Hazirlayanlar
Yüklə 7,16 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
2B - (s. 33)
Annemin genç kız olduğu günler çok gerilerde kaldı. Artık eskisi gibi göremi- yor, duyamıyor ve yürüyemiyor. Evde yalnız yaşıyor. Tek iletişim kaynağımız telefon. Ona ulaşamadığımız zaman, tedirgin oluyoruz. Salondaki sabit te- lefonun sesini duyamadığı için kızımın aklına eski cep telefonunu anneanne- sine vermek geldi. Faturasız bir hat da aldık. Kızım ona defalarca kullanmayı öğretti. Toplam 10 tane numara kay- dettik. Ancak annem aç-kapa tuşunu ayırmayı bile beceremiyor. Rehberden isim bulamıyor. Kısayol tuşlarını da kul- lanamıyor. Açmakla uğraşmasın diye telefona tuş kilidi koymadık. Bu kez de 111 yanlışlıkla başkalarını arıyor. Şarj etme- yi unutuyor ya da telefonu hep şarjda bırakıyor. Biz aradığımızda açabilsin diye kızım ‘‘aç’’ tuşunu kırmızı ojeyle işaretledi. Artık biz aradığımızda tele- fonu açabiliyor. Annem ‘Gözlüğe rağmen cep telefo- nunun tuşlarını göremiyorum. Ne ya- payım? Kızmayın bana.’ derken öyle masum ki... Ben de “Anne ben bile zor- lanıyorum bu yaşımda. Hem sana kızdı- ğımızı nereden çıkarıyorsun?” diyorum sıkça. 9 Nisan annemin doğum günü. Torun- ları anneanneleri için “75. yaş partisi” düzenliyor. Pek heyecanlıyız. Ben he- diye olarak cep telefonu almaya karar verdim. Bir sürü mağaza gezdim ama istediğim gibisi yok. Sabah, sanal âlem- de gezinirken iki ayrı markanın yaşlılar için özel telefonlarını gördüm. Almaya gittim. Telefonun biri büyük ekranlı ve büyük tuş takımlı bir telefon. Menüsü basit. Yazıları büyük. Sol kısmındaki kırmızı renkli tuşa basıldığında önceden belir- lenen numaraları kısa yoldan arıyor. Di- ğer telefonda ekran ve tuş takımı yok. Bunlar yerine kocaman beş arama, iki açma-kapama tuşu var. Her bir tuş, tek bir numarayı arayacak şekilde önceden ayarlanıyor. Telefon güçlü hoparlörüyle dışarı ses de veriyor. Biz ikincisini aldık. Umarım annem bu telefonu beğenir ve rahatça kullanabilir. Yüklə 7,16 Mb. Dostları ilə paylaş:
|