Tabiatning yosh do‘stlari

G’aroyib tush
Mening ismim Jahongir. Bu yil yettinchi sinfni tugatdim. Yozgi ta’til boshlanishi bilan ota-onam meni qishloqqa, xolamlarnikiga olib ketishdi. Qishloq ajoyib ekan: paxsa-devor va uylar, qo‘y-sigir haydagan bolalar-u turfa daraxtlar. Ajoyib manzara. Qiziq, avvallari bu haqida hech o‘ylab ko‘rmagan ekanman. Ya’ni odam xayol surib ketaversa hamma narsa haqida o‘ylab ko‘rishga imkon topar ekan. Qishloqqa kirib kelyapmiz-u, qandaydir boshqacha, musaffo havo sezilyapti. Go‘yoki tabiat meni o‘z bag‘riga olib erkalayotganday.
Xolam, pochcham xursand, ayniqsa, xolamning o‘g‘li Shodiyor meni ko‘rib shodligidan raqsga tushgudek sakragani – sakragan. U mendan ikki yosh katta, haqiqiy tog‘lik bola. Barchamiz birvarakayiga hovliga kirdik. U yerda turli mevali daraxtlar ko‘p edi. Uzum, o‘rik, gilos daraxtlarining shoxlari tutashib ketgan qalin soya ostidagi so‘riga chiqdik.
– Yur, daryoga cho‘milgani boramiz, – deb qoldi Shodiyor shu tobda. – Kelganing yaxshi bo‘ldi, menga sherik bo‘lasan.
– Yur, daryoga cho‘milgani boramiz, – deb qoldi Shodiyor shu tobda. – Kelganing yaxshi bo‘ldi, menga sherik bo‘lasan.
Shu bo‘ldi-yu, kattalarning gapi qizigandan-qizidi. Men Shodiyor bilan hovli etagiga tushib ketdim. Bog‘ oralab yurarkanmiz, pishmagan bo‘lsa ham shig‘il solgan olmadan uzib tishladim-da, yerda yotgan palakdan bodring, yana nima ko‘zimga ko‘rinsa hammasidan cho‘ntagimga tiqdim. Daryoning vajohatini har gal ko‘rganimda shoshib qolaman. https://gulxan.uz/hikoyalar/garoyib-tush
–Devordan oshib daryoga boramiz, – deb qoldi. Men ham shuni kutib turgandim, devor ustida cho‘kkalab olgan Shodiyorga qo‘limni uzatdim.
Daryoning vajohatini har gal ko‘rganimda shoshib qolaman. Uni Oqdaryo deyishadi, negaligini bilmadim-u, lekin haqiqatdan ham uzoqdan oppoq bo‘lib ko‘rinadi. Juda tez, ko‘pirib, asabiy oqadi. Kimki suvga tushsa yutvorgudek shashti bor
O'ynagan hayotimning tushida,
Ko'rgan ko'p narsalar yo'qolib ketdi,
Bir qush qo'yib uchib ketdim yukumni,
Uning chiqishiga qarab qolganman.


So'nggi tushimda o'ylagan narsa,
Hayotimda hech payt ko'rganmasam ham,
Yana bir bor ko'rishni xohlayman,
Lekin yana u qush chiqmagan.
Daryo yoqalab o‘rmonga o‘xshash qalin daraxtzor oralab yurdik. Shodiyor menga, ko‘rib qo‘y, degandek atrofni maqtab ketdi:
– Shaharlaringda shunday manzaralar bormi? – so‘radi u
– Ha, bor, – dedim bo‘sh kelmaslikka harakat qilib, – bundan zo‘r xiyobonlar bor. U yerda kattalar dam olishadi. Biz esa mazza qilib o‘ynaymiz. – Unda hu-u tog‘lardek tog‘, adirlardek tepaliklar, bahorda ularni qip-qizil qilib turadigan lolaqizg‘aldoqlar, chopqillab yuradigan hayvonlar-u qushlar, yam-yashil archazorlar ham bormi? – u qo‘lini cho‘zib aylangancha uzoq-uzoqlarga ishora qildi.

1-Sinf

№