Xulosa………………………………………………………..
KIRISH
Kurs ishi mavzusining dolzarbligi. Turkiy urug`lardan bo`lgan mang`itlar hukmronligi davrida Buxoro
amirligining davlat tizimini, boshqaruv tartiblarini, sud va sudlov masalalarini hamda mang`it hukmdorlarining
tashqi diplomatik, siyosiy va madaniy,
savdo-sotiq, harbiy munosabatlarini o`rganish o`zbek milliy davlatchiligi tarixini to`laroq yoritishga katta hissaqo`shishi shubhasizdir. O`zbek xalqining qadim davlatchilik tarixiga, uning barcha bosqichlari
va davrlariga xolis, haqqoniy baho berish, tarixiy adolat nuqtai nazaridan yoritish oldimizga turgan dolzarb masalalardan biri hisoblanadi.Zero, Prezidentimiz I. A. Karimovning “Tarixga
murojaat qilar ekanmiz, u xalq xotirasi ekanligini nazarda tutishimiz kerak. Xotirasiz barkamol kishi bo`lmaganidek, o`z tarixini bilmagan xalqning kelajagi ham bo`lmaydi”
1 degan fikrlari davlatchilik masalalari bilan bevosita shug`ullanuvchi olimlar oldiga katta vazifalarni yuklaydi. Buxoro amirligining XIX asr oxirgi o`n yilliklari – XX asr boshlaridagi ijtimoiy-siyosiy tarixini,
davlat boshqaruvini, diniy-huquqiy va harbiy boshqaruv masalalarini o`rganish bizga muhim xulosalarni chiqarishga imkon beradi. Mavzuning dolzarbligi va muhim tarixiy manbalarning mavjudligi gaqaramasdan, Buxoro amirligining davlat muasssasalari tizimi faoliyati yetarlicha o`rganilmagan. Milliy davlatchiligimiz tarixini o`rganishga jiddiy e'tibor berilayotgan hozirgi kunda bugungi davr talai asosida Buxoro amirligining davlat
muasssasalari tizimi faoliyati, markaziy va mahalliy boshqaruv tartiblari, oliy tabaqa amaldorlar va quyi ma'muriy
birliklar boshliqlarining, harbiy-ma'muriy va diniy amaldorlarning davlat boshqaruvidagi o`rniga doir ilmiy asarlarga ehtiyoj kattadir. Sobiq sho`ro davri davlatchiligida bunday masalalar bir tomonlama, o`sha davrda hukmron mafkura manfaatlari va talablari nuqtai nazaridan yoritilgan edi.
1 Abdurahimova N. A. va boshq. Davlat muassasalari tarixi. Kasb-hunar kollejlari uchun o‘quv qo‘llanma. – Тoshkent: Sharq, 2007.
Buxoro amirligida yetakchi o`zbek urug`lari, xususan, mang`it urug`i zodagonlari hukmron tabaqaning asosiy tayanchi bo`lib xizmat qildi. Davlatdagi eng oliy harbiy-ma'muriy
amaldorlar, mahalliy boshqaruvdagi asosiy mansabdorlar mang`it urug`iga mansub bo`lgan kishilardan tayinlanar edi. Shu bilan birga bu davrda mang`itlarga va boshqa o`zbek urug`lariga mansub bo`lmagan kishilarning ham davlat boshqaruvidagi yuqori amallarni egallash holati ko`zga tashlanadi. Bu yerda hatto forslar orasidagi davlatda amirdan keyingi ikkinchi o`rinda turadigan qushbegi amaliga tayinlangan kishilarning borligiga ham e'tiborni qaratish lozim. Bu holat Buxoro amirligining faqatgina so`nggi davriga xos bo`lib, hatto XIX asrning o`rtalarida ham qattiq amal qilingan qoida, ya'ni davlatdagi eng qori amaldorlarni faqat o`zbek urug`lariga mansub bo`lgan kishilarga berish an'anasi o`z kuchini amalda yo`qotganligini ko`rsata.