Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

çitmək . çitəmək. tikmək. tikəmək.

çitmək . çitləmək. çitikləmək. kitmək. kitləmək. kitikləmək. çatmaq. çatlamaq. çatıqlamaq. 1. düğünləmək. 1. münqəbiz edmək.
- qaş çıtmaq. - üz çıtmaq.
- barmağın kitmək: barmağın dişləmək, ısırmaq.

çıtmıq . çıtıq. odu alışdırmağ üçün kiçik odun qırığı, parçası. tıraşa.

çitrək . çitrik. qıloyıq. qıloylı. qıloyla. sinsik. sincik. umursuk. dəqiq. dəqiqliklə. diqqətlə.

çitsiz . çitirsiz. çitrəsiz. çıtsız. çıtırsız. çıtrasız. çatsız. çatırsız. çatrasız. (< çitmək. çıtmaq. < çatmaq: örtmək). örətsiz. örtüsüz. örtüksüz.

çivəmək . çevnəmək. çeğnəmək. (> cəvidən(fars)).

çivi . (< sivi). ucu iti olan.

çıvılamaq . cıvlamaq. çoğulamaq. qıjqırmaq. - yoğurd, boza cıvlayıb.

çıvşıq . həssas. ehsasati.

çobab . gözən. qozan. nərsiyə göz olun güdən (gözən).

çoçala . kiçələ. çucuq, kiçik barmaq. qınzar. xənzər.

çoçamıq . çoçala barmağın yanındaki barmaq. üzük barmağı.

çoğraş . təlatüm.

çoğraşmaq . coğşruşmaq. coşruşmaq. qaynaşmaq. (mütəlatim olmaq). - uşaqlar birbiri içində oynaşıb çoğraşdılar. 1. turşamaq. - tuş, sirkə lumu yesən, qarın çoğraşır.

çox gec qaldığ,

çox gücdür hər nədən qorxmaq, nə qolay gedər, heç nədən qorxmaq.

çoxsunmaq . çox görmək.

çoqlunmaq . çoğlunmaq. yoğlunmaq. yığlanmaq. cumlanmaq. - hər yandan əsgər çoğlunub cərgələndi.

çoquq . çoğuq. çoğ, çox olan.

çoqulamaq . çoğulamaq. çoğ çoğlamaq. küyüləmək. qoğ küyləmək. qay küyləmək. hay küyləmək. çığır bağırmaq. qovqalamaq. həmhəmə, dad o fəryad salmaq.

çoqulanmaq . çoğulanmaq. şoğılanmaq. şığılanmaq. itinmək. alovlanmaq. - ot çoğunub yandı. - çox da belə çoğunma.

çoqulçu . çoğulçu. çoxulçu çoxçu. əksəriyyətçi.

çoqulçuluq . çoğulçuluq. çoxulçuluq. çoxçuluq. pülüralism. pilüralism.

çoqur . çoğur. cin

çoqur . çoğur. çevri. quylaq. korlaq. oyulqan. oyultu. usoylaq. suoylaq. bulğac. burqaş. burqaç. boğac. çalboğ. çalbov. girdab.

çoqur . çoğur. çuğur. çuğun. çoxur. çoxun. çoğundur. çuğundur. pazı. pencər.

çolaq . çaluq. (< çalmaq). şikəst.

çolquy . çolğuy. çalğuy. (< çalmaq). yırtıq. sınıq. parac < balac. zədəli. - çalğuy geyim, başmaq.

çolmaq . çovmaq saqatlamaq.

çoluğmaq . soluğmaq. pozuşmaq. çoruşmaq. koruğmaq. ardanmaq. xərab, pərişan olmaq. (dərhəm rixtən). - işlər barı çoluğmuş, qanı üzdən uçuqmuş.

çoluq yoluq . qırıq sırıq. qopuq yoluq. sınıq lüt. hər yarardan yoxsun.

çomağı . çomağı. 1.tomağı. gobud. qaba. davranışın bilməyən. 1. bəd əxlaq. - çomağıdan uzaq gəz. 1. mədəniyyətsiz. ğeyri mütəməddin. 1. vəhşi. bərbər. 1. ədəbsiz. nəzakətsiz. xəşin.

çomaq . <> tomaq. toqmaq (< toq. tuq).

çor . çoğ. çığ. 1. oğlanlığı (tuxumluğu) olmayan, çıxarılmış dişi. 1.cır. qol budağı birbirinə keçmiş ot, yemiş. - çoğ qoz. - cır ot.

çor . kor. 1. dadsız. uyqunsuz. 1. uğursuz. 1. zəqqum.

çor . kor. gor. - çor gəlmək: pis gəlmək. - çor gətirmək: pis gətirmək. - çora gəlmək: gora, pisə gəlmək. - çor gətirmək: pis gətirmək.

çor . sayrıq. sovruğ. xəstəlik. çökəzlik. çökətlik. səkəl. sökəl. sökəllik. kəsəl. kötülük. uğursuzluq. yıxım. çöküş.

çora . çola. cürə. balaca. kiçik. - çola qulaq. - çola barmaq.

çoraq . 1. cin çarpmış. 1. > şorab. şərab. acı su. 1.

çorlamaq . korlamaq. 1. sıxtışınmaq. sıxıntıya uğramaq. sayrılmaq. pozulmaq. xarablanmaq. 1. qarqamaq.

çorlanmaq . dədlənmək. tıxınmaq.

çorlu . korlu. 1. sipirli. süpürlü. zibilli. 1. bulantılı. fəsadlı. 1
((çorluq . korluq. 1. zibillilik. 1. pozuqluq, fəsad ocağı. 1. bulantılıq. fəsadlıq.

çorta . çorda. qorda. 1. qılınc biçimli piçaq. 1. xəncər.

çortağ . çürtək. çürük. fasid. - bu çortağı qırağından qoğ.

çortağan . uyutğan. yuxatğan. yuxlatğan. (xab avər).

çorum . ovum. avım. - bir çorum, ovum, avım. : 1. bir ovucluq. bir avıc dənli. 1. bir az.

çovğun . çulqun. tufan. burtuna. fırtına.

çovşən . çevşən. çevşin. çövşin. coşun. (< çevirmək. çevrələmək. çövürmək. çövrüləmək). gövdəni çevrələyən nərsə. küpə. köpə. sarağ. zarağ. garağ. savut. sovut. zireh.
- savut pozan: uzun incə ox çeşiti.

çovuq . çovuğ. çuvuğ. çuxur.

çökdürmək . çözdürmək. iki qarışıq nərsəni birbirindən açırmaq, ayırmaq, təsfiyə edmək. - gümüşü altıdan çökdür.

çökə . çökə. sökə. taxılın arıtılıb götürüldükdən son geriyə qalanı.

çökədurmaq . çök oturmaq. dizə çökmək.

çökmək . dizənmək.

çökmək . olduğu durumdan dəğişmək. pozulmaq. - çökmüş boya: atmış rəng. - çökmüş quram: 1.dəğərdən, e'tibardan düşmüş qərar qayda. 1. dağılmış təşgilat. - çökmüşlük: dağılmış, pozulmuş, bəbad durum.

çöktürmək . (çözdürmək. çezdirmək). əğitmək. yatırmaq. batırmaq. - bu yük damı çökdürəcək.

çöküş . 1. batış. dağllış. yoxalış. sonarış. əriniş. inhilal. inqiraz. 1. pozuluş. axsayış.

çöqən .çökən. çöğən. çivgən. qazıq. mıxtövlə. malqara bağlama üçün yekə çivi (mıx).

çöqqün . çökgün. 1. sınğın. saçın. saçğın. ayqaş uyqaş. ayaş uyaş. pərişan. darmadağın. səlsəpil. səlsəbil. - ürəyi sınğın. 1. sınıq. yenik. məğlub.

çöqlüq . çöklük. çöşlük. çökəm. axşam. aralığın qaralmasıyla, ortalığın boşalan çağı. - çöşlük gün: batan gün.

çöqüq . çökük. dizə çökmüş. tapşırılmış. təslim olmuş.

çöqürmək .çöğürmək. çöğgürmək (çevirmək). 1.işlətmək. çalışdırmaq. - dəğirmanı çöğürən kim, dəğirmanla çönən kim. 1. açmaq. içləmək. - topraq çöğürmək: belləyib açmaq. 1. dolandırmaq. idarə edmək. kontrol edmək. yoxlamaq. nizarət edmək. (manage). - işləri çöğürən (çöğgürən).

çöqüt . çöküt. xulasə.

çölə çəkmək, atmaq . yooxaltmaq.

çölqoğan . çölük. səhra nişin, nəvərd.

çönbə (dik) burun, buğ, quruq çömçə, çənbər burun, buğ, quyruq (caya). ucu dışarı qalxıq burun, buğ.

çönər çevrən ivinməz, özü yıxıla deyinməz. .

çöngək burun . qartal burun. kamtal, kambur burun.

çönğmək . çönğmək. çönmək. önğmək. dəğişmək. - onun üzü çöndü. - barçın (parça) çönğdü: parçaın rəngi atdı.

çönqüt . çöngüt. çöküt.

çönüb gedmək . dönüb gedmək: qayıtmaq.

çönütmək . çönətmək. yönütmək. yönətmək. göndərmək. yollamaq.

çöp . ot. darı. dava. dərman. - ağrıçöpü. - qızdırmaçöpü: issilik otu. - sürükçöpü: ötrük, isal davası.

çörən . çoran. koran. > örən. 1. hər nəyin töküyü, qalığı. 1. yıxıq. ardıq. xəraba.

çöşqəq . çöşgək. köşgək. köşg. (> kuşk(fars)). saray. imarət.

çöşmaq . sevincdən, qayğıdan qabına sığmamaq.

çövgən . çovqan < çevgən > çuqan. çuvqan. çovqan. kovuq. koğuq. ucu əğri çubuq. çənğməl. çəğməl.

çöz . (< çözmək). cüz'. ərit. erit. irdə (< ərimək). par. pər. çözülmüş, açılmış, bölünmüş nərsənin çözüklərinin hər biri.

çözələnmək . çözməklənmək. qarsaqlanmaq.

çözəm . çeğnəm. yeğnəm. yeyinti. cüzam.

çözənəm . çözələm. gözənəm. gözələm. azacıq. çalaca. qıqqaq. qıqcaq. cıqqaq. azca. - dünən çözənəm (çisənəm). yağış yağdı.

çözqürmək . çözgürmək. çezgirmək. çürgüşmək. pismirmək. üzünmək. üzgünmək. xərab olmaq.

çözmək . açmaq. sərmək. uzatmaq.

çözmərləmək . yolmaq. - bu gün soğan sarımsağları çözmərlədik.

çözmiq . çözmik. çözmük. çöznük. kovzak. kavzak. kərtə. gərti. əsgimiş. işdən düşmüş. gəvşək. qarta. keçmiş. ötgün. ötgən. ötügən. ötsün. ötmüş. ötən. ötər. ötə. keçəcək. aşıq. aşqın. köhnə. köhnəmiş. yaşlanmış. qoca. qədim. qədimi. qurata. əsgimiş. bayat. boyat. - kərtə çörəyi yemək olmur.

çözmü . cüzi'. bir az. çox kəm.

çözülməsin üzülməsin ilqarın sənin, sınılmasın, yıxılmasın duvar sənin.

çözüt . cüz'. nərsədən ayrılan tikə, pay. bir nərsənin bir azı, kəmi, kəmigi, endəki.

çözütmək . sovzutmaq. 1. buruşuq, qırışıq nərsəni açıb safaltmaq. 1. açıb, çəkib uzatmaq, dartmaq. - bağırsağı çözütüb qurudarlar. - ip çözütmək. - saqqıza istidib çözüt. - bu yoğur (xəmir) daş kimidir çözütləməz.

çuğımaq . yığmaq. cəmləmək. - torbanı boşaldıb, çuğub cibinə qoydu.

çuğul . çuğul. qavul. qovul: yalan. qoşdurum. kof. kofa. kofan. kofda. koftan. kolan. qoşu. qoşuq. qoğu. qoğuq. qovu. qovuq. kül. külük. yazğa. ittiham.

çulğamaq . çulğamaq. çuğamaq. quylamaq. (külüşmək). gömmək.

çuşqa . cışqa. cışıq. < (qısqa) qıçqa. cıqqa. 1. cıqqış. çox kiçik, az, endək, endik, əndik. 1. biri üçün əsgidici söz olaraq da işləyir. - o gədə çuşqanın biridir. - sən qalmamışdın çuşqa!. 1. qıncan. fincan. qılplı kiçik istəkan.

çutuq . çutuğ. şutuğ. (kovtuğ: öt. oyuq). 1. kosa. kovsa. 1.qələmdan.

çürüqçuləşmək . çürükçuləşmək. qaramsarlaşmaq. qaramsırlaşmaq. qarasıqlaşmaq. qarısıqlaşmaq. qaraçlaşmaq. qaragözləşmək. qaramquluçlaşmaq. düşügünləşmək. koraçılaşmaq. koranlaşmaq. kötümsaraşmaq. kötümsərişmək. götümsərmək. qatsaqlaşmaq. pisanlaşmaq. uğursuzlaşmaq. korbaxıncmaq. oylunqaymaq. qurrqanmaq. korbaxar olmaq. qurdlanmaq. kirsinmək. kitsinmək. onmazışmaq. onmadışmaq. bəd binləşmək. bəd əndişləşmək. pesimistləşmək. mə'yuslaşmaq.
- qaramsarlaştırmaq: qaramsar edmək.
- qaramsarlıq: korbaxarlıq. qurdluluq. kirsinlik. kitsinlik. bəd binlik.

dağıl . dalığ. (dağalı. dalağı. dağqın. dalğın. dağılmış. dalığmış). 1. törtökük. müşəvvəş. 1. dalağay. yayıq. seyrək. - dalığ toxac: seyrək cəngəl, orman. - dalığ saçlı. - dalığ saqqal: kosa. - dalağay budağay: 1.çox yayqın seyrək. 1.çox müflis.

dağıl! . dalığ!. dalğın! 1. məhv ol. 1.yayıl. 1.seyrəl. 1.səril. sərvil. savrul. saçul. 1.(sərf, xərc ol).

dağılmaq . batmaq. koralmaq. - ox başağı daşa dəğib dağıldı. - gözü dağıldı. - bu var davar inanılmaz dağıldı.

dağılmaq . dalığmaq. dalağmaq.1. ayrılmaq. bölünmək. 1. bitmək. 1. məhv olmaq. - quramlar birgün qurulur, dahgün dalığır. 1.yayılmaq. 1.seyrəlmək. 1.sərlənmək. sərvilmək. savrulmaq. saçılmaq. 1.(sərf, xərc olmaq). - əlindəki para hamısı dalığdı.
- qollar dağılıb getdilər: dal dal olub, itdilər dəğişik yönlərə getdilər.
- el içrə söz dağılmış ki. (dalığ: şayiə).

dağıt! . payla!. təqsim, tovzi' ed!.

dağıtmaq . sərpəmək. məsrəf edmək. xərcləmək. - parasın dağıtmaz gələnə görənə, saxlar biraz gələcəyə görə nə!?. -

dağyeli . quzey yeli. (soyuq)

daha ölkə görgüsüz . bir daha olkəsin görməyəcək.

dalağ . 1. dal dal, qol qol olmuş süt. çürük.1. dağıq. sökük. xəraba.

dalama . gizənək. (> gəzənə (fars)).

dalamaq . calamaq. qatmaq. qoşmaq. - uşağları dala dib otağa səsləri gəlməsin. - sənə yaramaz onla dalanasan.

dalaş dartış . çalaş çartış. çalaş çaltış. döğüş boğuş.

dalba . gərəkli.

dalbağa . çöl siçanı.

dalbaş . qarqaş. məxlut.

dalbat . cəhənnəm. - arvad değil dalbatdır.

dalbıq . dilab. dolab.

dalbışmaq . dalbışmaq. dalbaşınmaq. çalbışmaq. yalpışmaq. yelpişmək. yelpələnmək. yelkildəmək. ləpələnmək. sağ sola, aşağ yuxar qaqışmaq, vuruşmaq. - quş qanatla dalbışar, yaluq əliklə: insan əli ilə.

daldıramaq . dağılmaq. - toy dldıradı: yığva,

daldurmaq . (dala vurmaq). boşaltmaq (# doldurmaq). - bu yandan dolar, o yandan dalar dünya.

dalğanığ . dalğan iğ. qəşş. sər'.

dalğanış çalxanış . təlatüm.

dalğanmaq . bayılmaq. huşdan gedmək. qəşş edmək. sər' tutmaq.
((daldırmaq . dalqurtmaq. dalıqdırmaq. bayıtmaq. huşdan aparmaq. - onu vurub daldırdı.

dalğurmaq . balğurmaq. burğulmaq. bulanmaq. - könlün dalğurmasın.

dalı . hiss. dalın . həssas. dalınmaq . həssasiyət göstərmək. hiss edmək. dalıtmad . bəlli bir hissi oytmaq. ehsas vermək. dəlirtmək. təhrik edmək. dalı . hiss. dalı . hiss. dalı . hiss. dalı . hiss.

dalıc . əl işi. incəliklə işlənən iş. sənət. peşə. təxəssüs. - yumuşaq dəmir üzə dalıc qolay işlənir.

dalıq doluq . dalqın dolqun. cəzr mədd.

dalış . alıs. uzun. təvil.

dalıt . 1.ayır. at. 1. basın. saldır. soxul. 1. bas. 1. tök. - içindəkin dalıt qurtar. - 1. sox. - hər dəliyə barmağıvı dalıtma.

dalqa . ziyan. zərər.
((dalqarmaq . ziyan, zərər vermək. - onun təbizliyi kimə dalqar.

dalqamaq . dalqatmaq. 1.rədd edmək. qəbul edməmək. - yeni gələnlərin hamısın dalqatdı. 1.rəf' edmək. - bu bulğayı dalqatmaq bu qolalıqda da değil. - onun işin dalqat: aşır. 1. düşürmək. salmaq. - bu işi ətəyizdən dalqatın. - yükləri içəri dalqıt.
dalqamaq . 1.dağılmaq. - ev eşiyi dalqamış. 1.

dalqanmaq . dalqanıb bolqanmaq. acıqlanmaq.

dalqı . qəbih. eyb. ayıb. qusur.

dalqılmaq . 1.geryilmək. geri sürülmək, atılmaq, daşılmaq. dəf' olmaq. - iş dalqılmadan: 1. iş geriyə düşmədən, gecikmədən. 1. məsələ dəf' olmadan. - iş dalqıldı: iş dala doğarıldı, doğruldu, yönəldi. 1. iş dala keçərildic çəkərildi. 1. qayıtmaq. - adresim yanlışlığından atdığım kağazların hamısı dalqıldı. - atdığın ox havıya, dalqılar bir gün dalıva. - istək olmasa çin bütün, umaca varmaz, yarı yoldan dalqırar. 1. dala düşmək. - verilməz, yeyilməz malı, paslanar içi çinisin, bundan görə gündən günə dalqılar. 1. toxunub, dalınıb, taxılıb qalmaq, geri dönmək. - şəpə qayıya dalqınar, sevən sevdiyindən yanılar (aldanar). 1. qol bəndi açılmaq, boşalınmaq.

dalqımaq . qəbih saymaq. eyb, ayıb, qusur edmək. - ötlük (zəmanə) qarıtmışa, bəzək dalqımaz: yaşlı qadına bəzək ayb sayılmaz.

dalqıt . dalğıt!. dalıt!. yubat. bayut. dala, tə'xirə sal. - onun işin dalğıt. - dalğıtıt!: yubandır. bayundur. dalğıtmadan.

dalquq . 1.təqatü'. 1. tə'xir.

dallanmaq . genişlənmək. böyümək. - o nədir dallandıqca ballanar.:

dalma! . dalınma!. 1.ayrılma!. çıxma!. qopma!.1. dalığma!. dağılma!. sapma!. çaşma!. - dalığmayın birgəşin.

dalmaq . 1.(# bir nəyə girmək.- suya dalmaq). 1. dalımaq. çanımaq. bir nədən ayrılmaq, çıxmaq. - evdən dalıb tək yaşır. 1. dağılmaq. yayılmaq. - ağızdan çıxcan elə dalınar. 1. bölmək. ayırmaq. - iki üçə dalınmaz. - beşi ikiyə dalsan, iki yarım edər. - çörəyi ikiyə dal, bir dalı mənim, bir dalı sənin.

daltırmaq . geyinmək. qeytinmək. 1.qayıtmaq. qeyitmək dala qayıtmaq. - top dəğib daldırdı. 1.pisəlmək. ardalmaq. dadrılmaq. dartığmaq. dadığmaq. dərişqəymək. dəğişmək. özgərmək. aylanmaq. pis dad tutmaq. burğulmaq. ardaşmaq. xərablaşmaq. - onun qılığı dadrımış. - bu kişi gündən günə daldırır.

dalvasa . dalıcan gözləmə.

damcırmaq . bala bala dammaq, yağmaq, axmaq, süzmək. - yağış damcırır.

damğa . tanğa. tansa. möhr. nişan.

damqalıq . 1.kiçik ovrıq, afdafa. 1. bir kişilik süfrə.

dan dan . don don. sanayın. 1.bir bir. bir bə bir. - almaları don don görüb (seçib) aldım. 1. çox aydın, sayqın, dəqiq. - görəvlərin biləsinə don don bildirdim. 1. çin çin. çil çil. - üzü don don səpgilliydi.

danıc .danıc. (tanıc. damdıc < tandıc < tanımaq). bəlic (bəldic < bəllədən). ??

danqıtmaq . təngitmək. dolaşdırmaq. qarışdırmaq. içindən çıxılmaza soxmaq. qatızlaşdırmaq. ğamiz, qəlizləşdirtmək.

daranmaq . darğanmaq. sığanmaq. {> şanə zədən (fars) } öz saçın daramaq.

darcıqlamaq . 1.qıtlaşmaq. sıxlışmaq. 1. azalmaq. 1. narahat olmaq.

darğuq . durğuq. tutğaq. tutanc.utanc. həya. şərm. - darğuqluq bu nədən. - durğaqdan girdi sözümün arasına. - qanmazdan durğuq gözləmə.
((darğunmaq . durğunmaq. tutğanmaq. tutanmaq.utanmaq. həya, şərm edmək. xəcil, şərmgin olmaq. - burda özgə yoxdu nədən tutğanır.

darıq . 1. (daranaraq çəkilən, toxunan). parça. qumaş. - incə darıq: hərir. 1. dar. toxuma dəzgahı.

darıqmaq . (daralmaq). tıxıqmaq. tıxırmaq. sıxılmaq. - yer darıqdı, tıxıqdı, sıxıqdı.

darıqmaq . daralmaq. daraymaq. darlaşmaq.

darış . köküş. kökləş. gən dar, düz əğri olmasın daraqdan keçirmə, yoxlama üçün geyimin birinci tikişi. pırob.

darıtmaq .dartdırmaq. 1.hərəkətə gətirmək. 1. tələsdirmək.

dart . > dad.

dartığ .1.dəngük. təntük {tənyük > təngi bar (_fars) }. əriş örüş. ərşüc. nərsəni bağlama, yığma, toplama aracı. (bənd o rəsən). 1. çağrıt. çağıt. fəra xan. - bəyin dartuğun çatdırdıq.

dartılmaq . aynalmaq. özgərmək. dəğişmək. burulmaq. - keçmişə görə heç dartılmamısan, nə yumuşanıb nədə sərtimisən. - ötünlə (çağla) hər dartılar. - artış, yartış, dartış: çoxalma, əksilmə, dəğişmə.

dartış . yoxuş.

dartmaq . 1.açmaq. - dərik dartıb oyurdular: süfrə açıb əyləşdilər. 1. cəzb edmək.

dartmaq . dartmaq. sartmaq. sürtmək. çəkmək. - yarava yağu (mərhəm) dart, quyruq yaman, kəsib at.

dartmaq . pəziralıq edmək. - dartqıl qonağ gəlincə, uğra yolun gedincə.

dartmaq . tərs yöndə çəkmək. - dartu dartmaq: tərs yel əsdirmək.

dartmaq .{darıtmaq}. 1. təhti tə'sir qərar vermək. - isti soyuqda dartılmaq. 1. aparmaq. idarə edmək. -iş dartan: iş aparan. 1. (böyük, ağır birinin gəlməsi) gəltirmək. təşrif gətirmək. 1. hərəkət edmək. - arabanı yoldan dart: qırağa çəkmək. - gedə gedə araba birdən dartıldı. - bomba düşdü, hər canlı daha dartılmadı. 1. sürmək. - yaşam dartmaq. 1. dürtmək. təpmək. soxmaq. təhrik edmək. - köhnə yaram dartılar. 1. qoğmaq. - çevrəsi dartılmış, yalnız başa dayanmış. 1. çıxartmaq. - başdan dartmaq: azdırmaq. 1. tələsmək. qoğalamaq. - çox dartma. 1. dalına, izinə düşmək. - çobanın işi davar dartmaqdır. 1. cummaq. həmlə edmək. - birdən darıtdı.1. dəlalət edmək. - bunların hammısı nəyi dartır. 1. şamil olmaq. - elə bu sizidə dartır. 1. buruşdurmaq. - işimiz qolay gedirdi, səndə biraz dart baxalım. 1. asmaq. iltizam edmək. ilzamlı olmaq. - ışığın olması, çaxundan dartılıdır. 1. yükləmək. 1. məcbur edmək. zorlamaq. - dartma: itmə. zorlama.

dartov . dərtov. tərsov. (mə'kus. varunə).

dartu . çalta. tərs. mə'kus. varunə. zidd.

dartun ortdan dartılar . tütün oddan tütülər.

daruğ . duran. axmayan. (# baruğ: axan. gedən. durmayan).

daruna . daruna. darına. həmən. dər hal.

daş kişiyə dönməz, kişi daşa dönər:

daş . 1. sın. sin. {syn sym (latin) }. ile, birlikdə. anlamında önək {together. with. united }(_ingilis). - synonym. - synony. - synthesizer. - synchronization. - synclinal. - sympetalous

daşa döğən başa döğən .
daşa döğ, başa yox.

daşğan . dirşən. durşan. dürüşt. domba. - dirşən gözlü: domba gözlü.

daşılmaq . özündən çıxmaq. tərsinmək. hirslənmək. əsəbilənmək.

daşımaq . 1. aparmaq.- mənim iki əlimdə evə yemək daşır.
- qarışqa daşımaqdan, qarınpa aşımaqdan (aşamaqdan) yorulmaz.

daşımaq . daşramaq.

daşıtqan . daşıtğan. nərsəni ölçüsündən aşıtan. ifrati. - bu daşıtğan sözləri yığışdır.

daşıtmaq . 1. yükləmək. - hər işin mənə daşıtdı. 1. alıb, götürüb gedmək. xərclətmək. sərf edmək. - var yoxumu daşıtdı, lütə çıxdım. - bu işin bizə qazancı yoxdur, özü gətirdiyin özü daşıtır. - mən qazandığımı o daşıtdı: apardı. xərclədi. - bu araba çox yanacağ daşıtır.

daşıtmaq . götürtmək. rahnalıq edmək. - bizi doğru yola daşıtdı.

daşıyan . köçürən. nəql edən. naqil. - su köçürən: su daşıyan.

daşqınmaq . daşqınmaq. dışqınmaq. əldən vermək.

daşlamaq . dışlamaq. bıraxmaq. ötürmək. (rəha edmək).

daşlamaq . salmaq. - qaraq daşlamaq: nəzər salmaq.

daşlamaq . salmaq. atmaq. - öz başını daşlayıb, özgə bağın güdləmə. - öz başını daşlanmış uşaq.

daşlamaq . sıxıtmaq. məhrum qılmaq.

daşlamaq . tikmək. qadamaq. - gözün daşlamış baxırdı.

daşlıq suyu saxlaşar, qumluq suyu soğraşar. .