Hazirlayanlar

“Susuz Yaz”ın çekildikten 45 yıl sonra Cannes’da galası yapıldı. Ne hissettiniz?
Çok trajikomik bir hikâye bu.
Anlatır mısınız?
Başında Martin Scorcese’nin olduğu “Dünya Sinema Vakfı” diye bir kurum var. Vakfın ödevi, eski filmleri restore edip 
gün ışığına çıkarmak. Scorsese, Fatih’e (Akın) demiş ki, “Sen de Türk sineması hakkında filmler bul.” Fatih de ilk “Susuz Yaz”ı 
seçmiş. Biliyorsun 2004’te “Duvara Karşı” ile Berlin Film Festivali’nde Altın Ayı ödülünü aldı. 1964’te, yani ondan 40 yıl 
evvel o ödülü benim yarattığım, senaristi, prodüktörü ve rejisörü olduğum “Susuz Yaz” almıştı. Halef selefiz yani. Fatih’in 
Türkiye’den ilk o filmi restore etmesi çok doğal bu nedenle.
Neden trajikomik dediniz?
Filmin negatifi yurt dışına kaçırıldı diye biliyorduk. İstanbul’da bir banka kasasında bulundu. Evet, Fatih bana gelip de 
durumu söylediğinde ona, “Şimdi burada polisiye bir olay başladı.” dedim. Çünkü öncelikle filmin bulunması lazım. Fatih 
geldi bana, “Film nerede?” dedi. Ben de dedim ki, “Negatif yurt dışına kaçırıldı, yok”. Türkiye’de sadece negatiften kötü 
bir kopyası var. Fatih zaten oradan seyretti. Ama orijinal negatifin peşine düştü ve filmi ortaya çıkardı. Ben de bilmiyordum 
negatiflerin İstanbul’da olduğunu. Üstelik de en son bobin kayıp. Filmi, Almanya’dan Berlin Film Festivali’nden kalma bir 
kopyadan tamamladılar. Bir mucize yarattı Fatih.

---

İ S T A N B U L
YA B A N C I L A R İ Ç İ N T Ü R K Ç E Ö Ğ R E T İ M S E T İ C 1
86
Peki, “Susuz Yaz”ın hikâyesini anlatır mısınız?
Mülkiyet meselesi beni çok ilgilendiriyor. İlk olarak, “Yılanların Öcü”nde 
toprak mülkiyeti üzerine bir film yapmaya çalıştım. Sonra bir de su mülki-
yeti üzerine film yapayım dedim, o da “Susuz Yaz”. Önce kendim bir hikâye 
yazdım ama Necati Cumalı’nın hikâyesinden çektim filmi. Üçüncü filmim 
de insan mülkiyeti üzerineydi “Kuyu”.