T. C. Ankara üN Đ vers đ tes

“[Alm.  Evidenz]  [Fr.  évidence]  [Đng.  evidence]  [Lat.  evidentia,  videre:görmek, 
evidens=açıkça görünen, göze görünen, açıkça kavranan] [Osm.: bedahet]: 1- (Genel 
olarak) Bir şeyin, hiçbir kuşkuya yer bırakmaksızın aydınlık bir biçimde görünmesi; 
bilinçte  yaşanan  ve  kesinliğe  vardıran  dolaysız  kavranılmışlık.  (Mantıksal  ya  da 
görüsel olabilir.) 2-DESCARTES’ta algının ve bununla ilgili olarak düşünmenin açık 
ve  seçik  olması.  (Klasik  felsefe  bu  anlamı  korumuştur.)  3-  Görüngübilimde 
(fenomenoloji)  bir  “doğruluk  yaşantısı”;  bir  yönelimin  (intention)  düşüncede 
tasarımlanan  bir  şeyin,  doğrudan  doğruya  görülme  ile  gerçekleşmesi.
”  (AKARSU, 
1975: 19-20)   
 
Ayrıca  Evidenz  (tanıtsal)  kavramı,  aşikârlık,  aleniyet,  tamamen  açıklık 
“Offenkundigkeit, völlige Klarheit” (HÜBNER, 1984: 96) şeklinde tanımlanır.  

---

 
50 
          “Evidenz”,  “[Lat.  evidentia]  a)  doğrudan  kolayca  anlaşılır,  kanıta  ihtiyaç 
duymaksızın, b) göze çarpan, aşikâr” (DUDEN, 1989: 469) anlamındadır. Evidentiell 
kiplik ‘apaçık, aşikâr ya da tanıtsal’ olarak tanımlanabilir.   
 
  Tanıtsal  (evidentiell)  kiplik,  konuşanın  ifadesi  için  sahip  olduğu  kanıtın 
kaynağına gönderimde bulunulan bir kiplik türüdür.  
  PALMER (2001: 22) tanıtsal kipliğin iki alt türünün olduğunu belirtir: 
       1) Duyusal    2) Aktarılan                   
           PALMER (2001:22) duyusal kipliği üç alt bölüme ayırır: