Вәһһаби Мәзһәби

Bu hədis haqqında bizim açıqlamamız

İlahi ehkamdan bir hökmü əldə etmək üçün hədisə əsaslanıb nəticə çıxarmaq istəyiriksə, onda gərək iki şərti unutmayaq:

1. Hədisin sənədi gerçək və doğru olmalıdır, yəni onu rəvayət edənlərin sözlərinə inanmaq və istinad etmək olsun.

2. Bizim məqsəd və hədəfimiz üçün hədisin mənası (cümlə) əsas və sübut olmalıdır, yəni mövzu ilə onun mənası uyğunlaşsın.

Belə ki, hədisi xəbərdar (işlə tanış olan) adama versək, bizim mövzunu başa düşdüyümüz kimi, o da elə başa düşər.

Çox əfsuslar olsun ki, bu hədis hər iki cəhətdən nöqsanlıdır. Xüsusən ikinci şərtlə ki, mövzu ilə hədisin mənası bir-birinə uyğun gəlmir. Amma birinci şərtə görə, hədis alimləri bu hədisi rəvayət edənlərin heç birini “mühəddis”¹ kimi tanımırlar. Hədis bu dörd nəfərdən rəvayət olunub:

1) Vəki 2) Süfyan əs-Səuri 3) Həbib ibn Əbi Sabit 4) Əbi Vail əl-Əsədi.

Böyük hədis alimi Hafiz ibn Həcər Əsqəlani “Təhzibüt-təhzib” kitabında bu dörd nəfəri tənqid edib. Belə ki, onların söylədiyi hədislər düzgün deyil.

Məsələn: Vəki haqqında Əhməd ibn Hənbəl nəql edir:

“O, (Vəki) beş yüz hədisdə xətaya və səhvə uğramışdır.”²

Həmçinin onun haqqında “Məhəmməd ibn Nəsri Mərizi söyləmişdir:

“Vəki! hədisi istədiyi mənaya yozurdu (hədisin mətnini, kəlmə və cümlələrini söyləmirdi) bir halda ki, ərəb deyildir.”³

Süfyan Səuri haqqında İbn Mübarəkdən belə nəql edirlər:

“Süfyan hədis deyirdi, mən gəlib çatanda gördüm qondarma və yalan hədis danışır. Məni görəndə xəcalət çəkdi.”

Qondarma hədis danışdığı, həqiqəti söyləmədiyi üçün onu ədalətli və düzgün adama adlandırmaq olmaz.

Yəhya əl-Qutan deyirdi:

“Süfyan yalançı bir şəxsi mənə doğruçu kimi tanıtdırmaq istəyirdi. Lakin bacarmadı.”⁴

Həbib ibn Əbi Sabit haqqında Əbi Həbban belə deyir:

“O, qondarma və yalançı hədislər söyləyirdi.”

Qutan deyir:

“Onun (İbn Əbi Sabitin) söylədiyi hədislərə inanmaq olmur, çünki söylədiyi hədislər düzgün deyil.”⁵

Əbi Vail haqqında söyləyirlər:

“O nasibilərdən və imam Əmirəl-möminin Əlinin düşmənlərindəndir.”⁶

Burada bir məsələ diqqəti özünə cəlb edir. O da budur ki, Əbil Həyyac səhih⁷ kitablarının altısında vur-tut cəmi bir hədis söyləyib. Peyğəmbər (s)-dən təkcə bir hədis rəvayət etmək isə həmin hədisi rəvayət edənin ravi olmadığını sübut edir.

Bu sürətdə ona etimad edib inanmaq düzgün deyil.

Heç bir alim bu qədər səhvi və nöqsanı olan hədisə əsaslana bilməz. İndi isə hədisin cümlələrinə diqqət yetirək.

Əbil Həyyacın nəql etdiyi hədisin axırında ərəbcə belə bir kəlmə işlənib: ⁸

“Və la qəbrən müşrifən illa səvvəytəhu.”

a) “Müşrif” sözü lüğətdə uca və hündür mənasındadır. Bəzi lüğət alimlərinin fikrincə, “Müşrif” hündür yer və başqasını ələ keçirmək mənasındadır.”⁹

“Qamus” adlı izahlı lüğətdə “Şərəf” sözü hündür yer və dəvənin hürgücü kimi açıqlanır. “Müşrif” kəlməsi də hər yerdə hündür, xüsusən dəvənin hürgücü mənasında işlənir. Yuxarıdakılara nəzər salmaqla, hədisdə “hündürlük” sözünün hansı mənada işləndiyini dərk etmək heç də çətin deyil.

b) “Səvvəytəhü” sözü lüğətdə bərabər etmək və əyriliyi düzəltmək mənasındadır. Ərəblər bu kəlməni belə işlədir:

“Səvvəytü əl-müəvvəcə fəmastəva; Sənəəhü mustəviyən.”

Yəni:

“Əyriliyi düzəltmək istəyirdim, düzəlmədi,” “onu düz düzəltdi.”

Qurani-kərimdə Allah buyurur:

“Əlləzi xələqə fəsəvva”

“O, Rəbbin ki, (hər şeyi) xəlq etdi və nizama saldı.”¹

Sözlərin bir-bir mənasını müəyyənləşdirdikdən sonra hədisin hansı mənada işləndiyini aydınlaşdırmaq istəyirik.

Bu hədisin ibarələrinə nəzər salmaqla iki mənası ola bilər:

1) Həzrət Əli (ə) Əbil Həyyaca dedi:

“Hündür qəbirləri viran edib yerlə bərabər et.”

Vəhhabilər hədisin bu mənada olduğunu ağlabatan hesab edirlər. Bu fikir bir neçə səbəbə görə təmamilə səhvdir:

a) “Səvvəytəhü” kəlməsi heç bir yerdə viran etmək və dağıtmaq mənasında işlənməyib.

Əgər belə olsaydı, onda hədis bu ifadə ilə deyilərdi:

“Onu (qəbri) yerlə bərabər et.” Halbuki hədisdə bu mənanı ifadə edən sözdən istifadə olunmayıb.

b) Vəhhabilərin söylədikləri düzgün, məntiqə uyğundursa, bəs nə üçün İslam biliciləri belə bir hökm verməyiblər?

Çünki məzarları məhv etmək İslam qayda-qanunlarının ziddinədir. Dinə görə, qəbrin yerdən bir az hündür olması daha münasibdir. Bütün İslam alimləri qəbrin yerdən bir qarış hündür olmasını bəyənilmiş bir əməl hesab edirlər.

“Əl-fiqhü ələl-məzahibil-ərbəə” kitabında dörd məzhəb (Hənbəli-Hənəfi-Şafei-Maliki) alimlərinin verdikləri hökm yuxarıdakı ilə uyğunlaşır:

“Qəbul olunur ki, qəbrin torpağı yerdən bir qarış hündür olsun.”²

Yuxarıdakı ibarələrə diqqət yetirməklə hədisi başqa cür izah etmək olar:

2) “Qəbri bərabər et” ifadəsində məqsəd, yəni qəbrin üzərini düz və hamar et. bu da hürgüc və heykəl (büst) şəkildə olan qəbirlərə aiddir.

Hədisdən belə başa düşülür ki, qəbrin üstü (sinə daşı) düz və hamar olmalıdır. Çünki “Şafei” məzhəbindən başqa, bütün məzhəblər hürgüc və heykəl şəklində olmasını məqbul hesab edirlər.³

Şiə alimlərinin hədis haqqında verdiyi açıqlamalar daha məntiqə uyğundur. Belə ki, qəbir yerdən hündür və hamar olmalıdır.

“Səhih” kitabının müəlifi Müslim, həmçinin Tirmizi və Nəsai öz kitablarında hədisi “Qəbrin hamar olması” fəslində qeyd etmişlər. Bu da onu bildirir ki, gərək qəbrin üstü düz və hamar olsun. Əgər məqsəd qəbirləri dağıtmaq olsaydı. Fəslin adı belə olardı: “Qəbirləri dağıtmaq və yerlə bərabər etmək” fəsli.

Ərəb dilində “təsviyyə” sözü “bin şeyi hamar və düz etmək” deməkdir.

