Süleyman sani axundov seçİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
Yüklə 3,42 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Milli Kitabxana
364
Nurəddin İmamverdi babanın yanında çox gözəl vaxt keçirirdi və şükür edirdi ki, Gülpəri onu özü ilə aparmadı. Şəhərin natəmiz havasından saralıb heyvaya dönən Nurəddini bir ayın ərzİndə tanımaq olmurdu. Ətə-cana gəlib üzü lalə kimi qızarırdı. Əfsus ki, zavallı Nurəddin üçün bu xoşbextlik çox çokmədi. Gülpəri əre gedəndə öz razılığı və Nurəddinin razılığı i]e onu atasrnm yanında qoymuşdu. Amma indi nədənsə fikrini deyişdirib, Nurəddini öz yanma aparmaq istəyirdi. Lakin İmamverdi baba əsla razı olmurdu. Buna görə de hər gün ata və qız arasında bu barede qovğa vardı. Bu isə Nurəddinə çox tesir edirdi. Axırda Nurəddin dedi: - Baba, daha Gülpəri ilə dalaşma, men razıyam. Onun yanında olanda nə olar? Qoy gedim, yenə hər gün sənin yanına gələrəm. İmamverdi baba, istər-istəməz razı oldu. Nurəddin də Əmiraslanın evinə köçdü. Az bir müddətdə Əmiraslan Gülpərinin əlində olan nəqdi pulunu gah yalvarmaq və gah da qorxutmaq ilə alıb qumara, kefə tələf etdi. Əmiraslan elə bilirdi ki, Gülpəri Hacı Nəsirin dövlətindən lazımınca yükünü tutubdur. Amma onun əliboş olması tezliklə məlum oldu. Bu cəhətə Əmiraslan gündə Gülpəri ilə dava-qalmaqal etməyə başladı. Gülpəri işi bu halda gördükdə neçə müddətdən bəri ürəyində Nurəddinin dövləti barəsində bəslədiyi gizli fikri açıb Əmiraslana söylədi və ondan bu işə çarə istədi. Əmiraslan çox şad olub dedi: - Hərgah indiyə kimi bunu məndən gizlətməsəydin, çoxdan çarə tanımışdım. Yenə də taparam. Sənin işin yoxdur. * * * Nurəddin elə bilirdi ki, hər vaxt istəsə, İmamverdi babanın yanına gedə bilər. Lakin bu fikrin yanlış olması ertəsi günü ona məlum oldu. Bu tərəfdən də Gülpəri, və ələlxüsus, Püstə qarı yazıq uşağa göz verib, işıq vermirdi. Ancaq Əmiraslan öz fikri cəhətincə Nurəddinlə mehriban dolanıb onu yanından iraq qoymayırdı. Haraya gedirdi özü ile apa-nrdı. Bir dəfə Əmiraslan Nurəddini götürüb bağına gezməyə apardı. Orada onu gilas ağacına çıxartdı ki, gilas dərsin. Nurəddin gilas ilə ətəyini doldurub aşağı düşmək istədikdə Əmiraslan dedi: - Nurəddin, o əlinlə tutduğun budağın başında gör nə çox gilas var, çıx o şaxı sındır. Eləcə evimizə aparaq. Milli Kitabxana 365
Nurəddin dedi: - Budaq nazikdir, qorxuram sına. - Bəs sən deyirdin, mən qorxaq deyiləm. O budaq mən yekəlikdə adamı götürər. Bu sözlərdən Nurəddin qeyrətə gəlib yuxarı dırmaşdı. Ağacın başına çatdıqda, budaq şaqqıltı ilə sınıb yerə düşdü. Amma Nurəddin iki budaq arasına pərçim olub ölümdən xilas oldu. Nurəddin aşağı düşəndə Əmiraslan sınıq budağı çiyninə götürüb dedi: - Gedək, Nurəddin, allah bu səfər səni ölümdən qurtardı, - bunu deyib qəhqəhə ilə güldü. Nurəddin Əmiraslanın "bu səfər" deməsinə və gülməsinə təəccüb etdisə də onun fikrini anlamadı. O biri gün Əmiraslan Ceyranbasanı çullayıb dedi: - Nurəddin, atımızı apar həm çayda sula və həm də bir az gəz. Nurəddin razı olmayıb, dedi: - Mən Ceyranbasandan qorxuram. Onu heç vaxt minməyəcəyəm. - Axırı ki, qorxaqlığını boynuna aldın. Bunu deyib Əmiraslan atın belinə sıçradı. - Elə isə gəl tərkimə min, gedib cayda çimək. Nurəddin çimməyi cox sevirdi. Ona görə də tez razı oldu. Çayda Əmiraslan soyunub atı mindi və suyun dərin yerinə salıb bir necə dəfə üzdürdü. Sonra üzünü Nurəddinə tərəf tutub dedi: - Hərgah qorxmursan gəl səni də mindirim. Nurəddin razı oldu, Əmiraslan Nurəddini ata mindirib, noxtanın ucundan yapışdı. Əmiraslan atı lap dərin yerə salıb bir neçə dəf’ üzdürdu. Bir dəfə at dərin yerə düşəndə qəflətən ipi çəkdi, at burxulub Nurəddini üstündən saldı. O, suya batdı və bir neçə saniyədən sonra suyun üzünə çıxıb üzməyə başladı. Hərgah bu dəmdə Nurəddinin nəzəri Əmiraslana düşsəydi, onun gözlərindən parlayan odu və üzündə zuhur edən acığı görərdi. Nurəddin üzüb kənara çıxanda Əmiraslan soruşdu: - Bu üzməyi haradan öyrənmisən? - İmamverdi baba öyrətmişdir. Sizə gəlməmişdən əvvəl hər gün çayda çimirdik. İndi İmamverdi baba azarlamışdır. - Onu haradan bilirsən, yoxsa qaçıb getmisən? - Xeyr, dünən bağbanından eşitdim. |