İlk növbədə unutmanın mənfi cəhətləri diqqəti cəlb edir. Halbuki unutmanın faydası da çoxdur və onsuz şəxsiyyətin fərdi təcrübəsini təşkil etmək olmaz. Belə ki, gərəksiz, lazımsız informasiyalar unudulur. Hifzetmə əslində unutma ilə mübarizə sayəsində mümkün olur. Bu mənada unutma çox məqsədəuyğun, təbii və zəruri prosesdir, onsuz beynimiz çox yüklənmiş olardı. Bəzən insan üçün həyati əhəmiyyətə malik olan materiallar da unudulur. Təkrarların düzgün təşkil edilməməsi unutmanın əsas səbəblərindən biridir. Unutmanın qarşısını almaq üçün öyrənilmiş materialı unutduqdan sonra deyil, unutma başlamazdan əvvəl təkrar etmək lazımdır. Uşinskinin dediyi kimi “hafizənin təbiətini anlayan tərbiyəçi tez-tez təkrara dağılanları təmir etmək üçün deyil, binanı möhkəmləndirmək və onun üzərində yeni mərtəbə ucaltmaq üçün müraciət edəcəkdir”.