Başqa bir hədisi Müslim öz “Səhih” kitabında nəql edir və biz bu hədisin mənasını təsdiq edirik: “Ravi deyir: Füzalə ilə Rum diyarında idim və bizim yoldaşlarımızdan biri vəfat etmişdi. Füzalə onun qəbrinin düz və hamar olmasını əmr edib dedi:

– Allahın Rəsulundan eşitdim:

“Qəbirləri düz və hamar edin.”⁴

“Səvvəytühü” sözünün leksik mənasını bilmək hədisin başa düşülməsində böyük rol oynayır. Bu mövqedən çıxış edərək hədisi üç formada izah etmək olar:

1 – Qəbirlərin günbəzini dağıtmaq. Bu ehtimal yanlışdır. Çünki Mədinədə olan qəbirlərin heç birinin günbəzi yox idi.

2 – Qəbri yerlə bərabər etmək İslam qanunlarının ziddinədir. Çünki qəbir yerdən heç olmasa bir qarış hündür olmalıdır.

3 – Hürgüc şəklində olan qəbirləri düz və bərabər etmək. bu, hədisin daha doğru və gerçək mənasıdır. Bunun vəhhabi əqidə və məqsədinə heç bir aidiyyəti yoxdur. İndi görək "Səhih Müslim" kitabının tanınmış şərhçisi Nəvəvi hədisi necə təfsir edir:

“Qəbrin yerdən hündür olması “sünnət” – qanun sayılır.¹ Məzar hürgüc şəklində, hündür və hamar olmalıdır.”

Buradan belə aydın olur ki, Nəvəvi “Səvvəytü” sözünü “düzəltmək”, “hamar etmək” mənasında təfsir edib.

Həzrət Əli (ə) qəbirlərin hürgüc və heykəl şəklində deyil, hamar olmasına göstəriş verib. Bizdən başqa, Əhməd Qəstəlani “İrşadüs-sari fi şərhi Səhihil Buxari” kitabında da hədisi belə təfsir edir. O deyir:

“Qəbri düz və hamar etmək sünnət sayılır. Düz və hamar etmək” Rəvafizin əlaməti və nişanəsi olsa belə, biz sünnəti tərk edə bilmərik. Qəbri hamar etmək sünnət sayılırsa, Əbil Həyyacın söylədiyi hədislə heç bir ziddiyyəti yoxdur. Çünki qəbri yerlə bərabər etmək düzgün deyil, belə qəbrin yerdən hündür olması ilə yanaşı, hamar və düz olması da şərtdir.”²

Bundan əlavə, imamın verdiyi göstəriş qəbirlərin günbəz və məqbərələrini uçurtmaq idisə, nəyə görə imam Əli (ə) İslam ölkələrinin hakimi olduğu zaman peyğəmbərlərin məqbərə və günbəzlərini viran etmədi. Bir halda ki, Fələstin, Suriya, Misir, İraq, İran və Yəmən vilayətlərində peyğəmbərlərin qəbirləri günbəz və məqbərədən ibarət idi.

Biz bunların hamısına göz yumuruq. Əgər İmam Əbil Həyyaca məzarları yerlə bərabər etmək haqqında göstəriş verirsə, bu heç də onları viran edib dağıtmağa dəlalət etmir. Çünki o buyurmuşdu: “Qəbirləri bərabər et.” Əli (ə) məzarların üstündə olan məqbərə və günbəzlərin viran edilməsi haqqında heç bir göstəriş verməyibdir. Çünki insanlar onların kölgəsində Quran, dua, namaz və başqa ibadətlərlə məşğul olurdular. Bir halda ki, məqbərələr və günbəzlər Quran oxuyub, namaz qılmaq və camaatı istidən, soyuqdan qorumaq üçün şərait yaradır, onda bu hədis belə məqbərələrin viran edilməsinə necə sübut və dəlil ola bilər?

Hədis haqqında daha iki ehtimal.

Sonda hədis haqqında iki nəzəriyyəni söyləməyi özümüzə borc bilirik:

1. Mümkündür, bu hədis övliyaların və kəramət sahiblərinin qəbirlərini özlərinə qibləgah seçmiş İslamdan qabaqı millətlərə aid olsun. Həqiqi qibləyə və Allahın təyin etdiyi qibləyə namaz qılmaq əvəzinə, qəbrə və yaxud yanında çəkilmiş rəsm əsərlərinə səcdə edib namaz qılırdılar. Bu surətdə də hədis müsəlmanların qəbrə səcdə edib namaz qılmalarını sübut etmir. Əksinə, müsəlmanlar bu qəbirlərin kənarında Allaha ibadət edirlərsə, o buna görədir ki, belə yerlər müqəddəs və pak adamlar dəfn olunduqlarına görə daha böyük fəzilət və şərafətə malikdir. Bu haqda sonra izahat verəcəyik.

1. ΙΙ fərziyəyə görə müşriklərin qəbirləri və bütləri nəzərdə tutulub. Çünki müşriklərin qohumları və yaxınları onların məzarlarına nəzarət edirdi. Burada qəbrin üzərindəki tikili haqqında dörd sünni məzhəbinin alimlərinin qərarını sizlərə çatdırırıq:

“Qəbrin üstündə ev, günbəz, mədrəsə və yaxud məscid tikmək məkruhdur.”³

Nəcd şəhərinin qazısı qəbrin üstündə tikili olmasını haram bilir. Halbuki sünni məzhəbləri bu işi məkruh hesab edirlər. Əgər məscid və yaxud günbəzin qəbir üzərində olması ziyarət edənlər üçün namaz qılmaq və Quran oxumaq şəraiti yaradırsa, bunun məkruh olması fikri də düzgün deyil.

1. Cabirin hədisinə əsasən dəlil və sübutlar.

Cabirin hədisi vəhhabilərin qəbri haram hesab etmələri haqqında əsas sənəddir. Bu hədis sünni məzhəblərinin “Sünən” və s. “Səhih” kitablarında müxtəlif şəkildə nəql olunub. Hədisin bütün sənədlərində “İbn Cərih” və “Əbu Zübeyr”in adları çəkilib. Biz bu dini kəlamın bütün surət və sənədlərini təhqiq etdikdən sonra öz nəzərimizi (vəhhabilərin bu hədisi əsas götürməsi haqqında) açıqlayacağıq. İndi isə, hədisin bütün növlərini “Sünən” və “Səhih” kitablarından nəql edirik.

Müslim öz “Səhih” adlı kitabında “Ən-nəhyu ən təcsisil-qəbri vəl-binai ələyhi” fəslində bu hədisin iki variantını vermişdir:

1) Əbu Zübeyr ibn Cərihdən, ibn Cərih Həfs ibn Ğiyasidən, Həfs ibn Ğiyasi Əbu Bəkr ibn Əbi Şəybədən, o isə Cabirdən nəql edir:

“Peyğəmbər qəbirlərin əhənglənməsini nəhy edib.”¹

Tirmizi “Səhih” kitabının “Kərahiyyətü təcsisil-qüburi vəl-kitabəti ələyha” fəslində Cabirdən hədisi belə nəql edir.

3) “Peyğəmbər qəbirlərin əhənglənməsi, üzərində yazı yazılması, tikili bina tikilməsi və yol getməyi nəhy edib.

Sonra Tirmizi Həsən Bəsridən və Şafeidən nəql edərək deyir: Bu iki nəfər qəbirlərin üzərində gül əkməyə icazə veriblər.²

İbn Macə “Səhih” kitabının “Ma caə fin-nəhyi ənil-binai ələl-quburi və təcsisiha vəl-kitabətü ələyha” fəslində bu hədisi iki cür nəql edir:

4) Hədisi şərh edən Hakimdən nəql edərək deyir:

Həkim bu hədisin sənədini düzgün qəbul edir. Lakin bu hədisə əməl etməyi İslam alimləri düzgün hesab etmirlər.³ Çünki şərqdən məğribə doğru İslamın bütün qabaqcıl insanları bu işi görürdülər və bu iş gələcəkdəkilərin keçmişdəkilərdən öyrəndiyi bir işdir.

5) Nəsai “Səhih” kitabının “Əl-binaü ələl qəbri” fəslində bu hədisləri nəql edir.⁴

6) Əbu Davud “Sünən” kitabında bu hədisləri belə rəvayət edir:

“Peyğəmbər (s) insanları qəbrin üzərinə yazı yazmaq və bir şey əlavə etməkdən çəkindirib.”⁵

7) Əhməd ibn Hənbəl də bu hədisi Cabirdən başqa cür nəql edir.⁶

Bu, hədisin müxtəlif sənədləri və mətnlərlə nəql olunmuş 11 variantından bir neçəsidir. İndi görək buna əsaslanmaq olarmı?