Xalq qo’shiqlari lirik janr sifatida. Xalq qo’shiqlarining tasnifi va badiiy xususiyatlari

d) Yig’i-yo’qlovlar. Qadrdon kishining vafoti munosabati bilan ayollar tomonidan yig’lab aytiladigan aza, yig’i, yo’qlov, aytim, bo’zlov qo’shiqlarida marhumning eng yaxshi sifatlari yo’qlanadi, shafqatsiz o’lim tufayli boshga tushgan musibat, judolik ifodalanadi.
4. Termalar. Terma o’zbek fol’klorining mustaqil janri bo’lib, uning yaratilishida baxshilarning roli nihoyatda kattadir, ko’pchilik hollarda ular dostonchilarning individual ijodi hisoblanadi. Pand-nasihat, odob-axloq, soz va so’z haqida yaratilgan, ijtimoiy hayotdagi turli hodisalar, shaxs va jonivorlarning ta`rifi yoki tanqidiga bag’ishlangan, baxshilar tomonidan kuylanadigan 10-12 satrdan 150-200, ba`zan undan ortiq misralargacha bo’lgan lirik, lirik-epik she`rlarga terma deyiladi. Terma so’zining ma`nosi terib, tanlab tizish demakdir, ya`ni nisbiy mustaqillikka ega bo’lgan forma va mazmun jihatidan bir-biriga yaqin bandlarni (har bir band 3, 4, 5, 6 va undan ortiq misralardan iborat bo’lishi mumkin) tuzilish jihatdan yaxlitlashtirishdir.
Xalq qo`shiqlarida insonning ruhiy olami, ichki kechinmalari, turmushida sodir bo`luvchi ko`ngilli va ko`ngilsiz voqealar, g`am-anduh yoki shodligu xurramliklari, mehnat mashaqqatlari, sevgi iztiroblari his-tuyg`ular orqali aniq badiiy obrazlarda gavdalantiriladi.
Xalq qo`shiqlari tarixan raqslar bilan ham yaxlitlashgan va albatta, kuylanishga muvofiqlashgani bilan ajralib turadi. Xalq orasida qo`shiq ijrochilari qo`shiqchi, xalfa, satang, go`yanda (nahvagar), ashulakash (ashulachi), laparchi, o`lanchi tarzida farqlanadi. Qo`shiqchi ko`pincha to`rtliklarni ijro etsa-da, aslida nisbatan kengroq ma`noda umuman qo`shiq ijrochisi va ijodkori bo`lsa, go`yanda (nahvagar) asosan yig`i-yo`qlovlarni kuylashga ixtisoslashgan qo`shiqchidir. Ashulakash yoki ashulachi ko`pincha maqom tarkibidagi qo`shiqlarni yoki katta ashula deyilguvchi jo`rsiz ijro etiladigan qo`shiqni kuylay oladiganlardir. Laparchi raqsga tushgan holda qo`shiq aytuvchi bo`lsa, o`lanchi to`y marosimi qo`shiqlarini ijro etuvchidir. Xalfa Xorazmda keng tarqalgan ayol qo`shiqchiligi bo`lib, ular ham to`y, ham aza qo`shiqlarini barovar ijro etaveradilar. Satang Namanganda xalq qo`shiqlarini doira jo`rligida ijro etuvchi ayollardir. Xalq qo`shiqlari turli joylarda turlicha ijro etiladi.
Qo`shiqlar yaratuvchilar va ijro etuvchilarning mehnat faoliyati – ovchilik, chorvachilik, dehqonchilik, hunarmandchilik ishlari, kulolchilik, o`ymakorlik va boshqa san`atlarga bevosita aloqadorligi hamda qadimiy urf-odatlari, xilma-xil marosimlari va e`tiqodlari negizida yashab kelmoqda.
Xalqimiz o`z mehnatining barcha jarayonlarini qo`shiq bilan ziynatlagan, qo`shiq bilan izhori dil qiladi, yovuzlikka nafratini qo`shiqda ifoda etadi, mavsumlar almashinishini qo`shiq bilan kutib oladi, qo`shiqqa sig`inadi, shundandirki, qo`shiq bilan chaqaloqni uxlatadi, farzandini uylantiradi, hatto eng yaqin kishisidan ajralganida ham uni yig`i va yo`qlovlarni bo`zlab kuylagan holda so`nggi manzilga kuzatadi.
Qo`shiqlar mazmunan ijtimoiy turmushning barcha sohalarini qamrab olgan. Turmushda ro`y bergan har bir ijtimoiy hodisaga ular hozirjavobdir. SHu xususiyatiga ko`ra, ularni an`anaviy va zamonaviy qo`shiqlarga bo`lib o`rganish mumkin. Xalq qo`shiqlarining asosiy salmoqli hissasini badiiy jihatdan pishiq va hksak ohangdorlikka ega an`anaviy qo`shiqlar tashkil etadi. Biroq hayot muttasil harakatda bo`lgani bois unga hozirjavoblik bilan yaratilayotgan, yangi zamon va uning kishilari ruhiyatini ifodalayotgan zamonaviy qo`shiqlar ham ijod qilinmoqda. Xususan, mustaqillik tufayli xalq ijodiyotiga, ayniqsa, qo`shiqchiligiga nisbatan qiziqish tobora kuchayib bormoqda. Respublikada o`tkazilayotgan turli darajadagi xalq qo`shiqchiligi ijrochiligiga oid tanlovlar, aytaylik, allalar, to`y marosimi qo`shiqlari ko`rik –tanlovlari, xususan, HNESKO tashabbusi bilan o`tkazilayotgan «Boysun bahori» xalqaro qo`shiq ko`rik-tanlovlari bu sohadagi jonlanishni yanada kuchaytirmoqda. Natijada qisqa muddatda ko`plab fol`klor –etnografik dastalari paydo bo`ldi. Ulardan Boysunning «SHalola», Urgutning «Besh qarsak», Buxoroning «Mohisitora», «Nozanin» va boshqa qator fol`klor –etnografik dastalar nafaqat mamlakatimizda, balki uning sarhadlaridan tashqarida ham e`tirofga sazovor bo`lishdi. Ularning repertuarini, asosan, an`anaviy xalq qo`shiq va termalari tashkil etsa-da, zamonga hamqadamliklarini ifodalovchi zamonaviy qo`shiqlarni ham yaratib ijro etayotganlari ko`zga tashlanib turibdi.
O`zbek xalq qo`shiqlari janr mansubiyati, ijro maqsadi, o`rni va vazifasi jihatidan uch katta guruhga bo`linadi:
I. Marosimga aloqador xalq qo`shiqlari yoki marosim fol`klori. Bu mavsumiy, oilaviy – maishiy va so`z magiyasiga mansub marosimlarga daxldor qo`shiqlarni o`z ichiga oladi.
II. Marosimga aloqasi bo`lmagan xalq qo`shiqlari yoki nomarosimiy fol`klor. O`z navbatida, bu guruhga mansub qo`shiqlar ham janriy shakli, ijro xususiyati va motivlari hamda ijtimoiy-estetik vazifasiga qarab to`rt ko`rinishda namoyon bo`luvchi mehnat qo`shiqlari, lirik qo`shiqlar, tarixiy qo`shiqlar va termalarni qamrab oladi.
III. Bolalar poetik fol`klori yoki bolalar qo`shiqlari. Bu xususda bolalar fol`klori bahsida batafsil to`xtaniladi.
Qo`shiq kishining ongi va hissiyotlariga ta`sir etish qudratiga ega. Aksariyat qo`shiqlarda xalqning urf-odati, milliy an`analari, axloq normalari o`z aksini topgan. SHu vazifasiga binoan ular etnopedagogik qimmat kasb etadi.¹
Mazmunan mehnat jarayoni bilan bog`liq bo`lgan qo`shiqlar mehnat qo`shiqlari deb hritiladi. Mehnat qo`shiqlari xalqimizning qo`shiqchilik repertuarida alohida va mustaqil o`rin tutadi. Mehnat qo`shiqlarining mazmun-mundarijasini, janr xususiyatlarini mehnat turlari va uni amalga oshirish jarayoni belgilaydi. Mehnat qo`shiqlari o`ziga xos ohangda sozsiz ijro etiladi.
Mehnat qo`shiqlari xalq she`riyatining eng qadimiy shakllaridan biridir. Ilk namunalari M.Koshg`ariyning «Devonu lug`otit turk» kitobi orqali bizgacha etib kelgan. Mehnat qo`shiqlari ibtidoiy insonning mehnat faoliyati bilan bevosita aloqadorlikda vujudga kelgan va taraqqiy topa borgan. Dastlabki mehnat qo`shiqlari mehnat jarayonidagi muayyan harakat ritmiga mos keluvchi undov, xitob va nidolar xarakteridagi poetik parchalardan iborat bo`lgan. Bora-bora ular she`riy shaklga tushgan va kuylana boshlangan.
Mehnat qo`shiqlari ish jarayonida ijro etiladi. SHu sababli mehnat turining o`zgarishi yoki yo`qolishi tufayli o`sha jarayonda ijro etiladigan qo`shiqlar ham yo`qoladi. Masalan, charx va yorg`ichoq ishlatilmay qolgandan buyon charx va yorg`ichoq qo`shiqlari ham kuylanmay qoldi.
Mehnat qo`shiqlari mehnat turlariga qarab har xil bo`ladi. Ular tubandagi uch katta guruhga bo`lib o`rganiladi:
Dehqonchilik bilan bog`liq qo`shiqlar.
CHorvachilik bilan bog`liq qo`shiqlar.
Kasb-hunar bilan bog`liq qo`shiqlar.<sup>1</sup>
Xalqimiz qadimdanoq chorvachilik bilan ham shug`ullanib kelgan. Bu kasb xalqimiz hayotida muhim o`rin egallagan. CHorva hayvonlarini boquvchi kishilar chorvador yoki cho`pon deb hritiladi. Ot, tuya, sigir, ho`kiz, qo`y, echki kabilar chorva jonivorlari hisoblanadi. Xalq orasida ot boquvchini yilqiboqar, tuya boquvchini tuyaboqar, sigir va ho`kiz boquvchini podachi, qo`y-echki boquvchini qo`ychivon yoki cho`pon, tovuq boquvchini-parrandaboqar deyish an`anaga aylangan. Turli–tuman qushlarni parvarish qiluvchilar nomiga «qushchi» nisbatini qo`shib aytishgan.
CHorvachilik faoliyatining vujudga kelishiga ibtidoiy insonlarning u yoki bu jonivorga e`tiqod qo`yishi, uni o`ziga homiy va madadkor hisoblab, totem darajasida e`zozlashi, shu asosda hzaga kelgan turli totemistik qarashlari muhim omil bo`lgan.
Xalqimixz orasida sigir, qo`y, echki, biya, tuya singari uy hayvonlarini iydirishga xizmat qiluvchi sog`im qo`shiqlari shakllangan. Sog`im qo`shiqlari sog`iladigan hayvon turiga qarab turlanadi. Sigir sog`ish jarayonida kuylanadigan qo`shiqlar - «Ho`sh-ho`sh» qo`shiqlari yoki «govmishim», qo`yni sog`ishda aytiladigan qo`shiqlar - «turey-turey»lar, echkini sog`ish qo`shiqlari esa «churey-churey» yoki «churiya»lar deb nomlanadi. Ular sog`ilayotgan hayvonni tinchlantirish, uni iydirish uchun kuylanadi. CHunki tinch va iyigan jonivordan ko`proq sut sog`ib olish mumkin.
«Ho`sh-ho`sh»larni kuylashdan oldin sog`uvchi sigirning bolasi-buzoqni emizishga qo`yadi. Buzog`ini ko`rib sigir iyiydi. SHunda sog`uvchi darhol buzoqni tortib, sigirni qo`shiq yordamida iyitishda davom etadi va sutini sog`ib oladi. «Ho`sh-ho`sh»lar sigirni iyitishiga ishonilgan. Bu ishonch sog`im qo`shiqlarida alohida ta`kidlanadi:
«Ho`sh-ho`sh»lasam iyasan, ho`shey-ho`shey,
Kovshabgina turasan, ho`shey-ho`shey,
Angraymagin jonivor, ho`shey-ho`shey,
Sen bolangga to`yasan, ho`shey-ho`shey.
Ko`z magiyasi, kinna kirishiga ishongan qadimgi chorvadorlar zotdor, ko`p sut beradigan sigirlarni yomon ruhlardan asrash uchun turli tadbirlarni qo`llaganlar. Ularning shoxlariga maxsus duolar yozilgan tumorlar, qalampirmunchoq yoki ko`zmunchoqlar shodasini ilib qo`yishgan. Aks holda ko`z tekkan sigir yo o`ladi, yo kasallanib kam sut bera boshlaydi, deb irim qilingan. Tabiiyki, bunday e`tiqod va qarashlar «ho`sh-ho`sh»larda ham «ko`z tumor» detali orqali badiiy ifoda etiladi:
Seni haydab boqayin,
Ko`z tumorlar taqayin, ho`sh-ho`sh
Qo`ylarni sog`ish va qo`zilarni emizish jarayonida kuylanadigan «turey-turey» qo`shiqlarida ona sovliqni madh etish, uni iydirishga qaratilgan erkalash motivlari etakchilik qiladi.
«Turey-turey»lar ko`pincha qorako`lchilikda terisini olish uchun 3-4 kunligidayoq (barraligidayoq) so`yib hborilgan qo`zichoqlarning onalarini sog`ish uchun kuylanadi. SHu sababli ularda ona qo`yning o`z bolasini qidirishi, uni izlab ma`rashiga hamdardlik bildirish, achinish motivlari katta o`rin tutadi.
Qo`ylar juda hid sezuvchi bo`lishadi. Agar ular yangi tug`ilgan qo`zilariga boshqa hayvonning hidi urib qolsa, uni emizmay qo`yishgan. SHunda ham ona qo`ylarni iydirish va qo`rqitish maqsadida «turey-turey» qo`shiqlari ijro etilgan.
«CHuriyalar» yoki «churey-churey»lar echkilarni sog`ish yoki uloqlarni emizish paytida ijro etilgan. Ularda echkini iydirish, bolasini emdirishga qarshilik qilmaslik motivi ustunlik qiladi. CHuriyalarda ko`pincha echkining, sersut elini, soqoli, shoxi yoki qashqasi maqtaladi:
Og`ziginangda o`ting bor, churey-churey,
Elinginangda suting bor, churey-churey,
Sersoqolim jonivor, churey-churey,
Kerilib turgan buting bor, churey-churey.
Xalqimiz azal–azaldan dehqonchilik bilan ham shug`ullanib, shuning orqasidan tirikchilik o`tkazib kelgan. Dehqon mehnati erta bahorda er haydashdan boshlanadi. Biroq erta bahorda, ilik uzildi vaqtida kamquvvat bo`lib qolgan inson uchun er haydashdek og`ir jismoniy mehnatni bajarish oson kechmaydi. SHu paytda dehqonlar qo`shiq kuylab, o`zlarini ovutganlar va shu orqali biroz bo`lsa-da, og`ir mehnatning qiyinchiligini unutganlar. Qo`sh haydash paytida ijro etiladigan qo`shiqlar qo`sh qo`shiqlari deyiladi. Ularda qo`shchi yoki qo`shga qo`shilgan ho`kiz tilidan og`ir mehnatdan qilingan shikoyat yoxud ish hayvoniga murojaat motivlari etakchilik qiladi.
Qo`shchi qo`shiqlari qadimiy mehnat qo`shiqlari sirasiga kiradi. Uning asosiy vazifasi og`ir mehnat paytida dehqonning o`z ko`ngil dardlarini aytib, o`z-o`ziga taskin berish, o`zini ovutish, ruhini ko`tarishdan iborat.
Qo`shchi qo`shiqlari orqali zamonamiz yoshlari o`tmishda dehqonchilikda erni hozirgiday texnika vositalari yordamida emas, balki bo`yniga bo`yinturiq bilan omoch osilgan ho`kizlarning kuchi bilan haydalganligini bilib oladilar. Qo`shiqda shu tarixiy manzara badiiy o`z ifodasini topgan.
Hozirgi paytda erlarning traktorlar yordamida haydalishi qo`sh qo`shiqlaridan foydalanishni bekor qildi. SHu sababli qo`sh qo`shiqlari yaratilishdan va jonli ijroda yashashdan mahrum bo`ldi.
O`rim qo`shiqlari–dehqon mehnatining samarasi hzaga chiqayotgan o`rim lahzalarida kuylanadi. O`roqchi hasharchilarning o`rim-yig`im paytida o`zlarini ovutish uchun maxsus to`qigan qo`shiqlari o`rim qo`shiqlari deb hritiladi. Bu xil qo`shiqlarda dehqonning bilak kuchi, uning asosiy mehnat quroli-o`roq maqtaladi. Arpa, bug`doyning xalq tirikchiligi uchun naqadar qimmatliligi, ro`zg`orning qut-barakasini ta`minlovchi vosita ekanligi tarannum etiladi.
Hozirgi paytda donni, asosan, kombaynlar yordamida o`rib-yig`ib olish tufayli o`rim qo`shiqlarini ijro etish deyarli so`nib, ular unutilib bormoqda.
YAnchiq qo`shiqlari yoki ho`p –maydalar. Bu turkumga kiruvchi mehnat qo`shiqlari xalq o`rtasida «Ho`p qo`shiqlari», «Maydalar», «Ho`p maydalar» yoki «Maydagul» deb hritiladi. Ularni o`rilgan donni xirmon qilib yanchayotganda, mungli baland ovoz bilan cho`zib ijro qiladilar. Bu xil qo`shiqlarda dehqonning yoz bo`yi qilgan og`ir mehnati natijasida etishtirilgan hosilni tezroq yanchib olish istagi bayon etiladi. YAnchiq qo`shiqlari galagov tashkil qilingan maxsus maydonda kuylanadi. SHuning uchun yanchiq qo`shiqlarida “galagov” so`zi ko`p uchraydi:
Mayda dedim, xo`p deding, mayda-yo, mayda,
Ho`pga maylim yo`q deding, mayda-yo, mayda,
Galagovga qo`shganda, ho mayda-yo, mayda,
Ko`rgiligim ko`p deding, mayda-yo, mayda.
Galagov maydonida doni ajratilmagan bug`doy doira shaklida yoyib qo`yiladi va doira markaziga yo`g`on yog`och ustun o`rnatilib, unga bir necha ishchi hayvonlar: ot, ho`kiz, eshak kabilar bir-biriga yonma-yon matab bog`lanadi. Mana shu matalib bog`langan hayvonlar to`dasi galagov deyiladi. Galagovga donni bir tekis yanchishi uchun tut, qayrag`och kabi qattiq daraxt shoxlaridan to`qilgan chokar bog`lab qo`yilgan.
G`allani o`rish va yanchish ishlari texnika yordamida amalga oshirila boshlangach, mayda qo`shiqlari ham asta-sekin unutilib bormoqda.
YOrg`ichoq qo`shiqlari. YOrg`ichoq qo`l tegirmoni bo`lib, u suv va shamol tegirmonlari kashf etilmasdan oldin paydo bo`lgan. Uni ko`l yordamida aylantirganlar. YOrg`ichoq aylantirish-og`ir va unumsiz ish. Bu ishni, asosan, ayollar bajarishgan. SHu sababli yorg`ichoq qo`shiqlarining ijodkorlari ham ayollar hisoblanadilar.
YOrg`ichoq qo`shiqlarida kun bo`yi yorg`ichoq tortishning jismoniy va ma`naviy mashaqqati, og`ir toshni aylantirish ayol kishi uchun naqadar qiyin ekanligi, binobarin, tegirmonning undan afzalligi, ayollarning turmush tashvishlari mungli nidolar bilan kuylanadi.
YOrg`ichoqni taq-taqijon deydilar-o,
Tegirmonni rohatijon deydilar-o.
YOrg`ichoq tortmas edim,
Och qolganimdan tortaman…
YOrg`ichoq qo`shiqlaridan olingan bu parchadan yorg`ichoq tortish mashaqqatining butun dahshatini to`la his etish mumkin.
Hozirgi paytda yorg`ichoqdan foydalanilmayotgani bois unga aloqador qo`shiqlar ham kuylanmay qoldi.
Hunarmandchilik kasbi ibtidoiy jamoa tuzumining emirilish davrida, ov hamda boshqa mehnat qurollarini yasashga nisbatan ehtiyojning tug`ilishi tufayli paydo bo`lgan. Hunarmandchilikning paydo bo`lishi shahar hayotining taraqqiy etishi bilan ham bog`liq. Hunarmandchilik mahsulotlarini sotish esa yana bir mehnat turi-savdo-sotiqni ham keltirib chiqargan. Hunarmandchilik ishlarini bajarish jarayonida kuylanilgan qo`shiqlar hunarmandchilik qo`shiqlari deb hritiladi. O`zbek xalq hunarmandchilik qo`shiqlari orasida charx yigirish, urchuq yigirish, o`rmak o`rish, kashta, to`n tikish, gilam, bo`z to`qish bilan bog`liq qo`shiqlar asosiy o`rin tutadi. SHular orasida ip yigirish, kashta, do`ppi, to`n tikish, gilam to`qish kabi mehnat turlarini, asosan, ayollar bajargan. SHu bois bu jarayonda aytiluvchi qo`shiqlarni ham xotin-qizlar yaratib, ijro etishgan.
Hunarmandchilik qo`shiqlarida hunarmandlarning og`ir turmush tarzi, mashaqqatli mehnat sharoiti, ruhiy olami, o`z aksini topgan. Ularni to`quvchilik va tikuvchilik qo`shiqlari tarzida ikki katta guruhga bo`lish mumkin.
To`quvchilik qo`shiqlarida, asosan, xomashyoni tayyorlash va shu jarayonni amalga oshiruvchi mehnat qurollari ta`rifi etakchi motivga aylangan. Ip yigirish va bunda charxning, jundan ip tayyorlash va bunda urchuqning vazifasi, shuningdek, bevosita bo`z, to`r, gilam va sholcha singarilarni to`qish jarayonlariga aloqador mehnat mashaqqatlari ifodalangan.