Vulgarizmlar uslubiy vosita sifatida

haromi
, 
bas deyman senga, 
shallaqi
! Xo’rdani ming shukur deb ichib o’tiraver.
(Oybek.)
 
Yolg'on gapirasan,
xunasa, 
uyida bo'lmagansan. 
(T.M.) 
Dayus, dayus 
Vali tog‘a, 
Mirvali tog'a 
dayus
... (S.Ahmad.). —
Jallodning

haromisini
menga ber, itning
bolasidek bo‘g‘ib tashlayman!— deb qichqirdi u
. (123) 
So‘zlarni ko‘chma ma’noda qo‘llash bilan ham emotsional –ekspressiv 
bo‘yoqdorlik hosil qilinadi:
 —
Ilon
bolasi— 
ilon
! Balki otasi o‘rgatgandir. Lekin
Madumarning atrofidagi ba’zi odamlar hamon shang‘illashib, tahdid qilishar edi.
(129-b.)
Quyidagi kabi holat esa so`zlovchining tinglovchi yoki o`zga subyektga nisbatan 
salbiy munosabatda bo`lganida yoki ayrim shaxslarning kirdikorlarini ochish lozim 
bo`lgan paytlarda yuz beradi: 
Anavi
 to‘nkani 
nima qilamiz? – dedi Asadbek, jahlidan 
tushib
... (T.M.) 
Urish mana bunaqa bo`ladi, deb qoq jag`iga chunonam musht 
tushirdim-ki, Rais pufakdek uchib ketdi. Besh qadamcha nariga – ariq ichiga borib 
tushdi. Pishiq ekan, 
xunasa
! 
( O’. Hoshimov.”Ikki karra ikki besh”)
– 
Padaringga la’nat
! – Rais buva tashqariga chiqib battar entikdi. – “Katta domla” 
bo`lmoq tugul akademik bo`lmaysanmi! Hali shunaqani o`ynatayki, shogirding bilan 
... Tezroq! – dedi Shodivoyga o`shqirib. (280-b.)
 
Vulgarizmlar ko`pincha so`zlashuv nutqiga xos hisoblanadi. Bunday leksemalar 
yoki ularning vulgar ma’nolari adabiy til birligi sanalmaydi, ularni qo`llash nutq 
madaniyatiga xilof deb qaraladi, ammo badiiy asar tilida bunday so`zlardan uslubiy 
vosita sifatida foydalaniladi
2
. Ba’zan mualliflar qahramonning behiya tarng hissiy-
emotsional holati, alam, qahru g’azabini ifodalash uchun haqorat so’zlardan 
foydalanadilar. Varvarizmlarning qo’llanishida ham ikki xil holat mavjud:1) atayin 
tilni buzib qo’llash, asar qahramonlari tilida qo’llanganda, salbiy xusuisyatini 
ko’rsatish maqsadida qo’llandi; 2) boshqa o’zga tili so’zlarini aynan qo’llash bilan 
2
Jamolxonov H. Hozirgi o`zbek adabiy tili. Toshkent, 2005 y. 203-b. 

---

muallif boshqa til egasini o’z tilida “gapirtiradi”. Bunday so’zlar kam qo’llanadi va bu 
holatga ijobiy qaraladi. 
Badiiy matnning lisoniy xususiyatlaridan eng muhimi ham shundaki, unda boshqa 
leksik birliklar vulgarizm va varvarizmlar qo’llanishi mumkin. Bulardan badiiy 
asrlarda ifodalanayotgan maqsad va vazifalardan kelib chiqqan holda uslubiy vosita 
sifatida foydalaniladi. 
Leksemalarning nutq ko'rinishlariga xoslanishi haqida gap ketganda, ularning 
badiiy asar tilida qo'llanishini alohida baholash kerak, chunki badiiy nutq bilan badiiy 
asar tili bir hodisa emas: badiiy nutq adabiy nutqning bir ko'rinishi, u albatta adabiy til 
me’yorlariga bo'ysundiriladi; badiiy asar tilida esa adabiy til me’yorlaridan chetga 
chiqish holatlari ham kuzatiladi: badiiy asardagi obraz va personajlar tilining 
tipiklashtirilishi shuni taqozo qiladi, demak, badiiy nutq badiiy asar tilining yetakchi 
komponenti, ammo yagona komponent emas. Unda badiiy nutq bilan parallel ravishda, 
asardagi maqsad va vazifalardan kelib chiqib, so'zlashuv nutqi qoliplari va element- 
laridan, umumnutq qatlam so'zlaridan ham foydalaniladi: muallif nutqi, muallif tili 
shaklida berilayotgan bayon va izohlar, asosan, adabiy nutq me’yorlariga tayanadi 
(so'zlarning tanlanishi ham shunga asoslanadi), obraz va personajlar tilida esa 
funksional uslubning barcha turlaridan foydalaniladi. 
 
FOYDALANILGAN ADABIYOTLAR: 
1.
Tursunov S. va boshqalar. Hozirgi o`zbek adabiy tili. T. 1992, 118-bet. 
2.
Oybek. “Bolalik”. “Sharq ”n. T.2002. 
3.
Iqbol Mirzo. Sizni kuylayman. T.:2007. 131-b. 
4.
*O’TIL.–O’zbek tilining izohli lug’ati. 5 jildlik.1-,2-,3-,4-,5-jildlari.T.:2006-
2008. [Qavs ichida sahifa va jild ko’rsatilgan] 
5.
Asqad Muxtor. Chinor. @ elektron kutubxona 

---