Apoptoz (Programlı hücre ölümü)
Normal fizyolojik şartlarda, hasarlı veya yaşlı hücreler
apoptoz olarak adlandırılan ve genetik olarak düzenlenen
bir hücre ölüm programıyla kendi kendilerini öldürür (Yn. Apo,
uzak; ptosis, düşmek).
Apoptoz bir çok fizyolojik ve patolojik süreçte rol oynar.
Apoptoz, hücre hacminin küçülmesi ile başlar; hücre büzüşür; membranda
küçük balonlaşmalar olur; nükleus yoğunlaşarak nükleer membrana yarım
ay biçiminde çöker; sonraki aşamada kromatin parçalanır.
Parçalanan kromatin içeriğini saran sitoplazmik tomurcuklar (kabarcıklar)
oluşur.
Hücre apoptotik cisimcikler oluşturmak üzere yıkıma gider.
Apoptotik cisimcikler makrofajlar tarafından fagosite edilir, bu nedenle
inflamasyon görülmez.
Membranda ve sitoplazmik organellerdeki bütünlük sonuna kadar korunur.
Apoptoz diğer bir ölüm şekli olan nekrozdan farklıdır.
Nekroz ölümü, hücrenin razı olmadığı pasif bir olaydır.
Apopitoz ise, hücrenin kendisini öldürmeye karar verdiği ve bunun için çok
sayıda yeni protein sentezlerine yöneldiği aktif ve mutlak enerji kullanılan
dinamik bir süreçtir.
Nekrozda hücrede mitokondri ve golgi kompleksi gibi önemli organellerde
şişme, hücre membranında bütünlüğün kaybolması öncelikle dikkati
çeker. Nekrotik hücreler parçalanır; sitoplazma ve çekirdek içeriği çevreye
salınır. Bu durum inflamasyonu tetikler.
Apopitotik hücrede görülen morfolojik değişiklikler
Hücrede büzüşmenin ve nükleusta yer yer kromatin
yoğunlaşmasının başlaması;
Hücre membranında baloncukların oluşması;
Nükleusta kromatinin yarım ay biçiminde yoğunlaşması;
Kromatin yoğunlaşması;
Nükleusun küçük parçalara ayrılması;
Apopitotik cisimciklerin oluşumu.
Apopitoz’daki tüm morfolojik değişmeler elektron mikroskopta
gözlenebilir.
Hücre zarında oluşan baloncuklar ve apopitotik cisimcikler, faz
kontrast mikroskobunda incelenebilir.
Propidium iyoditle boyanmış ince seri kesitlerin, konfokal lazer
taramalı (scanning) mikroskopta incelenmesi ile gösterilebilir.
Apopitotik hücrelerde DNA degradasyonunu incelemek için Flow
sitometrik analiz yapılabilir.
Apopitozun genetik ve moleküler mekanizmaları 1980’lerin sonunda bir
nematod olan Caenorhabditis elegans’da tam olarak 131 hücrenin
öldürülüp 959 tanesinin kalmasıyla ortaya çıkarılmıştır.
Apopitozda birbirini izleyen dört basamak vardır.
1- Hücre dışı ve hücre içi faktörlerin uyardığı hücre ölümü için hücrenin
kendini programlaması
2- Kaspazlar (sistein-aspartik asit-spesifik proteaz) olarak adlandırılan
hücre içi proteazların aktivasyonu ile hücre ölümü
3- Oluşan apopitotik cisimciklerin makrofajlar tarafından fagositozu
4- Apopitotik cisimciklerin lizozomal yıkılması
Programlı hücre ölümü olan apoptoz birbiriyle ilişkili iki yolun başlattığı aktif
bir olaydır.
1-Fas yolu
2-Bax yolu
Fas (APO-1 veya CD95) bir hücre zar proteinidir.
Tümör nekroz faktörü (TNF) reseptör ailesine üye olan bir zar proteinidir.
Fas ligandı komşu hücrelerde veya apoptoza gidecek hücrenin kendisinde
üretilebilir.
Komşu hücrelerde yapılırsa buradaki etki parakrin etkidir.
Ölüme gidecek olan hücrenin kendisi tarafından üretilirse buradaki etki
otokrin etkidir.
Fas yolunda, Fas ligandı Fas reseptörüne bağlanarak reseptörü aktive
eder ve programlı hücre ölümünü ve prokaspazların aktif kaspazlara
dönüşümü için ard arda aktivasyonunu içeren bir hücre sinyal yolunu
başlatır.
Ligand bağlandığında, Fas reseptörünün hücre içi ölüm domeyni
aktifleşir.
Sitoplazmadaki adaptör proteinler bu reseptörün ölüm domeynine
bağlanır.
Bu bağlanma kaspaz 8 enzimini aktive eder.
Kaspaz 8 cys-asp-spesifik proteazdır.
Kaspaz 8 hücre yıkımını başlatmak için diğer kaspazları aktive eder.
Document Outline - Slayt 1
- Slayt 2
- Slayt 3
- Slayt 4
- Slayt 5
- Slayt 6
- Slayt 7
- Slayt 8
Dostları ilə paylaş: |