Islom oqimlari va yo’nalishlarining paydo bo’lishi sabablari, E’tiqodidagi bo’linishlarning sabablari va oqibatlari reja

ISLOM OQIMLARI VA YO’NALISHLARINING PAYDO BO’LISHI SABABLARI, E’TIQODIDAGI BO’LINISHLARNING SABABLARI VA OQIBATLARI
Reja.

1. 
   Islom dinida e’tirof etilgan yo’nalish va mazhablar.
   
2. 
   Shialik va uning mazxablari.
   
3. 
   E’tirof etilmagan mazxablar hamda zamonaviy diniy siyosiy partiya va oqimlar.
   

XULOSA
Islomda ilk davrda paydo bo’lgan eng birinchi yirik muammo – oily hokimiyatni egallashga pauyg’ambarlardan keyin kim haqliroq degan masala bo’ldi. Ali tarafdorlari “Shia” nomini olib, Islomda birinchi bo’linishni boshlab berdi. Ikki taraf sunniylik va shialik o’rtasidagi kurash asnosida xorijiylar deb atalgan uchinchi yo’nalish ham paydo bo’ldi.
Sunniylik yo’nalishi “Ahli sunna va – l - jamoa” deb ataladi va to’rtta fiqhiy mazhabdan iborat:

1. 
   Xanafiy
   
2. 
   Shofiiy
   
3. 
   Molikiy
   
4. 
   Hanbaliy.
   

Sunniylikda ikkita aqidaviy ta’limotga amal qilinadi: Motrudiya, Ashariya
Bugungi kunda dunyodagi taxminan 1 mlrd. 300 mln musulmonning 92.5 foizini sunniylar tashkil etib, ular mazhablar bo’yicha quyidagi nisbatda bo’linganlar:

1. 
   Xanafiylar – 47%
   
2. 
   Shofiiylar – 27%
   
3. 
   Molikiylar – 17%
   
4. 
   Hanbaliylar – 1.5%
   

Shia yo’nalishi ismoiliy, ibodiy, ja’fariy, zaydiy mazhablarini o’z ichiga olib dunyoda musulmonlarning 7.5 foizini tashkil qiladi.
Xanafiy mazhabi. Xanafiya islomdagi eng ko’p tarqalgan mazhab. Uning asoschisi Abu Xanifa 669 – 767 yillarda yashagan. Imom Abu Xanifa butun umri mobaynida 55 marta haj qilganligi ma’lum. Olim sifatidagi bilimlarini savdo ishlarida kundalik hayotida amaliy jihatdan tadbiq etish imkoniyatiga ega bo’lib, qonun-qoidalarni “qiyos” va “istihson”ni ishlatish orqali boyitadi. Qiyosni shakllantirishda “ra’y” (fikr)ga tayanish tufayli uning maktabi “Ahl – ur – ra’y ” nomini oladi. Hadislarga tayanganlarni “Ahl ul-hadis” deydilar. Biroq Abu Xanifa maktabi an’anani yaxshi bilgan va tan olgan. U: “bizning bu boradagi eng a’lo bilimimiz ra’ydir. Bu – biz erisha olgan eng a’lo narsalardir”, degan. Umumiy tarzda Abu Xanifaning huquqiy nazariyasi shaxs erkinligini hurmatlagan va shu bilan o’zga huquqshunoslardan farq qilgan.
Xanafiylik fatvolar chiqarish va shaxs masalalari yuzasidan hozir ham Usmoniylar imperiyasining sobiq elatlari, jumladan, Misr, Suriya, Livan, Iroq, Iordaniya, Falastinda rasmiy mazhab. Bolqon, Kavkaz, Afg’oniston, Pokiston, Hindiston, Markaziy Osiyo mamalakatlari va Xitoyda ham ustuvor mazhab. Bu mazhab musulmonlar dunyosining deyarli yarmiga yoyilgan.
Molikiya mazhabi. Bu mazhab Arabiston yarim orolida rivoj topib, dastlab Hijoz yoki Madina mazhabi sifatida nomlangan. Asoschisi Molik ibn Anas Asbahiy 713 yili Madinada kamon o’qlari yasovchi oilasida tavallud topib, shu yerda 795 yili vafotiga qadar yashagan va uni faqat Makkaga hajga boorish uchungina tark etgan. Shu tufayli u Madina ahlining ramziga aylangan. Madina imomi sifatida tan olingan. Molik hech bir siyosiy oqimga aralashmagan va biron rasmiy mansabni egallashga rozi bo’lmagan. Baxslar va ilmiy munozaralarda ishtirok etmagan, chunki u “ilm – xo’rozlar va qo’chqorlar orasidagi urush emas”, deb hisoblagan. Payg’ambar, sahobalar va tobeinlarining fiqhga oid qarashlari, qarorlari va qavmlarini o’zining “Al – Muvatta” kitobida jamlangan.
Molikiy mazhabi boyicha Qur’on va Hadis huquq asoslari sifatida tan olinadi. Payg’ambarlarga oid hadislargina ular tomonidan sahih deb e’tirof etiladi. Qur’on va Hadis bir manba – “nass”ni tashkil etadi. Bunga qo’shimcha ravishda madina jamoasining umumiy tajribasi qo’shiladi. Bular haqida yozma manbalar qolmagan, lekin ular payg’ambar davridan me’ros va odat tarzida xotirada saqlanib keladi. Bunday jamoa xotirasiga jamoa hadisi sifatida qaralgan. Shulardan keyingina Madinalik bo’lmagan sahobalar tajribasi hamda tobeinlar tajribasiga murojat etilgan. Hech qayerda mazkur masalaga yechim topilmasa, “almasolih al-mursala”, ya’ni manfaat yo’lidagi mustaqil fikrga murojat etish mumkin bo’lgan. Ammo bu fikr jamoa manfaatiga qaratilgan, nass aqidalariga zid bo’lmasligi va shariat ahkomlariga mos kelishi lozim hisoblangan.
Shofiiy mazhabi. Bu mazhab jug’rofiy mintaqa mahsuli bo’lmasdan, ikki o’zga mazhab bilan yaqindan tanishish natijasida payg’ambar ajdodi – Hoshimning akasi Mutallib avlodidan bo’lgan Muhammad ibn Idris ibn Abbos ibn Usmon ibn Shofiiy uning asoschisi bo’ldi. Shofiy 767 yil Falastin (G’azna)da tug’ilib, 820 yili Misrda vafot etadi. Shayboniy rahbarligida Iroq fiqhini o’rgandi.
Shofiy nazariyasini ifoda etgan “risola” Bog’dodda yozilib, 814 -815 yillarda Misrda qayta ishlanadi. Qonun sohasida Shofiy o’zini Madina mazhabining izdoshi sifatida ko’radi. Behisob bahslarda o’zga mazhab izdoshlarini o’z fikriga o’tkazishga harakat qiladi. Biroq ular o’z qarashlarida qolib, uning ba’zi huquqiy jihatlarinigina o’zlashtiradilar, xolos. Shu asosida yangi mazhab yuzaga keladi. Birgina inson tomonidan ishlab chiqilgan mazhab avvaliga Bog’dodda, keyin Misrda shakllana boradi. Misr mazkur yangi mazhabning vatani bo’lgani uchun u yerda bu ta’limot chuqur ildiz ortgani tabiiy.
1517 yil Usmoniy turklar tomonidan Misrga Xanafiy mazhabi kiritiladi. Hozirgi kunda sud mahkamalarida shaxsiy maqom borasida Xanafiy mazhabi tasdiq etilmasada, ko’p Misrliklar (ayniqsa, qishloq joylarida) o’z diniy urf-odatlarioda Shofiy an’analariga sodiq qolganlar. Falastin va Iordaniyaning aksariyat musulmonlari Suriya, Iroq, Hijoz, Pokiston, Hindiston, Indoneziya, Eron va Yamandagi sunnniy musulmonlar ham shunday qiladilar.