Инноваиия тушунчаси. «Инновация» сўзи инглиз тилидан келиб чиққан, унинг таржимаси янгиланиш, ўзгартириш, янгилик киритиш деган маънони бшдиради. Инновация илмий тадқицот фаолиятининг мавжуд шакл ва усулларти янгилашга, уларни амалга оширши учун янги мақсад ва воситалар яратишга цараттган парадигмал фаолиятдир. Инновация деб янги илмий техник ютуқлардан самарали фойдаланишга айтилади. Новация янги илмий гояда «эскилик» элементи, илгари мавжуд бўлган бирор нарса борлигини ифодалайди. Илмий тадқицотнинг уз-ўзини ташкиллаштирувчи интеллек- туал тизим сифатида намоён бўлшиида инсоннинг билим даражалари ва ижодий тафаккури ҳам методологик аҳамият касб этади. Кашфиёт, нхтиро тушунчалари. «Кашфиёт», «ихтиро» тушунчалари инновация билан чамбарчас боғликдир. Бундай боғлиқлнкнинг асоси сифатида ушбу тушунчалар кдтори учун муҳнм бўлган «янгн» ва «нжод» тушунчалари чиқади.
Табиий равишда, кашфиёт, ихтиро, инновация бир турдаги ҳодисалардир. Бироқ уларнинг биринчисида индивидуал-шахсий жиҳат, охиргисида эса ижт гшоий-маданий жиҳат ҳал цилувчи аҳамият касб этади. мутахассислар фикрларида давом этган ҳолда: «Инновацня — жамияг томонндан муайян даражада ган олинган ҳар кандай кашфиётдир. Кашфиётни инновация сифатида бахолаш учун, уня трансляция қилиш нмкони мавжуд бўлиши зарур»14, деб ёзадилар.
Илмий-ижодий фаолиятнинг самарали маҳсули кашфиётдир. Кашфиёт эса- кашфиётчидан мустақил равишда мавжуд бўяган нарса, ҳодисанинг субъект томонидан англаб етилишидир. Илмий тадқиқот жараёнида кашфиётни очиш бу бажарилган илмий шининг ичида энг тарацқий этган, ўзида янгшикни сақлаган, ижобий томоняарга эга бўлган ва бошқалардан жиддий фарқ қшган унсурни ажратиш демакдир.
