Cядвял 1.Иммунолоjи шяртлянмиш дяри хястяликляри заманы иммунфлцорессенсийа
мцайинясинин нятиcяляри
38
Bullyoz pem-
fiqoid
BMZ-da IgG və
ya C
Elektron-
şəffaf zona və
yarımdesmosomalar
– parlaq və bazalaltı
hüceyrələrin yuxarı
hissəsi
Субепидермал
70%-дя базал
мембрана гаршы
IgG –яксжисимляр
Çapıqlaşan
pemfiqoid
BMZ-da IgG və
ya C
Elektron-şəffaf zona Subepidermal
10%-də bazal
membrana qarşı
IgG –əkscisimlər
Hamilə
qadınların
herpesi
BMZ-da
komplement,
bəzən IgA, IgM –
xətti toplanma
Elektron-şəffaf zona
elektron-sıx zona ilə
yanaşı
Elektron-şəffaf zona-
nın üzərində subbazal
hüceyrələr Subepi-
dermal
20%-də bazal
membrana qarşı
IgG –əkscisimlər
Herpesforma-
lı dermatit
Dermanın
məməcikli
qatında IgG və
C (qranulyar
toplanma)
Dermanın
məməcikli qatında
mikrofibrillərlə
əlaqədar qranulyar
IgA
Dermanın məməcikli
qatında subepidermal:
papilyar-dermal
mikroabseslər
Dövr edən
əkscisimlər
yoxdur
Bullyoz
epidermoliz
BMZ-da IgG
Bazal membranın
altında amorf
qranulyar çöküntü
Subepidermal
Dövr edən
əkscisimlər
yoxdur
Bullyoz xətti
IgA dermatit
BMZ-da IgA və
xətti çöküntüdə
komplement
-
Subepidermal
Dövr edən
əkscisimlər
yoxdur
Birləşdirici toxumanın xəstəlikləri
Bullyoz sistem
qırmızı qurd
eşənəyi
Zədələnmiş
və normal
dəridə BMZ-da
IgG, IgM və
komplement –
xətti, homogen
Bazal membranın
bilavasitə altında
Subepidermal
Bazal memb-
rana qarşı dövr
edən əkscisimlər
yoxdur, 90%-də
ANƏ
Diskoid
qırmızı qurd
eşənəyi
BMZ-də ocaqlı
dəridə IgG, digər
Ig və C
-
-
Bazal membrana
qarşı dövr edən
əkscisimlər
yoxdur, ANƏ titri
normadadır
Sistem qırmızı
qurd eşənəyi
Normal dəridə
BMZ-də IgG
diapazon (günəşin
təsir zonasında
90%-dən yuxarı)
-
-
ANƏ titri
yüksəkdir
Sistem sklero-
dermiyası
Nukleolyar IgG
-
Epidermisin nazilməsi
və dermada kollagenin
artması
85%-də ANƏ,
CREST-sindrom
zamanı antisent-
romer əkscisimlər
Birləşdirici
toxumanın qa-
rışıq xəstəlik-
ləri (MCTD)
Bəzi xəstələrdə
BMZ-də IgG/
IgM, epidermisdə
nuklear IgG
-
-
Ləkəli ANƏ
və nüvə
komponentlərinə
qarşı əkscisimlər
Dermatomi-
ozit
Neqativ
-
-
ANƏ normada
Гейд: БМЗ – базал мембран зонасы, C – комплемент, АНЯ – антинцвя яксжисимляри
39
lərin deqradasiyası baş verir. Lakin «ikincili əhəmiyyətinə» baxmayaraq, hüceyrəarası
maddə biləşdirici toxumanın fəaliyyətində mühüm rol oynayır, bəzi hallarda - toxuma-
ların qidalanması zamanı, həmçinin dayaq-mexaniki funksiyanın yerinə yetirilməsində
birincili rol oynayır. Əgər dermanın torlu qatından danışırıqsa, onda hüceyrəarası mad-
də, xüsusilə də liflər bu qatın öz funksiyalarını - mexaniki funksiyasını yerinə yetirməyə
cavabdehdirlər, fibrosit hüceyrələr isə əsasən passiv rol oynayırlar. Ona görə də, dərinin
birləşdirici toxumasının patologiyası zamanı orqanizm üçün ən böyük fəsadlar son nəti-
cədə hüceyrərarası maddənin zədələnməsi ilə bağlı olacaqdır.
Dərinin lifli karkasının zədələnmələri
Dermanın və hipodermanın kollagen liflərinin dəyişiklikləri kəmiyyət və keyfiyyət
xarakterlidir, lakin bu dəyişiklikləri tam fərqləndirmək, çox güman ki, mümkün deyildir.
Müxtəlif xəstəliklər zamanı dəridə kollagen liflərin qalınlığının və sayının nisbi art-
ması müşahidə olunur və bu hal skleroz kimi təyin edilir. Dərinin sklerotik dəyişikliklə-
rinin ən sadə təzahürü birləşdirici toxuma çapıqlardır. Onlar dəri örtüyünün böyük və ya
az nəzərə çarpan zədələnmələrindən sonra əmələ gəlir. Bu zaman əvvəldə deyildiyi kimi
dərinin ilkin normal quruluşunun bərpa olunması baş vermir (orqanotipik regenerasiya),
epidermislə örtülmüş kobud birləşdirici çapıq formalaşır. Dermanın məməcikli və torlu
qişaya bölünməsi də nəzərə çarpmır. Dərinin belə çapıqvari dəyişiklikləri genişdirsə,
onlar nəinki ciddi kosmetik problemlər yaradır, həm də dəri örtüyünün funksiyalarını
xeyli pozur.
Dermada kollagen substansiyasının miqdarının artması da həmçinin sklerodermiya
zamanı müşahidə olunur. Bu halda nəinki kollagen liflərinin sıxlaşması və qalınlığının
artması, həm də onların homogenləşməsi baş verir. Derma qalınlaşır, buna həmçinin
dərialtı toxumanın səthi qatlarının sklerozu imkan verir.
Dermanın sklerozlaşması bəzi xəstəliklər, məsələn, skleroatrofik dəmrov, paxi-
dermoperiostoz, birəşdirici toxuma nevusu və s. zamanı da müşahidə olunur. Birləşdirici
toxuma nevusu zamanı kollagen liflərin miqdarı xeyli artmış olur, zədələnmə ocaqların-
da dərinin üzərindən yuxarı qabaran düyüncüklər əmələ gəlir.
Kollagen liflərin yeganə hasilatçıları fibroblastlardır, onların miqdarı və funksi-
onal aktivliyi dəridəki sklerozlaşma prosesləri zamanı xeyli artır. O fakt da maraqlıdır
ki, bütün sklerozlaşma prosesləri zamanı ilk olaraq mikrosirkulyasiya pozulur və toxu-
maların lokal hipoksiyası baş verir. Bu zaman oksigen çatmamazlığına qarşı həssas olan
parenximanın funksiyasının pozulması ilə yanaşı, fibroblastların aktivləşməsi baş verir
ki, onlar oksigensiz mühitdə sintetik proseslər üçün enerji hasil edirlər.
Dəridə kollagen liflərin miqdarının çox olması ilə səciyyələnən digər fərqli vəziyyət
kollagenoliz adlanır ki, o da məsələn, epidermolysis bullosa və digər dəri xəstəlikləri
zamanı müşahidə edilə bilər və kollagenolitik fermentlərin aktivliyinin yüksəlməsi ilə
səciyyələnir. Bu fermentlərin aktivliyi şişlər, iltihab zamanı arta bilər.
Kollagenolizin sürətlənməsi ilə bərabər dəridə kollagen liflərinin ölçülərinin, sayı-
nın azalması və onların quruluşunun pozulması fibroblastlarda kollagenin biosintezinin
zədələnməsi zamanı baş verir. Məsələn, müxtəlif 8 formalı irsiyyət tipli Elers-Danlo
sindromu (hiperelastik dəri) zamanı kollagenin normal biosintezini katalizasiya edən
müxtəlif fermentlərin qüsurları meydana çıxır.
Dərinin kollagen karkasının keyfiyyət dəyişiklikləri irsi xəstəliklər zamanı fərqənir
40
ki, bu da kollagen molekulların tərkibinin dəyişilməsi və onlardan əmələ gələn kollagen
fibrilləri ilə bağlıdır. Məsələn, kollagen zənciri qeyri-düzgün struktura malikdir və kolla-
gen zəncirinin N-uclarından peptidləri ayıran prokollagenpeptidaza fermentinin anadan-
gəlmə çatmamazlığı zamanı fibrill əmələ gətirməyə qadir deyildir (bu, tropokollagenin
öz-özünə yığılması üçün çox vacibdir).
Dermanın və hipodermanın elastik liflərinin dəyişiklikləri ya elastik liflərin dağıl-
ması (elastoliz), ya da onların dezorqanizasiyası, bir-birinə yapışması, kobudlaşması
(elastoz) şəklində təzahür edir. Çox vaxt bu dəyişikliklər üst-üstə düşür. Belə ki, hipe-
relastik dəri və ya Elers-Danlo sindromu zamanı dəridə olan elastik liflərin sayı onların
kobudlaşması ilə bərabər nisbətən artır və bununla eyni vaxtda elastik liflərin yerində
fraqmentlərə bölünməsi və ya topa əmələ gətirməsi müşahidə olunur. Elastik psevdok-
santoma zamanı (onun mənşəyində dərinin və selikli qişaların elastik liflərinin sistem
zədələnməsi durur) dəridə şişmiş və üzərinə kalsium ionları çökmüş topaşəkilli elastik
liflərin yığıntıları aşkar edilir.
Dostları ilə paylaş: |