Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

qoqurlan . kovurlan. kovurdan. kordan. oğcım. oycım. quyulu, çuxurlu, çöküntülü yer. basıq yer. çuxurluq.

qoqurtamaq . qoxurtamaq. göygövərti, əkin olqunlaşmağa başlamaq.

qoqurtaşmaq . qoxurdaşmaq. bir iş, konu üçün qarşılıqlı düşüncələrin söyləmək.

qoquş . qoğuş. 1. bölüm. bəxş. 1. yolağ. koridor. 1. sillul. sillül. sellul. sellol.

qoquş . qoğuş. qovuş. izləyiş. izləmə. sürüş. tə'qib.

qoquş . qoğuş. salon.

qoquş . qoxulayış. qoxuma. iyləşik. iylənmə.

qoquş . qoxuş. iyləniş.

qoquş . qoxuş. qoxuc. qoxaş. qoxac. qoxluş. qoxluc. iyiş. iyliş. 1. könüş. kövüş. canış. çalış. söyük. söylük. sevlik. sevlik. dosluq. məhəbbət. mehr. 1. seviş. eşq. sarış. 1. neşə. kef. ləzzət.

qoquşmaq . qoxuşmaq. 1. neşələnmək. keflənmək.

qoquşmaq . qoxuşmaq. bir yerdə uzun sürə oturmaq.

qoquşuq . qoxuşuq. qoxuq. iyləşik. iyli. 1. qoxumuş. qoxmuş. poxumuş. poxmuş. iylənmiş. gəndidə. mütəəffin.

qoqut . qoğut. oğut. iğrəş. disginti. öc. öcü. ikrah. nifrət.

qoqutmaq . qoğutmaq. kovutmaq. açmaq. aralamaq. arçalamaq.

qoqutmaq . qoxutmaq. iylətmək. 1. bir işi çıxmaza, axmaza, qapçala, tuçala, olmaza soxmaq. - hançı işə girdi qoxutdu qaldı. 1. bir işi, savı, sözü, xəbəri hər yana yaymaq, qaçıqlamaq. 1. pozutmaq. xərablatmaq. 1. oyunpozanlıq, cığallıq edmək. 1. az, qıstıq, dolandırı, idarəli, iqtisadi işlətmək, kulanmaq. - duzdan yasağım (kürcək. pərhizim). var, yeməklərin duzun qoxutu verrəm.

qoqutmaq . qoxutmaq. qoğutmaq. bıkdırmaq. bezdirmək.

qoqutmaq . qoxutmaq. qoxulatmaq. içəri çəkdirtmək. - bu ətri qoxutdum bəğənmədim.

qoquz . ''öküz. qoquz. '' ''göz. qoz'' də şişiklik anamı var.

qol almaq . 1. güc, yardım, kömək, quvvət almaq. 1. bir yerdən, topraqdan bir sıra yer ayırmaq, belləmək, çapalamaq.

qol atmaq . üzmək çeşiti.

qol boyun . 1. qolu boynunda. müti'. 1. içiçə. biribirinə kip, çox yaxın olanlar. içgin. tutşı. tutşu. tuştu. səmimi. - bu ikisinin yoldaşlığı çox qol boyundur. 1.

qol çəkmək . bitgi sürgünlərin iplə istədiyi yerə bağlayıb çəkmək, uzatmaq.

qol çırmayıb sümük sındırmaq . bacarına candan oynamaq.

qol köprüsü . qolun kürəyi: çiğnin arxa gəmiyi.

qol qoymaq . çallanan, yolanan, yonalan, qorqınan, hərəs olunan bitgidə budaqların bir parasın bıraxmaq.

qol uzatmaq, yetirmək, vermək . köməklik edmək.

qol vermək . əl vermək. 1. güc, yardım, quvvət vermək. 1. pir qulağına, müridinə əl vermək. 1. nərsə ilə, işlənən boru, lülə, güngün axışın qolaylaştırmaq üçün arıtlamaq, ayıqlamaq.

qol . - qanat olmaq: - qol gəzmək: 1. qaraqol gəzmək: polisin gəzib dolaşması. 1. yuçunca, yuçutca, sərbəscə, açıqca, qorxusuz dolaşmaq. - bu ölkənin şəhərləri var ki ovbaşlıq qol gəzir. - qol dəmiri: qolab. qollab. qapının arxasından vurulan dayaq, dayama. - ??qol bastı: - qol atmaq: çevrəyə yayılmaq. qol budaqlanmaq. genişlənmək. - qol almaq: könül almaq. təltif edmək.

qol . - qol uşağı: polis işçisi. - qol: - qol: - qol: - qol: - qol: - qol: - qol: - qol:

qol . - qolaylıq: 1. yolaylıq. üzü yolalıq. 1. rahatlıq. - qoldaş: 1. quldaş. arandaş. yarandaş. yandaş. yardaş. görəvdaş. bir qapıda nökərlik edənlər. 1. çaldaş. həmsəngər. 1. əməkdaş. 1. şəriki cürm. - qolçını: qolıçnı. qolçin. qolçın. qolçaq. qolu qorumaq üçün, qola taxılan dəmirlik. : - qolca boyu var, boyca dili. :
- qolçu: 1. basıtçı. mədədkar. 1. sər kargər. 1. bir bəlli bölümün işlərin aparan. əməliyyat başı. 1. qolluqçu. qulluqçu. 1. qapı ağası. 1. qarçı. qaraçı. qarac. qol gəzən. bəkçi. sağdaş. sağdıc. mahafiz. polis.
- qolçuluq:

qol . - qolbaşı: qol başçı. 1. sərdəsdə. başçı. 1. sər quruhban, qurubban. 1. şö'bə müdürü.

qol . 1. ipi kimi eşilmiş nərsənin qalınlığın ortaya gətirənlərin hər biri. - üç qollu ip. 1. birlik. saltav. salçav. ekib. tim. - iki qol göndərildi. 1. əriş. ərdiş. ardaç. qatama. qatana. onurqa. oylum. bir sırada olan nərsələr. (uzunlamasına sıralanmış dağların uzaqdan görünüşü kimi). sapığ. sırıq. sırı. səğir. silsilə. sap. rişdə. - qafqaz, zaqros dağlar qolu. - işlərin, oyğuların (fikirlərin) oylumun tapmalıyıq. 1. qatar. kərvan. qafilə. - yolda yorulan qola qatılar.
- dörd qoldan gələnlər bir yerə toplandılar.
- bu yol dörd qola ayrılır.
- qoluq: qoluc: qoluş: birqol. bir tərəfə.
- qol:
- qolbaşlı: əlli başlı. güclü yardımlı.
- qol:

- ikiqol: 1. iki band. iki bandlı yol. 1. gedgəl. iki tərəfli, gedişli gəlişli yol.

- üçqol: 1. üç yolun qovşağı. se rah. 1. üç band. üç bandlı yol.
- dördqol: 1. dörd yolun qovşağı çatraq. çarrah. 1. dörd band. dörd bandlı yol.
- dörd ana qol: çahar cəhəti əsli.

qol . 1. şaxə. səğə. saqə. 1. gül. fəsl. - bu pitik üç qolda yazılıb. 1. bölüm. bəxş. - ötəkinin (nağılın) ikinci qolu.

qol . 1.silsilə. sıra. 1.dağ beli. dağın kəlləsindən aşağ, ətəyindən yüksəkdə yerləşən bölümü. 1. yoluc. yolac. çov (kov). iv. qıv. xətt. piçaq, qılınc, ağac üzrə açılan incə yolcuq.

qol . budaq.

qol . dəsgirə. 10

qol . əl. sığnıq. sıynıq. ixtiyar. - qolunda saxla. - qolsuz: ixtiyarsız. - ovsarıvı öz qolunda saxla.

qol . qurup. - sözqolu: söz qurupu.

qol . sekt.

qol . təəhhüd.

qola almaq . qola atmaq. qolatmaq. qolalamaq. qolalatmaq. (qol: əl. kömək). 1. qorlamaq. qorumaq. geçindirmək. çatqıtmaq. himayətləmək. 1. qol, yardım, kömək edmək, vermək. 1. ələ keçirmək. əldə edmək.
- qolalanmaq:

qola . buynuz.

qolaclamaq . qolaclanmaq. vuracaq kimi əl qol açmaq. - qolacladı yalnız vurmadı.

qolaç . həlqərəcə. qopca. köprücük. köpürcük. zəmbərək.

qolaç . iki açıq qolun arasındaki ara. - bir qolaç barçın (parça).

qolaç . qulaç. - qolaç qolaç: qulaç qulaç: uzun uzun.

qolaç . üzmək üçün qol çalma.

qolaçan . 1. gəzib dolaşan. 1. yoxlayan. gözdən keçirən.

qolaçlamaq . 1. iticə yerimək 1. dolların tovlayıb yerimək. 1. üzmək üçün qol çalmaq.

qolaçlamaq . tolazlamaq. tulazlamaq. tullamaq. fırlatmaq.

qolaçu . qolaçı. qulaçu. qulaçı. kovlaçı. 1. çaxır, su içilən, uzun sov qab. sağır. sürahi. 1. soğuq, şaxdada donmayan, maldavarı suvarmağa çayın yan, çuxur yeri, qolu.

qolaqı . qolağı. qolağ. koloni. 1. bir ölkədən bulunan yabançı topluluğu. - ölkə qolağısız olmaz. - qolağlar arasında barış, bağlıq, dosluq duyuları becərilməlidi. 1. sömürgə. müstəmləkə. 1. quruh. topluluq. -. -

qolalış . qolalıc. əlalış. əlalıc. 1. əməkdaşlıq. həmkarlıq. 1. iməcilik.

qolaltı . əlaltı. {1.dəstrəs.} 1. əl əsası. əl əsbabı. əldə olmağı gərəkən nərsə. işlənən bir nərsənin ilkin gərəkləri. 1. alış verişdə işlənən əldəlik, əldəki para. nəğd para. - qolaltı neçən var.

qolaltı . əlaltı. 1. dəllal. körpü. köprü. alıcı, satıcı tapan. 1. nərsə qarşılığında gizlicə iş yapan.

qolan . (qol kimi uzanan). kərvan. arğaş. - qalın qolan yoğqasız (yolqasız) olmaz: yekə kərvan qılavuzsuz olmaz.

qolan . kolan. (< qol). incə bağ, qur.

qolaş . (əş qollu). mütəsiviyüləzla'.

qolaş . şö'bə.

qolaştır . iki qulplu olan.

qolavat . kolavat. kolarat. kalavat. kalarat. kovalat. kovarat. kavarat. kavalat. ağacları kəsilib boş, çılpaq yer.

qolay yolay . sallı salağlı. hasat əlverişli.

qolay . 1. yaxın. tutşı. tutşu. tutsu. tuştu. tuşsu. - ona qolay: ona yaxın - günortuya qolay: günortuya yaxın. - sizə qolay: sizə yaxın. - bizə qolay: bizə yaxın. 1. əldə. sırıq. salığ. hazir. (dərsdrəs). - qolay ki budur: əldəki budur. - qolay olsa gətir.

qolay . yaxın. - bizə qolay olun. - onlar birbirinə qolaydanda qolaydılar. - qolay yaxın: çox yaxın.

qolaydalamaq . koraldalamaq. çalaqaydalamaq. yalaqaydalamaq. özənsizcə, başdan savma, umursuzca, umursamazın, diqqətsizcə yapmaq.

qolayır . <> qolay. sərik. yayıq. axlağ. yağlağ.

qolaylanmaq . qol aylanmaq. əl qol açmaq.

qolaylı . koralı. korallı. çalaqaydalı. yalaqaydalı. başdan savma. özənsiz, çalanğ, diqqətsiz yapılmış.

qolaylıq . bolaylıq. yolaylıq. rahatlıq. asudəlik. (# dolaylıq. zoraylıq)

qolaz . kolaz. kolas. kovlaz. kovlas. içi kovulmuş, oyulmuş bütün ağacdan yapılmış qayıq, malqara suvarmaq üçün uzunsov qab, nol, nov.

qolban . qolçan. 1. kəsilmiş ağac kötüyündən cücərən zuğ, sürgün, qurç. 1. ağacın uc budaqları, dalları. 1. ələ gələn uzun saç. - qolçan yolub əlinə vermiş.

qolbanlamaq . qolballanmaq. qolçanlamaq. qolçallanmaq. 1. kəsilmiş ağac kötüyündən zuğ, sürgünlə cücərmək. gövərmək. göğərmək. göyərmək. 1. ağac, nərsə budaqlanmaq, dallanmaq. 1. saçın uzanması.

qolbaşı . 1. bir qolun, şö'bənin başı. 1. bir quruhun, timin, bölümün başı.

qolbazı . əlbazı. əl yassılıqda, qalınlıqda olan yapraq, varaq, vərəq.

qolçaq . 1. qopcaq. qoltut. əlcik. qılp. dəsgirə. 1. qoltax. qola keçirilən, taxılan nərsə.

qolçaq . dirsəkdən bükülürkən qolda ortaya çıxan bucaq.

qolçaq . qoluçaq. qolcuq. qolçuq. geyimin qol bölümün kirlənməməsi üçün biləkdəndən dirsəyə dək keçirilən qolluq.

qolçat . qolçıt. qolqut. qolquc. qolıt. qolut. qoluc. fincan.

qolçomaq . quldur. yoğuq. saldırqan. sıx sıx qaba gücə başvuran. qanqıster. qolxan. külxanbəyi. boynu yoğun. lotu.

qolda .komisyon. - qoldası neçədir.

qoldama . onaylama. təsdiq. tanat. onat.
-((çoldama: çoldama. çovdama. koldama. kovdama. təkzib.

qoldaş qıldaş . əlbir işbir. həmdəst həmkar.

qolxoruzu . kolxoruzu. qarqavul. qərqavul.

qolımaq . qalamaq. yolamaq soramaq. yolamaq. yalamaq. istəmək. diləmək. könəmək (könülləmək). (söz açıb, əl uzadıb istəmək). - on kərə qoladım vermədi. - o məndən heç nə qolamadı.

qolqapıc . qoldan, əldən tutma. kömək. yardım.

qollab . qolab. dolab. dolqab. ipə, sapa sırma (zərli, gümüşlü, bəzəkli incə tel) sarımağa yarar dolablı, çaxlı arac.

qollamaq . əlgəmək. gözgəmək. əl altınd, göz altında tutmaq.

qollaş .

qolnuşmaq . qolundan, ucundan, bir yanından tutub çəkmək, dartmaq. dartışmaq.

qoltas . qollu, saplı, dəsdəli kasa.

qoltuğ yeləği . 1. bir para atların qoltuğunda çıxan, uğursuz sayılan qıvrıq tüklər. 1. qoltuğda bitən uzun qıllar.

qoltuğ . qoyuntuq. qoynuq.

qoltuğa vermək . 1. qoltuqlamaq. bəh bəhləmək. şişitmək. övmək. 1. qoltuqlamaq. quşqurtmaq. yügürtmək. qızışdırtmaq. 1. birini ələ vermək, yaxalatmaq. 1. qoltuğ kovaltmaq. bir suçu, əğrini görməməzlikdən gəlmək.

qoltuğuna girmək . birinə sığınmaq.

qoltuq qapısı . böyük qapılarda yük, at dəvə, arabadan başqa, kişilərin keçildiyi kiçik qapı.

qoltuq . 1. qoşral. qoşqal. qucral. qucqal. ambar. 1. idarə. kağız, yazma işçilərinin işlədiyi yer. afis. ofis. 1. oturuq. otruq. çayxana. çaylıq. qəhvəxana. 1. baqqal. kiçik, balaca, məhəllə tükanı. - böyük tükanları bölüb neçə qoltuq çıxartma. 1. böyük yapılarda girib çıxma üçün dışarıya çıxıq, üstü örtülü yer, bölüm. - qoltuqda gözləyin. - danışmalıq (öğürt. öğüc. ittilaat) qoltuqda yerləşir. 1. tapuğ. tapığ. patuq. 1. oturuq. dayaq. 1. oturuq. meyxana.
- qoltuğna girmək: yaxınlıq göstərmək.
- qoltuğuna sığınmaq: birini kölgəsində qorunmaq. - qoltuğ altı: qayırma. qoruma. geçindirmə. çatqıtma. himayət edmə.
- qoltuq çıxmaq: qayırmaq. qorumaq. geçindirmək. himayət edmək. - qoltuğ dəğənəyiq: yardımçı.
- qoltuq ipi: gəminin tökməyə (bəndərə) qoltuqlanması üçün uzanan, sarğan ip.
- qoltuq: böyük qapı - kiçik qolluq qapısı.
- ??qoltuq daşı: - qoltuq vermək: üzünə qarşı övmək, boylamaq, bəh bəhləmək.
- qoltuqları qabarmaq: öğünmək. qururlanmaq.
- qoltuqda olmaq: 1. birindən asılı olmaq. 1. başqası üstəsinə olmaqla yeyib içmək, əğlənmək.

qoltuq . 1. nərsənin qırağı, bucağı, yanı. - təndirin qoltuğu başqa yerlərindən isti olur. 1. bitgilərin yanlarından cücərən gözlər. 1. qolluq. qoluq. aralıq. əl otağı. gənəlliklə evlərdə çox oturulub qalxılan otaq. 1.
- qoltuq qəməsi: qın qayışı çiğindən aşıb, böğrə bağlanan yekə qəmə.

qoltuq . heybə. yançıq. torba.

qoltuqat . boyun, qoltuqdan keçən quşaq, fişəklik.

qoltuqçu . 1. baqqal. tükançı. 1. əsgiçi. köhnəçi. 1. qoltuqçul. orun, kürsi, məqam sevən. məqam pərəst. qudrət tələb. 1. yaltaq. 1. qoşqalçı. qucqalçı. qoşralçı. qucqalçı. ambarçı. 1. qoltuqçul. seçimçil. öznəçil. dərimçil. arxaçıl. yarqaçıl. keyfiyyətçil. başqalçıl. netəlikçil. necəlikçil. 1. böyük yapılarda girib çıxma yerində oturan güdücü, qapıçı. dərban. 1. karmənd. 1. çayxanaçı. qəhvəxanaçı. 1. qoltuqçul. çayxanaçıl. qəhvəxanaçıl. çayxana, qəhvəxana düşgünü, müşdərisi. 1. dayaqçı. çatqıc. hami. 1. meyxanaçı. 1. meyxanaçıl. meyxana düşgünü, müşdərisi.

qoltuqçu . gəzgin satıcı. tabaqçı. çərvi. çərçi. (carçı). ayaqçı. əlsatıcı. (işportaçı. firuşəndeyi dovrə gərd). (

qoltuqlu . 1. . oqqalı. uqqalı. yoqqalı. yuqqalı. oxşağlı. oğşağlı. ovşağlı. yoxşağlı. yoğşağlı. yovşağlı. tanıtlı. tanımlı. övümlü. övməli. tə'rifli. tosifli. mədhli. 1. oqtay. oxtay. oğtay. oqtay. ünlü. sanlı. 1. yüksək orunlu, qoltuqlu, məqamlı. kürsülü. çökəli. oturaclı. oturumlu. çatullu. səndəlli. 8. qırax, yan yer. künc. 1. ərikəli. təxtli. güclü. acar. çağal. çağqal. sağlı. sağal. sağqal. müqtədir. 1. özəntili. dərimli. arxalı. yarqalı. keyfiyyətli. başqaqlı. xisusiyyətli. xasiyyətli. netəlikli. necəlikli. vəsfli. tə'rifli. 1. çayxanalı. qəhvəxanlı. 1. dayaqlı. çatqın. hamili. 1. böyük yapılarda girib çıxma yerində güdücüsü, qapıçısı olan. dərbanlı. 1. qulluqlu. xidmətkarlı.
qoluq . qolluq.

qoluq .1. əsas. ləvazim. 1. servis. şö'bə.- gəmi qoluq: gəmi hərəkət şö’bəsi. 1. (komplekt. servis.). əl. dəst. bir qoluq boşqab. - qaşıqlarla boşqab qoluqdular. 1. əlik. əldə, yanda, qulluqda olan. dəstrəs. - indilik qoluqda değil. 1. qulluq. xidmət. - sizin qoluğuzda durmuşam.

qolunc . corabın, potunun boğaz bölümü. qonç. - qolunc olmaq: qulunc olmaq: damarlar üst üstə minmək.

qolunlamaq . müstə'mərə edmək.

qoluş . kovluş. kaluş. kalış. kavlış. puşal.

qoluşmaq . əlləşmək. qoldan qola, əldən ələ vermək. əldəğişik edmək. birin verib birin almaq. iki başlı əl ələ sürtmək. birverib bir almaq. rədd o bədəl edmək. - iki ev qız qoluşdular: birbirinə qız verdilər. - kimisiylə alıb satırıq, kimisiylə qoluşuruq.

qolut . kotul. kötül. çox qısa boylu, tıxnaz.

qoluz . boğaz. utuc. yutuc.

qolvermək . qolbıraxmaq. salıvermək. başıboş bıraxmaq.

qom . dəvə çulu. dəvə hörkəcinə salınan çul, palan.

qom . kom. koma. girmit. girəmit. dam. malqara salınan yer.

qom . qop. movc. - yandı içim keçmişləri ansadım, könlüm qomu qopsadı.

qoma . koma. komac. komma. coma. comma. köməc. kömə. köməc. kümə. küməc. kiltə. kitlə. kopa. neçə nərsənin yan yana gəlməsindən oluşan yığnaq.

qoma . koma. yuvarlaq, yumru, qabarıq, tümsək nərsə.

qomalaşmaq . qopalaşmaq. qoymalaşmaq. qoypalaşmaq. komalaşmaq. topalaşmaq. toplaşmaq.

qoman . gümən. ümüd. ümid. haş

qomar . (qomaru. sovğaru: 1.yadiqarlıq. yad bud.1. sovqat. hidyə.) (qoymar. qoyulmuş, qalıtınmış nərsə). sovğa. irs. miras. - atadan güdmə qomar, ilkin dadar, sonğun qoxar.

qomarıq . xumarıq. yumarıq. kəmərik. qapaqları yay kimi qıyıq olan göz.

qombasat . gombasat. kombasat. gombaüz. kombaüz. gömbəüz. kömbəüz. köküz. üzü kök, qırmızı olan.

qombıl . gombıl. gumbul. gopal. gopbal. gopbalı. gopbuş. kök. çağ. iri. qos. çuqar. çoqar. çomar.

qomdurmaq . gömdürmək. {> qom (fars) }. gözdən itirmək. quylamaq.

qomışmaq . çoğuşmaq. çoğışmaq. çağışmaq. axıb, daşıb, coşub şişmək. - su qomışdı. - el tutuşu işə cumub çoğuşdu: qızğanıb, nişatla, könüllə işə girişdi.

qommaq . qopmaq. (# commaq. cummaq). 1.vurğanmaq.çalğanmaq. dalqanmaq. dolqunmaq. çabğanmaq. çılpınmaq. 1. qobarmaq. qabarmaq. şişinmək. - axşamlayın su qomar.
((qoman . qopan. dalğın. xuruşan.

qomuq .qomuğ.qonuğ. qoyuq. 1.kəniz. evdə işləyən qız. qaravaş. gündəlik tutulan işçiyə ''qüngə. günək'' deyilir. 1. > qumaştə. tərçi. əcir. dərçi. muzdur.

qomurmaq . gomurmaq. comurmaq. gömürmək. gümürmək. cumurmaq. cumğurmaq. girlovlamaq. batırmaq. dalırmaq. qərq edmək. ğutə vər edmək.

qomuşmaq . qopuşmaq. qoypuşmaq. 1. qomaq. nəsənin şişib, coşaraq basması, daşması, qımıldaşması. - uçuq məni qoputdu: sevgi məni daqıtdı, dağıtdı, coşturdu.

qomuşmaq . qoymuşmaq. qoyuşmaq. qoyşunmaq. 1.girişib başlamaq. - hamı el işə qoymuşdular.

qomuşmaq . qoymuşmaq. quymuşmaq. quylamaq.

qomuşmaq . qoynuşmaq. qoyluşmaq. qalxışmaq. qıynışmaq. qınığışmaq. (qızışmaq). alınıb tutuşub, coşub qızıb, qaynayıb girişmək, dalğışmaq, basatlanmaq. - igidlər işə qıynışdı. 1.məftun olmaq.

qomutmaq . qoputmaq. qalxatmaq. qalağatmaq. dalğatmaq. dalağatmaq. - əsən yeldən, qopan möjdən, axan yaşdan soruşdum. - əsən yeldən durqun sular qomutar: şəpələnər, ləpələnər, möjlənər. - bu sav düşdü tüm dinclik qomutdu: asayişi dağıltdı.

qona . bir qonuğun, yerin girişi, önü. - söz keçmişdən düşmüş, ocağ qonasında oturmuş,

qonab . qonaba. qaleri.

qonac . tonac.

qonaq . qonğaq. qovaq. quvaq. quvanğ. 1. saçda, dəridə olan kəpək. 1. dəridə oluşan, yer yer qopan, soyulan incə qabığ. 1. bir yaradan, kəsəldən, dəridə qalan iz, çopurluq. 1. noxud, buğda kimilərin qabıqları, qabıqlarının oğuğu.

qonaq . qonğaq. yam. mənzil. - qonağ çəkmək: kimsəni sırayla qonağ saxlamaq

qonaq . qonuq. nərsəni çevrələyən, içinə alan qab, qabıq.

qonaqçı . toplu yolçuluqlarda öndən gedib qonalqanı (qonağ yerin) quşatan kimsə.

qonaqlama . qonağlıq. qonağevi. qonalqa. qonarqa. qonulqa. qontac. qoncat. qonacaq. qona. qonutac. qontuq. qoltuq. qoytuq. hotel. musafirxana.
((qonaqçı . qonuqçı. qonalqaçı. qonarqaçı. qonulqaçı. odaçı. qulluqçu. qontaçı. qonutaçı. qontuqçu. qoltuqçu. qoytuqçu. qonaçı. ötrükçü. ötürükçü. hotelçi. musafirxanaçı.

qonaqlama . yol arası bir yerdə durma. iskal.

qonaqlar gəlgəlimət irkəşir . qonaqlar gəlmək üçün yığışır (hazırlanır).

qonalqa . qonarqa. qonulqa. qontac. qonutac. qontuq. qoltuq. qoytuq. quşların gecələmə üçün qonduğları odun, dal, sırıq.

qonaraq . qonularaq. qonğularaq. qoyularaq.

qonayla . qonağla. 1. qonağ alma, qarşılama, ağırla, tutu, qəbul yeri, otağı. 1. tənəbi.

qonc . qonac. zərfiyyət.

qonca . qunca. güncə. qonay. günəy. üstünlərin (sütunların) başına vurulan bəzəkli tikə.

qoncaq . 1. gömcək. don. 1. gömcək. şalvar. 1. bitgiləri yeni salmış kökləri, saçağları.

qoncıq . qoncuq. küncik. küncük. çiğin, omuz başı.

qoncuq . 1. cib. 1. cübbə. 1. neçə nərsənin birbirinə uyub tutşması. 1. sobaya keçilə bilən parçalanmış odun. 1. z yancıq . cib. - yancığında yarmaq (para) qarqandı tapmadı. - yancığı cırıq. - yancuğ saatı: cib saatı. 1. (yancuğ tilfunu). cib tilifunu.

qonçat . qonşat. qonğçat. qonğşat. çalçat. çalşat. 1. qovuşma. ittisal. iki tərs, aykırı, zidd nərsənin birbirinə qovuşması, dəğməsi, tamassı, kontaktı. 1. qoğçat. qoğşat. kontıras. tərs. qarşıt. aykırı. zidd. əksi. bərəks. kərc. gərc. kəc. kəj. öcət. öcüt. öcəş. öcüş. qırıq. tərs. zidd.
- qoğşatı gedmək: qarşı, tərs qoymaq.

qonçul . bir yanı duvara dayanmış, bir yanı qonağlı, ayaqlı, dayaqlı qosuc, satul, masa, miz. konsol.

qonşu qonum oğuşqa, qılma yaman ağırlıq, artut gəlsə yüngülündə sayırla, ağırla . ???.

qonşu . - qonşu açı: təpələri, bir cızqısı bir olan açılar, zaviyələrdən hər biri. - qonşu iti qonşuya hürməz, qonşu var it kimi hürər. - qonşuda pilov pişər, bizədə iyi düşər. - qonşu qapısına çevirmək: çox yaxın olmazan bir yerə sıxıca, tez tez gedib gəlmə. - qonşunun gülüdə var, külüdə. : - evdə olan az görünür, qonşu quşu qaz görünü. : - qonşu: