Tebranmas yuraklar

Parda tortiladi, shanada talaba qiz va hamshira paydo bo’ladi.
Hamshira: Tabriklayman, siz ona boʻlasiz!

Farishta bobo: Bu seni onang boʻladi bolam.

Davlat: Onam! Onajon men bu yoqdaman! Bu mening onam, onajonim!

TALABA QIZ: Nima deganingiz bu? Gumonlarim toʻgʻri boʻlib chiqdimi? Men homiladorman, homiladorman!

Hamshira: Quvonch yoshlarini bekitmang! Dadasi qayerda ? Tabriklab qoʻyay.

TALABA QIZ: Qanaqa quvonch yoshlari?! Bu quvonch yoshlari emas. Baxtsizligimdan yigʻlayotganimni koʻrmayapsizmi?

Davlat: Bobo, onam nima deyapti, meni tushuna olmayapman bobo.

TALABA QIZ: Endi nima qilaman? Ota-onamni yuziga qanday qarayman? Turmushga chiqmay farzandli boʻldi degan nomni qanday koʻtaraman. Dadam, dadam bu gapdan xabar topsa meni tiriklay koʻmadi-ku.

Hamshira: Gap buyoqda deng. Bularning hammasi oldinroq o'ylashingiz kerak edi. Endi kech.