Beshinchi xulosa, qadriyatlar jamiyatimizni jahon hamjamiyatiga qo‘shuvchi ishonchli vositadir.» Qadriyat insoniyat tarixida eng qadimiy mavzulardan bo‘lishi bilan birga, bugungi davrimizda u o‘ta muhimligi, ijtimoiy ahamiyati o‘ta yuksakligi, O‘zbekiston Respublikasi Birinchi Prezidenti I.A.Karimov iborasi bilan aytganda, uning vatandoshlarimiz uchun «Suv va havodek zarurligi barcha jamiyat a’zolari tomonidan tan olinmoqda», lekin unga bo‘lgan ichki munosabatda mushtaraklikka xozircha erisha olganimiz yo‘q. Bu holat bir qator omillar bilan bog‘liq. Chunonchi, birinchidan, bolshevistik mafkura bilan suyagi qotgan aholining muayyan qatlamida faqat biz (aslida, men) haqmiz, (yoki haqman), boshqalarniki esa noto‘g‘ri degan umumdemokratik tamoyillarni hozircha hazm qila olmayotganliklarining bir ko‘rinishi bilan bog‘liqdir.
Oltinchi xulosa, G‘arbda hozirgi biz uchun yot, nomaqbul an’analar mavjud, ular G‘arbgagina xos. Bu Sharqqa to‘g‘ri kelmaydigan hodisa sifatida qaraldi. Ularga to‘g‘ri baho bermasdan, hisobga olmaslik noto‘g‘ri bo‘lar ekan.
Ettinchi xulosa, umuminsoniy qadriyatlarni bizniki va boshqalarniki, deyish bilan millatlar o‘rtasida nifoq tushinishini o‘ylamasdan, ba’zi bir ekstremistik kuchlarning o‘zimizniki bo‘lmagan barcha narsalar bizga yot deb ayyuhannos solayotganliklari ham umuminsoniy va milliy qadriyatlar asosidagina ma’rifatli jamiyat qurish mumkinligini anglamayotganligidir.
