Daş yuxular 1 Әkrәm Әylisli Daş yuxular

DAŞ YUXULAR 
106 
Bax elә bu kabinetdә on il әvvәl Rәhbәrin qabağında 
Mopoşun necә yaltaqlanıb dörd qat büküldüyünü xatırlayır 
vә yağlı ana söyüşü söymәkdәn özünü güclә saxlayırdı. O, 
konyakı birnәfәsә başına çәkib qәdәhi stolun üstünә 
qoydu. 
- Dayan, dayan , vicdanın olsun! - O, qışqırdı. - Bunu 
mәnә sәn deyirsәn? - 
Artist belәcә  qәfil qızışanda yekә-yekә danışan 
Mopassan özünü yığışdırıb, quzu balasına döndü. 
- Yaxşı, indi bәs mәn neylәyim, dәrdimi sәndәn 
başqa kimә deyim? - O, gileyli-gileyli dedi. - Bәlkә yalan 
deyirәm. Әgәr bu әclafların biri olun adamı olsaydı, yanına 
gedib baş  çәkәrdi. Hanı, bir köpәk oğlu qapısını açmır. 
Odu ey, oturub bağ evindә yalquzaq kimi ulayır. 
-  Әlbәttә ulayar, sәn dә baş  çәkmәmisәn? - Artist 
yerindәn durub otaqda gәzişmәyә başladı. - Dünәn onun 
üzünә tüpürdüyü adamlar üzünün tüpürcәyi qurumamış 
yeni Rәhbәrin qapısında növbәyә durublar. İndi buna nә 
ad verirsәn, nәdәndi bu, sevgidәn, yoxsa qorxudan? 
Mopassanın sarsıntısı  hәlә  dә ötüb keçmәmişidi, 
bununla belә cavab vermәk üçün özünü әlә almağa 
çalışırdı. 
- Bәli, belәdi. Sәn tam haqlısan. Biz belәyik dә, mәn 
dә, Babaş Ziyadov da. Amma, qardaş, bu onun yetirib 
bitirdiyidi dә! Kim elәyib? O elәyib dә, Rәhbәr olduğu on 
üç il әrzindә bütün ölkәni qula çevirib. Zibil elәyib 
hәyatımızı. İndi yeni rәhbәr neylәsin, iki ilin içindә nәyisә 
dәyişә bilәrmi? - Mopassan hәyacandan qızarmışdı, - 
tәlәsmәk lazım deyi, görәcәksәn hәr  şey tәdricәn 
düzәlәcәk. 

---