Süleyman sani axundov seçİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ

Milli Kitabxana

358

* * *

Nurəddin Cəfərə çatdıqda atın başını çəkdi. Lakin qızışmış köhlən at qüvvətsiz

uşağa  qulaq  asmadı  və qaraltıdan  ürküb  daha  da  bərk  qaçmağa  başladı.  Nurəddin

gördü ki, atı öz gücü ilə saxlaya bilməyəcəkdir. Yüyəni buraxıb iki əli ilə yəhərin

qaşından möhkəm yapışdı ki, atdan yıxılmasın. Cəfər Nurəddini bu halda gördükdə

istədi atın qabağını kəssin, ancaq bacarmadı. Cəfər qabaqda Əmiraslana nökər idi.

Ona görə onun atının xasiyyətini yaxşı bilirdi. Bu atın adı Ceyranbasan idi və özü

də bir  dinc  at  idi.  Amma  qızışıb  qaçanda  heç  bir  at  dalından  çata  bilməzdi.

Döngənin birində qəflətən bir fayton yolu kəsdi. Ceyranbasan yoldan meşəyə sapıb

Nurəddini  üstündən  yerə atdı.  Bu  yerə dəyməyin  zərbindən  zavallı  uşağın  ürəyi

getdi. Bunu görcək faytonçu faytonu saxladı. Onun içindən İmamverdi baba çıxıb

Nurəddinə tərəf yönəldi. Yaxınlaşanda gördü ki, bir uşaq hərəkətsiz, yerə sərilibdir.

İmamverdi əyilib uşağa baxanda təəccüblə qışqırdı:

-

Sübhanallah, bu ki Nurəddindir. Bu, at ilə nə üçün gəlsin? İmamverdi cəld

uşağın başını dizi üstə alıb sinəsini açdı.

-

Oğlum, Nurəddin, mənəm, İmamverdi baba.

Nurəddin zəif səslə ufuldadı və sonra özünə gəlib İmamverdi babanı tanıdı.

İmamverdi  Nurəddinin  bədəninin  o  yan-bu  yanına  baxdı  ki,  görsün  yaradan-

ağrıdan nəyi var. Əlini sağ dizinə vuranda Nurəddin qışqırdı.

-

Baba, ora dəymə, ağrıyır, qıçım sınıbdır.

-

Yox,  oğlum,  qorxma,  sınmamışdır,  yəqin  çıxıbdır, - bunu  deyərək

İmamverdi Nurəddini üsulluca qucağına aldı və faytona qoydu. Bu halda köç gəlib

bunlara  çatdı.  İmamverdi  baba  elə ki, Əmiraslan  və Gülpəridən əhvalatı  bildi  və

onlan bir faytonda oturmuş gördü, qəzəblənmiş qışqırdı:

-

Sizin  ağlınız  harada  idi?  Bir  tikə uşağı  köhlən  ata  mindirib,  gecə vaxtı

meşəyə buraxmaq olarmı?

Əmiraslan  təqsiri  boynuna  alıb əmisindən  üzr  istədi.  Sonra  faytondan  düşüb

atının dalınca getdi. Gülpəri çalışırdı ki, atasının acığını yatırtsın.

-

Ata, acığın tutmasın, bunlar hamısı qəza işidir. Fayton yolda sındı.

Sən gəlib çıxmadın...

---

Milli Kitabxana

359

-

Mən  nə edim,  günortadan  bəri  çayın  o  tərəfində körpünün  qayrılmasını

gözləyirdim. Səhər sel gəlib aparmışdı, - deyə İmamverdi cavab verdi.

-

Ata, o da qəzadan deyilmi? Amma şükür allaha ki, axırı xeyirdir.

Nurəddinin qıçını kənddə sınıqçı Qara Hüseynə saldırarsan, çıxar gedər.

Köç  meşədən  çıxdı.  Bu  vaxt  ay  da  çıxmışdı.  Nurəddini,  İmamverdi  baba

faytonun içində balışları düzüb, rahat etmişdi. Axşamdan iki saat keçmiş köç gəlib

kəndə çatdı.

Köç  gəlib  Güllücə kəndinə çatanda  bu  kəndin əhalisi  yatmışdı.  Kənd əhli  gün

batanda  yatıb,  gün  çıxanda  da  yuxudan  durar.  İmamverdi  baba  Güllücəni

Nurəddinə tərif etməkdə səhv etmirmiş. Gözəl hava, saf su, dağ, bağ, meşə insana

başqa  bir  ləzzət  verir.  Bu  kənd  dağın  döşündə salınıb,  gün  çıxan  tərəfində yaxşı

meyvə bağları  və meşə,  cənub  tərəfində gözəl  zəmilər  və şimal  tərefındə gözəl

çəmənlər  var  idi.  Dağdan  soyuq  bulaqlar  üzüaşağı  kəndə sarı  axırdı.  Güllücənin

dadlı  meyvələri ətrafda  məşhurdu.  Bu  kəndin  hər  evinin  qabağında  bağdan əlavə,

gözəl bağça da vardı. Bu bağçalarda ev sahibləri ətirli güllər və çiçəklər əkmişdilər.

Kənardan baxanda dağ döşündə salınmış bu kənd, bir gülüstan şəklində görünürdü.

Buna görə də Güllücə adına sahib olmuşdu.

İmamverdi babanın evi kəndin üst tərəfində bir hündür yerdə idi. Buradan çox

gözəl mənzərələr açlırdı. İmamverdi babanın həyətində iki tikilisi vardı. Biri köhnə

daxma idi, o biri də iki otaq və mətbəxli, qabağı eyvanlı təzəcə ev idi. Evin qabağı

gözəl bir bağça idi. Bu bağça yaxşı meyvə ağacları, ətirli gül və çiçəklərlə dolu idi.

Bağçanın  ortasında,  bir  soyuq  bulaq  torpaqdan  çıxıb  çarhovuza  tökülürdü.  Bu  su

ilə İmamverdi baba bağçasını və bostanını sulayırdı. İmamverdi baba bu tezə evin

bir otağında Gülpəri və o birində Nurəddin üçün mənzil tədarük etmişdi.

İmamverdi  baba  bilirdi  ki,  çıxığı  yerinə tez  salmaq  lazımdır.  Hərgah  tez

salınmasa, yerinə ət gələr və sonra onu düzəltmək çətin olar. Buna görə külfət bir

balaca rahat olan kimi, gecə olmasına baxmayıb, bağbanı Mehdi kişini göndərdi ki,

sınıqçı Qara Hüseyni yatmış da olsa, durquzub gətirsin.

Bir azdan sonra Qara Hüseyn gəldi. Bu işi İmamverdi yaşında, qırx ildən artıq

sınıqçılıq edən və ətrafda məşhur olmuş bir zat idi.

---