Tasviriy faoliyatga o'rgatishning turlari, metod va usullari reja

2.2 Rasmlardan foydalanish.
R asmlar asosan bolalarning atrof-muhit haqidagi tasavvurlarini aniqlash uchun va tasviriy usullar, vositalarni tushuntirish uchun xizmat qiladi. Pedagog va psixologlarning tadqiqotlari shuni ko‘rsatadiki, 2 yoshdagi bolalar rasmni predmet tasviri sifatida tushunib yetadilar. Lekin rasmdagi qahramonlarning o‘rtasidagi bog‘liqlikni, ya’ni harakatlarni tushunish kechroq, 4-5 yoshlarda yuzaga keladi. Masalan: 2 yoshli bola rasmdagi hayvonlarni "turibdi" deydi, 4-5 yoshligisi esa "gapiryapti", "yuryapti", "kelyapti" va hokazo deydi. Bolalarning kuzatishlari ko‘pincha qisqa muddatli bo‘ladi (мasalan: shahar sharoitida hayvonlarni kuzatish).
Shuning uchun rasmlardan foydalanish qayta idrok qilishga va keyingi tasvir uchun xarakterli bo‘lgan eng asosiysini aniqlashga yordam beradi. Rasmlar ana shunday sharoitlarda kerak bo‘ladi: kerakli predmet qo‘l ostida yo‘q paytida, yoki bo‘lmasa tekislikda tasvirlashning ayrim usullari bilan tanishtirish uchun xizmat qiladi.
Masalan: tarbiyachi bolalarga uzoqlashgan predmetni tushuntirish uchun rasmni ko‘rsatadi. Hayotda bolalar shu uzoqdagi predmetlarni bir chiziqda joylashgan deb idrok qilsalar, rasmda tarbiyachi perdmetlarni uzoqlashganini ko‘rsatib, tushuntirib beradi, 6 yoshdan boshlab shu maqsad bilan rasmdan foydalanish mumkin. Rasmni ko‘ra turib, bola yerni bir chiziq bilan emas, balki keng yer bo‘lagi bilan chizishni, uzoqlashayotgan predmetlar yuqoriroqda, yaqindagilari pastroqda va qog‘oz chetiga joylashishini tushunib yetadi. Rasm mashg‘ulot davomida bolalar oldida qoldirilsa, bolalar tushunib yetmay nusxa ko‘chirishga o‘rganib qoladilar. Bu yoshda esa, bolalar nusxa ko‘chirish bilan emas, balki ijod bilan rasm chizishlari kerak.


2.3 Bolalar ishlarini tahlil qilish.
Bolalar o‘zlari bajargan yoki do‘stlari bajargan ishni mustaqil ravishda tahlil qilib, baho berishlari 5 yoshga borib to‘la shakllanadi. Kichik guruhdagi bolalar o‘z harakatlarini va ularning natijalarini nazorat qila olmaydilar, shuning uchun ular o‘z ishlarini bajarayotgan vaqtda mamnun bo‘lgan bo‘lsalar, ularning natijasidan ham mamnun bo‘lishi uchun tarbiyachidan maqtov eshitishni kutadilar. Kichik guruhda tarbiyachi bolalarning ishlarini baholayotganda tahlil qilmaydi, balki 4-5 yaxshi bajarilgan ishlarni bolalarga ko‘rsatadi. Shu bilan birga qolgan bolalar ishlarini ham maqtaydi chunki maqtov bolalarning ushbu mashg‘ulotga nisbatan qiziqishini saqlab qolishga yordam beradi. Rasmlarni ko‘rsatishning maqsadi esa, bolalarning o‘z ishlarini natijasiga jalb qilishdir. O‘rta va katta guruhlarda tarbiyachi bolalarning ishlarini ko‘rsatadi va kamchiliklarini aytib o‘tadi. Bolalar kamchiliklarini qanchalik ko‘ra bilsalar, shunchalik keyingi rasmlarini ongli ravishda chizib boradilar. Mashg‘ulot yakunida tarbiyachi bolalar ishlaridan birini olib, ijobiy tomonlarini ko‘rsatadi. Masalan: “Ranglarini yaxshi tanlaganini-och rang bilan to‘q rang yonma-yon yaxshi ko‘rinishi, chiziqlarning ozoda va aniq chizilganligini” va hokazo. Agarda kamchiliklar ko‘pchilik bolalarda uchrasa, shu kamchilikni bartaraf qilish uchun bolalarga savol beradi va diqqatini qaratadi. Agarda bir bolaning kamchiligi bo‘lsa, u holda yakkama-yakka tushuntirish munosibdir, chunki jamoa oldida birgina bolaning ishini tahlil qilish, faqatgina shu bolaning o‘zi uchungina tushunarli bo‘ladi. Katta guruhda tahlilga barcha bolalarni jalb qilmoq zarur. Ba’zida esa, tarbiyachining o‘zi baho beradi. Masalan: yaxshi chizmaydigan bolaning ishidagi kamchiliklarni boshqa bolalar aytishlarini tarbiyachi oldindan bila turib, o‘zi avval shu bola bajargan ishining ijobiy tomonlarini aytib o‘tadi. Vaqtni tejash maqsadida tarbiyachi 5-6 ta bolaning ishini olib, tahlil qiladi, faqat har mashg‘ulotda bir xil bolalarning ishlarini olib baholash yaramaydi. Chunki doimiy maqtov asosida o‘sha bolalarda haddan tashqari ishonch, boshqalardan ajralib turish rivojlanadi. O‘ta qobiliyatli bolalar bilan ularning layoqatlarini hisobga olgan holda, alohida ish olib boriladi. Ba’zida tarbiyachi tahlil qilish uchun bajarilgan ishlarni bolalarning o‘zlariga topshiradi. Bunda barcha bolalarning ishlari stolga yoyiladi yoki stendga mahkamlanadi va bolalar o‘zlari eng yaxshi bajarilgan ishlarini tanlaydilar. So‘ng tarbiyachi tahlil qiladi. Ko‘proq bolalarga (6 yoshda) o‘z ishini naturaga nisbatan o‘zi baholashga imkon berish kerak. Chunki bola o‘z ishiga, hamda do‘stlarining ishlariga tanqidiy tomondan baho berishga o‘rganadi.