3
Darsning maqsadi: Nitrifikatsiya jarayonining borishini hamda unda ishtirok
etuvchi bakteriyalarni o’rganish.
Ishning borishi: Bu mashg’ulotni o’tkazish uchun quyidagi shartlarga amal qilish
kerak: anorganik tuzlardan oziq modda tayyorlash;
oziq modda tarkibida organik moddalar bo’lmasligini ta’minlash;
uni havo bilan yetarlicha darajada ta’minlash;
oziq modda tarkibida ishqoriy sharoit yaratish uchun unga oq bo’r qo’shish;
bakteriyalarning rivojlanishi uchun zarur haroratni yaratish.
Nitrifikatsiya jarayonining birinchi fazasida ishtirok etadigan bakteriyalarni
to’plash uchun 100ml suvga tubandagi tuzlar kristali qo’shib eritiladi.
NaNO
2
– 0.1 g K
2
HPO
4
– 0.05g
Na
2
CO
3
– 0.1 g MgSO
4
– 0.03 g
NaCL – 0.05 g FeSO
4
7H
2
O – 0.04 g
Tayyorlangan eritmalar Vinogradskiy kolbalariga 5-10ml
dan quyiladi va har
biriga bir chimdimdan tuproq qo’shib aralashtiriladi, so’ngra kolbalarning og’zi paxta
tiqin bilan berkitilib, 30
0
issiq termostatga joylanadi. Oradan 15-20 kun o’tgach, birinchi
fazada nitrit, ikkinchi fazada nitrat kislota hosil bo’lganligi kuzatiladi va bu
jarayonnining qo’zg’atuvchi bakteriyalar bilan tanishiladi.
Buning uchun oq chinni likopchaga birinchi kolbadagi
suyuqlikdan bir necha
tomochi quyilib, ustiga Nessler reaktivi tomiziladi. Agar ammiak oksidlanmasdan qolsa,
suyuqlik qizg’ish jigarrang yoki zarg’aldoq tusga kiradi. Bu reaktsiya
quyidagicha
boradi:
NH
3
Q 2(Hg
I2
Q 2KI) Q 3KOH ( NH
2
HgIO Q 7KI Q 2H
2
O
Qizg’ish –jigarrang yoki zarg’aldoq
Yuqoridagi usulda tayyorlangan eritmada nitrit kislota bor-yo’qligi, rux-yod-
kraxmal reaktivi yorjdamida aniqlanadi. Buning uchun oq chinni ustiga bir tomchi rux-
yod-kraxmal eritmasi va bir tomchi suyultirilgan sulfat kislota tomizib aralashtiriladi.
So’ngra birinchi kolbadagi eritmadan bir necha tomchi olib, unga quyiladi. Nitrit kislota
ta’sirida suyuqlik ko’karib qoladi. Bu reaktsiya quyidagicha boradi:
ZnCL
2
Q Zn
I2
Q 2H
2
SO
4
q 2ZnSO
4
Q 2HCL Q 2HI;
2HNO
2
Q 2HI q 2H
2
O Q 2NO Q I2 J
2
Q (C
6
H
10
O
6
)n q ko’karadi.
Ikkinchi kolbada nitrat kislota borligini aniqlash uchun quyidagi reaktsiyalar
o’tkaziladi:
Likopchaga 2-3 tomchi kontsentrlangan
sulfat kislota tomizilib, unda difenilamin
kristallari eritiladi. So’ngra tayyorlangan eritmaga tekshiriladigan suyuqlikdan ozgina
qo’shiladi. Agar tekshiriladigan eritma tarkibida nitrat kislota bo’lsa, u holda eritma
dastlab ko’kish-binafsha va keyinroq ko’kish qo’ng’ir
rangda tovlanib, turadigan bulut
hosil qiladi. Biroq nitrit kislota bilan ham shunday reaktsiya boradi. Shu sababli
4
eritmadagi nitrit kislotani yo’qotish kerak. Buning uchun tekshiriladigan eritmaga 10%li
ammoniy xlordan bir oz qo’shib, aralashma qizdiriladi.
Kichik
probirkaga
FeSO4tuzining
to’yingan
eritmasidan
quyib,
unga
tekshiriladigan suyuqlik aralashtiriladi. So’ngra bu aralashmaga juda ehtiyotlik bilan
kuchli sulfat kislota qo’shiladi. (Sulfat kislotani probirka devori bo’ylab quyish kerak).
Agar reaktsiya natijasida aralashmada qo’ng’ir rangli xalqa hosil bo’lsa, bu hodisa nitrat
kislota borligini ko’rsatadi. B ureaktsiya faqat nitrat kislotaga xos bo’lib, quyidagicha
boradi:
6FeSO
4
Q 2NaNO
3
Q 4 H
2
SO
4
q 3Fe
2
(SO
4
)
3
Q Na
2
SO
4
Q 4H
2
O Q 2NO;
2NO Q 2FeSO
4
q 2[Fe(NO)SO
4
]
Nitrifikatsiya jarayonini qo’zg’atuvchi bakteriyalar bilan tanishish uchun birinchi
va ikkinchi kolbadagi eritmadan ikkita buyum oynasiga bir tomchidan tomizib, mazok
tayyorlanadi. Mazok Tsil fuktsini bilan bo’yaladi va immersion sistemada kuzatiladi.
Birinchi kolbadagi nitrozomonas (Nitrosomonas) bakteriyalari
ingichka va uzun
tayoqchalar shaklida ko’rinadi.
Nitrifikatsiya jarayoni davomida hosil bo’lgan nitratlar, ularning eruvchanligi
tufayli
tuproqlarning
past
qatlamlariga
tushadi,
yuqori
o’simliklar
va
mikroorganizmlarga azot manbai bo’lib xizmat qiladi,
mikrobiologik usulda
denitrifikatsiyalovchi bakteriyalar yordamida qaytariladi.
Azot tuzlari molekular azotgacha qaytarilishi chin denitrifikatsiya deyiladi. Bu
jarayonni denitrifikatsiyalovchi mikroorganizmlar olib boradi, ular organik moddalarni
oksidlash jarayonida nitratlar vodorod akseptor sifatida ishlatiladi.
Tuproqdagi
ko’pgina
geterotrof
mikroorganizmlar
denitrifikatsiyalash
xususiyatiga egadir. Eng faol denitrifikatorlar sifatida Pseudomonas avlodidagi sporasiz
bakteriyalarni ko’rsatish mumkin. Bu jarayonda ba’zi bir Bacillus avlodiga kiruvchi
mezofil va termofil turlar qatnashishi mumkin. O’ziga hos
avtotrof denitrifikatorlar
qatoriga oltingugurt oksidlanishida nitratlarni qaytaruvchi tion bakteriyalar Thiobacillus
denitrificans kiradi.
Tuproqda
o’tuvchi
denitrifikatsiya
o’rinsiz
jarayon
bo’lib,
o’simlik
o’zlashtiradigan azotning yo’qolishiga olib keladi.
Dostları ilə paylaş: