DDHB’li Çocukların Anneleri için Bir Eğitim Programı
7
Boğaziçi Üniversitesi Eğitim Dergisi Cilt 21 (2)
İşlemler
Araştırmaya başlamadan önce birinci araştırmacı
Dikkat Eksikliği ve
Hiperaktivite Derneği’nin (DEHADER) aylık toplantılarına katılarak kendisini ve
araştırmayı tanıtmış ve ilgilenen annelerle teke tek yarımşar saat görüşerek, sorunlarını
ve gereksinimlerini anlamaya çalışmıştır. Bu sırada elde
edilen izlenimler eğitim
programının seçiminde ve programın uyarlanmasında önemli rol oynamıştır.
Alanyazın taraması tamamlandıktan sonra Cunningham Anne Baba Eğitim
Programı (CABEP) seçilmiş ve ilgili izin alındıktan sonra, programın elkitabı Türkçeye
çevrilmiştir. Bu sıradaki uyarlamada bazı oturumlar aynen korunmuş, bazılarında
kültürümüze uyması amacıyla küçük değişiklikler yapılmış, bir oturum eklenmiş ve iki
oturum yeniden yapılandırılmıştır. Yapılan bu değişiklikler annelerin yaşadıkları
güçlüklerini paylaşmalarına, DDHB’yi ve çocuklarını anlamalarına,
soruna kabul
göstermelerine ve kafalarındaki sorulara yanıt bulmalarına; yani annelerin
desteklenmesine yönelik olmuştur. Programda kullanılan
videolar orta sosyoekonomik
düzeydeki tipik kentli ailelerdeki yaşantılardır ve yeniden video çekimini gerektirecek
kültürel farklılıklara rastlanmadığından Türkçe olarak
seslendirilmeleri yeterli
bulunmuştur. Annelerin yardım almak üzere başvurmuş oldukları hastane ortamındaki
bir grup odasında gerçekleşen eğitim programı her biri haftada bir yapılan ve 2 saat
süren on iki oturumdan ve eğitimin tamamlanmasından bir ay sonra sonra yapılan bir
izleme oturumundan oluşmuştur. Nisan ayında başlayan veri toplama süreci Aralık
ayında sona ermiştir. Tüm bu sürecin liderliği birinci araştırmacı tarafından
yürütülmüştür.
Örneklem büyüklüğüne göre kullanılan değişkenlerin fazla olması birinci tipte
istatistiksel hatayı yükseltebileceğinden, çözümlemeleri
birleştiren çoklu teknikler
kullanılmıştır. İlkin, iki deney grubunun tekrar eden (öntest-sontest) ölçümleri arasında
fark olup olmadığını görmek üzere anne, baba ve çocuk verileri için ayrı ayrı
Çoklu
Değişken Çözümlemesi (MANOVA) uygulanmıştır. İki deney grubu arasındaki farklar
anlamlı bulunmadığından sonraki çözümlemelerde iki deneysel grup birleştirilmiştir.
Daha sonra öntest sontest ve deney ve kontrol grubu arasında farklar anne,
baba ve
çocuk için ayrı ayrı MANOVA kullanılarak yapılmış ve yalnızca anlamlı bulunan
MANOVAlar tekli değişken çözümlemeleri (ANOVA) ile ayrıca incelenmiştir. Yapılan
bu çözümlemeler aynı örneklem için (tekrarlamalı ölçümler) kullanılan istatistiksel
model izlemiştir.
Sonnur Öztürk ve Deniz Albayrak-Kaymak
Boğaziçi Üniversitesi Eğitim Dergisi Cilt 21 (2)
8
Dostları ilə paylaş: