Ikkinchidan, davlat hokimiyati va boshqaruv organlari hozirgi vaqtda ijtimoiy-gumanitar muammolarni tahlil etish va ular bo‘yicha belgilangan tadbirlarni amalga oshirishda yetakchilik qilib keladi.
Uchinchidan, davlat tuzilmalari ushbu munosabatlarga o‘z vakolatlarida belgilangan me’yorlardan kelib chiqib yondashadi, fuqarolik jamiyati institutlarining esa o‘rtadagi masalani hal etishda ishtirok etish vakolatlari aniq emas. Bu holat esa o‘z-o‘zidan masalaning bir tomonlama hal etilishi yoki sansolorlikning kelib chiqishiga sabab bo‘ladi.
