterik idi. Əllinci illərin meyarlarına görə, onu elə də zəngin hesab 

etmək olmazdı, amma otuzuncu illərdə o, varlı fermer sayılırdı, çünki 

əksər ayların sonunda o, bir qayda olaraq, öz dükan  hesablarını nağd 

pulla  ödəyirdi  və  küçədə  təsadüfən  rastlaĢdığı  bank  müdirinin 

gözlərinin  içinə  baxa  bilirdi.  Onun  fermadakı  evi  təmiz  və  geniĢ  idi. 

Pambıqdan  əlavə,  onun  daha  iki  biznesi  vardı  –  toyuqlar  və  bir  neçə 

inək. Onun üç övladı vardı: Hovard – təxminən on iki yaĢında oğlan və 

əkiz qızlar – Kora və Keyt. 


www.vivo-book.com 

 

28 



Həmin  ilin  isti  iyun  gecələrinin  birində,  qızların  evin  perimetri 

boyu  uzanan,  miçətkənlə  bağlı  eyvanda  yatmaq  istəyinə  icazə 

veriləndə,  onlar  çox  sevindilər.  Anaları  onları  öpüb  Ģirin  yuxular 

arzulayanda  hava  yenicə  qaralmağa  baĢlayırdı,  hələ  saat  doqquz 

olmamıĢdı.  Bu,  ananın  öz  qızları  ilə  son  görüĢü  oldu;  bir  də  ana  öz 

övladlarını  dəfn  zamanı  tabutda,  dəfn  bürosunun  qrimçisinin  onların 

bədənlərindəki  ən  qorxunc  yaraları  gizlətməyə  nail  olduqdan  sonra 

görə bilmiĢdi.  

Kənd  camaatı  o  vaxtlar  yatağa  erkən  saatlarda  girərdilər  – 

“masanın  altı  qaralar  qaralmaz”,  anam  belə  deyərdi  –  və  bərk 

yatardılar. Əkizlərin qaçırıldığı həmin gecə, görünür, Klaus və Marcori 

Detteriklər  də  bərk  yatıblarmıĢ.  Əlbəttə,  ailənin  saxladığı,  kolli  cinsi 

ilə  qarıĢığı  olan  Bauzer  adlı  böyük  it  həmin  axĢam  hürsəydi,  Klaus 

yəqin  ki,  onun  səsinə  ayılardı.  Amma  Bauzer  hürməmiĢdi.  Nə  həmin 

axĢam, nə də baĢqa vaxt.  

Ġnəkləri sağmaq üçün Klaus dan yeri ağarar ağarmaz qalxmıĢdı. 

Eyvan  evin  tövləyə  əks  tərəfində  idi  və  qızlara  baxmaq  Klausun  heç 

ağlına  da  gəlməmiĢdi.  Bauzerin  onun  yanına  gəlməməsindən  də 

təĢviĢə  düĢmədi.  Ġt  toyuqlara  və  inəklərə  qarĢı  tamamilə  etinasız 

olduğundan, hamı iĢləyərkən, o, vaxtını tövlənin arxasındakı budkada 

keçirərdi. Ġt lazım olanda, onu çağırırdı... özü də təkidlə. 

Əri ayağına çəkmələrini geyinib tövləyə gedəndən təxminən on 

beĢ dəqiqə sonra Marcuri evdən çıxaraq aĢağı düĢdü. O, qəhvəni dəmə 


www.vivo-book.com 

 

29 



qoyub  donuz  əti  qızartmağa  baĢladı.  Qəhvə  ilə  qızardılan  ətin 

tamahlandırıcı  ətri  Hovini  özünün  damın  lap  altındakı  otağından 

çıxararaq  aĢağı  enməyə  məcbur  etdi,  amma  qızlar  gəlmədilər.  Ana 

Hovini  qızları  çağırmaq  üçün  göndərdi  və  tavadakı  bekonun  üstünə 

yumurta  qırmağa  baĢladı.  Səhər  yeməyindən  sonra  təzə  yumurtaları 

götürmələri üçün Klaus, adətən, qızları göndərərdi. Amma həmin gün 

Detteriklər  səhər  yeməyini  yeyə  bilmədilər.  Hovi  eyvandan  üzündə 

qorxu və dəhĢət ifadəsi ilə qayıtdı. Yuxudan yenicə durduğuna görə bir 

az ĢiĢkin gözləri dəhĢətlə bərəlmiĢdi.  

– Onlar yataqda yoxdular, – Hovi həyəcanla dedi. 

Marcuri heç bir Ģeydən təlaĢlanmadan, sadəcə, əsəbiliklə eyvana 

tərəf  getdi.  Sonralar  o  demiĢdi  ki,  əvvəlcə,  qızların  səhər  tezdən 

gəzməyə və ya çiçək toplamağa getdiklərini, ya da nə bilim, baĢqa bir 

qız səfehliyi etdiklərini düĢündüm. Amma eyvana bircə dəfə baxanda, 

Hovinin niyə ağardığını baĢa düĢmüĢdü. 

O,  bərkdən  qıĢqıraraq  Klausu  çağırdı.  Klaus  da  qaçaraq  onun 

yanına  gəldi.  O,  tələsdiyi  üçün  süd  vedrəsini  çəkmələrinin  üstünə 

aĢırdığından,  onlar  ağappaq  idi.  Eyvanda  onun  gördükləri  hətta  ən 

mətin valideynlərin də dizlərini əsdirə bilərdi. Gecə hava soyuqlaĢanda 

qızların  büründükləri  adyal  yumurlanaraq  bir  tərəfə  atılmıĢdı.  Üst 

rəzəsi  qırılmıĢ  tor  qapı  əyri  sallanaraq  ora-bura  yellənirdi.  Həm 

eyvanın  döĢəməsində,  həm  də  qırılmıĢ  qapıdan  bayırdakı  pillələrin 

üstündə qan izləri vardı.  


www.vivo-book.com 

 

30 



Marcori  ərinə  qızların  dalınca  tək  getməməsi,  əgər  hökmən 

getməli olduğunu düĢünürsə, heç olmasa, oğlunu özü ilə götürməməsi 

üçün  yalvardı,  amma  onun  yalvarıĢlarına  fikir  verən  yox  idi.  Klaus 

uĢaqların  əlinə  keçməsin  deyə,  anbarın  yuxarı  taxçasında  saxladığı 

silahını  da  götürdü  və  iyul  ayında  Hovinin  ad  günündə  ona  hədiyyə 

etmək  üçün  saxladığı  22  kalibrli  tüfəngi  də  oğluna  verdi.  Və  yolda 

baĢıpozuq  avaralara,  ya  da  Ladukdakı  fermadan  qaçmıĢ  pis  zəncilərə 

rast gələcəkləri təqdirdə onların nə edəcəklərini bilmək istəyən qadının 

qıĢqır-bağır  salaraq  acı-acı  ağlamasına  heç  bir  əhəmiyyət  vermədən 

getdilər.  Zənnimcə,  kiĢilər  düzgün  hərəkət  etmiĢdilər.  Qan  artıq 

laxtalansa  da,  hələlik  yapıĢqanlı  idi.  Qanın  rəngi  açıq-qırmızı  idi, 

quruduqdan  sonra    olduğu  kimi,  tünd  deyildi.  Deməli,  qızların 

qaçırıldığı  vaxtdan  o  qədər  də  çox  keçməmiĢdi.  Klaus  yəqin  baĢa 

düĢürdü  ki,  hələ  də  ümid  yeri  var  və  o,  bu  Ģansdan  istifadə  etmək 

niyyətində  idi.  Nə  ata  ləpirçi  və  ya  ovçu  idi,  nə  də  oğul  –  onlar 

toplayıcı idilər; yenot və ya maralın izi ilə meĢəyə ona görə getmirdilər 

ki, bunu çox xoĢlayırdılar, ona görə gedirdilər ki, belə lazımdır. Evin 

ətrafındakı həyətin torpağı tapdanmıĢdı, oradakı izlər bir-birinə dolaĢıq 

yumaq  kimi  qarıĢmıĢdı.  Onlar  tövlənin  arxasından  keçəndə  baĢa 

düĢdülər ki, tutmaqda əli olmayan, amma yaxĢı hürən Bauzer nə üçün 

hürərək  həyəcan  siqnalı  qaldırmayıbmıĢ.  Ġtin  yarısı  tövlədən  qalmıĢ 

taxtalardan tikilmiĢ itdamının çölündə, yarısı isə içəridə idi (itdamının 

yarımdairəvi giriĢində səliqə ilə “Bauzer” yazılmıĢ bir lövhə də vardı – 


Yüklə 3,44 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   44




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©azkurs.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin