1. Why study History?

Is Absolute Historical Objectivity Possible?

Objectivity has been the subject of discourse in historical research. A lot of people including the students of history do not know what it means to say a piece of historical account is objective or otherwise. Many philosophers have rejected the possibility of objective historical knowledge on the ground that there is no given past which to judge rival interpretation. Their reasons for doing so are valid. But this does not demonstrate that we must give up the concept of historical objectivity as such (Mark Bevir 1994). Objectivity is one of the questions which are usually raised among the people especially among historians whenever the nature of history is being discussed (Walsh, 1967). It is one of the features which must be present in any knowledge that claims to be scientific. In the course of this study, efforts will be made to examine some theories on objectivity. Indeed, attempt has been made to make a credible explanation of objectivity in history. Among all the theories on objectivity examined, the perspectivists theory appeals to us because it appears to take cognizance of the nature of history as what history does. The best one can do is to provide an explanation of what it entails. In history, objectivity is not absolute. In fact, there is no absolute fact in history. The facts are determined by the significance the historian attaches to them (Marwick, 1981). In interpreting historical facts, the historian must play down his sentiments and emotions. He must respect his evidences by not suppressing or deliberately twisting them to suit any selfish purpose (Joyce, 1982). He should base his judgments on verified fact and strive to give the other side of account where such exist. He should avoid looking at the past event with the eyes of the present. Hegel, (1956) opined that an historian must demonstrate a high degree of intellectual integrity and honesty in his work. When an historian has followed these procedures, his account becomes objective. On the contrary, if he ignores them in his work, then his account may be considered subjective. It has been shown from the foregoing that objectivity is useful in history to the extent that it serves as a methodological tool to prevent the historian from reflecting biases and prejudices in his account. It must also be reiterated that the primary concern of every historian is to provide understanding about the past. If this is to be achieved, then it is unnecessary to have universally acceptable conclusions in history. In fact, to have different views is better because it will be a step towards achieving the goal of history which is the understanding the past.
Obyektivlik tarixi tədqiqatlarda diskurs mövzusu olmuşdur. Tarix tələbələri də daxil olmaqla bir çox insan tarixi hesabatın bir hissəsinin obyektiv olub olmadığını söyləməyin nə demək olduğunu bilmir. Bir çox filosof, rəqabət edən bir təfsirin mühakimə oluna biləcəyi müəyyən bir keçmişin olmadığı səbəbi ilə obyektiv tarixi bilik ehtimalını rədd etdi. Bunun səbəbləri güclüdür. Ancaq bu, tarixi obyektivlik anlayışından imtina etməli olduğumuzu sübut etmir (Mark Bevir, 1994). Obyektivlik, tarixin təbiəti müzakirə edildikdə, insanlar arasında, xüsusən tarixçilər arasında qaldırılan suallardan biridir (Uolş, 1967). Bu, elmi olduğunu iddia edən hər hansı bir bilikdə mövcud olmalıdır xüsusiyyətlərdən biridir. Bu araşdırma obyektivliklə bağlı bəzi nəzəriyyələri araşdırmaq üçün səy göstərəcəkdir. Həqiqətən, tarixdəki obyektivliyin inandırıcı bir izahını verməyə cəhd edildi. Baxılan bütün obyektivlik nəzəriyyələri arasında perspektivist nəzəriyyə bizi cəlb edir, çünki tarixin təbiətini tarixin etdiyi kimi qəbul edir. Ediləcək ən yaxşı şey, bunun nə demək olduğunu izah etməkdir. Tarixdə obyektivlik mütləq deyil. Əslində tarixdə mütləq bir həqiqət yoxdur. Faktlar tarixçinin onlara verdiyi məna ilə müəyyən edilir (Marvik, 1981). Tarixi faktları şərh edərkən tarixçi hisslərini və duyğularını azaltmalıdır. Dəlillərini gizlətmədən və ya qəsdən hər hansı bir eqoist məqsəd üçün təhrif etmədən hörmət etməlidir (Joyce, 1982). O, öz mühakimələrini sübut edilmiş faktlara əsaslanmalı və mövcud olduğu hallarda qarşı tərəfi təqdim etməyə çalışmalıdır. Keçmiş hadisəyə bu günün gözü ilə baxmaqdan çəkinməlidir. Hegel (1956) bir tarixçinin işində yüksək dərəcədə intellektual bütövlük və dürüstlük nümayiş etdirməsi lazım olduğunu söylədi. Tarixçi bu prosedurlara əməl etdikdə hesabatı obyektiv olur. Əksinə, işində onlara məhəl qoymursa, hekayəsi Subyektiv hesab edilə bilər. Yuxarıda göstərilənlərdən obyektivliyin tarixdə faydalı olduğu, tarixçinin təqdimatında qərəzlərin əks olunmasının qarşısını alan metodoloji vasitə kimi xidmət etdiyi göstərilmişdir. Həm də təkrar etmək lazımdır ki, hər bir tarixçinin əsas qayğısı keçmişin anlaşılmasını təmin etməkdir. Buna nail olmaq lazımdırsa, tarixdə ümumiyyətlə qəbul edilmiş nəticələrə ehtiyac yoxdur. Əslində fərqli baxışlara sahib olmaq daha yaxşıdır, çünki bu, keçmişi anlamaqdan ibarət olan hekayənin məqsədinə çatmaq üçün bir addım olacaqdır.