TüRKĠye cumhurġyetġ ankara üNĠversġtesġ sağlik bġLĠmlerġ enstġTÜSÜ

1.6.3. ġilotoraks  
ġil, sindirilen gıdalardan lenf damarları tarafından absorbe edilen süt benzeri yağsal 
bir sıvıdır. Lenf sıvısı ve trigliserid damlacıları (Ģilomikron) içerir. ġilotoraks; Ģilin, 
sisterna Ģili-torasik kanal sisteminden pleural boĢluğa geçiĢi anlamına gelir (Monnet, 
2003; Mertens, 2005). Sisterna Ģili, lumbar ve mezenterik lenfatik damarlardan gelen 
lenfin  depolandığı  uzun  bir  kesedir  (Dursun,  2002).  ġilotoraks,  hepatik  lenf 
yapımının  artması  nedeniyle  lenfatik  akımın  artıĢından,  venöz  sistemde  lenfatik 
drenajın  azalmasından  ya  da  her  ikisinden  de  kaynaklabilir.  Hastalık  sürecinde; 
hastalık sistemik venöz basıncın artıĢına neden olur ve bunun sonucu olarak sağ kalp 
yetmezliği Ģekillenebilir. ġilotoraks köpeklerde daha yaygın olduğu rapor edilmesine 
rağmen  kedilerle  ilgili  de  yayınlar  vardır  (Graber,  1965;  Glennon,  1987;  Fossum, 
1986; Fossum, 1991).  
Kedilerde  feline  Lökemi  Virüsü  (FeLV)  ve  Kedi  Aids  (FIV)  hastalıklarının 
sürecinde Ģilotoraks oluĢabilir. ġilöz sıvının, dilatasyon Ģekillenen fakat perforasyona 
uğramayan torasik lenf damarlarından sızdığı düĢünülmektedir. ġilotoraks intestinal 
ve generalize lenf hastalıklarında da oluĢabilir (Fossum, 1986). 
Kedi  ve  köpeklerde  Ģilotoraksın  etiyolojisini  anlamak  oldukça  güçtür. 
Hayvanlarda  Ģilotoraks,  lenfatik  akıĢı  engelleyen  veya  lenf  basıncını  arttıran 
hastalıklarda  oluĢmaktadır.  Bu  hastalıklar;  kardiyomyopati,  perikardial  efüzyon, 
fallot tetralojisi, triküspit displazisi, kor triatrium dexter, dirofiloria immitis gibi kalp 

---

17 
 
 
hastalıkları,  lenfoma  ve  tymoma  gibi  kranial  mediastinal  kitleler,  fungal 
granulomalar,  venöz  trombus  ve  kongenital  torasik  kanal  hastalıklarıdır  (Fossum, 
1986; Fossum, 1991; Meadowns, 1994; Gelzer, 1997). Etiyolojik açıdan tanısı konan 
bir  çok  olguda,  sağaltımı  için  Ģilotoraksa  neden  olan  bu  hastalıkların  öncelikle 
sağaltımına  dikkat  edilmelidir.  ġilotoraksın  gerçek  nedeni  anlaĢılana  kadar 
torakosentez  yapmak  klinik  bulguları  hafifletmektedir.  Fakat  birçok  olguda 
Ģilotoraksın  gerçek  nedeni  belirlenememektedir  ve  idiopatik  Ģilotoraks  olarak 
tanımlanmaktadır (Fossum, 2004; Silva, 2011). 
Travma da kedi ve köpeklerde çok yaygın olmasa da Ģilotoraksa neden olur. 
OluĢan  travma  torasik  kanal  rupturuna  yol  açabilir  (Noone,  1985;  Fossum,  1986; 
Birchard, 1988a). 
ġilotoraks,  her  köpek  ve  kedi  ırkında  meydana  gelmesine  rağmen  Afkan 
Tazıları, Shiba Inu, Siyam ve Himayala gibi doğu kökenli köpek ve kedi ırklarının 
predispozisyonu  vardır.  Afkan  Tazılarında  orta  yaĢlarda  Ģilotoraksa  daha  sık 
ratlanırken Shiba Inularda ise bir yaĢın altındakilerde görünme sıklığının daha fazla 
olduğu  bildirilmektedir  (Fossum  1986;  Mertens,  2005).    BaĢka  bir  çalıĢmada  ise 
hastalığın,  neoplazilere  bağlı  olarak  yaĢlı  hayvanlarda  gençlere  göre  daha  sık 
rastlandığı rapor edilmektedir (Ludwig, 2010). Herhangi bir cinsiyet predispozisyonu 
ile ilgili yayına rastlanılmamıĢtır.