Dr. Renate Viebahn Özet

“Micro-Perl-Sistem” : Bağışıklık Sistemini Harekete Geçirmek Ve Kan Akışını Canlandırmak Amacıyla Düşük Doz Ozon Terapi Uygulamalarında Kullanılan Uygulama Yöntemi

Dr. Renate Viebahn

Özet

Majör Otohemoterapi şeklinde uygulanan düşük doz ozon terapi uygulamasının iki temel etkisi:

1. Difosfogliserat (2,3-DPG) enziminin indüklenmesi ile hemoglobin oksijen bağının gevşeyerek çevre dokulara oksijen salınmasına yol açan oksijeni serbest bırakma etkisi

2. -interferon, tümör-nekroz-faktörü  ve interlökin 2’nin indüklenmesi ile ölçülen immün aktivasyon etkisi.

Lökositler ozon konsantrasyonlarına karşı duyarlı olduğundan yeni bir uygulama tekniği tanımlanmıştır: “Micro-Perl-Sistem”

Oksijeni serbest bıraktırma etkisi sayesinde dolaşım bozuklukları ozon terapinin klasik indikasyonları arasındadır. İmmün aktivasyon etkisi şu indikasyonlarının altında yatan bilimsel temel:Enfeksiyonlar ve immün yetmezlikler

Anahtar Kelimeler

Ozon oksijen karışımı, Difosfogliserat (2,3-DPG) indüklenmesi, dolaşım bozuklukları, immun aktivasyon etkisi, interlökin indüklenmesi, Tümör Nekroz Faktörü , enfeksiyonlar, immün yetmezlik.

Geçtiğimiz yıllarda, gittikçe artan bir biçimde ozon terapi konusunda bilimsel araştırmalara ait yeni sonuçlar ampirik bulguları değiştirmeye ve teyit etmeye başladı.

Ozonun mekanizmasının gittikçe daha iyi anlaşılması sebebiyle endikasyonları daha belirgin biçimde tanımlanmış ve sınıflanmıştır. Aynı şekilde tedavide kullanılan ozon doz ve konsantrasyonları da daha detaylı bir biçimde belirlenmiştir. Düşük dozlu ozon terapisinin fayda sağlaması ve etkinliği günümüzde uygulanan yeni ve gelişmiş metotlar ile gittikçe artmaktadır.
1. Giriş
Şekil 1’de medikal ozon/oksijen bileşiminin 1 ile 100 g/ml aralığındaki konsantrasyonlarda uygulanma yerleri hakkında bir araştırma verilmiştir.
70 - 100 g/ml ve 40 - 70 g/ml arasındaki yüksek ve orta konsantrasyonlar ozonun mikrop öldürücü lokal uygulamaları ile sınırlandırılmıştır. Yüksek doz ozon terapinin başlıca endikasyonu enfekte olmuş yaralardır. (decubitis, ulcus cruris, colitis v.s.)

Düşük doz ve konsantrasyonlar aşağıdaki endikasyonlar için ozonun düzeltici etkisinden faydalanmak amacıyla uygulanır: periferik ve merkezi dolaşım bozuklukları, zayıflamış bağışıklık hali ve enfeksiyonlar.

Dolaşım bozukluklarının tedavisinde ozonun kullanılmasının başlıca sebebi insan kanındaki eritrositlere oksijeni serbest bıraktırma etkisini kullanarak ozonun özel olarak etkimesidir.

Bağışıklığı uyarıcı etkisi ozonun enfeksiyonlarda ve bağışıklık sistemi zayıflıklarında kullanılmasına bilimsel bir baz teşkil eder.

Aşağıda düşük dozlarda ozonun kan hücrelerinde yaptığı kesin etki vurgulanmıştır:

Ozonun eritrositlere etkisi

Ozonun bağışıklık sistemi hücrelerine etkisi

Bunlardan hareketle geliştirilmiş yeni bir uygulama metodu

2. Ozonun Eritrositlere Etkisi
Genel olarak ozonun sistemik olarak verilmesi majör otohemoterapi denilen bir yöntem aracılığı ile 50 - 100 ml arasında venöz kan alınarak ozonla zenginleştirilip normal bir damlalıklı infüzyon seti ile hastaya geri verilir.

Bugün ozonun eritrositler üzerindeki etkisi in vitro ve in vivo olarak bilimsel araştırmalara konu olmaktadır. Bu etki periferik dolaşım bozukluklarının tedavisinde medikal ozonun pozitif etkilerini çok iyi açıklamaktadır.

2.1 Oksijeni serbest bırakma etkisi
Kana verildiğinde ozon saniyeler içinde hücre zarının fosfolipid tabakasının bir kısmını oluşturan temel yağ asitleri ile reaksiyona girer. Burada, ozon/oksijen karışımının oksijen bileşeni düşük çözünürlüğü ve ozonun çok reaktif olmasından dolayı ikinci derecede rol oynar.

Ozonun doymamış yağ asitlerinin çifte bağları ile spesifik reaksiyonu neticesinde, fosfolipid zincirleri parçalanır ve peroksidler şeklinde eritrositlere doğru yönlenir. O zaman şekil 2 de görüldüğü gibi O-O grubu tarafından karakterize edilen peroksidler eritrositlerin içindeki reaksiyonları etkilemeye başlarlar. Çok reaktif bir molekül olan O₃ hücre duvarını geçemeyeceği için eritrositin içinde bulunmaz. Eritrosit perokside bir sitotoksin olarak anında reaksiyon gösterir ve şekil 3 de görüldüğü gibi glutation sistemi vasıtasıyla detoksifikasyon mekanizmasını aktive eder. Eritrositi oksidasyona karşı koruyarak sistemini ayakta tutmak için tüketilen glutation miktarı tekrardan üretilmelidir ki bu da glikoliz yoluyla yapılır. (örneğin kısaca PPW denilen pentose phosphate way) PPW’nin ana görevi hemoglobini methemoglobine dönüştürerek oksidasyona karşı korumak ve böylece HbO2 fonksiyonunu çalıştırıp O2 taşınmasını mümkün kılmaktır. Bu demektir ki bütün eritrosit metabolizması laktat, ATP ve özellikle 2,3-DPG ‘deki ölçülebilir artışlardan görüldüğü gibi sırayla adımlanabilir. (şekil 4)

Eritrositlerin işlevi söz konusu olduğu yerde oksijen alıcı bir madde olan 2,3-DPG özel bir rol oynar. Bir oksijen sağlayıcısı olarak eritrosit, oksijenin kullanıldığı yerde taşıdığı oksijeni serbest bırakmak zorundadır. Bununla beraber, hemoglobinin oksijene olan afinitesi güçlü bir şekilde 2,3-DPG’ye bağlıdır: sağlıklı bir sistemde 2,3-DPG hemoglobinle aynı molar miktarda bulunur. 2,3-DPG hemoglobinin 4 bölmeli yapısının merkezine kayarak bir kerede 4 oksijen molekülünü birden serbest bıraktırır:

Hb(O2)4 + 2,3-DPG + 4O2

2,3-DPG oksijen afinitesini 26 kat düşürür ya da diğer bir deyişle oksijen bağlama eğrisi 2,3-DPG içeriği artıkça sağa ötelenir. (şekil 5) Bu nedenle ‘oksijen serbest bırakma etkisi’ olarak adlandırılan terim eritrositlerdeki oksijenin salıverilmesinin kolaylaşması ve periferdeki oksijen beslenmesinin iyileşmesi anlamına gelir. Yetersiz yada inip çıkan 2,3-DPG (diabetiklerdeki gibi) nedeniyle serbest kalan oksijen miktarı azalmış ise O3 uygulanması kırmızı kan hücrelerinin oksijen beslenmesini iyileştiren fonksiyonunu tekrar düzenler.

3. Ozonun Lenfositler Üzerindeki Etkisi
Beyaz kan hücrelerinin sayısı söz konusu olduğunda, ozonun bağışıklık sistemini ayarlayan etkisi uzun zaman önce deneysel çalışmalara dayanan ampirik sonuçlar ile ele alınmıştır. Bu etki sayesinde enfeksiyonların tedavisi, ileri yaşlardaki hastaların ve bağışıklık sistemi zayıflamış olan hastaların genel durumlarının iyileştirilmesi başarılmaktadır.

Ozonun böyle bir etkisinin hücresel ve moleküler sebeplerini araştırmak için V. Bocci tarafından “Bağışıklık Sistemi Hücreleri Üzerinde Ozonun Etkisi” başlıklı etraflı bir ozon çalışması başlatılmıştır.

3.1 -interferon endüklenmesinden kaynaklanan ozonun bağışıklık sistemini uyarıcı etkisi
İmmünokompetan hücreler arasında T4 lenfositleri anahtar bir pozisyondadır. Bunlar makrofajlar tarafından harekete geçirilerek hücreler arasında haberci gibi davranan özel maddeler üreterek hücreler arasındaki haberleşmeyi sağlarlar. Bu tür maddeler interlokin olarak adlandırılır. Aralarında sitotoksik katil hücreler gibi davranarak T4-lenfositlerini harekete geçiren interlokin-2 sayılabilir. Bunlar ayrıca T4-lenfositlerinin bölünmesinden yada spesifik bir antikor üretmek için B lenfositlerinin harekete geçirilmesinden sorumludur. Böylece interlokin-2 nin üretilmesi bir dizi immünolojik reaksiyonun başlatılmasına sebep olur. Mesela bir diğer sonuç makrofajların neden olduğu Tümör Nekroz Faktörü (TNF) üretimidir. Tümör Nekroz Faktörü biyolojik anti-tümöral aktivitenin ölçülmesi için bir standard olarak bilinir.

-interferonun salınması ve sentezi organizmanın özellikle antiviral aktivitesinde kendini gösterir. İnterlokinin üretimi …………

T4 lenfositlerinin eritrositlerinkine göre ozon konsantrasyon düzeylerine karşı daha hassas olduğu bulunmuştur. Majör otohemoterapiye benzer koşullarda oluşturulmuş deneylerde,genellikle terapide kullanılan ozon konsantrasyonlarında 100 ml kan içine ozon verilerek zaman ve doza bağlı olarak interlokin üretimi ölçülür. -interferon için elde edilen sonuç şekil 6 da görülmektedir.

Ozon 2 g/ml konsantrasyonunda kullanıldığında, kontrol grubuna kıyasla -interferonun içeriğinde bir değişiklik bulunmamıştır. Bununla beraber ozon dozu artırıldığında (11 ve 42 g/ml kullanarak) önemli bir lenfosit aktivasyonuna sebep olan -interferonun artan miktarlarda açığa çıktığı bulunmuştur. Ozon konsantrasyonu yaklaşık 100 g/ml’ lere doğru arttırılmaya devam edilirse eritrositler için hemoliz olarak bilinen, hücre zarının oksidatif tahribatı nedeniyle grafik aniden düşerek deaktivasyon etkisi gösterir. Buradan hareketle ozonun immun sistemini uyarıcı etkisi 40 g/ml’ ye kadar olan konsantrasyon seviyelerinde görülür.

Lökositlerin izole edildiği durumda, immun uyarıcı etki 2 g/ml gibi düşük konsantrasyonlarda erkenden görülürken immun bastırıcı etki 11 g/ml’de görülür. 42 ve 100 g/ml arasındaki uygulamalarda ise hiç interferon salıverilmez. (şekil 7 ) İnterlokin-2 için benzer bir davranış elde edilir.


3.2 Tümör Nekroz Faktörü Endüksiyonu
İnterlokinler tarafından aktive edildikten sonra makrofajlar değişik türde bir interlokin üretmeye başlarlar: TNF, diğer deyişle tümör nekroz fakförü immunokompetan hücrelerin aktivitesini ölçmek için bir standard olarak hizmet eder. Bütün kanda konsantrasyon seviyeleri araştırıldığında, interferon için elde edilenle karşılaştırılabilen bir grafik bulunur. TNF faktörü 30 ile 54 g/ml arasında değişen konsantrasyonlarda artan miktarda salıverilir. 20 g/ml seviye olarak çok düşük iken 100 g/ml uygulanması ile bastırıcı etki gözlenmiştir. -interferonun salıverilmesine kıyasla (inkübasyon periyodu olan 72 saat sonra ölçülen maksimum konsantrasyon) tümör nekroz faktörünün peak seviyeleri kanın ozonlanmasının hemen akabinde gözlenmiştir. Yine izole edilmiş lökositler ozon konsantrasyonlarına daha duyarlı bulunmuştur: TNF nün maksimum miktarları her ml hücre süspansiyonu için 2 g ozon konsantrasyonunda serbest kalırken bastırıcı etkisi 11 g/ml uygulanmasında görülmektedir.
4. Uygulama Metodu, immunostimülasyon için ozon konsantrasyonu ve dozu
Düşük doz ozon terapinin pozitif etkileri dolaşım bozukluklarının, bağışıklık sistemi güçsüz olan hastaların, bakteri ve virüs kaynaklı hastalıkların tedavisinde oksijeni serbest bırakma etkisi ve ozonun bağışıklık sistemini uyarıcı aktivitesi ile açıklanmıştır.

Ozon terapinin uzun süreli etkisi interlokinlerin endüklenmesi neticesinde zincir halinde immunolojik reaksiyonları harekete geçirmesi ile açıklanmaktadır.

4.1 Ozon doz ve konsantrasyonu
Bocci’nin yaptığı çalışmalardan beyaz kan hücresi sayımının ozon konsantrasyonlarına eritrositlerden daha hassas davrandığı görülebilir. Konsantrasyon limiti hala immunostimulatif bir etki sağlamaktadır bununla beraber elimine edilmesi gereken majör hemoliz için gereken konsantrasyonla uyuşmaktadır. Özellikle çok ilginç olan ozonun immun uyarıcı etkisi için elde edilen ampirik değerler bütün kanla yapılan immunolojik araştırmalarda elde edilen sonuçlarla uyuşmaktadır ve dolaşım bozukluklarının ve immun yetersizliklerinin tedavisinde majör otohemoterapi için genellikle önerilen konsantrasyon seviyeleri 10 ve 40 g/ml arasında bulunmaktadır. Bu durumlarda kandaki ozon konsantrasyonları her 1 ml kan için O3 seviyesi maksimum seviye olan 40 g ’ı aşmamaktadır.

Toplam ozon miktarı göz önüne alındığında bunun anlamı, 50 ml kan alındığında verilen ozon miktarı 2000 g ile, 100 ml kan alındığında 4000 g ile sınırlanmalıdır.

Maksimum immun uyarıcı etkiyi sağlamak için gereken miktar durumdan duruma değiştiğinden ve bocci tarafından yapılan daha ileri çalışmaların sonuçlarına göre bu etkiyi sağlayan ozon miktarı 30 ve 50 g/ml arasında olduğundan güvenilir bir immunostimulatif etki sağlamak için daha düşük ozon konsantrasyonları ile başlanması tavsiye edilir.
4.2 “Micro-Perl Sistem” : İmmunostimulasyon için bir uygulama yöntemi
Lökositlerin ozon konsantrasyonlarına yüksek hassasiyetleri yüzünden, olası bir kontrolsuz ozon reaksiyonuna neden olabilecek büyük gaz kabarcıklarını elimine etmek ve gazın ince bir şekilde yayılmasını sağlamak için ozon sarsıntısız ve yumuşak bir şekilde verilmelidir. Plazma şişesindeki ozon/oksijen bileşiminin mikro yayılımı çapları 0,4 mm ‘den daha aşağıdaki gaz kabarcıklarını bütün kan volümüne eşit şekilde üreten ve dağıtan “Micro-Perl Sistem” vasıtasıyla başarılabilmektedir. Bu mikro yayılım sayesinde aşırı dozdan ve hemolizden kaynaklanan herhangi bir şokun önüne geçilmiş olur. Aynı zamanda böyle bir sistem tedavinin etkisini artırarak mümkün olduğunca fazla lökositin uyarılarak üretilmesini ve interlokinlerin açığa çıkmasını sağlar. (şekil 8a) Şekil 8b ‘de gösterilen “Micro-Perl Sistem” çok ince gaz kabarcıkları üretmek üzere tasarlanmıştır. “Micro-Perl Sistem” kullanılarak tablo1 ve 2 de immunostimulasyon etkisi sağlamak ve kan akışını canlandırıcı etkiyi başarmak için gereken standart doz ve konsantrasyonlar önerilmektedir.

Ortalama uygulamada tedaviye düşük dozlarla başlanması ve 3 seans sonra da istenilen dozlara geçilmesi tavsiye edilir. Genel durumu kötü olan hastaların tedavisi için tablo 1 deki gibi 50 ml kan ile daha düşük dozlar önerilmektedir.