DEÜ tip fakültesi



Yüklə 380,37 Kb.
Pdf görüntüsü
tarix16.02.2017
ölçüsü380,37 Kb.
#8984

 

Derleme 

 

© 2012 DEÜ



 TIP FAKÜLTESİ DERGİSİ                                                                                     CİLT 26, SAYI 

2

, (



AĞUSTOS) 2012,  141 - 149 

 

 



 

Patolojik Prion Proteininin Tespiti 

DETECTION OF PATHOGENIC PRION PROTEIN 



 

 

 



 

 

 

 

Murat ŞEVİK 

 

Veteriner Kontrol Enstitüsü Müdürlüğü, Moleküler Mikrobiyoloji Laboratuvarı 

 

 

 



 

 

 



 

 

 



 

 

 



 

Murat ŞEVİK 

Veteriner Kontrol Enstitüsü 

Müdürlüğü 

Moleküler Mikrobiyoloji 

Laboratuvarı 



Tel: (332) 322 47 41  

Faks: (332) 320 3798 

Gsm: (542) 486 22 35 

 e-posta: dr_muratank@hotmail.com 

ÖZET 


Bu makalede, prion hastalıklarının tanısında kullanılan güncel yöntemler hakkında 

bilgiler verilmektedir. Prion hastalıkları, patolojik prionların neden olduğu 

nörodejeneratif hastalıklardır. Patolojik prionlar (PrP

Sc

), konak tarafından kodlanan 



prion proteininin (PrP

C

), anormal izoformlarıdır. PrP



C

’nin, PrP

Sc

’e spontan dönüşümü, 



nöronlarda ve farklı dokularda (beyin dokusu, lenf bezleri ve tonsiller gibi) PrP

Sc

 



birikimine yol açmaktadır. Prion hastalıklarının tanı yöntemlerinin birçoğu, nöronlarda 

ve dokulardaki PrP

Sc

’nin tespitine dayanmaktadır. Güvenilir bir tanı metodunun ön 



koşulu, birçok örnekte PrP

Sc

’i yüksek oranda tespit etmesidir. Bu amaç doğrultu-



sunda, PrP

Sc

’i tespit etmek için çeşitli yöntemler ve prion enfeksiyonuna duyarlı hücre 



hatları geliştirilmiştir.  

Anahtar sözcükler: Prion, insan, hayvan, nöron, tanı yöntemleri 

SUMMARY 


This article gives information about the current methods used in diagnosis of prion 

diseases. Prion diseases are neurodegenerative disorders caused by pathogenic prions. 

Pathogenic prions are abnormal isoform of prion protein (PrP

C

), is a host-encoded 



molecule. PrP

C

 to PrP



Sc

 spontaneous conversion leads to PrP

Sc

 accumulation in neurons 



and different tissues (such as brain tissue, lymph nodes and tonsils). Most of the 

diagnostic methods for prion diseases are dependent on PrP

Sc

 detection in neurons and 



tissues. High rate PrP

Sc

 detection in many different samples is a prerequisite for a 



reliable diagnostic method. For this purpose, several methods and cell lines that are 

susceptible to prion infection have been developed for detection of PrP

Sc

.  


Key words: Prion, humans, animals, neuron, diagnostic methods 

 

Bulaşıcı  Spongiform  Ensefalopatiler  (TSE)  olarak  da 



bilinen  prion  hastalıkları,  hem  insanları  hem  de  hayvan‐

ları  etkileyen  ölümcül  nörodejeneratif  hastalıklardır. 

Patojenik  mekanizmaları  farklılık  göstermekle  birlikte, 

Hücresel  Prion  Proteininin  (PrP

C

),  Scrapie  İzoformu  olan 



Prion Proteinine (PrP

Sc

) konformasyonel dönüşümü bütün 



prion hastalıklarında ortak etiyolojik özelliktir (1).  

PrP


C

, immun sistem hücrelerinde ve merkezi sinir sis‐

teminde,  yüksek  konsantrasyonlarda  eksprese  edilen,  bir 

membran  glikoproteindir  (2,3).  İnsan  prion  proteini,  253 

amino aside sahip bir protein olarak, kromozom 20’in kısa 

kolunda yer alan PRNP geninde üretilir (4). PrP

C

’nin mo‐


Patolojik prion proteininin tespiti 

142

leküler  yapısı,  N  ve  C  terminal  bölgelerinden  oluşmakta‐

dır.  N  terminal  ucu,  son  derece  esnektir  ve  genellikle  çö‐

zünür  proteininin,  yapısal  olmayan  formu  olarak  şekille‐

nir.  N  terminal  ucunun,  PrP

Sc

’nin  β  tabakasının  yapılan‐



dırmasında görev aldığı düşünülmektedir. C terminal ucu 

ise, 3 adet α heliks ve 2 adet kısa anti‐paralel β ipliğinden 

oluşan  globüler  bir  alandır  (1).  PrP

C

’nin  fonksiyonu  tam 



olarak  bilinmemekle  birlikte,  nöronal  sinyal  trans‐

düksiyon  süreçlerinde  ve  metal  metabolizmada  fonk‐

siyonlarının  olduğu  ileri  sürülmektedir  (5).  PrP

C

  ve  PrP



Sc

 

izoformlarının  birbirinden  ayırt  edilmesinde  sahip  ol‐



dukları  moleküler  yapılar  dikkate  alınmaktadır.  PrP

C

’nin 



%42’si  α  heliks,  %3’ü  β  tabaka  iken,  PrP

Sc

’nin  %30’u  α 



heliks, %43’ü β tabakasıdır (1). Ayrıca PrP

C

, proteinaz K’a 



duyarlı iken, PrP

Sc

 proteinaz K’a karşı dirençlidir (3). 



PrP

C

’nin, PrP



Sc

’e spontan olarak dönüştüğü veya PrP

C

’i 


kodlayan  gende  (insanlarda  PRNP  geni)  meydana  gelen 

mutasyonlar  sonucu,  PrP

Sc

  şekillendiği  varsayılmaktadır. 



Fakat mutasyonlar olmadan konformasyonel değişiklikle‐

rin nasıl gerçekleştiği henüz bilinmemektedir (4). 



 

PRİON HASTALIKLARI 

TSE  etiyolojisinde  horizantal,  vertikal  bulaşma  ve  ge‐

netik predispozisyon söz konusudur. Klinik olarak hasta‐

lığın  meydana  gelmesinden  önce  aylarca  veya  yıllarca 

süren bir inkübasyon süresi gözlenmektedir (6). Hastalık, 

nöronal  kayıp  ve  beyinin  spongiform  dejenerasyonu  ile 

birlikte aktive olmuş astrositler ve mikroglia ile karakteri‐

zedir  (7).  İnsan  ve  hayvanlarda  belirlenen  prion  hastalık‐

ları, Tablo’da gösterilmektedir (8). 

İnsanlarda prion hastalıklarının en sık görülen formu, 

her yaştaki ve etnik gruptaki, kadın ve erkekleri etkileyen, 

sCJD’dir.  PRNP  geninin,  metionin  ve  valin  polimorfik 

bölümlerinin, sporadik, iatrojenik ve variant CJD duyarlı‐

lığını  etkilediği  tespit  edilmiştir.  Kafkas  nüfusunun  %40 

ile  yapılan  bir  araştırmada,  sCJD  hastaların  yaklaşık 

%60’ının,  vCJD  hastalarının  %100’ünün  metionin  homo‐

zigot  olduğu  tespit  edilmiştir.  Bu  durum,  prion  hastalık‐

larının  kalıtsal  olmayan  formları  arasında  genetik  yatkın‐

lık  olabileceğini  göstermektedir.  sCJD’nin,  genel  ölüm 

oranı her yıl yaklaşık 1 milyon insanda 1‐2 vakadır (9). 

 

 

Tablo.   Prion hastalıkları  



Hastalık adı Konak 

Patogenez 

Mekanizması 

Kuru 


İnsan Törensel 

yamyamlık ile enfeksiyon 

iCJD 

İnsan 


Prion ile kontamine HGH, dura mater grefti ile enfeksiyon 

vCJD 


İnsan Sığır prionları ile enfeksiyon 

fCJD 


İnsan 

PrP geninde germline mutasyonlar 

sCJD 

İnsan 


Somatik mutasyon veya PrP

C

’nin, PrP



Sc

’e spontan dönüşümü 

GSS 

İnsan 


PrP geninde germline mutasyonlar 

FFI 


İnsan 

PrP geninde germline mutasyonlar  

FSI 

İnsan 


Somatik mutasyon veya PrP

C

’nin, PrP



Sc

’e spontan dönüşümü 

Scrapie 

Koyun, Keçi 

Genetiksel olarak duyarlı hayvanlarda enfeksiyon 

BSE Sığır 

Prion ile kontamine et ve kemik unu ile enfeksiyon 

TME Vizon 

Koyun 

veya 


sığır prionları ile enfeksiyon 

CWD Katır geyiği, elk 

Bilinmiyor 

FSE 


Kedi 

Prion ile kontamine sığır dokuları, et ve kemik unu ile enfeksiyon 

EUE  

İri ceylan, Nyala 



Afrika antilobu  

Prion ile kontamine et ve kemik unu ile enfeksiyon 

 

iCJD, iatrojenik Creutzfeldt- Jakob hastalığı (CJD); vCJD, varyant CJD; fCJD, familial (ailesel) CJD; sCJD, sporadik CJD; GSS, Gerstmann-

Sträussler-Scheinker hastalığı; FFI, fatal familial insomnia; FSI, fatal sporadik insomnia; BSE, bovine spongiform ensefalopati; TME, transmissible 

mink ensefalopati; CWD, chronic wasting disease; FSE, feline spongiform ensefalopati; HGH, human growth hormone (insan büyüme hormonu); 

EUE, egzotik toynaklı ensefalopatisi 

 

 



Patolojik prion proteininin tespiti     

 

143

Aile  içinde  genetik  olarak  ortaya  çıkan  fCJD  oranının 

yaklaşık %10 ile %20 arasında olduğu ve fCJD vakalarının 

PRNP geninin, kodon 200 mutasyonları ile ilişkili olduğu 

bildirilmiştir  (9,10).  Ayrıca  Brezilya’da  bir  ailede,  PRNP 

geninin  kodon  183  mutasyonunun  da,  fCJD’e  neden  ol‐

duğu tespit edilmiştir. Yapılan araştırmada, ailede 3 kuşak 

boyunca  17  kişinin  hastalıktan  etkilenmiş  olabileceği  be‐

lirlenmiştir (11). 

Britanya’da, 1995 yılında BSE ile kontamine gıdaların, 

insanlar tarafından tüketilmesi ile vCJD vakalarının ortaya 

çıktığı bildirilmiştir. Deneysel çalışmalar sonucu elde edi‐

len  patolojik  ve  biyokimyasal  kanıtlar  ile  vCJD  ve  BSE’e 

aynı  prion  ajanının  neden  olduğu  doğrulanmıştır  (12). 

Özellikle  genç  insanlarda  görülen  hastalığın  bu  formu, 

20’li yaşlarında, 200 insanın ölümüne neden olmuştur (9). 

Nadiren de olsa, insandan insana prion hastalıklarının 

nakli,  cerrahi  aletlerin  yanlış  dekontaminasyonu,  insan 

kadavra  dokularından  alınan  biyolojik  ürünlerin  kulla‐

nımı ya da kan transfüzyonu ile gerçekleşmektedir (9). Bu 

şekilde  nakledilen  iCJD,  ilk  kez  Duffy  ve  ark.  tarafından, 

korneal  greft  uygulamasından  18  ay  sonra,  otopsi  bulgu‐

ları  ile  CJD  olduğu  tespit  edilen  55  yaşındaki  bir  hastada 

bildirilmiştir  (35).  Korneal  greft  donörünün  de,  CJD  so‐

nucu öldüğü, otopsi sonucu ile doğrulanmıştır. O tarihten 

itibaren,  kornea grefti ile olası CJD nakli riski  bulunan  2 

vaka  sırasıyla,  Almanya  ve  Japonya’da  bildirilmiştir.  Al‐

man  hasta,  korneal  greft  uygulamasından  30  yıl  sonra  46 

yaşında  ölmüştür.  Japon  hastada  da  CJD  varlığı,  otopsi 

sonucu ile doğrulanmıştır (13). 

Epidemik  bulaşıcı  bir  hastalık  olan  Kuru,  1950’lerde 

Papua  Yeni  Gine’deki,  Fore  kabilesinde  tespit  edilmiştir. 

Hastalığın, ritüel bir ceneaze töreni sırasında ölen insanın 

beyninin  kafatasından  çıkarılıp,  pişirilip  yenmesi  ile  in‐

sanlara  bulaştığı  belirlenmiştir  (14).  Kuru,  onlarca  yıl  sü‐

ren (50 yıla kadar) inkübasyon süresine sahiptir (15). 

En  yaygın  ailesel  TSE,  GSS’dir.  Genellikle  hayatın 

üçüncü  veya  dördüncü  on  yılında  meydana  gelir.  GSS’e 

neden  olan  mutasyon  (P102L)  ilk  kez  1989  yılında  Hsiao 

tarafından  belirlenmiştir.  Daha  sonra  prion  protein  geni‐

nin  farklı  kodonlarında  (kodon  102,  105,  117,  145,  198) 

meydana  gelen  birçok  mutasyonun  da,  GSS’e  neden  ol‐

duğu tespit edilmiştir (11,15). 

FFI  ismi  ilk  kez,  1986  yılında  Lugaresi  ve  ark.  tarafın‐

dan,  progresif  insomni,  otonomik disfonksiyon, dizartri, 

tremor ve miyoklonusu  olan  52  yaşındaki  bir  hastada 

kullanılmıştır.  Hastanın  beş  kuşak  boyunca  ki  akrabaları 

arasında  yapılan  araştırmada,  7  kişinin  nöropatolojik  in‐

celeme  sonucu  FFI  olduğu,  22  kişinin  ise  muhtemelen 

FFI’dan  öldüğü  tespit  edilmiştir  (11).  Kalıtsal  bir  prion 

hastalığı  olan  FFI,  PRNP  geninin  kodon  178’indeki 

missense  mutasyonlar  ile  ilişkilendirilmektedir.  Bununla 

birlikte,  PRNP  geninde  mutasyon  şekillenmeden  de  geli‐

şen, sporadik FFI vakaları bildirilmiştir (16).  

HASTALIĞIN TANISI 

Virüs  ve  bakteriler  tarafından  meydana  getirilen  has‐

talıklardan  farklı  olarak  prion  hastalıklarının,  serolojik 

veya  hücre  kültür  analizleri  ve  PCR  gibi  yöntemler  ile 

tanımlanması  güçtür.  Çünkü  enfeksiyöz  ajan  olan 

prionun,  nükleik  asit  bileşeni  yoktur  ve  normal  konak 

prion  proteininin  anormal  biçimi  olarak  meydana  gel‐

mektedir. Enfekte organizma tarafından yabancı bir orga‐

nizma  olarak  tanımlanmadığı  için,  immünolojik  yanıt 

gözlenmemektedir.  Prion  hastalıkları,  genellikle  kliniksel 

olarak  tanımlanmakta  ve  beyin  dokusunun  post‐mortem 

histopatolojik  analizi  ile  doğrulanmaktadır.  Prion  hasta‐

lıklarının  tespitinde  şuan  tek  güvenilir  moleküler  belirle‐

yici, PrP

Sc

’dir. Hastalığın tanısında, PrP



Sc

’nin merkezi sinir 

sisteminde  ve  lenforetiküler  dokularda  varlığı  araştırıl‐

maktadır (6). 



Tanı için Kullanılan Metotlar 

1.”Western Blot”: İmmünolojik bir yöntem olan “wes‐

tern blot” tekniği, beyin ve diğer dokulardaki proteinaz K 

dirençli,  PrP  fragmentlerinin  tespitine  dayanmaktadır. 

Testin  prensibi,  monoklonal  antikorların  patolojik  prion‐

lara selektif olarak bağlanması ve takiben renk reaksiyonu 

vermesidir.  Test  prosedürüne  göre  beyin  ya  da  omurilik 

parçaları  homojenize  edilerek,  proteinaz  K  ile  parça‐

lanmakta  ve  poliakrilamid  jele  aktarılmaktadır.  Örnek 

elektroforetif  olarak  ayrımından  sonra  bir  membrana 

transfer  edilmekte  ve  monoklonal  antikorlar  kullanılarak 

kemilüminesans  yardımıyla  patojen  prion  proteinleri 

saptanmaktadır.  Patolojik  prion  proteinleri,  proteinaz  K 

ile  parçalanmadıklarından,  protein  bantları  immünolojik 

olarak işaretlenmekte ve boyanmaktadır (6, 17).  


Patolojik prion proteininin tespiti 

144

“Western  blot”  testinde  oluşan  bantların  yoğunluğu, 

protein glikolizasyonunun miktarını gösteren bir değerdir 

(6,18).  Collinge  ve  meslektaşları,  bant  yoğunluğunun 

sporadik,  iatrojenik  ve  yeni  variant  CJD  (nvCJD)’in  ayrı‐

mında  kullanılabileceğini  bildirmiştirler  (36).  Yaptıkları 

analizlerde,  4  tip  bant  oluşumunu  tespit  etmişlerdir. 

Bovine  spongiform  ensefalopati  (BSE)  ile  nvCJD’nin  aynı 

bant örneğini (tip–4), sCJD’nin tip‐1 ve tip‐2, iCJD’nin ise 

tip‐3 bandını gösterdiklerini bildirmişlerdir (11). “Western 

blot”  tekniği,  sodyum  fosfotungstik  asit  ile  PrP

Sc

’nin 



presipitasyonu  gibi  ekstraksiyon  metotları  ile  genişletile‐

bilmektedir.  Hamster  beyin  homojenatında,  insan  sereb‐

rospinal sıvısında,  beyin dokusunda ve idrarında mevcut 

olan düşük veya yüksek konsantrasyonlardaki, PrP



Sc

’lerin 


sensitivitesinin,  streptomisin  presipitasyonu  ile  dikkat 

çekici şekilde arttığı tespit edilmiştir (19). 

2.  ELISA:  Bu  yöntemde,  monoklonal  antikorla  kaplı 

pleytlere  dilüe  edilmiş  örnek  uygulanmakta  ve  antikora 

bağlı  bir  deteksiyon  sistemi  ile  PrP

Sc

  miktarı  belirlenmek‐



tedir  (18).  Proteinaz  ile  muamele  işlemini  içeren  örnek 

hazırlama  aşamasını,  presipitasyon  ve  analiti  zenginleş‐

tirmek  için  gerçekleştirilen  santrifüj  adımları  takip  eder. 

Renk dönüştürücü enzim ile birleşmiş antikorun kullanıl‐

dığı  sandviç  ELISA  ile  tanımlama  yapılır.  Tanımlama 

kemilüminesans  ile  gerçekleşir.  Kemilüminesans  ile  ta‐

nımlamada, “cut‐off” değerleri kullanılır

 

(6).  


Sandviç ELISA yöntemi ile 1 LD

50

 (öldürücü etkili doz) 



BSE  enfektivitesinden  daha  az  oranda  PrP

Sc

  içeren  örnek‐



lerdeki  ve  klinik  semptom  başlangıcından  önce,  BSE’li 

sığır  beyinlerindeki  PrP

Sc

  varlığı  tespit  edilebilmektedir 



(18).  ELISA  testleri,  yüksek  sensivite  ve  spesifitiye  sahip 

olup scrapie, BSE ve CWD’in sürveyans programlarındaki 

çok  sayıdaki  numunenin  taranması  için  kullanılmaktadır 

(12). 


3.  İmmunhistokimya  (IHC):  Amiloid  plak  birikimi, 

astrogliosis  ve  nöral  hücrelerin  kaybolması  gibi  prion 

hastalıkları  için  tipik  olan  özellikler,  beyin  kesitlerinin, 

IHC  analizi ile  tespit  edilebilmektedir  (17). IHC,  formalin 

ile  fiske  edilmiş,  dondurulmuş  ve  parafine  gömülü  doku 

örneklerindeki,  PrP

Sc

’nin  in  situ  belirlenmesine  ve  prion 



hastalıklarında  oluşan  amiloid  plakların,  Alzheimer  gibi 

nörodejeneratif  hastalıklarda  oluşan  nöritik  plaklardan 

ayrımına,  imkân  sağlamaktadır  (6,  20).  Beyindeki,  PrP 

immunpozitif  amiloid  plaklar,  bazı  prion  hastalıkları  için 

son derece spesifik bir tanı özelliğidir. Bütün Gerstmann‐

Sträussler‐Scheinker  hastalarında  ve  bazı  CJD  hastala‐

rında,  PrP  immunpozitif  amiloid  plaklar  bulunmaktadır.  

vCJD’de  spongiform  vakuoller  ile  çevrelenmiş  florid 

plaklar, diğer insan prion hastalıklarında bulunmamakta‐

dır. Bu plaklar,  vCJD’i diğer prion hastalıklarından ayıran 

bir  patogenezdir.  Benzer  florid  plakların,  BSE  ile  enfekte 

maymunlarda bulunması, vCJD ve BSE’e aynı prion türü‐

nün  neden  olduğu  hipotezinin  ortaya  çıkmasına  neden 

olmuştur (6).  

IHC,  sadece  PrP

Sc

’nin  varlığını  tespit  etmez.  Aynı  za‐



manda  PrP

Sc

’nin  beyin  ve  lenfoid  dokulardaki  dağılımını 



da  ortaya  çıkarır.  Astrositik  marker  protein  olan  Glial 

Fibriller Asidik Proteine (GFAP), karşı antikorlar kullana‐

rak  yapılan  immunhistokimyasal  boyama  ile  astrositik 

glikozun,  beyin  dokusundaki  derecesi  belirlenebilmekte‐

dir.  Bazı  prion  türlerinin  (vCJD,  scrapie  ve  CWD),  yoğun 

lenfotropizme  sahip  olması  nedeniyle,  immunhistokim‐

yanın  TSE’lerin  preklinik  tanısında  kullanılması  öneril‐

mektedir.  Yakın  geçmişte  yapılan  bir  çalışmada,  IHC  ile 

oral  olarak  CWD  prionlarına  maruz  kalan  bir  geyiğin,  

lenfoid  dokularında,  42  gün  sonra  patolojik  PrP  proteini 

saptanmıştır.  Yapılan  diğer  bir  çalışmada  bir  sığır,  100  gr 

BSE’li  beyin  ile  oral  olarak  enfekte  edilmiş  ve  farklı  za‐

manlarda  analizler  yapılmıştır.  Klinik  olarak  belirtilerin 

görülmesinden çok kısa bir süre önce histolojik olarak po‐

zitif  sonuç  elde  edilmiş  iken,  immunhistokimyasal  tek‐

nikler ile 6 ay önceden, PrP

Sc

 birikimi tespit edilmiştir (6). 



4.  “Bioassay”:  Deneysel  olarak  hayvanların  enfekte 

edilerek,  diagnostik  ve  araştırma  uygulamaları  ile  prion 

türünün  tanımlanmasını  amaçlayan  bir  metottur.  Bu  me‐

tot  ile  dokulardaki  PrP

Sc

  enfektivitesi  hakkında  önemli 



bilgiler  elde  edilmiştir.  “Biyoassay”  analizleri  uzun  sür‐

mekte (BSE’nin, RIII faresindeki inkübasyonu 408 gündür) 

ve yoğun iş gücü gerektirmektedir. Sonuçları yorumlamak 

her  zaman  kolay  değildir.  Homolog  türler  arasında  yapı‐

lan, “bioassay” çalışmaları en duyarlı yöntemdir. Örneğin, 

BSE için dana “bioassay”leri, fare “bioassay”lerinden daha 

duyarlıdır.  Deneysel  olarak  enfekte  edilebilecek  tür  çeşi‐

dinin  sınırlı  olması  insan,  koyun,  geyik,  elk  ve  büyükbaş 

PrP  genlerini  taşıyan,  transgenik  farelerin  üretilmesini 


Patolojik prion proteininin tespiti     

 

145

sağlamıştır  (7).  Transgenik  fareler,  BSE  prionları  ile 

enfekte  olmaya  karşı,  sığırlardan  10  kat,  RIII  farelerden 

1000  kat  daha  duyarlı  sığır  PrP’leri  eksprese  ederler  (6).  

Ayrıca,  doğal  konağa  genetik  yakınlıklarından  dolayı 

inkübasyon  süreleri  kısalmıştır  (7).  Bu  özellikleri  trans‐

genik  fareleri,  insan  ve  sığır  prionların  tanımlanmasında 

önemli kılmaktadır (6). 

5.  Hücre  Kültür  Teknikleri:  Hücre  kültür  modelleri, 

prion  enfeksiyon  çalışmalarında  PrP

Sc

  oluşumunun  mole‐



küler  mekanizmasının  ve  hücre  otonom  modelinde 

PrP


C

’nin, PrP

Sc

’e dönüşümünde, PrP’nin amino asit dizile‐



rinin  ve  yapısal  kısımlarının daha  iyi  anlaşılmasını  sağla‐

mak için tasarlanmaktadır. Prion enfeksiyon mekanizması 

çalışmalarında,  farklı  duyarlı  hücreler  (N2a;  fare  nöro‐

blastoma,  PC12;  rat  feokromositoma  gibi)  kullanılmak‐

tadır.  Nörohipotalmik  hücre  olan  GT1,  yüksek  seviye‐

lerdeki  PrP

C

  ekspresyonları  gösterir  ve  prion  hastalıkla‐



rına,  diğer  hücrelerden  daha  duyarlıdır.  Priona  hassas 

farklı  hücrelerin  bulunması, prion  enfeksiyonlarının  araş‐

tırılabileceği  yeni  hücre  kültür  modellerinin  geliştirilme‐

sini  kolaylaştırmaktadır.  Prion  enfekte  beyinlerden  elde 

edilen  primer  kültürler,  devamlı  pasajlanan  hücreleri  ko‐

laylıkla sağlamaktadır. Örneğin, ScHB (scrapie ile enfekte 

hamster  beyin  hücresi)  ve  SMB  (scrapie  ile  enfekte  fare 

beyin hücresi) prion ile enfekte hayvanlardan üretilmiştir. 

Günümüzde insan embriyonik kök hücreleri, prion hasta‐

lıklarının enfeksiyon mekanizmalarının aydınlatılmasında 

kullanılmaya başlamıştır (17). 

Enfektivite  ve  öldürücü  etkili  dozun  tespit  çalışmala‐

rında,  hücre  kültürleri  de  kullanılmaktadır.  Prion  ile 

enfekte  hayvanların  beyin  homojenatları,  pasajlanmadan 

1‐2  gün  önce  kültür  ortamına  eklenir.  Her  hücrenin 

enfektivitesi  veya  PrP

Sc

  üretimi,  prion  ile  enfeksiyon  ora‐



nına  göre  belirlenir.  Enfektivite,  hücreler  intraserebral 

inokülasyon  ile  deney  hayvanlarının  beyinlerine  enjekte 

edildikten  sonra  ölçülür.  Deney  hayvanları  beynine  en‐

jekte  edilmeden  önce  hücreler,  tekrar  eden  donma‐erime 

çevrimi ile lize edilir. 1 yıl boyunca PrP

Sc

 tespit edilen hüc‐



reler  ve  hayvanlar  “western  blot”  ile  kontrol  edilir.  Yapı‐

lan  gözlemlerden  sonra  LD

50

  dozu,  lizat  enjekte  edilen 



hayvanların hayatta kalma eğrisinden elde edilir (17). 

6. Histo Blot: Bu yöntem ile anatomik doku korunarak, 

dokulardaki duyarlı proteinler belirlenir. Bu yöntemin bir 

dezavantajı,  fikse  edilmemiş  materyale  ihtiyaç  duyulma‐

sıdır.

 

Beyindeki  küçük  miktarlardaki,  PrP

Sc

’nin  tanımlan‐



ması  için  kullanışlı  bir  metottur.  Taze,  fikse  edilmemiş 

beyin dokuları, nitroselüloz membran üzerinde kurutulur 

ve PrP

C



i elimine etmek için proteinaz K ile muamele edi‐

lir.  Guanidin  hidroklorid  ile  proteinaz  dirençli  PrP

Sc

 

denatüre  edilir  ve  immunhistokimyasal  yöntemle,  PrP



Sc

 

belirlenir (21, 22).  



7.  Cell  Blot:  Lamel  üzerinde  gelişen  hücrelerin,  nitro‐

selüloz  membrana  transfer  edilerek,  proteinaz  K  dirençli 

PrP’lerin,  “western  blot”  ile  belirlenmesini  kapsayan  bir 

yöntemdir (17). Çoklu bağımsız hücre kültürlerindeki pri‐

on  enfeksiyonlarının  belirlenmesinde  ve  PrP

Sc

  seviyeleri‐



nin karşılaştırılmasında duyarlı ve hızlı bir yöntemdir (23). 

8.  Slot  Blot:  Bu  yöntemde,  nitroselüloz  membrandan 

hücre  lizatı  filtre  edilir,  anti‐PrP  antikorlar  kullanarak, 

proteinaz  K  dirençli  PrP  belirlenir  (17).  Slot  blot  anali‐

zinde,  amiloid  reaksiyonu  sırasında  bölünen  oligomerler 

ile  ortamda  artan  oluşumların  belirlenmesi  için  spesifik 

prion aptameri olan SAF–93 kullanılır (24).

 

9.  Pet  Blot:  İnkübasyon  süresinin  erken  evrelerinde, 



PrP

Sc

  varlığının  belirlenebildiği  oldukça  duyarlı  ve  spesi‐



fik  bir  yöntemdir.  Deneysel  olarak  enfekte  edilen  farede, 

intraserebral  inokülasyondan  30  gün  sonra,  klinik  belirti‐

ler ortaya çıkmadan 145 gün önce beyindeki PrP

Sc

 varlığı, 



PET  blot  yöntemi  ile  tespit  edilmiştir.  Bu  yöntemde 

formalinle fikse edilmiş, parafin bloklarda saklanan doku, 

yoğun  biçimde  proteinaz  K  ile  muamele  edilir  ve  daha 

sonra  direkt  olarak  nitroselüloz  membrana  taşınır. 

Membrandaki  PrP

Sc

,  yüksek  derecede  duyarlık  gösteren, 



spesifik antikorlar kullanılarak belirlenir (21). 

10.  Protein  Misfolding  Siklik  Amplifikasyon  (PMCA): 

Konsept  olarak  DNA’nın  polimer  zincir  reaksiyonu  ile 

amplifikasyonuna  benzemektedir  (17).  PMCA  teknolojisi, 

in  vivo  PrP

Sc

  replikasyonunun  hızlandırılmış  sikluslarını 



içeren  bir  metotdur.  Her  siklus,  2  aşamadan  (inkübasyon 

ve  sonikasyon)  oluşmaktadır.  İlk  aşamada  düşük  oranda 

PrP

Sc

 ve yüksek oranda PrP



C

 içeren örnek,  PrP

Sc

 polimer‐



lerinin  gelişmesini  teşvik  etmesi  için  inkübe  edilir.  İkinci 

aşamada  ise  polimerleri  yıkmak  için  örneğe  ultrason  uy‐

gulanarak, konvertör ünitelerin sayısı artırılır. Bu 2 aşama, 


Patolojik prion proteininin tespiti 

146

her siklusta uygulanarak, elde edilen PrP

Sc

 miktarı artırılır 



(25). Siklik amplifikasyondan sonra örnekte yeni şekillen‐

dirilen proteinlerin, %97’sinden fazlası PrP

Sc

 olduğu tespit 



edilmiştir (26). 

Dokulardaki  ve  biyolojik  sıvılardaki  belirlenemeyen, 

prion proteinleri ile enfekte presemptomatik hamsterların 

kanındaki  prion  bu  yöntem  ile  tespit  edilmiştir



 

(17).  Ay‐

rıca süt ve idrar gibi çeşitli sekresyonlardaki ve hayvanlar 

tarafından kontamine edildiği varsayılan toprak ve sudaki 

PrP

Sc

, PMCA yöntemi ile belirlenebilmektedir (12). 



11.  Konformasyon  Bağlı  İmmunassay  (CDI):  Bu  yön‐

teminde,  PrP



Sc

‘i  selektif  olarak  çökeltmek  için,  doku 

homojenatları sodyum fosfotungstik asit ile inkübe edilir. 

PrP


C

  ve  PrP

Sc

’i  birbirinden  ayırmak  için  denatürasyon, 



proteinaz K yerine

 

guanidin hidroklorid ile yapılmaktadır 



(27).  Tespit  edici  antikor,  enfekte  olmamış  formda  (PrP

C



her zaman görülen ama enfeksiyoz formun (PrP

Sc

) sadece 



denatürasyon  sırasında  görülen,  konformasyon  bağımlı 

epitopu  (antijen  molekülündeki  kimyasal  uç  yapılar)  be‐

lirlemek  için  kullanılır.  Antikor  bağlanma  miktarı, 

denatüre PrP

Sc

 ve doğal PrP



Sc

 arasındaki sinyal farklılıkla‐

rına  bağlı  olarak  değişir.  Sinyal  farklılıkları,  doku  homo‐

jenatlarındaki  PrP

Sc

’nin  tanımlayıcı  bir  kriteri  olarak  kul‐



lanılır

 

(6). 


12.  Genişletilmiş  Disosiyasyon  Lanthanide  Floresan 

İmmunassay  (DELFIA):  Bu  yöntemde,  guanidin  hidro‐

klorür  ile  PrP

Sc

  ekstraksiyonu  gerçekleştirilir  (17).  PrP’i 



çözündürmek  için  guanidin  hidroklorür,  iki  farklı 

konsantrasyonda  uygulanır.  Serbest  PrP,  monoklonal  an‐

tikor ile yakalanır. Monoklonal antikor ve PrP kompleksi, 

europium  ile  işaretlenmiş  olan  antikorlar  ile  belirlenir. 

Zaman ayrımlı floresans kullanarak, iki farklı konsantras‐

yonda  (çözünen  ve  çözünmeyen)  hazırlanan  örneğin 

kantitasyonu  yapılır  (28).  Çözünmeyen  PrP’nin,  total  PrP 

konsantrasyonuna  oranı  bu  yöntem  için  belirleyici  bir 

kriterdir  (17).  Bu  yöntem  ile  10  pikograma  kadar  PrP  be‐

lirlenebilmektedir (28). 

13.  Kapiller  Jel  Elektroforez:  Floresan  işaretli  sentetik 

PrP  peptid  ile  doku  örneklerinde  mevcut  olan  PrP’nin, 

antikora  bağlanmak  için  yaptıkları  mücadeleyi  belirle‐

meye  dayanan  bir  yaklaşımdır.  Serbest  peptid  ve  antikor 

peptid pikleri, kapiller elektroforez ile birbirlerinden ayırt 

edilmektedir  (17).  Ultrasantrifügasyon  yöntemleri  ile  be‐

yinden  ekstrakte  edilen  prion  proteini,  sodyum  lauroyl 

sarkozin ve proteinaz K ile muamele edilir. Son santrifüj‐

den  sonra  elde  edilen  pelet,  süspanse  edilerek,  sodyum 

dodesil  sülfat  ve  2‐merkaptoetanol  ile  muamele  edilir  ve 

kaynatılırarak, elektroforez işlemine tabi tutulur. Schmerr 

ve  ark.    yaptıkları  çalışmada  bu  yöntemin,  scrapie  teşhisi 

için “western blot” yöntemine göre yaklaşık 100 kat daha 

az örnek miktarına ihtiyaç duyduğunu bildirmişlerdir (29).  

14. Floresan Korelasyon  Spektroskopi (FCS): Solüsyon 

içinde  lazer  ışınları  arasından  geçen,  floresan  işaretli  mo‐

lekülleri  belirlemeye  dayanan  bir  metottur.  Analiz  solüs‐

yonu,  PrP

Sc

  agregatlarına  kuvvetli  bir  şekilde  bağlanan, 



flüorofor  ile  işaretli  anti‐PrP  antikorlarını  içermektedir. 

Anti‐PrP  antikoru  veya  rekombinant  PrP  ile  işaretlenmiş 

PrP

Sc

,  rölatif  floresan  yoğunluğuna  göre  tespit  edilir  (17, 

18).  Anti‐PrP  antikorları  bağlanan  PrP

Sc

,  monomerik 



PrP

C

’nin  arka  planında  kolayca  görülebilmektedir.  Bu 



metodun,  “western  blot”  metodundan  yaklaşık  20  kat 

daha  duyarlı  olduğu  bildirilmiştir.  CJD  hastalarının 

%20’sinin  serebrospinal  sıvısında  ilk  kez  bu  yöntem  ile 

PrP


Sc

 tespit edilmiştir (18).  

15.  Multispektral  Ultraviyole  Floresan  Spektroskopi 

(MUFS):  Bu  yöntemde  proteinler,  ultraviyole  radyasyon 

ile  uyarılarak,  spesifik  floresan  emisyon  tarzlarına  göre 

belirlenirler. Bu şekilde hücresel prion proteinini, patolojik 

prion  proteininden  ve  farklı  PrP

Sc

  formlarından  ayırmak 



mümkün olmaktadır (18). 

16. Aptamer: Aptamer, spesifik biçimde hedef proteine 

bağlanan  DNA  veya  RNA  molekülleridir  (17).  PrP

C

 



ve/veya  PrP

Sc

’nin  de,  kimyasal  olarak  sentezlenen,  stabi‐



lize ve mobilize edilen spesifik nükleik asit aptamerlerinin 

olduğu  bildirilmiştir  (30).  Weiss  ve  ark.  (1997)  yaptıkları 

çalışmada,  G  kuartet  motiflerine  sahip  RNA  aptamer‐

lerinin,  PrP’nin  amino  ucuna  bağlandığını  tespit  etmiş‐

lerdir  (31).  İn  vitro  prion  analizlerinde,  PrP

Sc

’nin  spesifik 



bağlanma  aptamerinin,  PrP’nin  proteinaz  dirençli  form‐

larının  bir  araya  gelmesini  engellediği  belirlenmiştir  (17). 

Bu  tespite  dayanarak,  RNA,  DNA  ve  peptid  aptamerle‐

rinin, prion hastalıklarının tanısında ve tedavisinde yararlı 

olabileceği düşünülmektedir (30). 

17.  Fourier  Transform  İnfrared  (FT‐IR)  Spektroskopi: 



Patolojik prion proteininin tespiti     

 

147

Kan ve nöronol dokudaki patolojik prion proteinin, belir‐

lenmesi  için  umut  veren  bir  biyofiziksel  yöntemdir  (32). 

Bu  yöntem,  infrared  spektrumundaki  çok  değişkenli  ana‐

lizlerin birleşmiş olduğu tanımlayıcı bir metottur (17). FT‐

IR  ile  prion  proteinlerinin  üç  boyutlu  yapısı  belirlenmek‐

tedir.  Pan  ve  ark.  bu  yöntemle  yaptıkları  çalışmada, 

PrP

C

’nin,  %42’sinin  α  heliks,  %3’ünün  β‐sheet  formunda 



iken  PrP

Sc

’nin  %30’unun  α  heliks,  %43’ünün  β‐sheet  for‐



munda  olduğunu  tespit  etmişlerdir  (37).    Gasset  ve  ark.  

PrP


Sc

’nin,  proteinaz  dirençli  çekirdeği  olan  PrP27‐30’un, 

%54’ünün  β‐sheet,  %25’inin  α  heliks  yapısında  olduğunu 

bildirmişlerdir  (38).  FT‐IR  ile  PrP

Sc

  ve  PrP27‐30  karak‐



terizasyonunun  yapılabilmesi,  antikorlardan  bağımsız 

olarak, memeli türü ve spesifik TSE kısıtlamaları olmadan, 

moleküler  suş  tiplemesinin  bu  yönteminle  yapılmasına 

imkan vermektedir (32). 

18.  “Flow  Microbead  Immunoassay”  (FMI):  Mikro‐

boncuklara  kovalent  olarak  bağlanmış  anti‐PrP  antikorla‐

rının  kullanıldığı  bir  metottur  (17).  Mikro‐boncuklar  ile 

bloklanan 

örneklerin, 

floresan 

yoğunluğu, 

“flow 


cytometer”  ile  belirlenir.  Floresan  yoğunluğu,  PrP

Sc

  kon‐



santrasyonu ile doğru orantılı olarak artış gösterir (33). Bu 

metot  ile  sığır  etindeki  7  pmol  /  7  nmol  ve  kemik  unun‐

daki  %0,3’den  daha  yüksek  konsantrasyondaki  rekombi‐

nant PrP/ PrP

Sc

 belirlenebilmektedir (17). 



19.  Biomarkerlar:  PrP

Sc

,  TSE’nin  post‐mortem  tanısı 



için  uygun  bir  işarettir.  Çünkü  enfekte  insanların  ve  hay‐

vanların Santral Sinir Sistemlerinde (SSS) yüksek konsant‐

rasyonda,  PrP

Sc

  bulunmaktadır.  Bununla  birlikte,    PrP



Sc

 

preklinik tanıda sınırlı olarak kullanılabilmektedir. Çünkü 



PrP

Sc

,  SSS  dışında,  özellikle  vücut  sıvılarında  (kan,  idrar 



gibi),  oldukça  düşük  konsantrasyonda  bulunmaktadır. 

Prion  ile  enfekte  insanların  ve  hayvanların  idrarlarında, 

proteinaz  dirençli  PrP  kökenli  moleküller  belirlenmiştir. 

Fakat güvenilir rutin bir test henüz geliştirilememiştir (6). 

Farklı  RNA  görüntüleme  teknolojileri  kullanılarak, 

yeni bir transkriptin eritroid farklılaşma faktörünü kodla‐

dığı  (EDRF)  ve  bu  faktör  ekspresyonunun  scrapie  ile 

enfekte farede, hastalığın gelişimi sırasında aşamalı olarak 

azaldığı belirlenmiştir. BSE ile enfekte büyük baş serumla‐

rında  belirlenen  nükleik  asitlerin,  hastalığın  gelişimi  ile 

beraber  ortaya  çıktığı  ile  ilgili  benzer  yaklaşımlar  bulun‐

maktadır (6). 

20.  Elektrokardiyografi  (EKG):  TSE’lerin  tanısındaki 

diğer  bir  invazif  olmayan  test,  yüksek  çözünürlükteki 

elektrokardiyografidir.  EKG  ile  enfeksiyonun  erken  saf‐

halarında  kalp  hızında  belirgin  değişimlerin  olup  olma‐

dığı  araştırılmıştır.  EKG,  deneysel  olarak  BSE  ajanı  ile 

enfekte  edilen  150  sığırda  denenmiş  ve  8  ay  sonra  ölen  2 

hayvanda  Solunum  Sinüs  Aritmi  (SSA)  seviyelerinin  art‐

masına bağlı olarak, hastalık tespit edilmiştir (6). 

21.  Elektroensefalogram  (EEG):  EEG  uygulaması  ya‐

pılan  CJD  hastalarının  %75‐85’inde,  hastalığın  ileri  aşa‐

malarında  tipik  tanısal  bulgular  elde  edilmiştir.    Tipik 

EEG  bulgusu  periyodik,  bifazik  veya  trifazik,  senkronize 

keskin  dalga  kompleksleridir  (11).  Hastalığın  erken  evre‐

sinde,  EEG  ile  yaygın  düzensiz  teta  ve  delta  dalgaları  ile 

birlikte  bilateral  alfa  ve  aralıklı  yüksek  amplitüdlü  ritmik 

delta aktivitesinin tespit edilebileceği bildirilmiştir (10). 

22. Manyetik Rezonans Görüntüleme (MRI): CJD tanı‐

sında,  difüzyon  ağırlıklı  MRI  görüntülemenin  en  duyarlı 

teknik olduğu düşünülmektedir. T2 ağırlıklı MRI ile bazal 

ganglion  anormallikleri  belirlenebilmektedir.  vCJD’li 

hastalarda,  MRI  ile  talamusun  pulvinar  çekirdeğinde, 

bilateral sinyal artışı tesptit edilmiştir. Bu bulgu, vCJD için 

%78  oranında  duyarlı  ve  %100  oranında  özgül  bir  bulgu 

olarak değerlendirilmektedir (34). 



SONUÇ 

Mevcut  tanı  yöntemleri,  PrP

C

  ve  PrP



Sc

  proteinleri  ara‐

sındaki  fizikokimyasal  farklılıklara  dayanmaktadır.  Tanı 

yöntemleri  arasındaki  temel  faklılık,  saptama  seviyelerin‐

den  kaynaklanmaktadır.,  Hastalığın  preklinik  safhasında 

PrP


Sc

  birikiminin  düşük  bir  kinetiğe  sahip  olması,  tanı 

yöntemlerinin  inkübasyon  periyodunun  erken  safhala‐

rında  kullanılmasını  sınırlandırmaktadır.  Bu  kısıltlamalar 

dikkate  alınarak,  yeni  diagnostik  tekniklerde,  PrP

Sc

’nin 



tanımlanması  için  vücut  sıvılarındaki  duyarlılığın  ve 

spesifitenin  artırılması  ve  PrP

Sc

  varlığını  temsil  eden  yeni 



göstergelerin belirlenmesi hedeflenmektedir (6). 

KAYNAKLAR 

1.

 



Ji HF, Zhang HY. Beta-sheet constitution of prion pro-

teins. Trends Biochem Sci 2010; 35: 129-134. 

2.

 

Edgeworth JA, Farmer M, Sicilia A, et al. Detection of 



prion infection in variant Creutzfeldt-Jakob disease: a 

Patolojik prion proteininin tespiti 

148

blood-based assay. Lancet 2011; 377: 487-493. 

3.

 

Velayos JL, Irujo A, Cuadrado-Tejedor M, 



Paternain 

B, Moleres FJ, Ferrer V. Cellular prion protein in the 

central nervous system of mammals. Anatomoclinical as-

sociations. Neurologia 2010; 25: 228-233. 

4.

 

Mastrianni JA. Prion diseases. Clin Neurosci Res 2004; 3: 



469-480. 

5.

 



Van der Kamp MW, Daggett V. Pathogenic mutations in 

the hydrophobic core of the human prion protein can 

promote structural instability and misfolding. J Mol Biol 

2010; 404: 732-748. 

6.

 

Kübler E, Oesch B, Raeber AJ. Diagnosis of prion dise-



ases. Br Med Bull 2003; 66: 267-279. 

7.

 



Gavier-Widén D, Stack MJ, Baron T, Balachandran A, 

Simmons M. Diagnosis of transmissible spongiform en-

cephalopathies in animals: a review. J Vet Diagn Invest 

2005; 17: 509-527. 

8.

 

Prusiner SB. Prions. Proc Natl Acad Sci 1998; 95: 13363-



13383. 

9.

 



Pocchiari M, Poleggi A, Principe S, Graziano S, Cardone 

F. Genomic and post-genomic analyses of human prion 

diseases. Genome Med 2009; 1: 63. 

10.


 

Zerr I. Clinical and therapeutic aspects of prion disease. 

Handb Clin Neurol 2008; 89: 737-764. 

11.


 

Belay ED. Transmissible Spongiform Encephalopathies 

In Humans. Annu Rev Microbiol. 1999; 53: 283-314. 

12.


 

Cook RW, Richards RB, Middleton DJ. Transmissible 

Spongiform Encephalopathies. Australian and New 

Zealand Standard Diagnostic Procedure 2010; 16. 

13.

 

Belay ED, Schonberger LB. The Public Health Impact 



of Prion Diseases. Annu Rev Public Health 2005; 26: 

191–212. 

14.

 

Kalikiri PC, Sachan RG. Prions- Proteinaceous Infec-



tious Particles, JIACM 2003; 4: 334-336. 

15.


 

McKintosh E, Tabrizi SJ, Collinge J. Prion diseases.  J. 

Neurovirol 2003; 9: 183–193. 

16.


 

Wadsworth JDF, Collinge J. Update on human prion 

disease. Biochimica et Biophysica Acta 2007; 1772: 598–

609. 


17.

 

Sakudo A, Nakamura I, Ikuta K, Onodera T. Recent 



developments in prion disease research: diagnostic tools 

and in vitro cell culture models. J Vet Med Sci 2007; 69: 

329-337. 

18.


 

Ingrosso L, Vetrugno V, Cardone F, Pocchiari M. 

Molecular diagnostics of transmissible spongiform en-

cephalopathies. Trends Mol Med 2002; 8: 273-280. 

19.

 

Dong CF, Huang YX, An R, et al. Sensitive Detection of 



PrP (Sc) by Western Blot Assay Based on Streptomycin 

Sulphate Precipitation. Zoonoses Public Health, 2007; 

54: 328-336. 

20.


 

Kretzschmar HA, Ironside JW, DeArmond SJ, Tateishi 

J. Diagnostic criteria for sporadic Creutzfeldt-Jakob dise-

ase. Arch Neurol 1996; 53: 913-920. 

21.

 

Schulz-Schaeffer WJ, Tschöke S, Kranefuss N, et al. The 



paraffin-embedded tissue blot detects PrPSc early in the 

incubation time in prion diseases. Am J Pathol 2000; 

156: 51-56. 

22.


 

Taraboulos A, Jendroska K, Serban D, Yang S-L, DeAr-

mond SJ, Prusiner SB. Regional mapping of prion pro-

teins in brain. Proc Natl Acad Sci 1992; 89: 7620-7624. 

23.

 

Bosque PJ, Prusiner SB. Cultured cell sublines highly 



susceptible to prion infection. J Virol 2000; 74: 4377-

4386. 


24.

 

Tahiri-Alaoui A, Sim VL, Caughey B, James W. Molecu-



lar heterosis of prion protein beta-oligomers. A potential 

mechanism of human resistance to disease. J Biol Chem 

2006; 281: 34171–34178. 

25.


 

Soto C, Saborio GP, Anderes L. Cyclic amplification of 

protein misfolding: application to prion-related disorders 

and beyond. Trends Neurosci 2002; 25: 390-394. 

26.

 

Saborio GP, Permanne B, Soto C. Sensitive detection of 



pathological prion protein by cyclic amplification of pro-

teinmisfolding. Nature 2001; 411: 810-813. 

27.

 

McCutcheon S, Hunter N, Houston F. Use of a new 



immunoassay to measure PrP Sc levels in scrapie-in-

fected sheep brains reveals PrP genotype-specific differ-

ences. J Immunol Methods 2005; 298: 119-128. 

28.


 

Dabaghian RH, Barnard G, McConnell I, Clewley JP. An 

immunoassay for the pathological form of the prion pro-

tein based on denaturation and time resolved fluorome-

try. J Virol Methods 2006; 132: 85-91. 

29.


 

Schmerr MJ, Jenny A, Cutlip RC. Use of capillary so-

dium dodecyl sulfate gel electrophoresis to detect the 

prion protein extracted from scrapie-infected sheep. J 

Chrom B Biomed Sci Appl 1997; 697: 223-229. 

30.


 

Gilch S, Schätzl HM. Aptamers against prion proteins 



Patolojik prion proteininin tespiti     

 

149

and prions. Cell Mol Life Sci 2009; 66: 2445-2455. 

31.


 

Weiss S, Proske D, Neumann M, et al. RNA Aptamers 

Specifically Interact with the Prion Protein PrP. J Virol 

1997; 71: 8790–8797. 

32.

 

Beekes M, 



Lasch P, 

Naumann D. Analyti-

cal applications of Fourier transform-infrared (FT 

IR) 


 spectroscopy in microbiology and prion research. 

Vet 


Microbiol 2007; 123: 305-319. 

33.


 

Murayama Y, Yoshioka M, Horii H, Takata M, Miura 

K, Shinagawa M. Specific detection of prion antigenic 

determinants retained in bovine meat and bone meal by 

flow microbead immunoassay. J Appl Microbiol 

2006; 101: 369-376. 

34.

 

Kallenberg K, Schulz-Schaeffer WJ, Jastrow U, et al. 



Creutzfeldt-Jakob disease: Comparative Analysis of MR 

Imaging Sequences. ANJR Am J Neuroradiol 2006; 27: 

1459-1462. 

35.


 

Duffy P, Wolf J, Collins G, DeVoe AG, Streeten B, 

Cowen D. Possible person-to-person transmission of 

Creutzfeldt-Jakob disease. N Engl J Med 1974; 290: 692-

693. 

36.


 

Collinge J, Sidle KC, Meads J, Ironside J, Hill AF. 

Molecular analysis of prion strain variation and the 

aetiology of ‘new variant’ CJD. Nature 1996; 383: 685-

690. 

37.


 

Pan KM, Baldwin M, Nguyen J, Gasset M, Serban A, 

Groth D, Mehlhorn I, Huang Z, Fletterick RJ, Cohen 

FE, Prusiner SB. Conversion of -helices into ß-sheets 

features in the formation of the scrapie prion proteins. 

Proc Natl Acad Sci USA 1993; 90: 10962-10966. 

38.

 

Gasset M, Baldwin MA, Fletterick RJ, Prusiner SB. 



Perturbation of the secondary structure of the scrapie 

prion protein under conditions that alter infectivity. 

Proc Natl Acad Sci USA 1993; 90: 1-5. 

 

 



 

 

 



 

 

 



 

Yüklə 380,37 Kb.

Dostları ilə paylaş:




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©azkurs.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin