BU BİR NAMEYİ-MƏRHƏMANƏDİR VƏ BƏRADƏRİMİZ
ARAZ DADAŞZADƏYƏ QƏLBİ-NİSGİLİ GUŞƏDƏN BİR TƏRANƏDİR
Ey qardaşımız, çeşmi-siyah, zülfi-pərişan!
Ey dövrümüzə, şəhrimizə, təbimizə şan!
Buyundan alıb ilhamı ahəstə dolandıq,
Buyindi saçan ruhumizə ənbəri -əfşan.
Ol gül dodağın çox gözəli atəşə yaxdı,
Busənmi sənin Leyli zənəxdanına nişan?
Saldı özünü dağlara Fərhadi-misali,
Şirin qələmindir ədəbiyyata yaraşan!
Arazı bilib Rüstəmi-Zal kükrədi Anar,
-«Bəli,- dedi Elçin- özüdür ləli-bədəxşan».
Elçin həmin gecə qonaq evindən Araza zəng eləyib, qəzəli ona oxuyur. Araz
həmişəki kimi bərkdən şaqqanaq çəkib gülür və gülə-gülə də deyir:
-Təqsir sizdə deyil, sizə rəsmi iş tapşırandadı!…
İki gün o gözəl qonaq evində qalandan sonra doğrudan da Anarla Elçini bu işdən
azad edib, «redaktə»ni akademik Firudin Köçərliyə və o zaman «Azərbaycan kommunisti»
jurnalının Baş redaktoru işləyən Əfrand Daşdəmmirova tapşırırlar.
Dostları ilə paylaş: | 
