1-mavzu: Ijtimoiy pedagogika fanning nazariy asoslari. Ijtimoiy pedagogika fanining amaliy ahamiyati Mashg’ulot rejasi

3. Me'yordan og‘ish nazariyalari. Odob-axloq me’yorlari va ulardan chekinish yoki og’ish hollari borasidagi to’plangan bilimlar ularning sabablarini belgilovchi faktorlar mavjud ekanligidan dalolat beradi. Bu faktorlarni uchta guruhga ajratish mumkin: biogen, sotsiogen va psixogen.
Insonlarning hayotdagi har qanday «og’ish» hollari ularning potentsial imkoniyatlarining cheklanishiga, tashqi muhit bilan muloqotga kirishishida o’zi-o’zig salbiy ta’sirini ko’rsatadi. Insonda ro’y beradigan bunday holatlarni sotsiologiya, psixologiya, ijtimoiy pedagogika, tibbiyot kabi ko’plab fan sohalari o’zlarining spetsifik xususiyatlaridan kelib chiqib o’rganadi, bu borada o’z nazariyalarini boyitib boradi. Masalan, tibbiyot fani me’yorlardan chekinish holatini bolalarning patologik sog’ligining buzilishi bilan bog’liq deb baholaydi.
XIX —XX asrlarda chet mamlakatlarda imkoniyatlari cheklangan insonlarning tibbiy modeli hukmronlik qildi. Bu model imkoniyatlari cheklangan insonlarga hech bo’lmaganda elementar ijtimoiy faoliyat yuritishlarini nazarda tutdi. Bunday insonlar ma’lum tayyorgarlikdan o’tib, o’zlari uchun o’zlari harakat qilishar va bu bilan ular kimgadir ortiqcha yuk bo’lmasligi mumkin edi.
So’ngra chekinish holatiga tushgan insonlarga nogiron (kuchsiz, ojiz) sifatida qarash vujudga keldi. Bu nazariyaga ko’ra imkoniyatlari cheklangan insonlar mutloq sog’lom insonlar nazorati ostida bo’ldi. Bunday insonlarga yordam berish tashkil etildi va bu tibbiyot modeli davlatning ijtimoiy siyosatiga o’z ta’sirini o’tkazdi.
XX asrning 60-yillariga kelib imkoniyatlari cheklangan insonlarga yordam berishning tibbiy modeli o’rniga ijtimoiy model vujudga keldi va uning rivojlanishi psixotahlilga suyandi. Bu modelga ko’ra imkoniyatlari cheklangan insonlar assotsiatsiyalarga birlashib, o’z haq-huquqlarini talab etishdi va bu talab o’z sog’liklarini tiklashdan ko’ra, jamiyat a’zolari bilan o’zaro munosabatni yaxshilashga nisbatan bo’ldi.


O’smirlik yoshida deviatsiya (me’yordan og’ishlik) holatlari. Deviatsiya tiplari
O’smirlik davrini o’tish bosqichi deb ataydilar. Bolalar yosh ko’rsatkichlari davrida o’tish bosqichi eng qiyin va murakkab davrdir. Bu davrni yana shu sababli ham o’tish davri deb hisoblaydilarki, bu o’sish bosqichida inson bolalikdan kattalik davriga, bola xarakteridan, yetuk inson bo’lib shakllanadigan, o’ziga xos jarayonlar davriga o’tiladi.
O’smirlik yoshida o’smirning yaxlit hayoti va faoliyati jiddiy o’zgaradi va uning psixikasi qayta shakllanishiga olib keladi, o’z tengdoshlari bilan o’zaro faoliyatda, munosabatlarining yangi shakllari vujudga keladi. O’smirning jamiyatdagi mavqei, jamoadagi vaziyati, holati almashinadi, unga kattalar yuqoriroq talablar qo’ya boshlaydilar. Bu yosh davrida jinsiy yetilish faollashadi, biroq ijtimoiy shakllanishi orqada qoladi. Bu esa jinsiy tarbiyada ijtimoiy-psixologik muammolarni vujudga keltiradi.
O’smirlik yoshida bolada o’z-o’zini anglashga ehtiyoj paydo bo’ladi. “Men kimman?”-savoliga javob berish uni tez-tez bezovta qiladi. Unda o’z-o’ziga qiziqish paydo bo’ladi. U yoki bu faktlarga unda shaxsiy qarash, mulohaza yuritish, o’z bahosini berish kabi xususiyatlar shakllanadi. Bu yoshda vaqtinchalik oila va maktabdan psixologik uzoqlashish holatlari bo’lib turadi. O’smir shaxsining shakllanishida tengdoshlarining ta’siri kuchayib, e’tibor maktab, oilaning ahamiyati kamaygandek bo’ladi. Ko’pincha, o’smir haqiqiy rasmiy jamoa va norasmiy guruh bilan muloqot qilishning qay biri afzal ekanligi to’g’risidagi tanlov oldida turadi. O’smir o’zini erkin sezadigan, uni hurmat qiladigan insonlar bo’lgan guruh va muhitni ko’proq xush ko’radi.
Bunday muhit va jamoaga sport sektsiyalari va texnikaga oid to’garaklar bo’lishi yoki o’smirlar yig’ilib, muloqot qiladigan, chekadigan va ichadigan va h.k yerto’lalar ham bo’lishi mumkin.
Bu yoshda ayrim o’smirlar kattalar, ayniqsa ota-onalari bilan muammoli vaziyatda bo’ladilar. Ota-onalar ularga yosh bolaga, go’dakka g’amxo’rlik qilgandek, munosabatda bo’lishni davom ettiradilar. O’smir esa bu sharoitdan chiqib ketishga intiladi. SHu sababli kattalar bilan o’zaro munosabatda janjalli vaziyatlar ko’payadi. O’smirda kattalik hissi shakllanadi. Bu yoshda o’smir mustaqil, erkin harakat qiladi, kattalarning «o’rgatish”lariga qarshi e’tiroz paydo bo’ladi. O’smir bu yoshda kumir (havas qiladigan insoni), ya’ni film qahramonlari, kuchli katta yoshdagi inson, ko’rsatuv qahramoni, mashhur sportchi va boshqalarga taqlid qilib: uning tashqi qiyofasi, xulq-atvoriga o’xshashlik uchun harakat qilishi holatlari ko’p uchraydi. Tashqi qiyofa o’smir uchun katta ahamiyat kasb etadi. Ajoyib soch turmagi, ba’zan ikki yoki uch ziraklar, yirtiq jinsi, juda yorqin rangdagi kosmetika va boshqa vositalar o’smirga o’zini boshqalardan ajralib turishiga imkon beradi hamda bolalar guruhlarida o’zini tan olishlariga harakat qiladi.
SHu tariqa, o’smirlik yoshida ajralib turadigan xarakter xususiyatlari haqida quyidagilarni aytish mumkin; hissiy noyetuklik, o’z shaxsiy xulq atvorini yetarli darajada nazorat qila olmaslik, o’z ehtiyojlarini qondirish imkoniyati va istaklarini taqqoslay olmasligi, yuqori ta’sirchanligi, o’zini tan olishlariga bo’lgan istaklari va kattalar kabi o’zini tutish.
O’smir – bu yetarli darajada yetilmagan va yetuk aqlga ega bo’lmagan ijtimoiy inson. Bu bosqich bolalik va o’spirinlikning chegarasidir.
Katta deb hisoblanishi uchun yetarli darajada rivojlanmagan, biroq shu bilan bir vaqtda atrofdagilar bilan ongli ravishda muloqotga kirisha oladigan hamda o’z xulq-atvori va harakatlari jamiyat me’yor va qoidalariga javob berishida katta e’tibor talab etadigan bosqich o’smir shaxsidir.
Qonun bu yoshdagi bolalarni voyaga yetmagan, biroq o’z xulq-atvori va hatti-harakatlariga axloqiy hamda huquqiy jihatdan mas’uliyatli bo’lishga layoqatli deb hisoblaydi. SHu sababli o’smirlar uchun o’z hatti-harakati va xulq-atvoriga cheklangan huquqiy javobgarlik o’rnatilgan.