A k ġ f k a m a L
Yüklə 10,02 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Qarı düĢmən dost olmaz.
A t a l a r s ö z ü. aşağı dərəni daimi atəş altında saxlamağa çalışırdım. Düşmən mövqeləri və düşmən kəşfiyyatının hərəkət edəcəyi bütün yerlər atəşə tutuldu. Artıq düşmənin planları pozulmuşdu. Düşmən kəşfiyyatçıları atəş altında qalmışdı. Bizim sağ və sol qonşu mövqelərdən də düşmən üzərinə atəş açılırdı. Buna görə də düşmən ön mövqelərimizi hər tərəfdən atəşə tutmaqla öz kəşfiyyatçılarını döyüş meydanından çıxarmağa çalışırdı. Iki saat idi ki, mövqe döyüşü aparırdıq. Koroğlu dağında mövqedə olan - “Qoca” ləqəbli leytenant Mehdi Şahüseynov ratsiyada məni çağırırdı: “Səhər-1, Səhər-1, mən Səhər-2-yəm, cavab ver”. Mən cavab verdim. O soruşurdu ki, orda nə baş verib, salamatsızmı? Mən vəziyyəti örtülü də olsa ona başa saldım və açıq danışmamağı dedim. Səhərəyaxın güllələrimiz azaldı və qonşulardan əlavə sursat aldıq. Səhər açılanda döyüş dayanmışdı. Əllərimin yarasından hələ də qan axırdı. Tənziflə əllərimin ikisini də sarıdıq və səhər yeməyi yeməyə başladıq. Əsgərlər yenə də bir-birləri ilə zarafat edir, sanki ötən gecəki döyüşün həyəcanını və Murovdağ soyuğunu öz duzlu-məzəli zarafatları ilə yox etməyə çalışırdılar. Elə bil, gecə səhərədək qayalıqda döyüşən və qayalara söykənərək soyuqdan tir-tir əsən biz deyildik. Günəş çıxsa da istisi duyulmurdu. Ermənilər tək-tək güllələr atır, bəzən minaatanla mövqelərimizi vurmağa çalışırdı. Biz isə avtomat və pulemyotlarla onlara qısa cavablar verirdik. Düşmənin minaatan mərmiləri ya mövqeyimizdən irəliyə düşür, ya da başımız üstündən keçərək arxa tərəfimizdə hündür qayanın aşağısında 50-60 metr aşağıdakı çınqıllıqda partlayırdı. Saat 2 olardı. Mən qayanın yarığından düşmən mövqeyini müşahidə edirdim. Sol cinahda yamacdakı yolun axırıncı döngəsində xırda qayalığın arxasında düşmən əsgərinin balta ilə odun doğradığını gördüm. Erməni gah görünür, gah da daşların arxasında gözdən itirdi. Mən 5.45 mm-lik avtomatla nişan alır, lakin atəş açmağa imkan tapmırdım. Nəhayət düşmənin başı görünər-görünməz atəş açdım. Düşmən yerə sərildi və mövqelərimiz yenə hər tərəfdən güclü atəşə 194 məruz qaldı. Mən əsgərlərə ehtiyatlı olmağı və az-az düşmənə cavab verməyi tapşırdım. Bir saatdan sonra atışma bir az səngidi. Mən səngərə müşahidəçilər qoyaraq, qalanlarına istirahət etməyə icazə verdim. Çünki gecə heç kim yatmamışdı. Özüm isə qayalığın gün düşən yerində uzanaraq dincəlirdim. Hərdən düşmən minaatanlarının mərmiləri ətrafdakı çınqıllıqlara düşürdü. Birdən yaxınlığımdakı qayaya bir dəmir parçası dəyərək cingildəyə-cingildəyə 50-60 metr hündürlüyündə qayanın aşağısına düşdü. Su üçün göndərdiyim əsgərə qayanın aşağısına düşən dəmirin nə olduğunu öyrənməyi tapşırdım. Bir azdan həmin əsgər aşağıdan çağırıb dedi ki, bu partlamamış 120 mm-lik minaatan mərmisidir. Sən demə mənim 5-6 metrliyimə düşən mərmi qəlp çıxmışdı. Beləcə bütün 92-nin yazını, yayını və payızını Murovdağda keçirdik... Qəlbim yenə dağa döndü, Mən Murovun başındayam! Yaxındadır yurdum-yuvam, Kəlbəcərin tuşundayam, Mən Murovun başındayam! Boran vurur, əsir külək, Daşa dönüb burda çörək. Saçıma dən düşür tək-tək, Daha Murov yaşındayam, Mən Murovun başındayam! Oktyabr ayında Xanlar rayonunda ikinci bir taboru təşkil etmək üçün taborun bir neçə zabit və giziri- mən, baş leytenant Xalid Hümbətov, gizir Nizami Məhərrəmov və Nəriman Məmmədov- ora ezam olunduq. Biz şəhərdə başqa bir hərbi hissənin kazarmalarında yerləşərək hərbi komissarlıq tərəfindən çağırılmış yuxarı yaşlı əsgərlərdən 400 nəfərlik bir tabor təşkil etməklə məşğul idik. Günbəgün yeni çağırılmış əsgər və zabitlərin sayı artırdı. Iki aydan artıq bir müddətdə xeyli iş görmüşdük. Biz hər gün yeni çağırılanlarla təlimlər təşkil edir, qarşıdakı döyüşə hazırlaşırdıq. Həmin əsgərlərin bir çoxu döyüşlərdə iştirak etmiş, döyüş təcrübəsinə malik əsgərlər idilər. Təzə çağırılmış zabitlər içərisində tələbə və əsgər yoldaşım Kamil də var idi. Əsgərlər içərisində 15 yaşlı bir əsgərimiz də var idi: Abdullayev Sərdar Bəhmən oğlu könüllü olaraq döyüşlərə getmək qərarına gəlmişdi. Briqada komandiri Valeh Rəfiyev hər gün onu əsgər cərgəsinin qarşısına çıxarır və əsgərlərə nümunə göstərirdi. Biz Sərdara “Alay oğlu” deyirdik. Iki aydan sonra həmin əsgər və zabitləri briqadanın taborları arasında bölüşdürdük və dekabrın sonunda Kəlbəcəri azad etmək üçün hücum əməliyyatlarına başladıq. 195 Biz onda böyük millət olarıq ki, analarımız öz oğullarını heyifsilənmədən döyüĢə göndərə bilsin! M ü ə l l i f Yüklə 10,02 Mb. Dostları ilə paylaş:
|