95 Peyğəmbərə (s) xəyanət Əli (ə) dedi: “Bir gün Səhhakinin yanından keçirdim. Mənə dedi: “Muhəm-
mədin misalı zibillikdə yetişən xurma ağacının misalıdır”. Mən Peyğəmbərin
(s) yanına gəldim və bu hadisəni ona danışdım. Peyğəmbər əsəbiləşdi və
qəzəblə minbərə qalxdı. Ənsar Peyğəmbərin (s) qəzəbli olduğunu görüb qorxu-
ya düşdülər və qılınclarına sarıldılar.
Peyğəmbər (s) buyurdu: “Nə olub ki, bəziləri mənim qohumlarım barədə
sözlərimdən qıcıqlanırlar! Halbuki onların fəzilətləri, Allahın onlara üstünlük
bəxş etməsi və onları pisliklərdən pakladığı barədə sözləri məndən eşitmisiniz.
Eləcə də Əhli-Beytimin ən fəzilətlisi barədə, onların ən xeyirlisinə Allahın bəxş
etdikləri, kəramət verdiyi, İslamda ilk şəxs olması ilə üstün tutduğu, imtahan-
ları, mənə olan yaxınlığını və mənim yanımdakı məqamının Harunun Musanın
yanındakı məqamı kimi olduğu sözlərimi şəxsən mənim özümdən eşitdiniz.
Bütün bunlardan sonra mənim misalımın zibillikdə bitən bir xurma ağacı misalı
olduğunu zənn edirsiniz?!
Bilin və agah olun ki, Allah məxluqları yaratdı və onları iki hissəyə ayırdı.
Məni bu iki dəstənin ən yaxşılarından qərar verdi. Sonra bu hissələri xalq-xalq,
tayfa-tayfa və ev-ev üç dəstəyə ayırdı. Məni onların ən xeyirli xalqında və ən
xeyirli qəbiləsində qərar verdi. Sonra onları ev-ev böldü və məni o evlərin ən
yaxşısında qərarlaşdırdı. Bu elə Allahın sözüdür: “Ey Əhli-Beyt! Həqiqətən,
