Ekotizm, populyasiya va biogeotsenoz tushunchalari. Ekologik tizim – deb birga yashovchi har xil organizmlar va ularning yashash muhiti orasidagi qonuniyatli bog’lanishga aytiladi. Bunga o’rmon, o’tloq, ko’l va boshqalar misol bo’ladi. Masalan, o’rmonni shunday ta’riflasa bo’ladi: O’rmon bu geografik shakllangan, o’z-o’zini boshqaruvchi o’simlik va hayvonlar populyatsiyalari yig’indisi bo’lib, ular uchun muhitni boshqaruvchi asosiy ro’lni bir tur, yoki bir necha turga mansub populyatsiyalar o’ynaydi. Ana shunday jamoalarni ifodalash uchun akademik V.N Sukachev(1942) biogeotsenoz terminini tavsiya etgan.
Populyatsiya va biotsenoz tushunchasi: Populyatsiya deganda biz ma’lum territoriya yoki akvatoriyani egallagan bir tur doirasidagi individlarning birlashmasini tushunamiz.
Populyatsiyalar ekologiyasining ob’ekti qilib butun ekotizim, ya’ni o’simliklar, hayvonlar va mikroorganizmlar populyatsiyalarining barqaror kompleksi va ular egallab turgan hudud yoki, akvatoriyasi olinadi. Bu esa tizimli yondashish deyiladi. Ekologiyada bir necha yondashish mavjud bo’lib, ular ichida qabul qilingani ekotizimli va populyatsiyalarni o’rganib yondashishlaridir. Ulardan birinchisi asosiy e’tiborni ekotizimga, ikkinchisi esa populyatsiyaga qaratadi. Demak, ular orasidagi farq ob’ektida.
Populyatsiyali yondashishda asosiy ahamiyat turga, ayniqsa xo’jalik ahamiyatiga ega bo’lgan turga beriladi. Bu turlar qishloq xo’jalik zararkunandasi, yoki kasallik tarqatuvchi yoki muhofaza qilinishi lozim bo’lgan noyob turlar bo’lishi mumkin.
Populyatsiyalar ekologiyasining asoschisi ingliz olimi Ch.Elton bo’lib, populyatsiyalar ekologiyasi fani 1930-yilda vujudga keldi. Ch. Elton o’zining “Hayvonlar ekologiyasi” kitobida ayrim organizmlarni o’rganishdan populyatsiyalarni o’rganishga o’tish kerakligini aytgan. Chunki bu darajada moslashish va boshqarish yaqqol ko’rinadi, bunda asosiy masala populyatsiya sonining dinamikasi hisoblanadi.
Populyatsiyalar to’g’risidagi ma’lumot populyatsion genetikada paydo bo’lib, sistematikada tur murakkab tizim deb qaralganidan keyin rivojlana boshladi. Amaliy ehtiyojlar ham populyatsiyalar ekologiyasining rivojlanishiga sabab bo’ldi.
Populyatsiyalar ekologiyasining rivojlanishiga S.A.Severtsov, S.S.Shvarts, N.P.Naumov, G.A.Viktorov kabi olimlar katta hissa qo’shganlar. O’simliklar populyatsiyasini o’rganishga E.N.Sinskaya (1948), T.A.Rabotnov, A.A.Uranovlar asos solgan. S.S.SHvartsning "Hozirgi ekologiyaning uslublari" nomli asarining birinchi qismida "Ekologiya– populyatsiyalar to’g’risidagi fan" deyilgan, populyatsiya esa hayvonlar uchun asosiy va birdan –bir yashash formasidir deyilgan. Populyatsiyani o’rganishda ikkita metodologik yondashish mavjud: birinchisiga muvofiq, dastlab organizmlarning xususiyatlaridan kelib chiqadi, keyin ular populyatsiyaning xususiyatlari bilan bog’lanadi. Ikkinchisiga binoan populyatsiyaning xususiyatlari, yashash muhiti bilan bog’lanadi–deb ta’kidlanadi.
Populyatsiya, bir butun tizim shaklida, tashqi omillar bilan bog’langan holda o’rganiladi. Hozirgi vaqtda biologiyada “populyatsiyalar biologiyasi” sohasi mavjud. Bunda, populyatsiyaning joydagi roli – konsument, produtsent va redutsentlar, xar-xil yoshdagi jinsiy guruh va ozuqa zanjirining biotsenozdagi roli o’rganiladi.
Ekologik yondashish (II.10.1-jadval) populyatsiyalarning muhit fizik–geografik omillariga moslashishini o’rganish bilan birga, biotik bog’lanishlarga bog’liq, organizmlarning ko’payish va boshqa organizmlar bilan ekotizimda birga yashashini ham o’rganadi.