Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

qırıtmaq . qırıqlanmaq. 1. sınaşmaq. arsızlaşmaq. 1. başını dikərək göstəriş, ifadə yapmaq. götrünmək. götrüşmək. göğüş, sinə gəlmək, gərmək. qasılmaq. cilvələnmək. 1. bir yerdə tikilib durmaq. 1. başın yerə əğib, sallayıb düşünmək.
- qırıttırmaq: qırıqlandırmaq. qırıqlatmaq

qiritmək . giritmək. kiritmək. kititmək.

qırıv . 1. yerə yatıb, korlanmış əkin, göy. 1. taxıl töküntünsü yığma işi. - apdallar qırıva geddilər.

qırıv . giriv. giliv. qınıv. qınaq. qıynaq. 1. qınama. qıynama. qınayış. qıynayış. qınqayış. qıyqayış. qınqac. qıyqac. şəmatət. məlamət. tə'nə. təqbih. məlamət. sər kuft. qaxın. qaqınc. ilənc. taxınc. çaqqış. çağınc. sər zəniş. 1. çəngəl. çənqal. qayma qayır. qaymaq. qayım. qayıq. qatım. qatma. qatıq. qatalaq. köndər. çöndər. 1. dövəni boyunduğa bağlayan ucu qıvrıq ağac.

qiriv . giriv. kərəv. kərvə. yarıq. gərdənə. əqəbə.

qırıv . qılıv. qılıf. qınıf. gilif. giliv. bir yerdən, duvar altından keçən su yolu. - otlar qılıfın gözün tutub, su keçmir.

qırıv . qırav. çanqıl.

qırıvacan kəsilmək . pozulub, əzilib, dağılmaq.

qırıvacan . pozqun, əzgin, acınacaq durum. - uşaqlar kəsəllənib, qırıvacan olub yatırlar. - qıtlıq, quraqlıq malqaranı qırıvacan edmiş.

qırıvacanlamaq . qırıvacatmaq. pozqutmaq. pozmaq. əzgitmək. əzmək. qırmaq.

qırıvlamaq . qırmaq. altüst edmək.

qırız . əngəli, çanqılı, daşı qaldırılmış, əzilmiş nərsə, yer, soru.

qırız . qırıs. kiçik qab, küp.

qırızlamaq . qırıslamaq. qırıtlamaq. qırxmaq. kəsmək. tıraşlamaq. - saçı kim qırızlayıb.

qirizmə . girizmə. 1. meşəlikdən açılan tarla, yer.

qırjırmaq . qurjurmaq. qüjgürmək. qığşırmaq. qağjırmaq. qağşırmaq. dəvə, arslanın bağırması.

qırq boğum . qırq kilit. tülkü quyruğu. süpürgə otsu, boğum boğum dallı, yeyən davarı sürgüyə (isala). salan ot.

qırq budaq . qoxulu bir süs gülü.

qırq . - qırxağac qoğunu: alacalı sarı qabıqlı qovun. - qırx:

qirq . kirik. çirik. iğrənc. kirloz. çirloz. cırloz. kifir. kivir. pasaqlı. pasqallı. pisəkli. pisgəlli. kərih. zeşt. çapıt (çap < _met> paç) paçavra. na mətlub.

qırq . qırx. 1. çox sayıda. - qırx kərə gəldim. - qırx dərədən su gətirmək: bir sürü gəzəklər, mahanalar oranlamaq, uydurmaq. - qırx evin pişiyi: birçox yerlərə girib çıxan. birçox yerlə ilişgisi olan. - qırx ikindi: bir para bölgələrdə, uzun sürə, yağan yağmur. - qırx evin ipini çəkmək: - qırx sırım: qırx nərdüvan: dik yoxuş. - qırx darağda bezi olmaq: - qırx ildə bir: - qırxından sonra saz çalmaq: iş işdən keçəndən sonra. - qırxlara qarışmaq: 1. ərişmişlərə qarışmaq. itmək. 1. ortalıqda görünməmək. - qırxları qarışmaq: uşaqları bir gündə doğmaq. - qırx:

qırqa . 1. xırqa. qoğutdaq. cızlıq. ərimiş yağın, quyruğun tortası. 1. xirtdək. xitdək. xirttəvik. xırtdavuq. qırtlaq. xırtlaq. boğaz. utuc. yutuc. 1. qırqı. kiçi biçgi. biçər, mışar, əğə, ərə. - kərənləri qırqa ilə qır.

qırqa . bir ağzı enli, öbür ağzı sivri qazma.

qırqa . çapa. çapın. çəpin. bir başı belçə, bir başı çatal bağbanlıq belçəsi.

qırqa . ərkək fərih (cücədən bük, toyuqdan kiçik).

qırqa . xırqa. çulqa

qırqa . qırça. kirgə. kirkə. kirtirikli. qılıcsız. qılqıcsız. qılğıcsız. qılfıcsız. qılıncsız. qılqıncsız. qılışsız. qılqışsız. səlqəsiz. törtökük. törtöküntülü. şallum şullum. çallum çullum. sallum sullum. salxımsaçağ.

qırqa . qırxa. qara yündən toxunan parça. - bu gün qırxa təpəcəyik. (təpmək: toxumaq). - qırxa təpmək: qırxa deyilən parçıya, özəl araclarla qaynar su tökülərək, yeddi səggiz kişi ilə sıxışdırmaq. - bu gün qırxa təpəcəyik. (qırxa qara yündən toxunan parça).

qırqacı . qıyqacı. qayqacı. qeyqacı. qıyatayı. girinti. girdilik, gildirik, dolambaclı, buruşuq yol.

qırqaç . qazıyan. qaşıyan. qazma, qaşıma aracı.

qırqaq . qırğaq. 1. qıraq. haşiyə. 1. qıraq. xaric əz movzu'. 1. acığ. hirs. xəşm. hirslənmə. acığlanma. əsəblənmə.
((qırqamaq . qırğamaq. qırğanmaq. hirslənib, acığlanıb qoğmaq. - xan yağıyla çalanmasa, öz kişilərin qırğar.

qırqal . boyunduruq. geyv. geyəv. ciğ. cik. yuğ.

qırqal . girqal. buyunduruğun girdə ağacı.

qirqal . girqal. girdal. kitqal. kitdal. dözüm. kövüslük. köğüslük. dayanıq. durnaq. durnuq. götrüm. götürüm. çəkət. çəkit. dartıt. çaqat. taqat. taqət. təhəmmül. hövsələ. girgi. səbir.

qırqalamaq . xırqalamaq. çulqalamaq.

qırqalamaq . qırdalamaq. həlqiyə keçirmək. həlqələmək. gərdənləmək.

qırqalamaq . qırnamaq. gəlmiş, kəsəlli, anjinli boğazı oğmaq, masajlamaq.

qırqalıq . xirttəlk. xirtdəlik. xitdəlik. xırtdalıq. qırtlalıq. xırtlalıq. göğüsə, sinəyə tökülən, sərilən boyun bağı. sərmə. sinəriz. - qızlar biləzik taxmış, qırqalıq asmış gəzirlər.

qirqallı . girqallı. girdallı. kitqallı. kitdallı. qırxdamar. qıxdamar. dözümlü. götrümlü. götürümlü. götümlü. sığrılı. sığılı. sırığlı. sıydırığlı. sığdırğlı. hövsələli. girgili. gərgili. səbrli. səbirli. - bu işdə çoxlu girdarlıq gərək, bel bükmərik, baş əğməyiz, nə olsa əğək (əğək:: işlərin əğimi, gedişi, yenği, yeni, yenisi, meyli). -

qırqallıq . başmaqçılıqda igirmi sanalı (nümrəli). ayaq qalıbı.

qırqambar . qırxambar. qırxanbar. 1. geniş bilgili olan. 1. içində hər nə tapılan qab, yer, tükan. 1. çərçi.

qırqambar . qırxambar. qırxyanbar. çeşitli nərsələrin qarışımı.

qırqanmaq . kirgənmək. kirlənmək. kitgirmək. kircikmək. kirərmək.

qırqar . qırxar. qırxər. 1. qırx sincin, sıyasını, sifətini paylaştırma şəkil. 1. qırxı bir arada. hər birindən qırx.

qırqaşa . qarqaşa. səs küy. savaş dalaş. cədə.

qırqat . 1. alıç. yaban ərik çeşiti. 1. qozuqsı, fındıqsı dolu.

qırqat . qatqır. əzgil. döngəl. bükmülə. bükbülə. büşbülə. biçbilə. muşmula. 1. beş bölümlü yemişi olan meşə ağacı. beşbıyıq. 1. buruşuq üz. qarı. qoca. kavaltaz.

qırqav . qırqov. çöl. otsuz, susuz ova. səhra.

qırqayaq . qasıq, amcıq biti.

qırqazdamaq . qırqalamaq. qırtlaqlamaq. xırtlaqlamaq. xirtdəkləmək. xitdəkləmək. boğazlamaq.

qırqbağır . qırxbağır. qırxqıvrım. qırxdilim. qırxyapraq. qırxqızyüməz. qırxqızyumaz. (onu arıtlamaq hər arvadın işi değil). gəviş gətirən heyvanların dörd gözlü olan qarınlarının qat qat olan üçüncü gözü. gəvşəyən heyvanların qarnı ilə qusağı arasında sındırım (həzm). orqanı, hörgəni. şirdan.

qırqcıq . (oyun). yaşınış. saxlambac. gizlənbaç. gizləmböcük.

qirqələ . kirkələ. girgələ. yarardönər. 1. bulunduğu yerinə görə boyasın dəğişdirən heyvan, parça, nərsə. yarardönər. 1. bulunduğu yerinə, durumuna görə başın, düşüncəsin, davranışın sürəkli dəğişdirən kimsə. dönək. qoytan. qoytan.

qırqı . 1. bayır. çöl. səhra. 1. qıraş. qıraç. qırac. qırıç. qıraşlıq. qıraçlıq. qıraclıq. qıraştıq. qıraçtıq. qıractıq. qırçallıq. qırçıllıq. qırqıra. daşlıq, əngəbəli. 1. çökürük. çökrük. uçurum. yar. 1. yalçın, sarp, kəsgin yer, 1. ağacdan qopuq, yaprağı tökülmüş dal. 1. arda qalan qırıq, tökük. artqal. atqal. açqal. aşqal. daşqal. dışqal.

qırqı . 1. qıran. 1. kiçik orman.

qırqı . qırxı. 1. qırxac. qırxılıq. qırxma. qırxnıq. qırxın. qırtlıq. qoyun qırxma qırqısı, qeyçisi. sındı. 1. qırxma işi. 1. kəsi. kəsmə. qırı. qırma. pul qoparma.

qırqı . qırığ. qopuq. - odun qırqısı.

qırqı . sarp, əngəbəli, buruq dönük iş, yol. - bu qırqılarda qaraman, kəsici çox olur.

qirqic . girgic. qolay girən nərsə.

qırqıçı . qırxıçı. qırxacı. qırxmac. qırxnıqçı. qırxınçı. qırtlıqçı. qırxan. 1. qoyun qırxan. 1. kəsi. kəsici. kəsməçi. qırıcı. qırmaçı. pul qoparan.

qırqıçı . qırxıçı. qırxçı. qırıçı. qırçı. bizov dili deyilən, bitgi köklərin qıran böcək.

qırqıçı . qırxıçı. qırxımçı. 1. qoyun qırxan. sındıçı. 1. kəsən. qıran. pul qoparan.

qırqıq . qırxıq. yünü qırxılmış qoyun, keçi.

qırqıl . buxcu. böyük biçgi, biçər, mışar, əğə, ərə.

qırqıl . iri öğütülmüş nərsə.

qırqıl . kovban. oyularaq yapılan qab.

qırqıl . qılqır. saçqır. qır saç. ağlı qaralı saç.

qırqıl . qır səqqəlli.

qırqılı . enişli yoxuşlu. - bizim yerlər tam qırqılıdır.

qırqılta . qırqırat. qırqıta. kirkələ. çox yaman, kötü, pis olan canlı.

qırqım . gəlin yaxınlarından gələn sovğat, götürü, götrü. gəlinlik.

qırqım . qırxım. qoyun qırxma çağı.

qırqım . qırım. 1. bez. parça. qıymıq. qırmıq. 1. bir yaşından ikiyə dək uşaqlara verilən ad. 1. qalı ilməkləri.

qırqımçı . qırımçı. bezçi. bezzaz. parçaçı. parça alverçisi. - qızın istiyəni qırqımçıymış.

qirqimək . kirgimək. kitgimək. darılmaq. gücənmək. qırcıqmaq.

qırqımız . böyütgən koluna oxşar bitgi.

qirqin . girgin. girşgin. girşgən.

qırqın . qırquz. 1.qıra qar. qətli am.

qırqınca . qırxınca. qırx incə bel. uca, səlv boylu. rə'na. - qırxınca qız.

qırqıncamaq . qırqıncmaq. qırqıcmaq. qırqışmaq. 1. əzginmək. yorqunmaq. yorulmaq. koruqsumaq. koraqsumaq. - işləməkdən qırqıncadıq. 1. qırqıcdamaq. qırqışdamaq.

qirqinə . girginə. 1. qırqına. kiçik səbət, tor, ağ. arı beçəsi tutmaq üçün kiçik səbət.

qirqinə . girginə. ulduz çiçəyi.

qırqınmaq . hırqınmaq. hürgünmək. hürmək.

qırqır mıncığı . körpə uşaqların oynamağı üçün sapa düzülən oyuncağlar.

qırqır . 1. cübcüb. cüvcüb. sərçə. 1. civciv. cücə. 1. yaban ördəyi. 1. qurqur. qurbağa. 1. nərsənin tam yeri, çağı, tavı, zamanı. ən uyqun, qoğru durum, qab. - işi tam qırqırına qoyub oturmuş. - işin qırqırı gəlib çatdı. - sözü lap qırqırında dedin.

qırqır . bir uşağ oyunu adı. - oynayanda uşaqların biri deyirdi ''bir quşum var bir belə, qanatları var bir belə''

qırqır . dar boğazlı, uzun süzəğiyə (sürahiyə) oxşar, qulpsuz sağır, qab.

qırqır . qırqıra. kiçik əl dəğirmanı.
- qırqırı qaçmaq: sıyrınmaq. sıyrıqmaq. soğumaq. istəyi, yeyişi, iştahı gedmək.

qırqıra . dığqıra. dığırqa. dəlik girdə nərsənin ortasından sap, sim keçirilərək yapılan döndürək.

qırqıra . qırqına. kilkilə. əl dəğirmanı. kiçik dəğirman. dəğmanac.

qırqıra . sarı barama.

qırqışmaq . çırpışmaq.

qırqışmaq . qırxışmaq. - yün qırxışı: gün qırxma çağı.

qırqıt . 1. içi düğün. içi çətin açılan, çıxan nərsə. 1. çətin, qəliz soru, məsələ. 1. toxbaşlıq. toxqaşlıq. girifdarlıq. giriftarlıq. (# toxdaşlıq). 1. saltur > sərdar. çox güclü, zorba olan. - o qırqıtla gürəşmə.

qırqıt . 1. qığqıt. əridilmiş quyruğdan arda qalan çökək. 1. ağac üsdə qurumuş, çubuğlanmış dal, budağ.

qirqit . girgid. 1. çavuş. 1. yasavul. 1. qol uşağı. mübsür. 1. dəzgahda ipləri düzənə qoyan arac.

qirqit . girgit. gitgir. qırgit. yamaq. quraq. hördək. vəslə.

qirqit . kirgit. kitgit. kilgit. kirlit. 1. toxumaçılıqda arqaç iplərin (atqı. toxumaçılıqda eninə atılan iplər). sıxışdırma dəmiri, ağac darağı, dişli aracı. 1. çökələk. yağsız, bərk pənir. 1. corab ilməyi şişi, mili. 1. çağa. çala. çalata. çağata. qoyas. acra. maya.

qırqıt . kirkit. girgit. kilkit. gilgit. kitkil. gitgil. qalı toxumada ilməkləri birbirinə sıxışdırıb, keçirtmə, keçələtmə, bərkitmə aracı, darağı. - geyik buynuzundan yasalan girgit sağlam, möhkəm olur. - ilməklərin üzərindən girgitlə döğməsən qalı, qalı olmaz. - girgitin dişi qırılıb.

qırqıt . qıtqır. gəvrək. kövcüt. tər.

qırqıta . qırqıtı. qırqıt. saç bağı. qarmaq.

qirqitçi . girgitçi. gitgirçi. qırgitçi. hördəkçi. yamaqçı. quraqçı. quramaçı. vəsləçi. rufuçu.

qirqitləmək . girgitləmək. 1. keçətmək. ilməkləri, nərsələri birbirinə sıxışdırıb, keçirdib bərkitmək. 1. gir vermək. bəddəmək. bədləmək. bətləmək.

qirqitləmək . kirgitləmək. kitgitləmək. kilgitləmək. kirlitləmək. qoyasalmaq. mayalamaq.

qirqitli . girgitli. gitgirli. qırgitli. hördəkli. yamaqlı. quraqlı. vəsləli.

qırqıtlı . qırımlı. qırqın. qətli amlı. - qırımlı el. - qırımlı savaş geddi.

qırqqanat . qırxqanat qırxsınır. qırxsinir. im, dərman olaraq işlənilən, damarlı yapraqlı ot çeşiti.

qırqqeçit . qırxkeçid. 1. çox keçitli, çapalı, ırmaq, ötük. 1. üzərindən birçox kəz keçilməsi gərəkən nərsə.

qırqqələm . qırxqələm. alaca boyalı nərsə.

qırqqıvrım . kilim çeşiti.

qırqlamaq . qırxlamaq. 1. körpə uşağı qırxında yumaq. 1. kifirdən, bulaşıqda, bələşikdən ayıqlamaq, arıtlamaq, təmizləmək. - qabqaşıq qırxlamaq.

qırqlamaq . qırxlamaq. bir işi qırx kərə, dönə dönə görmək. sofuluq, vasvasılıq göstərmək.

qırqlı . qırxlı. 1. qırx parçadan oluşan. 1. qırxın doldurmamış uşaq.

qırqlıq . qırxlıq.

qırqlıq . qırxlıq. qıxlıq. qırlıq. qırxmalıq. yün kimi nərsə qırxma aracı.

qırqma qamış . - qırxma qamış: boğumlu qamış: çəmbər, qaval, qasnaq düzədilən boğumlu qamış çeşiti.

qırqma . qıxma. qıvğıc. qıyğıc. qırğıc. dişli, kiçik oraq. uraq.

qırqma . qırxma. 1. ? şap kəsəli.

qırqma . qırxma. kəsmə. kəsilib alınması gərəkən yara

qırqmaq . qırxmaq. nərsənin ucun kəsmək.

qırqmaraq . çox maraqlı. qızıqırlı. qızqırlı. hər nəyi anlamaq istəyən.

qırqtamaq . qırxdamar. götrümlü. götürümlü. götümlü. dözümlü. səbirli.

qırqün . qırgün. qoyac, qoytac, quyac, quytac, ağır, düzgün, kibar, salğar, mətin danışan.

qırqv . qara quru.

qırlac . qıylac. qayıqcıq. kiçik qayıq.

qırlaq . 1. atın gözü üstündəki çuxurluq 1. köprücük, köpürcük (çiyin. tərquva, tərqova). gəmiyinin arxasındaki çuxurluq. 1. duzluq. duz qabı.

qırlaq . qaylaq. marpiç.

qırlaqan . qırlağan. 1. sırtı, quyruğu, qanac ucları qara, qarnı ağ quş çeşiti. 1. sırtı, qanatı qara arı.
- qırlağan övəgən: sinək, göğən çeşiti.

qırlamaq .

qırlamaq . 1. boyamaq. 1. bətunələmək. bətunə çəkmək.

qırlamaq . qığıldamaq. 1. mələmək. - qoyun quzusuna qırlayır.

qırlamaq . qırlanmaq. 1. qıvlamaq. qıvmaq. qıncıqlamaq. qıncılıqlamaq. qaçmaq. 1. bir işdə, alanda başarı göstərməyib çəkilmək. 1. dazlaşmaq. keçəlləşmək. ağacsız, saçsız, nəsiz qalmaq. 1. qısıtlanmaq. qıstınmaq. qıyıqlamaq. qıtıqlamaq. qağrazlamaq. qağrızlamaq. qaqarızlamaq. koğuzlamaq. koğruzlamaq. koğarızlamaq. kovuzlamaq. kovruzlamaq. kovarızlamaq. nərsədən sıxınmaq, yoxsunmaq, məhrum qalmaq.

qırlan . qırlağan. oğmaca. omaca. vəba. kiçik yumru.

qırlanqıç . 1. gözəl qoxulu, kiçik qoğun çeşiti. 1. ip çözmək, açmaq aracı.

qırlanqıç . qırlanqıc. 1. şamama. sar məmə. 1. daşqanın arxa dınqılla (oxla). təkərləri özəyə bağlayan çatal ağac. 1. qısa, geniş qaqalı, qısa bacaqlı, uzun sivri qanatlı, çatal quyruqlu, sürəkli uçan köçəbə quş. 1. köyləri gəzən, ağ basma göz xəsdəliyin iyiləşdirmə savında olan otaçı, otaçın, sağıc, sağın, həkim. 1. kiçik, iti gedən, süzən savaş gəmisi. qırlanqıç q
- qırlanqıç balığı: geniş, uzun üzgəcli, ağ ətli, qırmızı balığ çeşiti. - qırlanqıç balığgillər: gəmikli balıqlardan olub, tikənli üzgəcləri alt taxımına girən bir qol. - qırlanqıç dönümü: əkim ayının ilk günləri. - qırlanqıç fırtınası: leysan ayının ilk günlərində görünən fırtına. - qırlanqıç quyruğu: malqaranın qulağın dələrək yapılan im, işarət. - dəniz qırlanqıcı: 1. çəkdiridən yüngül, iti yelkənli arac. 1. balıqçıl. - qırlanqıç:

qırlanmaq . 1. qulağ ardı edmək. qulağ qaçırmaq, burmaq. 1. göt atmaq. boyun qaçırmaq. - 1. yaxa ələ verməmək. yaxasın qurtarmaq. 1. qırtlanmaq. kağazbazlıq edmək.

qırlanmaq . fırlanmaq. doğru yolu qoyub, uzaq yoldan gedmək. 1. qırlaşmaq. ağarmaq.

qırlanmaq . qıylanmaq. fırlanmaq. aylanmaq. dönmək. - başım qırlanır.

qırlanmaq . quruyub çatlamaq.

qırlanmaq . quruyub qırılmaq, çatlamaq. - qırlanmış əllər, topraqlar.

qırlaşmaq . ağarmaq.

qırlaşmaq . qırlanmaq. ağarmaq.

qırlat . bucaq, köşə yastığı, balışı.

qırlatmaq . bıqdırmaq. tədirgin edib qaçırmaq. qoxlatmaq. qoxulatmaq. qoxutmaq. qoxturmaq. 1. deyindirmək. dillətmək. dilləndirmək. - uşağınan oynada, qırlatma biləsin.

qırlatmaq . fırlatmaq. dışarı, eşiyə atmaq.

qırlatmaq . qurudub çatlatmaq.

qirləmək . kirləmək. qırlamaq. manlamaq. əğibləmək. eyibləmək. ayıblamaq. çıpıtlamaq. çıpdamaq. çıpdalamaq. ləkəmək. sərpmək.

qirləşmək . girləşmək. girgişmək. girələşmək. girə düşmək. - olar bətər girləşdilər: girə düşdülər.

qirlətmək . girlətmək. gitlətmək. 1. dolandırmaq. keçindirmək. yaşatmaq. 1. qıysatmaq. qıstatmaq. bıqdırmaq. tıxırtmaq. təngitmək. təngə gətirmək. cana gətirmək. qoxlatmaq. qoxulatmaq. qoxutmaq. qoxturmaq.

qirli paçavra: kirli çapavra. kolera kəsəli.

qirli yaqız . kirli yağız: at donu çeşiti.

qırlı . qırıl. 1. qayralı. geyik. yeyik. qayıq. qopa. qopaq. qopuq. qovaq. qovuq. yabanı. yabanıl. 1. kətdi. köylü. 1. saçıl (fidan). şitil. qurcuq. göycük. göy, bitgi şitili.

qırlı . yabançı. xarici. - o buralıdeğil, qırlıdır.

qırlıca . iti çeşiti.

qirlicə . kirlicə. çaxır, şərab yapmağa yararlı üçüm çeşiti.

qirlik . kirlik. kitlik. çirlik. çitlik. 1. gür. gübüz. gürəmpə. gürlük. gürüz. gurımlıq. gürümlük. sıx ağaclıq, çalılıq, çitlik, tikənlik.
- orman yoların kirlik tıxamış.

qırlıq . qırla.

qırlıqan . qırılıqan. ''yaman uşaq. qırılası. vırqına gəlmiş'' uşaqlara qızaraq söylənir.

qirlimsuk . kirlimsuk. kirimsi.

qirloş . kirloş. kirloç. qırloş. kirli, şirəli şırtıqlı, pasaqlı sevimli cocuq.

qırma . 1. əzmə. oğma. ovma. - qozuq, fındıq qırması. - cəviz qırması. 1. yaldırım (qaldırım), yaylıq, piyadərovun yuvarlaq, qırılmış, yada kəsilmiş yonulmuş kiçik döşəmə daşları. 1. qırışma. qarışma. qırma. qırıq. qırna. azma. qırçıl. qırçal. qırqıl. mələz. metis. 1. manqut. özgələşmiş. özgəşmiş. özgənmiş. yabançı etgilərlə kimliyin, özgülüyün (özgü necəliyin: xisusi arxın, yarqın, keyfiyyətin). itirmiş olan. 1. bir yerindən bükülən nərsə. açılıb qaparanan parçalı nərsə. - qırma tüfəng: doldurulması üçün lüləsi bükülən tüfəng. - qırma çəlik: ikiyə, neçiyə bölünüb, bükülən əsa, dayaq. - qırma gözlük: aradan bükülüb bağlanan açqı, eynək. - qırma oturaq: bükülən çatul, səndəl. - qırma masa: bükülüb açılan qosuc, satul, miz. - qırma işqaf: bükülüb açılan, yekələn kiçilən dilab, dolab. 1. qat. qət. qatlam. qətləm. - on qırmalı karton. 1. nərsənin iri qırılmışı, oğunmuşu. - qırma buğdadan çörək olmaz. 1. düzqanlı, taysoylu olmayan. soysuz. qırıq dölü. evlilik dışı ilişgidən olan uşaq. bic. bij. qopıl. qopuq. vələdüzzina. - bu qırma ilə əl ələ sürtmə. 1. nərsənin qastılmış biçimi. çöküt. xulasə.
- qırmaçı: qırıcı. qatlayan. qətləyən.

qırma . 1. qırmalı. pürüzlü, əngəbəli yer, nərsə. 1. ai topraqlı yer. 1. əkin üçün açılan yer. kərdi. - qırma qırma: kərdi kərdi. - qırma qırma əkin əkmək. 1. saçma. 1. avçıların saçma tapmadığlarında, dəmir teldən saçma biçimli kəsilən parçalar. 1. kiçik quru dadlı, şirni. 1. pənir, zeytun kimi yeməliləri saxlamaq üçün duzlu, sirkəli su. salamura. 1. doğranan nərsə. 1. bu suda saxlanılan nərsə. salamura. - qırma dolma yaprağı. - qırma pənir.

qırma . 1. oduncaq. - meşədə bir az qırmam, ged onu gətir. 1. pöhrə. pörə. qırıntı. qıyıntı. - qurda qırma veririk. 1. kiçik ağac.

qırma . qıra. qırqı. qırıc. qırınc. küsmə. küsünc. küsüc. küsüş. qəhr.

qırma . qırmac. 1. dənələri seyrək olan qarqıdalı. bitgiləri seyrək olan yer. 1. çopur. 1. salça. rubb. 1. salat. 1. girdə. girət. sos. 1. yazıq. güdaz. cəza. kərgət. kətgit. kəsgit. qıstıq. qızqı. qısqı. qızıq. qısıq. qıysat. qıstac. şikəncə. 1. qopu. tanığ. tanğı. həqq. payğaş. pağaş. payaş. padaş. şabaş. tapaş. yağıt. - qırmacın almaq: tanğın, həqqin. cəzasın almaq. 1. üzüm sucuğu. köftər. 1. omurqa gəmiklərinin oynamasından, incinməsindən doğan ağrı. - belim qəciyib, qırmaya tutuldum. 1. tüklü qoyun, keçi dərisi. 1. qırpa. qısqal. kirlik. çirlik. cırlıq. önlük. önəcək. qırım. korluq. savcalıq. qovcalıq. yancalıq. peşgirə. 1. yapı, çatı atqısı, kirişi, dirəyi. 1. arvadyarım. 1. iri yarı. qoç. 1. kəsildikdən sonra yeni yetişən orman. 1. otsuz, susuz çöl, bayır. səhra1. kiçik dərə. dərəcik. 1. kiçik qab. qabcıq.